Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Β'

Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος Β', [κατά κόσμον Ιωάννης Λιάπης], Έλληνας Φιλόλογος & Θεολόγος καθηγητής, που εκλέχθηκε και διατέλεσε Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας και στη συνέχεια εκλέχθηκε 20ος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος μετά την ανακήρυξη του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ελλάδος, Προκαθήμενος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος, Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Ελλάδος, του ανώτατου θεσμικού οργάνου διοικήσεως, καθώς και της διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, γεννήθηκε στις 10 Μαρτίου 1938, στο χωριό Οινόφυτα του νομού Βοιωτίας στη Στερεά Ελλάδα.

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Β' (ο Λιάπης)
Συνοπτικές πληροφορίες
Γέννηση: 10 Μαρτίου 1938
Τόπος: Οινόφυτα, Βοιωτία, (Ελλάδα)
Θάνατος:
Τόπος:
Υπηκοότητα: Ελληνική
Συνοπτικές πληροφορίες αξιώματος * 20ος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών *
Έναρξη Θητείας : 7 Φεβρουαρίου 2008
Λήξη θητείας :
Προκάτοχος
Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος (ο Παρασκευαΐδης)
Διάδοχος
[[]]

Βιογραφία

Γονείς & Αδέλφια

Ο Ιωάννης ήταν ο πρωτότοκος από τα δύο παιδιά του εύπορου αγροτοκτηνοτρόφου Αναστασίου Λιάπη και της συζύγου του, της Δήμητρας Λιάπη και μικρότερος αδελφός του είναι ο Αλέξανδρος Λιάπης, ανίψια του παιδιά του Αλέξανδρου είναι ο Αναστάσιος, η Δήμητρα σύζυγος του Γιώργου Θεοδωρόπουλου που διατέλεσε Δήμαρχος Οινοφύτων, και η Σοφία, ενώ ένα από τα εγγόνια του Αλέξανδρου φέρει το όνομα Ιωάννης-Ιερώνυμος και σε μία από τις εγγονές του έχει δοθεί το όνομα Ιερωνύμη, και τα δύο παιδιά της Δήμητρας Λιάπη-Θεοδωρακόπουλου.

Σπουδές

Ο Ιωάννης Λιάπης παρακολούθησε τα μαθήματα της βασικής εκπαιδεύσεως στη γενέτειρα του και τα μαθήματα του Γυμνασίου στο Ενιαίο Γυμνάσιο Αρρένων Χαλκίδος, όπου είχε καθηγητή τον μετέπειτα πνευματικό του πατέρα, τον Βασίλειο Οικονόμου. Χάρη στη μητέρα του Δήμητρα, η οποία συμμερίστηκε την επιθυμία του να σπουδάσει στην Αθήνα και να μη ασχοληθεί με τις γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες όπως οι πρόγονοί του, και παρά τη σύγκρουση που είχε με τον πατέρα του, το 1956, μετά από επιτυχείς εξετάσεις, εισήχθη και φοίτησε στο Τμήμα Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού πανεπιστημίου Αθηνών. Από την ημέρα της εγκαταστάσεως του στην Αθήνα, έμενε στην οδό Βουρνάζου 4 στους Αμπελοκήπους, όπου η Αδελφότητα Θεολόγων «Η Ζωή» διατηρούσε οικοτροφείο στο οποίο ζούσαν περισσότεροι από 200 νέοι που φοιτούσαν σε πανεπιστήμια στην Αθήνα και ήταν συγκάτοικος με τον μετέπειτα Μητροπολίτη Καλαβρύτων & Αιγιαλείας Αμβρόσιο, κατά κόσμον Αθανάσιος Λενής. Μετά την αποφοίτηση του σπούδασε και αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Ιωάννης Λιάπης, με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών, [Ι.Κ.Υ.], πραγματοποίησε μεταπτυχιακά στις Βυζαντινές σπουδές, υπήρξε ο πρώτος υπότροφος του Ιδρύματος σ' αυτό τον κλάδο σπουδών, στα Πανεπιστήμια του Γκρατς, [Gratz], της Αυστρίας, και του Μονάχου της τότε Δυτικής Γερμανίας. Φοίτησε επίσης και στο Ostkirchliches Institut, το Ινστιτούτο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας που εδρεύει στο Ρέγκενσμπουργκ, [Regensburg], της Γερμανίας, όπου γνωρίστηκε με τον πρώην Ποντίφικα, τον Πάπα Βενέδικτο, κατά κόσμον Γιόσεφ Ράτζιγνκερ, ο οποίος εργάζονταν εκεί.

Επαγγελματική δραστηριότητα

Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα διατέλεσε βοηθός στην Ελληνική Αρχαιολογική Εταιρεία, κοντά στον καθηγητή Αναστάσιο Ορλάνδο, ενώ εργάστηκε ως φιλόλογος καθηγητής στο Γυμνάσιο της Αλιάρτου στη Βοιωτία, στο Γυμνάσιο του Αυλώνα Αττικής, στο 9ο Νυκτερινό Γυμνάσιο Αθηνών και από το 1965 έως το 1967 στο Λεόντειο Λύκειο της Νέας Σμύρνης. Ως καθηγητής έδειξε ιδιαίτερη αγάπη στο μπάσκετ και την κωπηλασία.

Εκκλησιαστική δράση

Ο Ιωάννης Λιάπης παρακολουθούσε από μαθητής τα κατηχητικά σχολεία, όπου γνώρισε τον τότε Αρχιμανδρίτη και μετέπειτα Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας, Νικόδημο Γραικό, επίλεκτο στέλεχος της παρεκκλησιαστικής οργανώσεως «Ζωή». Χειροτονήθηκε Διάκονος στη Θήβα στις 3 Δεκεμβρίου 1967, από τον Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας Νικόδημο και πήρε το εκκλησιαστικό όνομα Ιερώνυμος προς τιμήν του τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου Α' (ο Κοτσώνης), ενώ στις 10 του ίδιου μήνα χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στη Λιβαδειά και του δόθηκε το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Έως και το 1978 υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας και διετέλεσε Ηγούμενος των Ιερών Μονών Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σαγματά, από το 1971 έως το 1977 και Οσίου Λουκά Βοιωτίας από το 1977 έως το 1981, ενώ το διάστημα μεταξύ των ετών 1978-1981 υπήρξε Γραμματέας και κατόπιν Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ως Τιτουλάριος Μητροπολίτης Ταλαντίου, θέση στην οποία διαδέχθηκε τον Μητροπολίτη Κλαβρύτων & Αιγιαλείας Αμβρόσιο Λενή.

Μητροπολίτης Θηβών & Λεβαδείας

Το 1981, ο τότε Μητροπολίτης Θηβών & Λεβαδείας Νικόδημος υπέβαλλε την παραίτηση του και ουσιαστικά πρότεινε ως αντικαταστάτη του τον Ιερώνυμο, ο οποίος εξελέγη παμψηφεί Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας. Η χειροτονία του τελέστηκε στις 4 Οκτωβρίου 1981 στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών, παρουσία του τότε Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ Τίκα. Ο Αρχιεπίσκοπος συχνά αναφέρεται στο λιτό βίο του Μακαριστού Σεραφείμ, ο οποίος του είχε αναθέσει να διαπραγματευθεί το νομοσχέδιο της εκκλησιαστικής περιουσίας με τον Αντώνη Τρίτση, τότε υπουργό της κυβερνήσεως του Ανδρέα Παπανδρέου.

Τη δεκαετία της εκλογής του έδωσε τεράστια μάχη για την αναστολή της δράσεως των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Σε επιστολή που απέστειλε το 1989 στους πολιτευτές Βοιωτίας και Εύβοιας, σχετικά με το θέμα των εγκαταστάσεων στην περιοχή του γράφει, «....Στην περιοχή Ελαιώνος-Αρματος Θηβών χιλιαστές με ύπουλο τρόπο αγόρασαν τεράστιες εκτάσεις του εύφορου κάμπου των Θηβών, τις μεταβίβασαν στους χιλιαστές του Μπρούκλιν, της Μασαχουσέτης, της Αγγλίας, της Ιρλανδίας κ.α. και σ' αυτές δημιουργούν τεράστια συγκροτήματα που θα γίνουν το ορμητήριό τους για τον ελλαδικό και ευρύτερο μεσογειακό χώρο. Επομένως δεν πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις χιλιαστών, οι οποίοι είναι ελεύθεροι σαν πολίτες να έχουν τις προσωπικές τους ιδέες, αλλά για διεθνές κέντρο εξαρτώμενο από ύποπτους χώρους με εχθρικούς σκοπούς κατά της πατρίδος και της πίστεώς μας...». Η δράση του υποχρέωσε τους Χιλιαστές να πουλήσουν το υπερσύγχρονο κέντρο που είχαν ανεγείρει στο νομός Βοιωτίας και να αναστείλουν τη δράση τους στην περιοχή.

Ως Μητροπολίτης ο Ιερώνυμος διακρίθηκε για τις περιβαλλοντικές και φιλανθρωπικές του δραστηριότητες παράλληλα με την πρόνοια που έλαβε για τη βοήθεια τοξικομανών, υπερηλίκων και νέων. Το 1998, την περίοδο πριν και στη διάρκεια της εκλογής Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, σε βάρος του Ιερώνυμου διεξάγονταν ανάκριση για κατάχρηση ποσού ύψους 4 δισεκατομμυρίων δραχμών, από τα χρήματα της Εκκλησίας της ελλάδος. Ο Ιερώνυμος ήταν ένας εκ των υποψηφίων της αρχιεπισκοπικής εκλογής όμως ηττήθηκε από τον από Δημητριάδος μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο Παρασκευαΐδη στην τρίτη ψηφοφορία. Τη δεκαετία της αρχιεπισκοπίας του Χριστοδούλου Παρασκευαΐδη, ήλθε αρκετές φορές σε αντιπαράθεση μαζί του καθώς συχνά τον κατηγορούσε για εκκοσμίκευση της Εκκλησίας και ειδικότερα για τα θέματα των σχέσεων με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τις συνάξεις Ορθοδόξων Ελλήνων, που πραγματοποιήθηκαν εναντίον της καταργήσεως της αναγραφής του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες. Ως μητροπολίτης συμμετείχε στις Συνοδικές Επιτροπές Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως, Εκκλησιαστικής Περιουσίας, Σχέσεων Εκκλησίας-Πολιτείας και Υποτροφιών και εργάστηκε ως αντιπρόεδρος του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος. Υπήρξε μέλος μεικτών επιτροπών Πολιτείας και Εκκλησίας για τη μελέτη θεμάτων περί της μοναστηριακής περιουσίας από το 1986 έως το 1998) και της εκκλησιαστικής εκπαιδεύσεως από το 1986 έως το 1998.

Επί της διακονίας του Ιερώνυμου Β' στη Μητρόπολη Θηβών & Λεβαδείας αναπαλαιώθηκαν και επανδρώθηκαν έξι Ιερές Μονές Ανδρών και δεκαεπτά Ιερές Μονές Γυναικών, μεταξύ τους αυτές του Οσίου Λουκά, Σαγματά, Οσίου Σεραφείμ, Μακαριωτίσσης, Ευαγγελιστρίας και Ιερουσαλήμ. Στον τομέα του κοινωνικού του έργου ξεχωρίζουν η δημιουργία οικοτροφείων, ορφανοτροφείου με μορφή ανάδοχης οικογένειας στη Θήβα, Στεγών Ηλικιωμένων στη Θήβα και τη Λιβαδειά, Κέντρου Επανεντάξεως Ψυχικώς Πασχόντων στη Λιβαδειά, Εκπαιδευτηρίου Δημιουργικής Απασχολήσεως Παιδιών με Ειδικές Ανάγκες σε συνεργασία με άλλους φορείς του Νομού Βοιωτίας στη Λιβαδειά, του Κέντρου Προλήψεως για τα ναρκωτικά στη Λιβαδειά, Συσσιτίων Απόρων στη Θήβα, Συμβουλευτικών Σταθμών στη Θήβα, Κέντρου Ιστορικών και Αρχαιολογικών Ερευνών με έδρα την Ιερά Μονή Λυκούρεση στη Ζάλτσα. Επιπλέον δημιούργησε και λειτούργησε ενοριακά πνευματικά κέντρα και κέντρα νεότητος, καθώς και πρότυπες εγκταστάσεις κατασκηνώσεωςν στον Παρνασσό. Ίδρυσε το Κέντρο Ερευνών της Ιστορίας και Πολιτισμού της Βοιωτίας, το οποίο συνεργάζεται με τα Πανεπιστήμια Ντέρχαμ, [Durham], και Κέιμπριτζ, [Cambridge] και δημιούργησε το Κέντρο Ευαισθητοποιήσεως Πληθυσμού στα Οινόφυτα. Διατέλεσε πρόεδρος της Επιτροπής Διαλόγου Κοινωνίας-Εκκλησίας την περίοδο από το 2005 έως το 2007.

Το 2001 ίδρυσε το «Κέντρο Οικολογικών-Βιολογικών Καλλιεργειών» της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών & Λεβαδείας με σκοπό την «την εμπέδωσιν των βιολογικών και οικολογικών καλλιεργειών για το γενικότερον όφελος», όμως τον Δεκέμβριο του 2005 προχώρησε σε τροποποίηση του καταστατικού του κέντρου θέτοντας πρώτο σκοπό την «καταγραφή και κατοχύρωση της ιδιοκτησίας και οριθέτηση της μοναστηριακής περιουσίας». Στις 14 Μαΐου 2007 το «Κέντρο Οικολογικών-Βιολογικών Καλλιεργειών» εξέδωσε ανακοίνωση σχετική με την ιδιοκτησία της Εκκλησίας σε εκτάσεις 80.000 στρεμμάτων στον Παρνασσό και άλλα βοιωτικά βουνά και κάμπους. Ο Ιερώνυμος Λιάπης παραχώρησε κάποιες εκτάσεις για εκμετάλλευση σε επιχείρηση ιδιοκτησίας μελών της οικογένειας του. Στην επιχείρηση συμμετέχουν ο αδελφός του Αλέξανδρος Λιάπης, ο ανιψιός του Αναστάσιος μαζί με τη σύζυγό του και οι σύζυγοι άλλων δύο ανιψιών του.

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών & Πάσης Ελλάδος

Το μεσημέρι της Πέμπτης 7 Φεβρουαρίου 2008, συνεδρίασε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αθηνών υπό την προεδρία του Μητροπολίτου Καρυστίας Σεραφείμ και παρουσία του τότε Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων Ευριπίδη Στυλιανίδη, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίοας της Ελλάδος. Ο από Θηβών και Λεβαδείας Ιερώνυμος, εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος συγκεντρώνοντας την απόλυτη πλειοψηφία από τον δεύτερο γύρο, καθώς επί συνόλου 74 Αρχιερέων έλαβε 45 ψήφους έναντι 27 του Μητροπολίτου Σπάρτης Ευσταθίου, ενώ στη κάλπη βρέθηκαν και δύο λευκά. Η τελετή της ενθρονίσεως του έγινε στις 16 του ίδιου μήνα. Σε αντίθεση με τον προκάτοχο του Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο Παρασκευαΐδη, ο Ιερώνυμος από την πρώτη στιγμή της εκλογής του στη θέση του Αρχιεπισκόπου επέλεξε να χαμηλώσει τους τόνους.

Ξεκίνησε την Αρχιεπισκοπεία του με επίσκεψη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, με στόχο να επιλυθούν όσα προβλήματα είχαν προκληθεί κατά το παρελθόν. Προκειμένου να επέλθει λύση και εξομάλυνση στις σχέσεις των δύο Εκκλησιών, έγιναν δεκτές στο σύνολο τους οι θέσεις του Πατριαρχείου, γεγονός που προκάλεσε την έντονη κριτική από πολλούς ιεράρχες, της Εκκλησίας της Ελλάδος. Μετονόμασε την Μη Κυβερνητική Οργάνωση της Εκκλησίας της Ελλάδος από «Αλληλεγγύη» σε «Αποστολή», όμως διατήρησε τις δομές που είχαν δημιουργηθεί επί Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου Παρασκευαΐδη, ενώ στήριξε και ενίσχυσε το κοινωφελές έργο της Εκκλησίας, καθώς οι ανάγκες πολλαπλασιάστηκαν, την ίδια ώρα που τα έσοδα περιορίστηκαν δραστικά. Στις 16 Απριλίου 2016, μαζί με τον Πάπα Φραγκίσκο και τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, επισκέφθηκαν τον προσφυγικό καταυλισμό της Μόριας στο νησί της Λέσβου προκειμένου να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη και στη διάρκεια της επισκέψεως τους υπέγραψαν κοινή διακήρυξη για τους πρόσφυγες.

Με αφορμή το μάθημα των Θρησκευτικών, την καύση των νεκρών και την ανέγερση τζαμιού, έχει επιλέξει να εκφράζεται σε έντονο ύφος. Τον Οκτώβριο του 2016 επιτέθηκε στην κυβέρνηση και στον πολιτικό κόσμο της Ελλάδος σε ομιλία του από τη Λιβαδειά. Ο Αρχιεπίσκοπος επιτέθηκε εναντίον της κυβερνήσεως του Αλέξη Τσίπρα και της προσπάθειας που αυτή ξεκίνησε προκειμένου να υποβαθμιστεί το μάθημα των θρησκευτικών στην εκπαιδευτική διαδικασία, λέγοντας πως «...μπορεί να πουλήσατε ή να πουλάτε τους θησαυρούς της Ελλάδας μας, να δίνουμε τα τρένα μας, να δίνουμε τα λιμάνια μας, αλλά την πατρίδα μας και την ορθοδοξία μας, δεν θα σας την παραδώσουμε». Παράλληλα, αναφερόμενος στην κρίση και στη συμβολή των κομμάτων είπε ότι «...είναι μία δύσκολη εποχή και όλοι οι άνθρωποι μαστίζονται σε όλους τους κλάδους. Χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε τι θέλουμε, ποια οικογένειά θέλουμε, πώς θέλουμε τα παιδιά μας, πώς θέλουμε να ζήσουμε αύριο, ποιο όραμα θα έχουμε» και πρόσθεσε ότι «Ήρθε η εποχή που θα πρέπει να αναρωτηθούμε. Μήπως δεν πρέπει να στηρίζουμε τα κόμματα, αλλά τα πρόσωπα;». Στις αρχές του 2017 οι σχέσεις του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη εισήλθαν σε περίοδο κρίσεως καθώς ο μεν Ιερώνυμος δεν επιθυμούσε να εμπλέκεται το Πατριαρχείο στα εσωτερικά της Εκκλησίας της Ελλάδος, στις αποκαλούμενες Νέες Χώρες, δηλαδή στις Μητροπόλεις των περιοχών που απελευθερώθηκαν μετά το 1912, το δε Πατριαρχείο επιδιώκει -διαχρονικά- την ενίσχυση του ρόλου του σ' αυτές.

Υστεροφημία

Αγαπά την κλασική μουσική, λατρεύει τις μελωδίες του Γιόχαν Στράους, σε βαθμό που οι κοντινοί του άνθρωποι τον αποκαλούν χαριτολογώντας «θείο Στράους», καθώς και την αρχαιολογία κι είναι ένας από τους ελάχιστους Ορθόδοξους ιεράρχες που δεν αποκαλούν ειδωλολάτρες τους αρχαίους Έλληνες.

Διακρίσεις

Για τη φιλάνθρωπη δράση του, που σχετίζεται με την υγεία, τιμήθηκε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Κραϊόβα Ρουμανίας με τον τίτλο του επιτίμου Διδάκτορα. Επίσης αναγορεύθηκε ως επίτιμος διδάκτορας της σχολής Κλασικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και τιμήθηκε με τον τίτλο του Προέδρου στο Κοινωφελές Eλληνικό Ίδρυμα Καρδιολογίας, [ΕΛ.Ι.ΚΑΡ.] .

Στις 6 Ιουλίου 2010 αναγορεύθηκε Επίτιμος Διδάκτορας των τμημάτων Θεολογίας και Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών , ενώ στις 19 Ιουνίου 2013 αναγορεύθηκε Επίτιμος Διδάκτορας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων . Τη Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015, ο Ιερώνυμος αναγορεύθηκε επίτιμο μέλος της Ενώσεως Αποφοίτων Λεοντείου Λυκείου, [Ε.Α.Λ.Λ.], στη διάρκεια τελετής που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα θεάτρου του Λεοντείου Λυκείου Νέας Σμύρνης, την οποία είχε εγκαινιάσει το 1963 ο πρόεδρος της Γαλλίας Σαρλ Ντε Γκολ. Επίσης του απονεμήθηκε ο Χρυσός Σταυρός Αρετής και Ευποιίας της Ενώσεως. Ο Ιερώνυμος Β', στις 10 Νοεμβρίου 2016, αναγορεύθηκε σε επίτιμο διδάκτορα της Θεολογικής Σχολής του Αροστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στις 12 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου αναγορεύθηκεσε επείτιμο διδάκτορα από το Τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου .

Βιβλιοθήκη Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Β'

Στα Οινόφυτα έχει δημιουργήσει τη Βιβλιοθήκη Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Β' , που στεγάζεται σε ένα σύγχρονο και κατάλληλα εξοπλισμένο κτίριο στο κέντρο της κωμοπόλεως. Σκοπός της Βιβλιοθήκης είναι να προσφέρει ένα φιλικό και ευχάριστο περιβάλλον μελέτης και αναζητήσεως μέσα από ένα μεγάλο φάσμα επιστημονικών και λοιπών πληροφοριών. Η Βιβλιοθήκη διαθέτει Αναγνωστήριο και απευθύνεται σε μελετητές, ερευνητές καθώς και σε όλους όσους αγαπάνε και εκτιμάνε τον πολιτισμό, την παιδεία και το βιβλίο.

Συγγραφικό έργο

• «Μεσαιωνικά Μνημεία Ευβοίας», το 1970, για το όποίο τιμήθηκε με το Α' βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών
• «Χριστιανική Βοιωτία», το 2006, τρίτομο έργο.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος ecclesia.gr
• Ιερώνυμος Β': Ο ανθρώπινος αρχιεπίσκοπος tovima.gr, Αναδημοσίευση από το «BHΜΑgazino», Κυριακή 13 Απριλίου 2014
• Η Εκκλησία στα οκτώ χρόνια του Ιερώνυμου Β'.
• Ιερώνυμος-Αμβρόσιος: Η σχέση... «ζωής»
• Αρχιεπίσκοποι Αθηνών-Πρόεδροι Ιεράς Συνόδου

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org