Εθνισμός

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο εθνισμός, [ουσιαστικό],

Σύμφωνα με τον ορισμό του Πανεπιστημιακού καθηγητή Δημήτρη Βεζανή, ενός από τους επιφανέστερους θεωρητικούς του Ελληνικού Εθνικισμού στον 20ο αιώνα, αποτελεί «..την παθητικήν κατάφασιν της ιδέας του Έθνους», δηλαδή ο μεν εθνικιστής πιστεύει στα ιδεώδη και τα ιδανικά του Έθνους του και αγωνίζεται γι’ αυτά, ενώ ο Εθνιστής πιστεύει στα ιδεώδη του Έθνους, αλλά ηθελημένα δεν αγωνίζεται γι’ αυτά. Η ενέργεια αυτή αποτελεί την ειδοποιό διαφορά του Εθνικισμού με τον Εθνισμό και ταυτόχρονα διαφοροποιεί τις ιδιότητες του εθνικιστή και εθνιστή.

Μετά την άρνηση του να υπογράψει την καταδικαστική απόφαση για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ο Τερτσέτης εκδιώχθηκε από το αξίωμά του, προφυλακίστηκε για ένα τετράμηνο και παραπέμφθηκε σε δίκη, για απείθεια και άρνηση υπηρεσίας. Πρόεδρος του δικαστηρίου, που τον δίκασε και τον αθώωσε, ήταν ο ο Ιωάννης Σωμάκης και μέλη του οι Ζηνόβιος Βάλβης, Κανούσης, Λεονταρίδης και Αντώνιος Κριεζής. Στην απολογία του, που άρχισε στις 24 Σεπτεμβρίου 1834, επικαλέστηκε τον εθνισμό κι είπε απευθυνόμενος στον απόντα Βασιλικό Επίτροπο Εδουάρδο Μάσσον: «...Ποιος είσαι εσύ ώ επίτροπε που ήρθες στη χώρα μας να μας δικάσεις; Είσαι αλλόεθνος. Και για να είσαι αλλόεθνος δεν μπορεί να είσαι δίκαιος. Δεν μπορείς να δικάσεις Έλληνες....Ξέρεις να λες Ελλάδα στα ελληνικά, μα τίποτε δε νοιώθεις απ’ ό,τι σπουδαίο, μεγάλο και αιώνιο κρύβει τούτη η λέξη στα σπλάγχνα της......Κατάλαβες τη θέση του εισαγγελέα σε ελληνικό δικαστήριο αλλά δεν έχεις θέση στην ελληνική δικαιοσύνη Επίτροπε. Είσαι εκτός φύσει και θέσει. Θέλεις να δικάσεις Έλληνες με τον πατριωτισμό του Εγγλέζου.....Ο εθνισμός μας, ώ επίτροπε, είναι θεμελιωμένος στα αίματα οκτακοσίων χιλιάδων Ελλήνων που θυσιάστηκαν εις τον αγώνα. Θα ήταν κατάρα Θεού αν εμείς την ημέρα εκείνη της δίκης το ξεχνούσαμε αυτό...Και δεν ήταν θέλημα Θεού ημείς, εις την 26 Μαΐου, να φθάσομεν εις τόσην αναισθησίαν, ώστε να εξαλείψει την λατρείαν του εθνισμού από τα σπλάχνα μας η επωμίδα του Υπουργού. Το έργον εκείνης της ημέρας ήταν το νομιμότατον σχόλιον της επαναστάσεως και η ωραιότατη ημέρα της βασιλείας. Τι ήταν η επανάστασίς μας; Ήταν άλλο παρά μια ορμή προς τον πολιτισμό, πόθος να χαρούμεν τους καρπούς του; Και τι άλλο ήταν η υπογραφή μας;...».

Εσωτερική αρθρογραφία