Ε.Ο.Ν.

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Η Εθνική Οργάνωσις Νεολαίας, [Ε.Ο.Ν.], ήταν η ονομασία της οργανώσεως νέων που ιδρύθηκε [1] το 1936 από το καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά και διαλύθηκε τον Απρίλιο του 1941 [2], τρεις μήνες μετά το θάνατό του, με την κατάρρευση του μετώπου και την κατάληψη της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονα.

Σύμφωνα µε τον ιδρυτικό της νόµο [3], σκοποί της ήταν η «...εθνική και ηθική διαπαιδαγώγηση της νεολαίας...{...}.. η επωφελής διάθεσις του ελευθέρου από της εργασίας ή των σπουδών χρόνου των νέων, προς προαγωγήν της σωματικής και πνευματικής καταστάσεως αυτών, ανάπτυξιν του Εθνικού φρονήματος και της πίστεως προς την θρησκείαν, δημιουργία πνεύματος συνεργασίας και κοινωνικής αλληλεγγύης, και έγκαιρον επαγγελματικόν προσανατολισμόν εκάστου, αναλόγως προς τας φυσικάς ιδιότητας αυτού...». Ως επέτειος δημιουργίας της είχε καθιερωθεί η 7η Νοεμβρίου 1937, καθώς εκείνη τη μέρα τα πρώτα τμήματα της παρέλασαν μπροστά στον Ιωάννη Μεταξά, στην Πάτρα. Πρώτος αρχηγός της Νεολαίας είχε οριστεί ο Αλέξανδρος Κανελλόπουλος.

Συγκέντρωση της Ε.Ο.Ν. με την παρουσία του Ιωάννη Μεταξά.

Ιστορικό

Τα µέλη της έφεραν ομοιόμορφη μπλε σκούρα στολή και δίκωχο, ενώ χωρίζονταν ηλικιακά σε σκαπανείς, -ισσες [7-13 ετών], φαλαγγίτες (-ισσες) Β, [14-18 ετών], και φαλαγγίτες (-ισσες) Α, [19-25 ετών]. Στις 31 Δεκεμβρίου 1937 ιδρύθηκαν στην Αθήνα, µε πρωτοβουλία του Κωνσταντίνου Κοτζιά, Υπουργού–∆ιοικητού Πρωτευούσης και πρώην ∆ηµάρχου Αθηναίων, τα Τάγματα Εργασίας, µια παραστρατιωτική οργάνωση 400 περίπου ατόµων µε γκρίζες στολές) υπό την αρχηγία του Ιωάννη Βεζανή. Τα Τάγματα συστάθηκαν για την αξιοποίηση των ανέργων στην εκτέλεση δηµοσίων έργων. Η δράση τους υπήρξε βραχύβια και στις 9 Ιουνίου 1938 καταργήθηκαν µε απόφαση του Μεταξά, ενώ τα µέλη τους προσχώρησαν στην Εθνική Οργάνωση Νεολαίας.

Στις 21 Ιουνίου 1939 στην οργάνωση εντάχθηκαν υποχρεωτικά και οι πρόσκοποι, οι οποίοι καταργήθηκαν διότι θεωρήθηκαν Αγγλοσαξονικής φύσεως, η δε διάλυση τους έγινε με την συμφωνία των περισσοτέρων ηγετών του προσκοπισμού της εποχής. Στην περίοδο 1939-1940 στην οργάνωση συμμετείχαν πολλοί νέοι ηλικίας 8 έως 25 ετών, αναφέρονται 15.000 μέλη στις αρχές Ιανουαρίου 1938, 750.000 το 1939, 1.250.000 το 1940)\. Η εγγραφή των νέων δεν ήταν υποχρεωτική, αλλά γινόταν με επιτυχία συστηματική προσπάθεια με διάφορα μέσα να ενταχθεί στην οργάνωση το μεγαλύτερο τμήμα των νέων. Όπως αναφερόταν στον εσωτερικό κανονισμό, «...Η εγγραφή ολοκλήρου της ελληνικής νεολαίας εις την Ε.Ο.Ν. αποτελεί καθήκον όλων...». Η ένταση της προσπάθειας φαίνεται από το ότι 65 χρόνια αργότερα, αναφέρεται σε μεγάλη εφημερίδα του Αθηναϊκού Τύπου ότι, «...επιβλήθηκε η υποχρεωτική συμμετοχή στις εκδηλώσεις και στις οργανώσεις του καθεστώτος, ιδιαίτερα της νεολαίας με την ΕΟΝ (Εθνική Οργάνωση Νεολαίας)...», κάτι που τυπικά είναι λανθασμένο, δεδομένου ότι το καθεστώς αγωνιζόταν για να γίνει εθελοντικά η κατάταξη, όμως η υποχρεωτική απορρόφηση της οργάνωσης των προσκόπων, η διάλυση άλλων οργανώσεων νέων και η προσφορά πλεονεκτημάτων στα μέλη της ΕΟΝ, δείχνει ότι η συμμετοχή των νέων ήταν αυτονόητη και σχεδόν υποχρεωτική. Αναφέρεται ότι «...οι καθηγηταί των σχολείων διατάχθηκαν να οδηγήσουν στην ΕΟΝ τους νέους ομαδικά επίσης και τα σωματεία, υπαλληλικά, εργατικά κλπ. υποχρεώθηκαν να στείλουν στην οργάνωση τα παιδιά των μελών τους..».

Οργάνωση και ιεραρχία

Η ιεραρχία της διαμορφώνονταν ως εξής

  • Γενικός αρχηγός,
  • Γενικός επιθεωρητής,
  • Κυβερνητικός επίτροπος,
  • Επιτελάρχης,
  • Γενικός επόπτης,
  • Διοικητής,
  • Υποδιοικητής,
  • Φαλαγγάρχης,
  • Λοχίτης.

ή σύμφωνα με άλλη πηγή την ιεραρχία της συγκροτούσαν οι

  • Γενικός Επόπτης,
  • Περιφερειακός Διοικητής,
  • Περιφερειακός Υποδιοικητής,
  • Φαλαγγάρχης,
  • Υποφαλαγγάρχης,
  • Τετράρχης,
  • Λοχίτης,
  • Ομαδάρχης,
  • Ενωμοτάρχης,
  • Υπενωμοτάρχης.

Οι Νεολαίοι ονομάζονταν Σκαπανείς και Φαλαγγίτες. Ως Σκαπανείς και Σκαπάνισσες γίνονται δεκτοί νέοι και νέες 8-14 ετών και ως Φαλαγγίτες και Φαλαγγίτισσες νέοι και νέες ηλικίας 14-25 ετών. Μπορούσαν να γίνουν δεκτοί και μέχρι της ηλικίας των 35 ετών εφόσον ήσαν αποδεδειγμένα μαχητικοί φορείς των ιδεολογικών αρχών της 4ης Αυγούστου. Όταν τα μέλη της Ε.Ο.Ν. (Φαλαγγίτες και Φαλαγγίτισσες) συμπλήρωναν το 25ο έτος της ηλικίας των, δεν διαγράφονταν από τη δύναμή της. Σε ό,τι αφορά τους Βαθμοφόρους μπορούσαν να υπηρετούν τη Νεολαία μέχρι και το 40ό έτος της ηλικίας των. Η εγγραφή των νέων στις τάξεις της Ε.Ο.Ν. δεν ήταν υποχρεωτική. Η οργάνωση είχε στρατιωτικό χαρακτήρα και τα μέλη της φορούσαν χαρακτηριστικές στολές μπλε σκούρου χρώματος, χαιρετούσαν στρατιωτικά με την παλάμη ανοικτή και το χέρι προτεταμένο. Σύμφωνα με το Άρθρο 30 των Γενικών Διατάξεων του Κανονισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας, «Ο χαιρετισμός αποδίδεται δια ζωηράς προτάσεως της δεξιάς χειρός τεταμένης με δακτύλους ηνωμένους και την παλάμην εις το ύψος του δεξιού οφθαλμού, κατά το πρότυπον του καθαρώς αρχαίου ελληνικού χαιρετισμού». Η υιοθέτηση του Αρχαίου Ελληνικού χαιρετισμού ή Ρωμαϊκού χαιρετισμού ή εθνικιστικού χαιρετισμού, αποτέλεσε χαρακτηριστικό στοιχείο σε όλα τα Ευρωπαϊκά εθνικιστικά κινήματα και καθεστώτα.

Δραστηριότητες

Στις δραστηριότητες της συμπεριλαμβάνονται αθλητικές, στρατιωτικές και παραστρατιωτικές ασκήσεις καθώς και δράσεις με στόχο την πολιτιστική καλλιέργεια των νέων Ελλήνων. Η διοίκηση ήθελε να δημιουργήσει στα παιδιά και τους νέους το ομαδικό πνεύμα, την έφεση προς εθελοντική προσφορά, την αλληλεγγύη, με παιγνίδια, αθλητισμό, γυμναστική, ελληνικούς δημοτικούς χορούς, θεατρικά δρώμενα, κατασκηνώσεις, ομάδες μουσικής, μπάντες μουσικής, παρελάσεις, οικιακές ασχολίες, μαγειρική, αγάπη προς τη φύση, φύτεμα δένδρων, κλπ. Έτσι οδηγούνταν στην αναγνώριση των συνανθρώπων τους, την διάκριση και εκτίμηση των ικανοτέρων. Η πειθαρχία και ο σεβασμός στην ιεραρχία, ήταν απαραίτητα στοιχεία της εκπαίδευσης. Η δημιουργία αυτοπεποίθησης και οι πρωτοβουλίες ήταν το αποτέλεσμα της εκπαίδευσης σε μια εποχή που τα κορίτσια, ιδίως στις πόλεις, ήταν συνήθως κλεισμένα στα σπίτια, στα δε χωριά απομονωμένα λόγω ελλείψεως ηλεκτρικού, τηλεφώνων, ραδιοφώνων, δρόμων, συγκοινωνιών, από την υπόλοιπη Ελλάδα των πόλεων και τον υπόλοιπο τον κόσμο.Οι ομάδες των μεγαλυτέρων παιδιών και φοιτητών εκπαιδεύονταν σε διαφορετικές δραστηριότητες, ναυτικές και αεροναυτικές, γνώση της αεράμυνας, πρώτες βοήθειες, μεταφορά τραυματιών, πυρόσβεση, συμπαράσταση προσφορά σε ασθενείς και ηλικιωμένους, ακόμα και μερικές στρατιωτικές ασκήσεις για τις ηλικίες που θα αποτελούσαν την εφεδρεία στο μέτωπο.

Περιοδικό «Η Νεολαία»

Το περιοδικό της οργάνωσης ήταν «Η Νεολαία» [4], το οποίο κυκλοφορούσε σε εβδομαδιαία βάση. Άρχισε την κυκλοφορία του τον Ιανουάριο του 1938 και το 1939 είχε φτάσει στα 70.000 αντίτυπα και τα 133 τεύχη. Είχε ποικίλη ύλη παιδική και νεανική, μορφωτική και ενημερωτική. Μυθολογία, ιστορικά διηγήματα, σελίδες ιστορίας, σελίδες του Ευαγγελίου και της Ορθοδοξίας, διηγήματα ελληνικά και ξένα σε μετάφραση, παραμύθια του Ελληνικού λαού, σελίδες με παιγνίδια και αστεία, με χειροτεχνία και καλλιτεχνική δημιουργία. Παράλληλα εγκυκλοπαιδικές γνώσεις επαγγελματικό προσανατολισμό, Ιατρικές γνώσεις υγιεινής. Με την αλληλογραφία που αναπτύχθηκε, με τους συντάκτες του περιοδικού, έγινε δημοσίευση πεζών κειμένων, ποιημάτων και εντυπώσεων των φαλαγγιτών από τη ζωή στην Ε.Ο.Ν, τις εκδρομές, και τους αθλητικούς αγώνες σε όλη την Ελλάδα. Αναφορές από τις δραστηριότητες, όπως μία κατάσβεση πυρκαγιάς στην Σαλαμίνα, από νέους της Ε.Ο.Ν, τον Αύγουστο του 1940. Ανάμεσα στους συγγραφείς ανακαλύπτουμε πρόσωπα γνωστά αργότερα επιφανείς πολιτικούς ιδεολογικούς αρθρογράφους της εθνικιστικής, εθνικοσοσιαλιστικής και Φασιστικής σκέψης της εποχής, όπως η Σίτσα Καραϊσκάκη και άλλοι.

Σύμβολα / Ύμνος

Σήμα της ήταν ένας διπλός μινωικός πέλεκυς που περιβαλλόταν από φύλλα δάφνης (την ίδια εποχή, αντίστοιχο σήμα της φασιστικής Ιταλίας ήταν ο αρχαίος Ρωμαϊκός πέλεκυς ανάμεσα σε δέσμες από τις οποίες -fasces- πήρε το όνομά του ο φασισμός). Σκήπτρο των Μινώων, έμβλημα του αιγαιατικού πολιτισμού, σύμβολο της αιωνιότητας του Ελληνικού έθνους και έμβλημα τόσο της βασιλικής (επίγειας), όσο και της θρησκευτικής (θείας) εξουσίας.Πάνω από τον διπλό πέλεκυ υπήρχε ένα στέμμα, σύμβολο του βασιλιά. Το σήμα κοσμούσε και τη σημαία της οργάνωσης αλλά και σαν χάλκινο έμβλημα στο πηλήκιο της στολής που φορούσαν οι νέοι. Άλλο σύμβολο της Μεταξικής νεολαίας ήταν η Σπάρτη: η αρχαία πατρίδα της Ε.Ο.Ν. σύμβολο δράσης (σωματικής και πνευματικής), δόξας και μεγαλείου, σωστής αγωγής, κυριαρχίας επί του εαυτού και επί του εξωτερικού κόσμου, σεβασμού προς τους μεγαλύτερους, χαλύβδινης πειθαρχίας, εγκράτειας και αγάπης προς τη φύση. Η στολή συμβόλιζε την ένταξη στην οικογένεια της Ε.Ο.Ν. και την αναγνώριση του ανθρώπου-μάζα, μέρος του κοινωνικού συνόλου, καθώς και την πειθαρχία. Αντιπροσωπεία της Ε.Ο.Ν. θα την αποστείλει συμβολικά στην νεογέννητη βασιλική πριγκίπισσα. Ο ύμνος της, σε στίχους Σ. Π. Μεταξά τους οποίους μελοποίησε ο Αχιλλεύς Παπαδημητρίου, αναφερόταν στην πατρίδα, την ιστορία της, τον Κυβερνήτη (αναφερόμενος στον Μεταξά), στο Βασιλιά και παρότρυνε για μια νέα Ελλάδα.

Στην γλυκειά μας την Πατρίδα
την τρανή κι ηρωική
σ' είσαι πάντοτε η ελπίδα
Νεολαία Ελληνική.

Την ολόθερμη ψυχή σου
εθνική φωτίζει αυγή
κι ο Μεγάλος Κυβερνήτης
πάντα εμπρός θα σ' οδηγεί.

Εμπρός για μιαν Ελλάδα νέα,
εμπρός, μ' ελληνική καρδιά,
εμπρός, περήφανα, γενναία,
ναι, της Ελλάδος τα παιδιά.

Εμπρός, η δόξα η παληά μας,
να ξαναζήση είναι καιρός,
με τον μεγάλο Βασιληά μας,
εμπρός, πάντοτε εμπρός!

Ρόλος της οργανώσεως

Ο Ιωάννης Μεταξάς θεωρούσε ιδιαίτερα σημαντικό όπλο την ΕΟΝ για τη διαμόρφωση των νέων σε υποστηρικτές του καθεστώτος και για το λόγο αυτό την υποστήριξε ιδιαίτερα μέσα από συστηματικές ενέργειες και ισχυρή χρηματοδότηση. Μη έχοντας ανέλθει στην εξουσία με την βοήθεια κάποιου εθνικιστικού κόμματος, όπως ο Χίτλερ ή ο Μουσολίνι, ο Μεταξάς προσπαθεί να βρει τον αντίστοιχο μηχανισμό συγκροτώντας την Εθνική Οργάνωση Νεολαίας. Μέσα από την ΕΟΝ, γινόταν συστηματική προσπάθεια διαπαιδαγώγησης και προπαγάνδας υπέρ του καθεστώτος, αν και η ίδια η ΕΟΝ επηρέασε τελικά το αποτέλεσμα της προπαγάνδας αυτής ενώ σημαντικό ρόλο έπαιξε και η έλλειψη ποιοτικού ανθρώπινου δυναμικού. Ένα μεγάλο μέρος της προπαγάνδας του καθεστώτος κατείχαν οι φωτογραφίες, κι όχι τυχαία, μια και «αιχμαλώτιζαν» την στιγμή μετατρέποντας την σε αιωνιότητα. Εμπνευσμένη από την αρχαία εικονογραφία δείχνει τις νέες αρετές των Ελλήνων και τον δρόμο προς τα "εμπρός".

Ο Βασιλιάς Γεώργιος Β' θεωρούσε την Ε.Ο.Ν. όργανο του καθεστώτος και αρχικά είχε φέρει αρκετά προσκόμματα. Στις 9 Δεκεμβρίου 1938 ο Μεταξάς και τα ανάκτορα συμβιβάζονται και ο διάδοχος Παύλος γίνεται «Γενικός Αρχηγός» της ΕΟΝ και οι πριγκίπισσες Φρειδερίκη και Ειρήνη αναλαμβάνουν την «επίτιμον ανωτάτην διοίκησιν και την γενικήν επιθεώρησιν» των γυναικείων σχηματισμών της νεολαίας του Μεταξά. Ένα διαφορετικό αποτέλεσμα από την επιδιωκόμενη από το Μεταξά διαπαιδαγώγηση των νέων (υποστήριξη του καθεστώτος, εθνικισμός), ήταν ότι οι δραστηριότητες της οργάνωσης έφεραν σημαντικές, επαναστατικές αλλαγές στον παραδοσιακό τρόπο ζωής των νέων, οι οποίοι έβγαιναν από το σπίτι τους, μάθαιναν να ζουν σε παρέες, αγόρια και κορίτσια μαζί, να πηγαίνουν εκδρομές, να εργάζονται, να στήνουν θέατρο, να διασκεδάζουν σε χορούς ή σε «πάρτι» αντίθετα με τις μέχρι τότε παραδόσεις της εποχής.

Στόχος του Ιωάννη Μεταξά ο οποίος δεν επετεύχθη ήταν η δημιουργία ενός φορέα καθαρά εθνικιστικού, δίχως επιρροές από το Παλάτι και κατ' επέκταση τους Άγγλους. Αν και ο στόχος αυτός δεν επετεύχθη, η Ε.Ο.Ν. δίχως να φτάσει το επίπεδο των Γερμανικών ή Ιταλικών εθνικιστικών οργανώσεων, οι οποίες αποτέλεσαν τις πλέον επιτυχημένες στην Ευρώπη, μπορεί να συγκριθεί με αυτές άλλων εθνικιστικών καθεστώτων, μιας και φέρει τα περισσότερα από τα χαρακτηριστικά που θα χρειάζονταν για να χαρακτηρισθεί Φασιστική:

  • Αντικομμουνισμός
  • Αντιδημοκρατία/αντικοινοβουλευτισμός
  • Εθνικισμός/Φυλετισμός
  • Μιλιταρισμός/ιεραρχία
  • Αντικαπιταλισμός
  • Κρατισμός (Το Κράτος είναι η πραγματοποίηση της ιδέας του Έθνους. Είναι η έκφραση της «δύναμης» και της «θέλησης του Έθνους», το «όργανο» του Έθνους.)
  • Μυστικισμός (Γ. Μαντζούφας, «Ιδεολογία και κατευθύνσεις εις το Νέον Κράτος», «Το Νέον Κράτος», φ. 16, Αθήνα, Δεκέμβριος 1938)

Ενδεικτικό της ιδεολογικής κατεύθυνσης που επιθυμούσε ο Μεταξάς να δώσει στην Ε.Ο.Ν, είναι το διάγγελμά του της 7ης Νοεμβρίου 1940 για την 3η επέτειο από την ίδρυση της Ε.Ο.Ν., στο οποίο αναφέρει:

«Φαλαγγίτες και Φαλαγγίτισσες, Σκαπανείς και Σκαπάνισσες, Σήμερον συμπληρώνονται τρία χρόνια από τότε που εδημιουργήθηκε η Ε.Ο.Ν. μας. Στα τρία αυτά χρόνια ανατρέψατε κάθε αντίδρασι και κατακτήσατε τη θέσι σας. Βήμα προς βήμα σας παρακολούθησα με αγωνία, μήπως και δεν φανήτε αντάξιοι της αποστολής της ιστορικής, όπου σας έταξα εθελοντές μαχητές του αγώνος μας για την Αναγέννηση του μεγάλου μας Έθνους. Και έτσι βαδίζοντες μαζί ενικήσαμε, παιδιά μου, μια πολύ μεγάλη νίκη για την Ελλάδα. Βέβαια δεν ετελειώσαμε τον αγώνα μας. Ο αγών μας αυτός θα συνεχίζεται πάντοτε. Γιατί πάντοτε πρέπει να τελειοποιούμεθα και να ανυψούμεθα. Κάθε νίκη δεν είναι ένα τέρμα , αλλά μια αφετηρία για ανώτερες κατακτήσεις και μεγαλύτερους αγώνες. Κάθε νίκη επαυξάνει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις, Και ακόμα μας λείπουν πολλά πράγματα που πρέπει να τ’ αποκτήσουμε. Κι έτσι θα προχωρήσουμε για να ανακατακτάτε την τιμή να είσθε αγωνισταί αντάξιοι της 4ης Αυγούστου και για να σφυρηλατήσουμε μαζί με απόλυτη πίστι, με άγιο ενθουσιασμό και με απεριόριστη αφοσίωσι και μαχητικότητα μεγαλειώδες το μέλλον της Ελλάδος, σύμφωνα με την πολεμική μας ιαχή: Εμπρός για μια Ελλάδα νέα. Παιδιά μου, Είμαστε τώρα ένα εκατομμύριο διακόσιες πενήντα χιλιάδες αγωνισταί κάτω από τις γαλανόλευκες Σημαίες του Ελληνικού Φαλαγγιτισμού, μέσα σε μια ιερή και αδιάσπαστη ένωσι για να πραγματοποιήσουμε με θυσίες και με κόπους και με μόχθο και με ενθουσιασμό, αλληλέγγυα όλα τα παιδιά της Ελλάδος, χωρίς καμιά απολύτως διάκρισι, την Αναγέννησι της Πατρίδος μας...».

Εάν στη Γερμανία, την Ιταλία και την Ισπανία υπήρξαν μεγάλες μαζικές οργανώσεις (νεολαία, γυναίκες, συνδικάτα) οι οποίες ήταν άμεσα εξαρτημένες από το κόμμα, στην Ελλάδα μπορεί κανείς να μιλήσει για μία μόνο μεγάλη Οργάνωση, που δημιουργήθηκε για να εξασφαλίσει την παρουσία του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου στα λαϊκά στρώματα. Η Ε.Ο.Ν είναι μια προσπάθεια να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την κοινωνική συναίνεση, με την επιβολή της αίσθησης μιας φυλετικής κοινότητας. Ο Β. Παπαδάκης δήλωνε απερίφραστα τον τριπλό στόχο της Ε.Ο.Ν: εξυγίανση της ηθικής, ενδυνάμωση της σκέψης, προετοιμασία στρατιωτών για την πατρίδα. «Κατά την στρατιωτικήν εκπαίδευσιν οι νέοι ωριμάζουν τόσο, που μέσα σε τρεις ημέρες μαθαίνουν τον χειρισμό των όπλων». Ο σκοπός της Ε.Ο.Ν είναι εκπαιδευτικός. Αφορά τη διαμόρφωση του Νέου Έλληνα. Οι ηθικές αξίες εμφανίζονται στις στολές, στις συναθροίσεις, στις παρελάσεις, στους όρκους και σηματοδοτούν την ένταξη στο εθνικιστικό κράτος. Το ξέσπασμα του Πολέμου και η κατάρρευση του εθνικιστικού καθεστώτος του Μεταξά, οδήγησαν και στην εξαφάνιση της Νεολαίας.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Διαβάστε τα λήμματα

4η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1936 Cover-lite.jpg

Πολιτικά πρόσωπα

Πρωθυπουργός

Υπουργοί

Υποστηρικτές (1ο)

Οργανώσεις

Κανελλόπουλος Αλέξανδρος

Πολιτικά στελέχη

Αξιωματικοί

Λογοτέχνες

Καλλιτέχνες

Υποστηρικτές (2ο)
  • Θεολόγοι
  • Πανεπιστημιακοί
  • Πολιτικοί


Παραπομπές

  1. «Η νεολαία είναι το μέλλον του Έθνους»
  2. Γιατί διελύθη η Ε.Ο.Ν.;
  3. [Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως τεύχος Α´, αρ. 499, 10 Νοεµβρίου 1936, σελίδες 2666-2667, Α.Ν. «περί συστάσεως Εθνικής Οργανώσεως της Νεολαίας»]
  4. Το περιοδικό είχε ποικίλη ύλη παιδική και νεανική, μορφωτική και ενημερωτική