Ανδρέας Καλλίνσκης

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Ανδρέας Καλλίνσκης-Ροΐδης, [άλλη γραφή Καλίνσκης], Έλληνας εθνικιστής, ανώτατος αξιωματικός των Τεθωρακισμένων με το βαθμό του Υποστρατήγου ε.α., μέλος του «Ιερού Λόχου», ο εμπνευστής και πρώτος διοικητής των θρυλικών «πρασινομπερέδων» που είναι γνωστοί με την ονομασία «Λόχοι Ορεινών Καταδρομών», [Λ.Ο.Κ.] [1], Αρχηγός του Στρατιωτικού Οίκου του Βασιλέως Παύλου, ξεχωριστός αξιωματικός και γενναίος πολεμιστής, γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου του 1895 στην Αθήνα, όπου και πέθανε στις 21 Μαΐου του 1956 από καρκίνο του πνεύμονος. Η νεκρώσιμη ακολουθία του τελέστηκε στις 22 Μαΐου στο παρεκκλήσι του Α' Κοιμητηρίου Αθηνών όπου και τάφηκε, παρουσία του Βασιλιά Παύλου, της Βασίλισσας Φρειδερίκης, του Διαδόχου Κωνσταντίνου Β' και της πριγκίπισσας Σοφίας, μετέπειτα βασίλισσας της Ισπανίας.

Στρατηγός Ανδρέας Καλλίνσκης

Βιογραφία

Ο Ανδρέας Ροΐδης-Καλλίνσκης κατάγονταν από την Πολωνική οικογένεια Καλίνσκι και πρόγονος του ήταν ο Αντζέι Καλίνσκι [Πολωνικά: Andrzej Kallinski, 1806-1893], που γεννήθηκε στη Βίλνα της Πολωνίας, όμως ήταν Λιθουανικής καταγωγής [2]. Στην επανάσταση του 1830 καταδικάστηκε σε θάνατο για την συμμετοχή του σε επαναστατικό κίνημα των Πολωνών εναντίον των Ρώσων, όπως και τα υπόλοιπα πέντε αδέλφια του, όμως αυτός κατόρθωσε να δραπετεύσει.

Εγκατάσταση στην Ελλάδα

Περί το 1835 ο Καλλίνσκι εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, έπειτα από περιπλάνηση στην Γαλικία [Galicji] που αποτελεί περιοχή της σημερινής Ουκρανίας που έχει επαφή με την Πολωνία, στην Βιέννη και το Βέλγιο. Η άριστη γνώση γερμανικών και ελληνικών, τα οποία είχε μάθει στο σχολείο, κίνησαν το ενδιαφέρον του βασιλιά Όθωνα ο οποίος τον διόρισε γραμματέα του το 1938, θέση στην οποία ο Καλλίνσκι παρέμεινε ως το 1862 και την καθαίρεση του Όθωνα. Μετά την απομάκρυσνη του βασιλιά Όθωνα, ο Αντζέι Καλίνσκι διαφύλαξε την βασιλική αλληλογραφία την οποία αρνήθηκε να παραδώσει στους επαναστάτες, γεγονός που οδήγησε το βασιλιά Γεώργιο Α', να διατηρήσει τον Καλλίνσκι στην θέση του βασιλικού γραμματέα. Ο Αντζέι Καλίνσκι παντρεύτηκε το 1838, με την Ελένη Σεκέρη κόρη του Φιλικού Παναγιώτη Σεκέρη, εμπόρου από την Τρίπολη, με την οποία απέκτησαν μια κόρη που την ονόμασαν Ελένη, όπως τη μητέρα της.

Οικογένεια Καλλίνσκη

Παππούς του Υποστρατήγου Ανδρέα Ροΐδη-Καλλίνσκη ήταν ο Ευστράτιος Ροΐδης, θείος του Εμμανουήλ Ροΐδη, με καταγωγή από την Απλωταριά της Χίου, ο οποίος το 1864 παντρεύτηκε με την Ελένη Καλίνσκι, με τον όρο αν το ζευγάρι αποκτήσει γυιό, να πάρει και το επώνυμο του Αντζέι, καθώς ο ίδιος δεν είχε αρσενικούς απογόνους και θα χανόταν το όνομα. Ο Αντζέι έπεισε το βασιλιά Γεώργιο Α' να εκδώσει διάταγμα που επέτρεπε την νόμιμη χρήση και των δυο επωνύμων. Έτσι, το ζευγάρι Ευστράτιου Ροΐδη και της Ελένης Καλίνσκι απέκτησαν δύο αγόρια τον Νικόλαο και το 1868 τον Ανδρέα, ο οποίος αναδείχθηκε στο βαθμό του Αντιστρατήγου του Ιππικού.

Πατέρας του Υποστρατήγου Ανδρέα Ροΐδη-Καλλίνσκη ήταν ο Αντιστράτηγος του Ιππικού Ανδρέας Ροΐδης-Καλλίνσκης και μητέρα του η κόρη του Στρατηγού Τιμολέοντος Βάσσου, οι οποίοι από το γάμο τους απέκτησαν τρία παιδιά, δύο αγόρια τον πρωτότοκο Ανδρέα και τον Αλέξανδρο, μετέπειτα πολιτικό μηχανικό-ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Επιστηµονικής Εταιρείας Εδαφοµηχανικής και Θεµελιώσεων-υπάλληλο του Υπουργείου Γεωργίας που διατέλεσε καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο και διοικητής της ΔΕΗ, αλλά και μια κόρη, την Μαρία Καλλίνσκη, σύζυγο από το 1911 του Στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου. Τα παιδιά κράτησαν το επώνυμο του προπάππου τους από την πλευρά της μητέρας τους και σταδιακά ξεχάστηκε το Ροΐδης. Ο Ανδρέας Καλλίνσκης παρακολούθησε μαθήματα στο «Ελληνικόν Εκπαιδευτήριο, Δημητρίου Ν. Μακρή», όπου ήταν συμμαθητής με το Μιχαήλ [Μίκη] Μελά, το γιο του εθνομάρτυρα Παύλου και της Ναταλίας Μελά.

Στρατιωτική σταδιοδρομία

Στις 23 Νοεμβρίου 1911, σε ηλικία 16 ετών, μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, 3ος μεταξυ 22 μαθητων, μετά από επιτυχείς εξετάσεις. Στις 18 Σεπτεμβρίου 1912 οι Ευέλπιδες εξήλθαν από το Σχολείο, λόγω επιστρατεύσεως, οι της ΙVης Τάξης ως Ανθυπολοχαγοί και οι της ΙΙΙης ως Ανθυπασπιστές, ενώ στις 25 Σεπτεμβρίου οι Ευέλπιδες της ΙΙης Τάξης ονομάστηκαν Λοχίες Πεζικού. Την ίδια ημέρα εξήλθε και ο Καλλίνσκης, ενώ ήταν σπουδαστής-εύελπις της 2ας τάξεως, ως Λοχίας Πεζικού και τοποθετήθηκε στο 1ο Σύνταγμα Πεζικού της VI Μεραρχίας. Ως Διμοιρίτης συμμετείχε στις επιθετικές επιχειρήσεις του Συντάγματος στη Δυτική Μακεδονία, στις μάχες του Αμύνταιου, του Κομανού, της Φλώρινας και του Πισσοδερίου. Λόγω της μικρής διάρκειας του Β’ Βαλκανικού Πολέμου, με βαθμό του Ανθυπασπιστή, παρέμεινε στα Έμπεδα του στρατού χωρίς να λάβει μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις. Τον ίδιο χρόνο προσβλήθηκε από τυφοειδή πυρετό, που του προκάλεσε ωτοσκλήρυνση και μόνιμη βαρυκοΐα.

Μετά τη λήξη των Βαλκανικών Πολέμων επέστρεψε στην σχολή. Για τη συμμετοχή του στους Βαλκανικούς πολέμους τιμήθηκε με τον Αργυρό Σταυρό του τάγματος του Σωτήρος, ενώ έλαβε δίπλωμα από το Ελληνικό κράτος το οποίο του απένειμε στις 25 Μαρτίου 1914, ο Γάλλος Διοικητής της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων ο Γάλλος Συνταγματάρχης Ζένεν. Ο Καλλίνσκης αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων στις 23 Αυγούστου 1914, μετά από απολυτήριες εξετάσεις, κατατάχθηκε στο Ιππικό με το βαθμό του Ανθυπιλάρχου και τοποθετήθηκε στο 3ο Σύνταγμα του Ιππικού.

Τον Αύγουστο του 1917 αποτάχθηκε από την κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου και τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους διεγράφη από Στέλεχος Εφεδρείας, ενώ ο πατέρας του, ο Υποστράτηγος Ανδρέας Καλλίνσκης, είχε την ίδια τύχη καθώς μετά από απαίτηση του Βενιζέλου, όπως εκφράστηκε με επιστολή του στο βασιλιά Αλέξανδρο Α', απομακρύνθηκε, το Δεκέμβριο του 1917, από τη θέση του υπασπιστή του Θρόνου και τέθηκε σε αυτεπάγγελτη αποστρατεία [3]. Ο Ανδρέας Καλλίνσκης επανήλθε στο στράτευμα μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920, με την επικράτηση του Δημητρίου Γούναρη και την επάνοδο του θεσμού της Βασιλείας.

Τον Φεβρουάριο του 1921 τοποθετήθηκε στην Ταξιαρχία Ιππικού ως Ίλαρχος, βαθμός που του αποδόθηκε αναδρομικά, και πολέμησε στο Μέτωπο της Μικράς Ασίας, στις επιχειρήσεις του Γ’ Σώματος Στρατού από την Προύσσα έως το Δορύλαιον [Εσκί Σεχίρ]. Τον Μάρτιο το 1921 συμμετείχε στις μάχες του Αβγκίν και της Κοβαλίτσας, ενώ τον Ιούνιο του ίδιου έτους ως Διοικητής της 1ης Επιλαρχίας του 3ου Συντάγματος Ιππικού, πήρε μέρος στις ηρωικές επιθέσεις του Α’ Σ.Σ. για την καταδίωξη των Τούρκων. Στις 5 Ιουνίου του 1921, στη μάχη του Ουτς Σεράι, τραυματίστηκε σοβαρά δύο φορές ως διοικητής της 1ης Επιλαρχίας του 3ου Συντάγματος Ιππικού, πολέμησε στην πρώτη γραμμή της επιθέσεως προς την Άγκυρα, πήρε μέρος στην μάχη του Σαγγαρίου ποταμού και στις 29 Αυγούστου 1921 ανέλαβε προσωρινά την διοίκηση του 3ου Συντάγματος Ιππικού. Από το τέλος Δεκεμβρίου του 1921 είχε προαχθεί στο βαθμό τον Επιλάρχου.

Η οπισθοχώρηση του Ελληνικού Στρατού και η κατάρρευση του μετώπου, βρήκε τον Καλλίνσκη Διοικητή του 1ου Συντάγματος Ιππικού, επικεφαλής του οποίου έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις καλύψεως των ελληνικών δυνάμεων που υποχωρούσαν και τον Αύγουστο του 1922 οι μονάδες του πολέμησαν στις μάχες της Ορτάντζας και του Σαλιχλή. Μετά την Μικρασιατική καταστροφή, τοποθετήθηκε ως επίλαρχος στην Μεραρχία Ιππικού της Στρατιάς του Έβρου και στη συνέχεια σε διάφορες μονάδες τον Ιππικού ως Επίλαρχος. Το 1924 αποτάχθηκε λόγω ανιάτου νοσήματος, όμως στην ουσία για πολιτικούς λόγους και με αντίστοιχα διατάγματα, αρχικά μετατέθηκε από την Απόταξη σε «Τιμητική Αποστρατεία», λόγω της χρόνιας βλάβης της ακοής του, και αργότερα στην κατάσταση της «Πολεμικής Διαθεσιμότητας» Β' Κατηγορίας. Έκτοτε εργάσθηκε στην Εταιρεία Ελληνικού Πυριτιδοποιείου του Ομίλου Μποδοσάκη.

Β' Παγκόσμιος Πόλεμος

Ο Καλλίνσκης ζήτησε και επανήλθε ως εθελοντής με το βαθμό του Ταγματάρχη, αμέσως μετά την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου την 28η Οκτωβρίου του 1940 και την 1η Νοεμβρίου, βρέθηκε ως έφεδρος εκ μονίμων, στην πρώτη γραμμή. Πολέμησε ως Επίλαρχος της Α’ Ομάδας Αναγνωρίσεως, έλαβε μέρος στις μάχες της Καστάνιανης, της Κακαβιάς και του Αυλώνος και ως επικεφαλής της VIII Ομάδας Αναγνωρίσεως, υπό τις διαταγές του στρατηγού Χαράλαμπο Κατσιμήτρο, πολέμησε από τον Μάρτιο έως τον Απρίλιο του 1941 στο Τεπελένι. Τον Απρίλιο του 1941, μετά την κατάρρευση της γραμμής των Οχυρών Μεταξά επέστρεψε στην Αθήνα και τον Ιανουάριο του 1942 μέσω Τουρκίας διέφυγε στην Μέση Ανατολή όπου τοποθετήθηκε στην Ι Ελληνική Ταξιαρχία. Συμμετείχε ως απλός στρατιώτης στο Λόχο Πολυβόλων και πολέμησε στις μάχες στην Τυνησία, ενώ διατέλεσε Διοικητής Τμήματος και της Α' Μοίρας του Λόχου [4].

Στις 15 Σεπτεμβρίου 1942 όταν ο Ανεξάρτητος Λόχος μεταφέρθηκε στο Στρατόπεδο της Αγγλικής 2ας ΝΖ Μεραρχίας στο Κάιρο, ενισχύθηκε με Αξιωματικούς από όλους του Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας μεταξύ τους, εκτός του Καλλίνσκη, που ηταν προσωπική επιλογή του Διοικητή του Ιερού Λόχου Συνταγματάρχη Χριστόδουλου Τσιγάντε, οι Λοχαγός Καραβίτης, ως Υποδιοικητής του Λόχου, Αντισυνταγματάρχης Ματθαίου, Αντιπτέραρχος Αλεξανδρής, Αστυνόμος Πουλικάκος, ο Μοίραρχος Μητραλέξης και άλλοι. Την 1η Νοεμβρίου του ίδιου έτους ο Λόχος Πολυβόλων μετονομάστηκε σε «ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ» με το ρητό «Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ» με σύνθημα το δόγμα «Ο Τολμών Νικά» και μεταστάθμευσε στο Καμπρίτ υπό τη Διοίκηση του 1ου S.A.S. REGIMENT, του Βρετανικού Συντάγματος Καταδρομών, ενώ ενισχύθηκε με Αξιωματικούς από φυλακές και την 1η Ελληνική Ταξιαρχία. Εκεί οι άνδρες εκπαιδεύθηκαν σε τακτικές Ανορθόδοξου Πολέμου, Αλεξίπτωτα, Πλωτά Μέσα, Καταστροφές, Ναρκοπόλεμο, Εχθρικά Όπλα, Μηχανοδήγηση και άλλα, από τις δυνάμεις του Άγγλου Συνταγματάρχη Ντέϊβιτ. Η πρώτη σειρά Ελλήνων Αλεξιπτωτιστών, από 12 έως 26 Νοεμβρίου 1942, ήταν περί τους 20 άνδρες, μεταξύ των οποίων οι Καλλίνσκης.

Ο Καλλίνσκης συμμετείχε στην πρώτη από αέρος καταδρομική επιχείρηση στο νησί της Σάμου, στο οροπέδιο «Βλαμαρής» από τις 31 Οκτωβρίου έως τις 19 Νοεμβρίου του 1943, ως επικεφαλής 200 Αλεξιπτωτιστών του Ιερού Λόχου, ενώ πήρε μέρος και στην αμφίβια επιχείρηση του Ιερού Λόχου, από τις 7 Φεβρουαρίου έως τις 20 Μαρτίου του 1944, ως διοικητής της 1ης Μοίρας του Λόχου. Ενδιαμέσως, στις 3 Μαρτίου 1944 ένα τμήμα 30 Ιερολοχιτών, υπό τον Αντισυνταγματάρχη Καλλίνσκη, εκτέλεσε καταδρομή εναντίον του Διδασκαλείου της Μυτιλήνης και απελευθέρωσε Έλληνες ομήρους που κρατούνταν σε αυτό, αφήνοντας πίσω του έξι νεκρούς Γερμανούς. Συμμετείχε, ακόμη, στις καταδρομικές επιχειρήσεις στις 28 Μαρτίου του 1944 στα Ψαρά, στις 3 και 4 Απριλίου στη Μυτιλήνη, από τις 26 Μαΐου έως τις 2 Ιουνίου 1944 στη Χίο, από τις 15 Μαΐου έως τις 16 Ιουνίου στη Σάμο και στις 20 Ιουνίου 1944 στην καταδρομική επιχείρηση του Ιερού Λόχου στον Κόλπο Γέρας στη Μυτιλήνη καθώς και σε επιχειρήσεις στη Νάξο, στη Μήλο, στη Λήμνο στην Χάλκη και στη Ρόδο. Για την δράση του με τον Ιερό Λόχο, ο Καλλίνσκης προήχθη επ' Ανδραγαθία στο βαθμό του Συνταγματάρχη, τον Απρίλιο του 1944.

Ίδρυση των ΛΟΚ-Συμμοριτοπόλεμος

Ο Καλλίνσκης είναι ο εμπνευστής και ιδρυτής των πρώτων 40 Ανεξαρτήτων Λόχων Καταδρομών, [Λ Ο Κ.]. Στις αρχές Αυγούστου του 1945 και λίγο πριν διαλυθεί ο Ιερός Λόχος, όταν υπηρετούσε στη Διεύθυνση Πεζικού πρότεινε στο Γενικό Επιτελείο Στρατού, [Γ.Ε.Σ.] τη διατήρηση ενός πυρήνος από εμπειροπόλεμα στελέχη του Λόχου, ο οποίος θα αναπτύσσονταν σταδιακά σε Ταξιαρχία των 2.000 ανδρών με έδρα το Βόλο και θα αποτελούσε μια Δύναμη Καταδρομών, με σκοπό να ακολουθούν από κοντά τους αντάρτες και να συλλέγουν πληροφορίες, να τους προσβάλουν αιφνιδιαστικά και να τους αφαιρέσουν την πρωτοβουλία κινήσεων και να δημιουργήσουν αίσθημα ασφάλειας στον πληθυσμό της υπαίθρου, όμως η πρόταση του αν και έγινε δεκτή δεν πραγματοποιήθηκε.

Στις αρχές του 1946 εμφανίστηκαν στην Ελληνική ύπαιθρο οι πρώτες διάσπαρτες ένοπλες ομάδες κομμουνιστικών συμμοριών και οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του Ελληνικού στρατού κρίθηκαν αναποτελεσματικές. Στις 19 Δεκεμβρίου 1946 με διαταγή του Γενικού Επιτελείου Στρατού υλοποίηθηκε η πρόταση του Ανδρέα Καλλίνσκη και διατάχθηκε η συγκρότηση 40 ανεξάρτητων Λόχων Καταδρομών, δυνάμεως 4 Αξιωματικών και 59 οπλιτών ο καθένας. Ο Ανδρέας Καλλίνσκης ανέλαβε [5] τη διοίκηση των Λόχων Ορεινών Καταδρομών στις 10 Φεβρουαρίου 1947 και από το Μάιο μέχρι τον Απρίλιο του 1947 συγκρότησε 20 νέους Λόχους Καταδρομών, οι οποίοι μαζί με άλλους επιπλέον 20 που δημιουργήθηκαν στη συνέχεια σχημάτισαν τον Ιούνιο του 1947, τις 1η, 2η, 3η και 4η Μοίρες Καταδρομών [6]. Ο Ανδρέας Καλίνσκης προήχθη τον Απρίλιο του 1949 σε έφεδρο εκ μονίμων Υποστράτηγο και διατέλεσε Διοικητής της ΙΙΙ Μεραρχίας Καταδρομών από τον Αύγουστο του 1949 έως 26 Δεκεμβρίου του 1949 και πολέμησε τον αποκαλούμενο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, στις επιχειρήσεις «Πυρσός Β'» από τις 10 έως τις 16 Αυγούστου 1949 στο Βίτσι και στην επιχείρηση «Πυρσός Γ'» από τις 24 έως τις 30 Αυγούστου 1949 στην κατάληψη του Γράμμου.

Στις 24 Αυγούστου 1949 ο Στρατηγός Καλλίνσκης, ως Διοικητής της 3ης Μεραρχίας Καταδρομών τηλεγράφησε στις Ταξιαρχίες του το ακόλουθο μήνυμα: «Εδώ ΑΣΤΗΡ-ΔΟΞΑ-ΙΣΚΙΟΣ-Ομιλεί ο ΚΡΟΝΟΣ: «Σας μεταφέρω μήνυμα του Σωματάρχη Θρασύβουλου Τσακαλώτου. Αύριο, σημείο Κατευθύνσεως το εκκλησάκι της Παναγίας Γράμμος υψόμετρο 2520.», δίνοντας το σύνθημα για την ολοκληρωτική επικράτηση του Εθνικού Στρατού επί των συμμοριών των οπαδών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος. Στο τέλος του ίδιου μήνα αυτού του χρόνου οι Καταδρομείς ύψωσαν την Ελληνική Σημαία στον Γράμμο και εκδίωξαν τις ένοπλες κομμουνιστικές συμμορίες της πέρα από τα Ελληνικά σύνορα.

Μεταπολεμικώς

Μετά το τέλος των Επιχειρήσεων εναντίον των ενόπλων συμμοριών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, ο Υποστράτηγος Ανδρέας Καλίνσκης παρέμεινε αρχηγός των Δυνάμεων Καταδρομών, έως τις 22 Μαΐου 1956 που εξέπνευσε [7]. Το 1955 με δική του πρόταση ιδρύθηκε η Σχολή Αλεξιπτωτιστών, [ΣΧ.ΑΛ.] [8] και φρόντισε να σταλούν για εκπαίδευση στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής Έλληνες αξιωματικοί ως αλεξιπτωτιστές. Με πρωτοβουλία και ευθύνη του λειτούργησε στις 25 Μαΐου 1951 το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου των Λ.Ο.Κ. στη βόρεια πλευρά του στρατοπέδου των Εικών Δυνάμεων στο Καβούρι Αττικής, ενώ κοντά στο στρατόπεδο και σε σημείο που βρίσκονταν επάνω σε λόφο της περιοχής ανήγειρε το Μνημείο Πεσόντων Καταδρομέων το οποίο εγκαινιάστηκε στις 25 Απριλίου του 1953 με την παρουσία του βασιλιά Παύλου Α' και της βασιλίσσης Φρειδερίκης.

Διακρίσεις

Τιμήθηκε με παράσημα, μετάλλια και ηθικές αμοιβές, όπως:

  • Προαγωγή επ' ανδραγαθία στον Βαθμό του Συνταγματάρχη
  • Πέντε Χρυσά Αριστεία Ανδρείας
  • Τρεις Πολεμικούς Σταυρούς, Α', Β', Γ' Τάξεως,
  • Τρία Μετάλλια Εξαίρετων πράξεων
  • Δύο Μετάλλια Στρατιωτικής Αξίας Γ' & Δ' Τάξεως,
  • Σταυρό των Ανωτέρων Ταξιαρχών του Τάγματος του Γεωργίου του Α' μετά Ξιφών.

Ο Βασιλιάς της Αγγλίας Γεώργιος ΣΤ' του απένειμε στις 31 Οκτωβρίου του 1944, το

  • Πολεμικό Παράσημο Διακεκριμένης Υπηρεσίας [D.S.O., Dinstinguished Service Order],

και οι βρετανικές Δυνάμεις Καταδρομών [Raiding Forces] τις

  • Πτέρυγες Επιχειρήσεων Αλεξιπτωτιστού για την εκτέλεση πολεμικού άλματος στην κατεχόμενη Σάμο.

Τιμήθηκε από τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής Χάρυ Τρούμαν, [Harry Trouman], με το

  • Παράσημο της Λεγεώνας της Αξίας, [The Legion of Merit].

Μνήμη Ανδρέα Καλλίνσκη

Η προσφορά των Δυνάμεων Καταδρομών αναγνωρίστηκε και από τον τότε βασιλιά Παύλο, ο οποίος έστειλε το εξής ιδιόχειρο μήνυμα προς τον Στρατηγό τους: «Οι Λ.Ο.Κ. απέσπασαν τον θαυμασμόν όλων. Υπήρξαν πάντοτε πιστοί εις το καθήκον,τολμηροί, ταχείς και ακούραστοι». Το Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ειδικών Δυνάμεων [Κ.Ε.Ε.Δ.] [9] στο Μεγάλο Πεύκο της Νέας Περάμου Αττικής, το στρατόπεδο φέρει τ’ όνομα του Καλλίνσκη, υπάρχει η προτομή του και κάποια προσωπικά του αντικείμενα βρίσκονται στη λέσχη του μονίμου προσωπικού, ενώ η φωτογραφία του είναι αναρτημένη σε όλα τα γραφεία των διοικητών των σχηματισμών και μονάδων Καταδρομών. Την Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016, έγινε η Ορκωμοσία των νέων Ανθυπολοχαγών αποφοίτων τάξεως 2016 της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, η οποία έφερε την ονομασία «Υποστράτηγος Ανδρέας Καλλίνσκης».

«....Ο Καλίνσκης ήτο ο χαρακτηριστικός τύπος του Ιερολοχίτου. Πειθαρχικός, ευγενής, γενναίος και προσιτός εις τους πάντας… Γλωσσομαθής, έθετεν εις τον διδάσκοντα συνήθως Άγγλον αξιωματικόν ή υπαξιωματικόν το ερώτημα: “Θα μου επιτρέψη ο κ. ομιλητής μίαν παρατήρησιν;” Αλλά η παρατήρησις ήτο σχεδόν δυναμίτης και έφερεν εις δύσκολον θέσιν τον ομιλητήν. Συνεκέντρωνε φρύγανα από τα σπάνια της ερήμου και τα διετήρει εις τον σάκκον του. Κατά την ώραν της αναπαύσεως απευθύνετο εις οποιονδήποτε συνάδελφον και προσέφερεν σ’ ένα κύπελλον τον ερατινόν, τον οποίον εκείνον έψηνεν με τα φρύγανα του σάκκου του. Ακούραστος, αθόρυβος. Ασφαλώς αν επρόκειτο να κατασκευασθή ο Ανδριάς του Ιερολοχίτου, ο Καλίνσκης θα ήτο το ιδεώδες πρότυπο..» [10].

Ο εθνικιστής Στρατηγός εξ εφέδρων Ανδρέας Καλλίνσκης, Διοικητής των Δυνάμεων Καταδρομών και ταυτόχρονα Αρχηγός του Στρατιωτικού Οίκου ταν βασιλιά Παύλου, πέθανε τη Δευτέρα 21 Μαΐου 1956, στο Θεραπευτήριο «Ευαγγελισμός» από καρκίνο του πνεύμονος. Η Λέσχη Καταδρομέων και Ιερολοχιτών, για να τιμήσει τον Στρατηγό Καλλίνσκη, διοργάνωσε -μετά από πρόταση του Στρατηγού Χρήστου Φωτόπουλου ο οποίος υπηρέτησε σαν επιτελής του Καλλίνσκη- και τέλεσε τρισάγιο στις 18 Μαΐου 2016, στον τάφο του στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. ↑ Η συγκρότηση και η οργάνωση των Μονάδων Καταδρομών.
  2. ↑ [Περιοδικό «Ποικίλη Στοά», έτος 1894, σελίδες 417-418.]
  3. ↑ Μουσείο Μπενάκη-Αρχείο Σοφοκλή Βενιζέλου.
  4. ↑ [Οι Ειδικές Δυνάμεις toy Ελληνικού Στρατού, ιδρύθηκαν κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στη Μέση Ανατολή. Μοναδικός ειδικός σχηματισμός, ο οποίος ιδρύθηκε το 1942, ήταν ο Ιερός Λόχος Μέσης Ανατολής, στελεχωμένος επί το πλείστον από νέους αξιωματικούς. Το 1943 ο Λόχος, οργανώθηκε σε τρία τμήματα επιχειρήσεων το Ι, ΙΙ, ΙΙΙ Τμήμα, δυνάμεως Λόχου το καθένα. Πρώτος Διοικητής του Ι Τμήματος, άμεσου προγόνου της Μοίρας, ανέλαβε ο τότε Επίλαρχος Καλλίνσκης και στις 30 Οκτωβρίου 1943, το Α' Τμήμα Καταδρομών, έπεσε με αλεξίπτωτα στη Σάμο, υπό την ηγεσία του, στο πρώτο και τελευταίο μέχρι τώρα, πολεμικό άλμα με αλεξίπτωτα που έχει πραγματοποιήσει ο Ελληνικός Στρατός.]
  5. ↑ Ανδρέας Καλλίνσκης Διατελέσαντες Διοικητές Διοικήσεως Καταδρομών.
  6. ↑ [«Τρία έτη παρήλθον αφ' ής η Σημαία, την οποίαν οι πρώτοι Έλληνες Καταδρομείς, άνδρες του Ιερού Λόχου, περιέφερον απο Νίκης εις Νίκην ανα τας ερήμους της Αφρικής και τας θάλασσας της Μεσογείου, υπεστάλη και εναπετέθη ως πολύτιμον του Έθνους κειμήλιον εις το Εθνικόν Μουσείον.
    Ο Τρίτος Ιερός Λόχος της Ελληνικής ιστορίας διελύθη και οι άνδρες του με ήρεμον την συνείδησιν επιδόθησαν εις τα ειρηνικά των έργα, οπότε νέα Εθνική περιπέτεια, ο σκληρός αγών τον οποίον Δυνάμεις του σκότους μας επέβαλον, εδιημιούργησε την ανάγκην της συγκροτήσεως επίλεκτων ελαφρών μονάδων των Δυνάμεων Καταδρομών.
    Από έτους ήδη αι Δυνάμεις αύται, κληρονόμοι της λαμπρής παραδόσεως του Ιερού Λόχου, συκροτηθείσαι απο νέους πλήρεις σφρίγους άνδρας και με πυρήνας τους παλαιούς Καταδρομείς της Μεσογείου ,αγωνίζεται επιτυχώς κατα την εχθρών της Πατρίδος και καταφέρουν αλλεπάληλα τα ισχυρά των πλήγματα κατα της υπο τον εχθρών του Έθνους κινούμενης ανταρσίας.
    Καλούνται σήμερον αι Μοίραι Καταδρομών να λάβωσι εκ των χειρών της Α.Μ. του Βασιλέως, εκπροσωπούντος την ισχυράν του Έθνους ψυχήν, τας πολεμικάς των Σημαίας.
    Δεν παρουσιάζονται με τας χείρας κενάς αι Μοίραι Καταδρομών. Καταθέτουσιν την ιεράν τούτην στιγμήν εις τον Βωμόν της Πατρίδος τας Νίκας, της Κονίτσης, του Λυκομούρου, του Πλατάνου, του Αγ.Βλασίου, του Ελικώνος, των Πιερίων, της Ανάβρας, της Βίνιαννης, του Μαστρογιάννη.
    Καταθέτουν επίσης την θυσίαν των 112 νεκρών και 256 τραυματιών των, οίτινες προσέφερον την ωραίαν των νεότητα και την σωματικήν των ακεραιότητα υψίστην θυσίαν εις τον βωμόν της Πατρίδος.
    Δυνάμεθα να διαβεβαιώσωμε την Α.Μ. και τους ενταύθα εκπροσώπους του Έθνους ότι αι τέσσερεις αύται Πολεμικαί Σημαίαι παραδίδονται εις χείρας ικανάς, αίτινες θα τας περιαγάγωσιν ανα τας υπερηφάνους κορυφάς των ορέων της Ελλάδος, σύμβολα της ισχυράς Ελληνικής Πολεμικής άλκης, και δεν θα τας υποστείλωσιν παρα μόνο όταν θα έχει εκλείψει και το τελευταίον ίχνος της ερυθράς ορδής...(...)
    ΚΑΛΛΙΝΣΚΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Συνταγματάρχης.»] Ημερησία διαταγή της 7ης Ιουνίου 1948 της Διοικήσεως Δυνάμεων Καταδρομών για την παράδοση των Πολεμικών σημαιών από τον βασιλιά Παύλο Α'.
  7. ↑ Ανδρέας Καλλίνσκης Διατελέσαντες Διοικητές Διοικήσεως Καταδρομών.
  8. ↑ [Η Σχολή Αλεξιπτωτιστών ιδρύθηκε στις 12 Μαρτίου 1955 στον Ασπρόπυργο Αττικής, χάρη στην πρωτοβουλία και τις προσπάθειες του Στρατηγού Καλίνσκη, που ήθελε να κάνει τους καταδρομείς του αλεξιπτωτιστές. Απευθυνόμενος στον Αντισυνταγματάρχη Περικλή Παπαθανασίου ο Καλλίνσκης είπε: «Το όνειρο μου είναι να δημιουργήσω ένα Σώμα Αλεξιπτωτιστών για τον Ελληνικό Στρατό». Στις αρχές του 1951, έστειλε τον Περικλή Παπαθανασίου μαζί με τους Λοχαγούς, Κωνσταντίνο Κρητικό και Λουίζο Χριστοδουλίδη, στο Φορτ Μπένινγκ των ΗΠΑ, για να εκπαιδευθούν ως εκπαιδευτές αλεξιπτωτιστών. «Γυρίσαμε τον Αύγουστο του 1951, αλλά δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις για να ιδρύσουμε την Σχολή», θυμάται ο Αντισυνταγματάρχης Παπαθανασίου. Τελικά το 1955, το Γενικό Επιτελείο Στρατού αποφάσισε, ύστερα από πρόταση του Καλλίνσκη, την ίδρυση της σχολής με την πλήρη υποστήριξη των Αμερικανών, οι οποίοι ανέλαβαν τον εφοδιασμό της σχολής με τα απαραίτητα ειδικά υλικά (αλεξίπτωτα κλπ).]
  9. ↑ [Το Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ειδικών Δυνάμεων συγκροτήθηκε τον Απρίλιο του 1947 με την επωνυμία Κέντρο Εκπαίδευσης Μονάδων Καταδρομών [ΚΕΜΚ] στο Καβούρι Βουλιαγμένης, όπου λειτούργησε μέχρι και το 1954. Το Μάρτιο του 1955 μεταστάθμευσε στη Νέα Πέραμο Αττικής. Το 1978 μετονομάστηκε σε Κέντρο Εκπαίδευσης Ειδικών Δυνάμεων [Κ.Ε.Ε.Δ] και στο στρατόπεδο δόθηκε -μετά τον θάνατο του- το όνομα του ιδρυτή των μονάδων Καταδρομών Υποστρατήγου Ανδρέα Καλλίνσκη.]
  10. ↑ [Ιωάννης Π. Μιχαλόπουλος, εφημερίδα «Εστία», φύλλο 13ης Ιουνίου 1987.]



Ανακτήθηκε από «http://el.metapedia.org/m/index.php?title=Ανδρέας_Καλλίνσκης&oldid=123760»