Διανεμισμός
Ο διανεμισμός, [distributism], είναι οικονομική θεωρία η οποία αναπτύχθηκε στις αρχές του 20ου αιώνος και ήταν επηρεασμένη από τα κηρύγματα της Κοινωνικής Διδασκαλίας της Καθολικής Εκκλησίας, που επιχείρησαν να θέσουν σε εφαρμογή οι Άγγλοι στοχαστές Γκίλμπερτ K. Τσέστερτον και Ιλαίρ Μπέλοκ και οι Αμερικανοί ακτιβιστές Ντόροθυ Νταίη και Πήτερ Μώριν. Αντιτίθεται στον κομμουνισμό, που παραχωρεί το προνόμιο της ιδιοκτησίας στο Κράτος, αλλά και τον καπιταλισμό, που συσσωρεύει την παραγωγική ιδιοκτησία και την οικονομική δύναμη στα χέρια λίγων.
Σύμφωνα με τους εκπροσώπους της, τα μέσα παραγωγής πρέπει να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο διανεμημένα στους πολίτες, όπως τους αγρότες, τις μικρομεσαίες οικογενειακές και τις συνεταιριστικές επιχειρήσεις, τους παραδοσιακούς τεχνίτες και τους ελεύθερους επαγγελματίες, στα δίκτυα διανομής, όπως συνεταιρισμούς για την υπερκέραση των μεσαζόντων, αλλά και συναλλαγής, όπως οι συνεταιριστικές τράπεζες, και όχι συγκεντρωμένα στα χέρια ολίγων ή του κράτους. Στην περίπτωση αυτή οι πολίτες ευημερούν, συνδυάζοντας παράλληλα ανώτερες ηθικές αξίες και υποχρεώσεις προς την κοινότητα και την κοινωνία.
Η θεωρητική βάση του στηρίζεται στη διδασκαλία του Αριστοτέλους, που στο έργο του «Πολιτικά», απορρίπτει την ιδέα της κοινοκτημοσύνης που ήταν κυρίαρχη στις σκέψεις του του Πλάτωνος, αλλά και την στρεβλή κυριαρχία των ανθρώπων του πλούτου ή των πολύ φτωχών, ενώ θεωρεί ως προϋπόθεση για την κοινωνική ευημερία, την κυριαρχία της μεσαίας τάξεως με μοχλό και κινητήρια δύναμη της οικονομίας, τις μικρομεσαίες οικογενειακές επιχειρήσεις, σε συνδυασμό με ηθική ανατροφή του ατόμου και σωστούς νόμους.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
