Αθανάσιος Επιτήδειος

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Αθανάσιος Επιτήδειος, Έλληνας εθνικιστής, ανώτατος αξιωματικός του Πυροβολικού με το βαθμό του Αντιστρατήγου ε.α., γεννήθηκε το 1921 στην κωμόπολη Ψαχνά στο νομό Εύβοιας και πέθανε το 2003 στην Αθήνα.

Αθανάσιος Γεωργ. Επιτήδειος
(Φωτο: Εκκρεμεί τοποθέτηση)
Γέννηση: 1921
Τόπος: Ψαχνά Ευβοίας (Ελλάδα)
Σύζυγος:
Τέκνα: Γεώργιος, Ιωάννης, Στέφανος
Υπηκοότητα: Ελληνική
Σπουδές: Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων,
Ιδιότητα: Υποστράτηγος (ΠΒ) ε.α.
Θάνατος: 2003
Τόπος: Παπάγου, Αθήνα (Αττική, Ελλάδα)

Ήταν παντρεμένος και γιοί του είναι, ο Γεώργιος Επιτήδειος, Υποστράτηγος ε.α. που διατέλεσε βουλευτής στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο με το Εθνικιστικό κίνημα «Λαϊκός Σύνδεσμος-Χρυσή Αυγή», ο Ιωάννης και ο Στέφανος Επιτήδειος [1].

Βιογραφία

Πατέρας του Αθανάσιου, που είχε ένα μικρότερο αδελφό, τον Ιωάννη, ήταν ο Γεώργιος Επιτήδειος.

Σπουδές / Στρατιωτική σταδιοδρομία

Ο Αθανάσιος παρακολούθησε τα μαθήματα της βασικής εκπαιδεύσεως στη γενέτειρά του και της μέσης εκπαιδεύσεως στη Χαλκίδα ενώ στη συνέχεια εισήλθε μετά από επιτυχείς εξετάσεις στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε το 1942. Ο Αθανάσιος «...έλαβε μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις κατά τις περιόδους: 1940-41, 1944-45 και 1946-49...» [2].

Τάγματα Ασφαλείας / Συμμοριοπόλεμος

Με το βαθμό του Ανθυπασπιστού (ΠΒ) ο Αθανάσιος Επιτήδειος εντάχθηκε στη δύναμη του Τάγματος Ασφαλείας Χαλκίδας, το οποίο δημιουργήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 1943, από τον στρατηγό Δημήτριο Λιάκο, τότε Νομάρχη Εύβοιας. Στην αρχική δύναμη του Τάγματος Ασφαλείας αρχικά ανήκαν περί τους 80 περίπου Εύζωνες από την Αθήνα, όμως οι βιαιοπραγίες των συμμοριτών κομμουνιστών ανταρτών καθώς και των στελεχών του τοπικού μηχανισμού του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος εναντίον των πολιτών της Εύβοιας, προκάλεσαν την ανάγκη της δημιουργίας λόχων των Ταγμάτων Ασφαλείας στα Ψαχνά, την Ερέτρια, το Αλιβέρι, την Αμάρυνθο και τις Γούβες [3]. Ο Επιτήδειος συνελήφθη από τις κομμουνιστικές συμμορίες του Ε.Α.Μ. το Φθινόπωρο του 1943 ως ύποπτος δήθεν συνεργασίας με τον εχθρό και κρατήθηκε μαζί με άλλους εθνικιστές στο σχολείο του χωριού Αττάλη, όμως αφέθηκε ελεύθερος.

Στις 10 Ιανουαρίου 1944, δημιουργήθηκαν δύο λόχοι Ευζώνων στη γενέτειρα του τα Ψαχνά, με τη στρατολόγηση περίπου εκατό κατοίκων, οι οποίοι στις 22 Φεβρουαρίου του ίδιου χρόνου, αντιμετώπισαν με επιτυχία την προσπάθεια του Ε.Λ.Α.Σ. και των κομμουνιστών συμμοριτών ανταρτών να τους αφοπλίσουν. Ο Επιτήδειος ήταν από τους πρώτους που κατατάχθηκε στα Τάγματα Ασφαλείας της περιοχής Ψαχνών-Καστέλας και σύμφωνα με την έκθεση δράσεως του Γεωργίου Τσιρίνη, διοικητή του 1ου Τάγματος Ασφαλείας, ήταν αξιωματικός του 4ου Λόχου που είχε έδρα τα Ψαχνά, όπου υπηρετούσε και ο τότε 19χρονος αδελφός του Ιωάννης Επιτήδειος. Σύμφωνα με την έκθεση του συμπολεμιστή του, Αλέξανδρου Ορφανάκου, η οποία συντάχθηκε τον Ιούνιο 1947 αλλά και αυτή του Εμμανουήλ Τσάλλη, η οποία συντάχθηκε το Μάιο του 1948, ο Επιτήδειος υπηρέτησε ως ανθυπασπιστής-διμοιρίτης του 8ου λόχου Ευζώνων, που είχε έδρα τις Γούβες [4]

Στις αρχές Οκτωβρίου του 1944 ο Αθανάσιος εγκατέλειψε τις Γούβες [5] «επί όνου» για λόγους υγείας, επιβιβάστηκε σε καΐκι για τη Χαλκίδα όπου παρέμεινε νοσηλευόμενος στο νοσοκομείο για μία εβδομάδα. Μετά την έξοδο του από το νοσοκομείο, επέστρεψε στο πατρικό του σπίτι στα Ψαχνά, όπου «...από ραδιοφώνου επληροφορούμεθα την παράδοσιν των Ταγμάτων της Πελοποννήσου και συνεπώς θα ήρχετο και η δική μας σειρά, ήτις και δεν εβράδυνε...». Οι δυνάμεις των Ταγμάτων στα Ψαχνά παραδόθηκαν σε αξιωματικό που εκπροσωπούσε την κυβέρνηση Εθνικής ενότητος που είχε σχηματισθεί και οι άντρες τους μεταφέρθηκαν ως αιχμάλωτοι στη Χαλκίδα [6]. Επέστρεψε στις Γούβες, με τη συνοδεία Άγγλων και ανδρών του κομμουνιστικού ΕΛΑΣ -για τους οποίους εξέφραζε τον αποτροπιασμό του [7]- και διαμεσολάβησε για την συνθηκολόγηση των συναγωνιστών του που παρέμεναν ταμπουρωμένοι στο οχυρό των Γουβών. Σε κατάλογο των αξιωματικών της Εύβοιας που φυλακίστηκαν και κρατήθηκαν μετά την απελευθέρωση [8] της Ελλάδος από τα στρατεύματα κατοχής, ο Αθανάσιος αναφέρεται ως πρωτεργάτης του εξοπλισμού των Ψαχνών και αναφέρεται ότι: «κατετάγη [στα] Τάγματα. Πρωτοπόρος Ψαχνών-Καστέλας. Κρατείται».

Την περίοδο από το 1946 έως το 1949 στη διάρκεια του πολέμου εναντίον των ένοπλων συμμοριών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος ο Επιιτήδειος συμμετείχε, αρχικά με το βαθμό του Υπολοχαγού και στη συνέχεια του Λοχαγού, στις μάχες στην περιοχή των όρων Γράμμος και Βίτσι.

Μεταπολεμικά

Μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο ο Αθανάσιος Επιτήδειος συμμετείχε στις στρατιωτικές επιχειρήσεις της περιόδου του συμμοριτοπολέμου. Διατέλεσε Διοικητής της 155 Μ.Μ.Π. και της VIII Μ.Π., Διευθυντής 2ου Επιτελικού Γραφείου και Α' Υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, από τις 10 Ιουνίου 1974, στη διάρκεια του καθεστώτος του Δημητρίου Ιωαννίδη, με ταυτόχρονη προαγωγή του σε Αντιστράτηγο [9]. Στη διάρκεια της συσκέψεως της Ελληνικής στρατιωτικής ηγεσίας την 21η Ιουλίου 1974, φέρεται να υποστήριξε την αποφυγή του πολέμου με την Τουρκία, προβάλλοντας ως επιχείρημα (πιθανολογούμενη) αδυναμία του Ελληνικού στρατού να ανταπεξέλθει σε συνθήκες συρράξεως [10] [11] [12], ενώ στη συνέχεια του ανατέθηκε από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή η προετοιμασία των δυνάμεων που θ’ αποστέλλονταν στην Κύπρο.

Με την ιδιότητα του Α' υπαρχηγού ΓΕΣ είχε την ευθύνη της ανακρίσεως που διατάχθηκε σε βάρος του Ταγματάρχη Παρασκευά Μπόλαρη και των υπολοχαγών Χρήστου Μητρούλη και Αριστείδη Νικολόπουλου οι οποίοι συνόδευαν τον Δημήτριο Ιωαννίδη στην διάρκεια της καταθέσεως του στον ανακριτή για τους οποίους υπέβαλε [13] πόρισμα στις 4 Οκτωβρίου 1974, που παρέδωσε στον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας Ευάγγελο Αβέρωφ.

Ο Επιτήδειος αποστρατεύθηκε στις 4 Μαρτίου 1975, μετά τη σκευωρία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας υπό τον Ευάγγελο Αβέρωφ, γνωστή ως «Πραξικόπημα της Πυτζάμας», που οδήγησε στην αποστράτευση, τη δίκη και την καταδίκη δεκάδων αξιωματικών που δεν ήταν αρεστοί στο καθεστώς που επιβλήθηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Σύμφωνα με την επίσημη σχετική ανακοίνωση, στις «ανακατατάξεις» εκείνες πρυτάνευσαν τα κριτήρια της «επαγγελματικής ικανότητος» των στελεχών και της «νομιμοφροσύνης προς το δημοκρατικόν καθεστώς».

Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου ονομάστηκε Ανθυπολοχαγός ο γιος του Γεώργιος Επιτήδειος [14], μετέπειτα Υποστράτηγος του Πυροβολικού, που πολιτεύθηκε και εκλέχθηκε Ευρωβουλευτής του εθνικιστικού κινήματος «Χρυσή Αυγή».

Εσωτερική αρθρογραφία

Πηγές

  • [Επιτήδειος Αθανάσιος (υπολοχαγός Πεζικού): Αφοπλισμός και παράδοσις Ταγμάτων Ασφαλείας Ευβοίας, Οκτώβριος 1944. Υπηρεσιακή έκθεση Επιτήδειου, που υποβλήθηκε μεταπολεμικά.]

Παραπομπές

  1. [Δεν είμαι υποψήφιος ευρωβουλευτής Γεώργιος Στέφανου Επιτήδειος, in.gr, 30 Απριλίου 2014.]
  2. [Εφημερίδα «Πυροβολητής», 5 Ιουνίου 2003, αριθμός φύλλου 5ο, σελίδα 2η.]
  3. [Τον Απρίλιο του 1944 στο Νομό Εύβοιας έδρευαν τρία Ευζωνικά τάγματα με οκτώ συνολικά λόχους. Δύο από τους Λόχους είχαν έδρα τη Χαλκίδα, άλλοι δύο τα Ψαχνά και οι υπόλοιποι το Βασιλικό, την Αμάρυνθο, το Αλιβέρι και τις Γούβες.]
  4. [Η υπηρεσία του στρατηγού Επιτήδειου στις Γούβες, προκύπτει και από δική του μεταπολεμική υπηρεσιακή έκθεση-αναφορά. Το χωριό Γούβες το Φεβρουάριο του 1944 ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα της Βόρειας Εύβοιας και εκεί συγκεντρώθηκαν όλες οι Δημόσιες υπηρεσίες, καθώς και άοπλοι εθνικιστές, προκειμένου να αποφύγουν το ανθρωποκυνηγητό αλλά και την ανθρωποσφαγή στα οποία είχαν επιδοθεί οι κομμουνιστικές συμμορίες αντάρτες και τα στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος.]
  5. [«...Αναχωρών εκ Γουβών κατεχόμην υπό θλίψεως...διότι εγκατέλειπον συμπολεμιστάς με τους οποίους δεσμοί αρκετοί μας συνέδεσαν σφυρηλατηθέντες εις τα πεδία των μαχών διά την σωτηρίαν της φυλής μας. [...] Πάντως όμως πιστεύων εις το δίκαιον του αγώνος, ον διεξήγαγον οι κάτοικοι των Γουβών και όλα τα εν Ευβοία Τάγματα Ασφαλείας και έχων βαθείαν πίστην εις ο ιερόν έχουν οι Έλληνες, διότι θρησκευτικήν οικογενειακήν αγωγήν έλαβον, έμεινα ήσυχος και είχον την στερεάν πεποίθησιν ότι ο Θεός θα προστατεύση αυτούς....»] Απόσπασμα από επτασέλιδη υπηρεσιακή αναφορά του τότε Υπολοχαγού Αθανάσιου Επιτήδειου, η οποία συντάχθηκε τον Αύγουστο του 1948.
  6. [«...Η πορεία μας εκ Ψαχνών προς Χαλκίδα και η διέλευσις εξ Αρτάκης έφερεν εις τον νουν τον τόπον του κρανίου ένθα οδηγείτο ο Σωτήρ του κόσμου προς Σταύρωσιν, διότι αι λέξεις του ευαγγελίου αι αναφερόμεναι εις τα μαρτύρια του Κυρίου εύρισκον πανηγυρικήν επαλήθευσιν εις την περίπτωσίν μας καθ’ όσον καθ’ όλην την διάρκειαν της πορείας εδέχθημεν εμπαιγμούς και κολαφισμούς. Εισελθόντες εις Χαλκίδα και διασχίσαντες τας οδούς αυτής εδέχθημεν νέας ύβρεις. Εν συνεχεία ετέθημεν υπό αυστηροτάτην απομόνωσιν, μη δυνάμενοι να ερχόμεθα εις επαφήν με τον λοιπόν κόσμον. Καθημερινώς δε αντικρύζαμεν μετά βδελυγμίας τας κακούργους φυσιογνωμίας των φρουρών μας ελασιτών...»]
  7. [Ο Επιτήδειος γράφει ότι αυτός και οι συμπολεμιστές του δεν έτρεφαν καμία εμπιστοσύνη στους Βρετανούς στρατιώτες επειδή «...έφερον ερυθρούς μπερέδες, το πλέον μισητόν εις αυτούς χρώμα, το αντιπροσωπεύον το αίμα και την θηριωδίαν των Κομμουνιστών».]
  8. [Φ.6.2]
  9. [Αποστρατείαι ανωτάτων αξιωματικών Εφημερίδα «Μακεδονία» 11 Ιουνίου 1974, σελίδα 1η.]
  10. [Αρχείο Καραμανλή, τόμος 7ος, σελίδες 352η & 358η.]
  11. [«Το τέλος της σιωπής», Πέτρος Αραπάκης, Αθήνα Ιούνιος 2000, σελίδα 223η.]
  12. [«Ιδού η αλήθεια», Γρηγόριος Μπονάνος, Αθήναι 1986, σελίδα 270η.]
  13. [Εις τρίμηνον αργία με πρόσκαιρον παύσιν οι τρεις αξιωματικοί Εφημερίδα «Μακεδονία», 5 Οκτωβρίου 1974, σελίδα 1η.]
  14. [Ο Γεώργιος Επιτήδειος, Υποστράτηγος του Πυροβολικού με Α.Μ. 40311, γεννήθηκε το 1953 στην Αθήνα. Από το 1994 ως το 1997 υπηρέτησε στο NATO και το 1999 τοποθετήθηκε πάλι στο εξωτερικό όπου παρέμεινε ως το 2002. Διατέλεσε διευθυντής του Τμήματος Χειρισμού Κρίσεων του Ευρωστρατού. Αποστρατεύθηκε στις τακτικές κρίσεις Υποστρατήγων του έτους 2007-08, που συντάχθηκαν από το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο με την υπ’ αριθμ. 46/Σ.6/2007 απόφασή του. Του απονεμήθηκε ο τίτλος του Επίτιμου Διευθυντή του Γ' Κλάδου του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας (Αριθμός βεβαιώσεως Γ.Ε.Σ./ΔΟΙ/2/492660/8.3.2007). Η απόφαση δημοσιεύθηκε στις 9 Μαρτίου 2007, στο με αριθμό 155, τεύχος Γ', Φύλλο Εφημερίδος της Κυβερνήσεως.]