Δημήτριος Ζαγοριανάκος

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Δημήτρης Ζαγοριαννάκος Έλληνας εθνικιστής ανώτατος αξιωματικός του Πυροβολικού [Α.Μ.21679] και το βαθμό του αντιστρατήγου ε.α., ο οποίος κατέλαβε σημαντικές θέσεις στη διάρκεια του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 υπό τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπαδόπουλο, γεννήθηκε το 1918 στο Γύθειο του νομού Λακωνίας και σκοτώθηκε [1] σε τροχαίο δυστύχημα στις 21 Σεπτεμβρίου 1977 στο Βερμάν, κοντά στο Σαιν Κενταίν της Βόρειας Γαλλίας. Η νεκρώσιμη ακολουθία του τελέστηκε [2] το απόγευμα της 1ης Οκτωβρίου 1977 και τάφηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία Ζαγοριανάκου και από το γάμο τους απέκτησαν ένα γιο, τον Κωνσταντίνο Ζαγοριανάκο.

Δημήτριος Ζαγοριανάκος
Συνοπτικές πληροφορίες
Γέννηση: 1918
Τόπος: Γύθειο, Λακωνία
(Ελλάδα)
Έγγαμος: Μαρία Ζαγοριανάκου
Τέκνα: Κωνσταντίνος Ζαγοριανάκος
Θάνατος: 21 Σεπτεμβρίου 1977
Τόπος: Βερμάν, Σαιν Κενταίν (Γαλλία)
Υπηκοότητα: Ελληνική
Ασχολία: Υποστράτηγος, Υπουργός.

Βιογραφία

Πατέρας του Δημητρίου ήταν ο Μανιάτης λοχίας και μακεδονομάχος Ιωάννης Ζαγοριανάκος, γνωστός ως καπετάν Ζάγρας, που υπηρέτησε ως πράκτορας στην Προσοτσάνη, την Καβάλα, το Δεδέαγατς, την Κωνσταντινούπολη και πρόσφερε σημαντικές υπηρεσίες στην περιοχή από τις Σέρρες μέχρι τη Χαλκιδική, ενώ μητέρα του η Σωτηρία Ζαγοριανάκου.

Ο Δημήτριος φοίτησε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε στις 28 Ιανουαρίου 1939, με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού Πυροβολικού. Συμπλήρωσε τη στρατιωτική του εκπαίδευση στην Σχολή Πυροβολικού, στην Σχολή Πυροβολικού της Αγγλίας, στην Σχολή Πεζικού και στην Σχολή Γενικής Μορφώσεως, ενώ αποφοίτησε και από την Ανωτέρα Σχολή Πολέμου. Συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο 1940-41 και στη συνέχεια στον Ελληνογερμανικό πόλεμο έως τον Απρίλιο του 1941 και την κατάληψη της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονα. Μετά την κατάρρευση του μετώπου διέφυγε στην Μέση Ανατολή, όπου έλαβε μέρος στις εκεί επιχειρήσεις. Το 1943 προήχθη στο βαθμό του Υπολοχαγού και παρέμεινε στη Μέση Ανατολή έως το 1944. Το 1946 προήχθη στο βαθμό του Λοχαγού και πήρε μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον των ένοπλων συμμοριών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος την περίοδο από το 1948 έως το 1949, στη διάρκεια των οποίων προήχθη στο βαθμό του Ταγματάρχη. Μετά το 1949 υπηρέτησε σε διάφορες επιτελικές θέσεις, ενώ το 1955 προήχθη στο βαθμό του αντισυνταγματάρχη και το 1959 στο βαθμό του Συνταγματάρχη. Διατέλεσε Υπασπιστής του βασιλιά Κωνσταντίνου Β', Διοικητής πολλών Μονάδων Πυροβολικού, όπως Διοικητής της Χ Μεραρχίας καθώς και Επιτελάρχης και Διοικητής του Γ' Σώματος Στρατού. Ο Ζαγοριανάκος ήταν μέλος της οργανώσεως ΙΔΕΑ και συμμετείχε στις προπαρασκευαστικές ενέργειες και στις συναντήσεις των αξιωματικών που επέβαλλαν το καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967.

21η Απριλίου

Στις 13 Δεκεμβρίου 1967, την ημέρα του βασιλικού κινήματος ο Ζαγοριανάκος υπηρετούσε στη Βόρεια Ελλάδα και μετέβη στην Κομοτηνή όπου συναντήθηκε με τον βασιλιά Κωνσταντίνο. Το 1968 προήχθη σε ταξίαρχο, το 1969 σε υποστράτηγο, το 1970 σε αντιστράτηγο και από τις 4 Ιουνίου 1972 έως τις 16 Αυγούστου 1973 διατέλεσε Αρχηγός στο Γενικό Επιτελείο Στρατού [Γ.Ε.Σ.]. Το 1973 προήχθη στο βαθμό του στρατηγού και στις 17 Αυγούστου 1973 ανέλαβε Αρχηγός των Ένοπλων Δυνάμεων. Ο πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στην Αθήνα, ο Χένρι Τάσκα, πίστευε ότι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος «με τον διορισμό του Ζαγοριανάκου -που είχε τη φήμη αυστηρού στρατηγού- στη θέση του αρχηγού Ενόπλων Δυνάμεων υπέσκαψε τη θέση του Δημήτρη Ιωαννίδη, του αρχηγού της Ε.Σ.Α.». Στις 10 Οκτωβρίου 1973 σε μυστική σύσκεψη με τη συμμετοχή των Παπαδόπουλου, Μαρκεζίνη και του υπουργού Εξωτερικών Χρήστου Ξανθόπουλου-Παλαμά, η Ελληνική κυβέρνηση, παρά τους ενδοιασμούς του Ζαγοριανάκου, ανταποκρινόμενη σε σχετικό αίτημα του Προέδρου της Αιγύπτου Ανουάρ Σαντάτ, αποφάσισε την απαγόρευση της ελεύθερης διελεύσεως αμερικανικών πολεμικών αεροσκαφών από FIR Αθηνών, τα οποία μετέφεραν στρατιωτικό υλικό στο Ισραήλ.

Ο Ζαγοριανάκος με διαταγή που εξέδωσε στις 17 Νοεμβρίου 1973, ταυτόχρονα με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, απαγόρευσε ρητά «...την προσωρινήν περιθαλψιν κατ’ οίκον προσώπων μη ενοικούντων μετά της οικογενείας ήτις παρέχει την περίθαλψιν, εάν τούτο δεν δηλωθή- εντός τριών ωρών εις την οικείαν αστυνομικήν αρχήν». Ο Ζαγοριανάκος παρέμεινε στη θέση του Αρχηγού Γ.Ε.ΕΘ.Α. ως τις 25 Νοεμβρίου 1973 [3] και αποστρατεύτηκε με την επικράτηση του κινήματος του Δημητρίου Ιωαννίδη.

Τον Ιανουάριο του 1975 του αφαιρέθηκε το διαβατήριο του και απαγορεύτηκε η έξοδος του από την Ελλάδα. Στις 15 Οκτωβρίου 1975 ο εισαγγελέας Δημήτριος Τσεβάς παρέδωσε το πόρισμα, για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, στον Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Κωνσταντίνο Φαφούτη. Με βάση το πόρισμα ο Ζαγοριανάκος κατηγορήθηκε για απλή συνέργεια στην ηθική αυτουργία των Γεωργίου Παπαδόπουλου, Δημήτρη Ιωαννίδη και Μιχαήλ Ρουφογάλη, καθώς ήταν αυτός που έδωσε την εντολή για να κινηθούν τα στρατιωτικά τμήματα. Απολογήθηκε ενώπιον του ανακριτή στις 9 Ιουνίου 1975 και κρίθηκε ότι δεν προέκυψε λόγος να προφυλακιστεί. Παραπέμφθηκε σε δίκη στην οποία καταδικάστηκε στις 30 Δεκεμβρίου 1975 σε κάθειρξη είκοσι πέντε ετών διότι «...ως Αρχηγός του Στρατού διέταξε την κίνηση των στρατιωτικών τμημάτων για την καταστολή της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο..», επταετή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, ενώ του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου. Ο Ζαγοριανάκος άσκησε αναίρεση στον Άρειο Πάγο κατά της πρωτόδικης αποφάσεως η οποία έγινε δεκτή, καθώς οι δικαστές έκριναν ότι υπήρχαν αντιφάσεις μεταξύ του σκεπτικού των αποφάσεως και της ποινής που του επιβλήθηκε. Παράλληλα, με βούλευμα του αρμόδιου δικαστικού συμβουλίου που δημοσιεύθηκε στο τέλος του Φεβρουαρίου 1976 κρίθηκε ότι δεν πρέπει να παραπεμφθεί για συνέργεια στην 21η Απριλίου.

Η δίκη του σε δεύτερο βαθμό, μετά την αποδοχή της αναιρέσεως του, άρχισε στις 20 Ιανουαρίου 1977 στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου και στις 8 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους αποφυλακίστηκε όταν συμπληρώθηκε το 18μηνο, το ανώτατο όριο του προβλεπόμενου χρόνου προφυλακίσεως και υποχρεώθηκε με δίνει το παρόν δύο φορές το μήνα στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής που κατοικούσε. Απολογήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου και ο Εισαγγελέας στην αγόρευση του ζήτησε την απαλλαγή του, ενώ στις 25 Φεβρουαρίου, με τέσσερις ψήφους έναντι μίας, κηρύχθηκε τελεσίδικα αθώος [4].

Διακρίσεις

Τιμήθηκε με

  • Χρυσό Αριστείο Ανδρείας και πολλά άλλα παράσημα και μετάλλια, αντίστοιχα του βαθμού του και των θέσεων που κατείχε.

Το τέλος του

Ο Ζαγοριανάκος σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στη βόρεια Γαλλία το 1977, σε ηλικία 59 ετών, όταν έχασε τον έλεγχο του οχήματος του, το οποίο προσέκρουσε σε κιγκλίδωμα γέφυρας. Ο ίδιος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου και εξέπνευσε, ενώ διέφυγαν τον κίνδυνο η σύζυγος και ο γιος του που επέβαιναν στο ίδιο αυτοκίνητο. Στη νεκρώσιμη ακολουθία του στο Α' νεκροταφείο στην Αθήνα κατατέθηκαν στεφάνια στη σορό του εκ μέρους του Γεωργίου Παπαδόπουλου και σχεδόν από το σύνολο των εγκλείστων, στις φυλακές του Κορυδαλλού, αξιωματικών της επαναστάσεως της 21ης Απριλίου.

Διαβάστε τα λήμματα

21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 21april1967.png

Αξιωματικοί (επαναστάτες)

21η Απριλίου 1967

25η Νοεμβρίου 1973

Αξιωματικοί

Δολοφονημένοι

Πολιτικά πρόσωπα

Πρωθυπουργοί

Υπουργοί

Υποστηρικτές

25η Νοεμβρίου 1973

Διάφορα πρόσωπα
  • Επίσκοποι
  • Μητροπολίτες
  • Θεολόγοι
  • Πανεπιστημιακοί καθηγητές


Παραπομπές

  1. [Ο Ζαγοριανάκος σκοτώθηκε σε δυστύχημα αυτοκινητικό Εφημερίδα «Μακεδονία», 22 Σεπτεμβρίου 1977, σελίδα 1η.]
  2. [Κηδεύθηκε ο Ζαγοριανάκος στην Αθήνα Εφημερίδα «Μακεδονία», 2 Οκτωβρίου 1977, σελίδα 10η.]
  3. [Διατελέσαντες Αρχηγοί Ενόπλων Δυνάμεων. geetha.mil.gr (ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2022, 17:32').]
  4. [Το Εφετείο αθώωσε Ζαγοριανάκο Εφημερίδα «Μακεδονία», 26 Φεβρουαρίου 1977, σελίδα 1η.]