Θεολόγος Νικολούδης

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Θεολόγος Νικολούδης, Έλληνας εθνικιστής δημοσιογράφος, συγγραφέας, εκδότης και πολιτικός που εκλέχθηκε βουλευτής και υπήρξε για δεκαετίες στενός φίλος και συνεργάτης του Ιωάννη Μεταξά, ενώ διατέλεσε υπουργός σε προπολεμικές κυβερνήσεις, σε κυβερνήσεις της 4ης Αυγούστου υπό τον Ιωάννη Μεταξά και τον Αλέξανδρο Κορυζή, ως τις αρχές του 2ου Παγκοσμίου πολέμου καθώς και στην κυβέρνηση του Εμμανουήλ Τσουδερού, γεννήθηκε το 1890 στο Μεσολόγγι ή σύμφωνα με άλλη πηγή τον ίδιο χρόνο στη Λέρο και πέθανε το 1946 στην Αθήνα.

Το 1925 ο Θεολόγος παντρεύτηκε την Ειρήνη Μάνου [1], κόρη του Κωνσταντίνου Μάνου πρώτη εξαδέλφη της Ασπασίας Μάνου συζύγου του βασιλιά Αλέξανδρου Α', και από το γάμο του έγινε πατέρας μιας κόρης, της Ρωξάνης-Μαρίας Α. Πουρή-Νικολούδη '[2].

Θεολόγος Νικολούδης

Βιογραφία

Πατέρας του Θεολόγου ήταν ο Ιωάννης Νικολούδης και εξάδελφος του ο διάσημος αρχιτέκτονας Αλέξανδρος Εμμαν. Νικολούδης καθώς και ο αδελφός του Αλέξανδρου, ο Νικόλαος, γνωστοί από την Στοά Νικολούδη στο κέντρο της Αθήνας που δημιουργήθηκε εντός κτίσματος το οποίο ανεγέρθηκε σε οικόπεδο ιδιοκτησία τους. Ο Θεολόγος ξεκίνησε τη στοιχειώδη εκπαίδευση του στη Σμύρνη και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στη Σύρο και στο Κάϊρο, όπου εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και διετέλεσε συνεργάτης λογοτεχνικών περιοδικών και εφημερίδων. Στην Αίγυπτο δημοσίευσε το πεζογράφημα του

  • «Δειλινές κουβέντες» το 1914.

Επιστρέφοντας στην Αθήνα εργάστηκε ως δημοσιογράφος και από τον Νοέμβριο του 1917 εξέδιδε την εφημερίδα «Πολιτεία», σε συνεργασία με τον Σπυρίδωνα Αλιμπέρτη, τον έναν από τους δύο γιους του Ιωάννη και της Σωτηρίας Αλιμπέρτη, μέχρι το 1919, όταν αποχώρησε ο Αλιμπέρτης. Ο Νικολούδης εξακολούθησε την έκδοση της εφημερίδος ως τον Οκτώβριο του 1923, όταν την έκλεισε, προσωρινά, με απόφαση της η κυβέρνηση των Στυλιανού Γονατά και Νικολάου Πλαστήρα. Συνέχισε να εκδίδει την «Πολιτεία» μόνος του έως το 1929 και στη συνέχεια από το 1931 έως το 1935, με την οποία, σε όλη τη διάρκεια της εκδόσεως της, αντιτάχθηκε με σθένος στον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος τη διάβαζε πρώτη κάθε πρωί κι έτρεμε την κριτική της. Περί το 1922-23 γνωρίστηκε και στη συνέχεια υποστήριξε με σθένος τον Ιωάννη Μεταξά και το «Κόμμα των Ελευθεροφρόνων», με το οποίο εκλέχθηκε βουλευτής Αθηνών στις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 1926, που έγιναν για πρώτη φορά με αναλογικό εκλογικό σύστημα και έντυπο κομματικό ψηφοδέλτιο. Διατέλεσε Υπουργός Θρησκευμάτων και Παιδείας,

Στις 31 Μαρτίου 1927 κατάρτισε επιτροπή «για την καταπολέμηση του κομμουνισμού εις τα σχολεία» και με εμπιστευτική Εγκύκλιο προς τα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα είχε συστήσει την παρακολούθηση κάθε κομμουνιστικής κινήσεως στα Πανεπιστήμια, προτείνοντας τη διενέργεια διαλέξεων κατά του κομμουνιστικού κινδύνου. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους επισήμανε την ανάγκη «...όπως ληφθή νομοθετικόν μέτρον απαγορεύον εις τους φοιτητάς να μετέχωσι συλλόγων μη επιδιωκόντων καθαρώς επιστημονικούς σκοπούς, καθισταμένης υπευθύνου της Συγκλήτου διά την τήρησιν του σχετικού νόμου. Θα συστηθή εις τους καθηγητάς όπως εκάστοτε δράττονται της ευκαιρίας προς διαφώτισιν των φοιτητών όσον αφορά τας περί ιστορικού υλισμού θεωρίας».

  • από τις 8 Φεβρουαρίου 1928 έως τις 3 Ιουλίου 1928, στη δεύτερη οικουμενική κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη [4],, εκπροσωπώντας και στις δύο, το «Κόμμα των Ελευθεροφρόνων».

Στις 23 Μαρτίου 1928 υπέβαλε σχέδιο νόμου στη Βουλή, σχετικά με την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών σχολείων [5].

Καθεστώς 4ης Αυγούστου

Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου και ο Ιωάννης Μεταξάς ίδρυσαν το Υφυπουργείο Τύπου και Τουρισμού [6], στο οποίο ο Νικολούδης ορίστηκε υφυπουργός.

Διατέλεσε υφυπουργός Τύπου και Τουρισμού από

  • τις 31 Αυγούστου 1936 έως τις 29 Ιανουαρίου 1941 στην κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά [7].

Στις 12 Ιανουαρίου 1938 συνέταξε και κυκλοφόρησε προκήρυξη που εκδόθηκε δήθεν από τον Γεώργιο Καφαντάρη, πράξη του η οποία προκάλεσε την αντίδραση, την σύνταξη και την αποστολή επιστολής από τον Καφαντάρη [8]. Ως Υφυπουργός Τύπου του εθνικού καθεστώτος της 4ης Αυγoύστου, δήλωνε ότι «...το Εθνικόν Κράτος είναι κατά του ατόμου και υπέρ του έθνους, αντίθετα με τη φιλελεύθερη εκδοχή της δημοκρατίας που έχει ως θεμελιώδη αρχή την απόλυτη ελευθερία του ατόμου...» [9].

Άμεσος βοηθός του ήταν ο Γεώργιος Σεφεριάδης, διπλωμάτης καριέρας άγνωστος –τότε- στους πολλούς, αλλά πολύ γνωστός στους λογοτεχνικούς κύκλους ως Γεώργιος Σεφέρης, που είχε αποδεχθεί με ιδιαίτερη ευχαρίστηση την απόσπαση του στο υπουργείο Προπαγάνδας. Σύμφωνα με όσα γράφει ο Γεώργιος Σεφέρης στα «Απομνημονεύματα» του, ο Νικολούδης ήταν από τους πρώτους που έφτασαν στο Υπουργείο Εξωτερικών τα ξημερώματα της κηρύξεως του Ελληνοϊταλικού πολέμου την 28η Οκτωβρίου 1940 και μαζί συνέταξαν [10] το διάγγελμα του Βασιλιά Γεώργιου Β’.

Ο Νικολούδης ήταν στην ουσία επικεφαλής του τομέα της Προπαγάνδας και στη δικαιοδοσία του υπάγονταν εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία και έντυπα εν γένει, θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές προβολές, διαλέξεις και σεμινάρια, ηχογραφήσεις και ραδιοφωνικά προγράμματα, ενώ μέσα από τις σελίδες του περιοδικού «Το Νέον Κράτος» εξέφραζε συστηματικά τις θέσεις της 4ης Αυγούστου. Από τους αντιπάλους του καθεστώτος του είχε αποδοθεί ο τίτλος του «Έλληνα Γκέμπελς». Ο Νικολούδης συνάντησε τον Γιόζεφ Γκαίμπελς στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Γερμανού υπουργού Προπαγάνδας από τις 20 έως 29 Σεπτεμβρίου 1936. Φρόντισε για την προβολή της εικόνας του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου στην Ελληνική κοινωνία και για την αντικομμουνιστική προπαγάνδα, ενώ ενέκρινε μέτρα για την τόνωση του εσωτερικού και εξωτερικού Τουρισμού. Το καλοκαίρι του 1939 υπέβαλε γραπτή αίτηση στον Ιωάννη Μεταξά να αναβαθμισθεί το Υφυπουργείο Τύπου και Τουρισμού σε Υπουργείο Λαϊκής Διαφώτισης, µε την προσθήκη σ’ αυτό και της Διεύθυνσης του Κωστή Μπαστιά, πρόταση που απέρριψε ο Μεταξάς. Στις 02.00 μετά τα μεσάνυχτα της 27ης Οκτωβρίου ο Νικολούδης, που νωρίτερα βρισκόταν στη δεξίωση του Ιταλού πρέσβη, ξύπνησε το Μεταξά προκειμένου να τον ενημερώσει ότι το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων «Στέφανι» μετέδιδε µε τηλεγράφημα ότι «ένοπλη ελληνική συμμορία» είχε επιτεθεί σε συνοριακά φυλάκια στη θέση Καπέστιτσα και πως τρεις βόμβες είχαν εκραγεί «πλησίον της έδρας του γραφείου του Ιταλού λιµενάρχου του Πόρτο-Εντα (Αγίων Σαράντα Αλβανίας)», γεγονός προφανές ότι οι Ιταλοί σχεδίαζαν προβοκάτσια προκειμένου να βρει αφορμή ο Μουσολίνι να επιτεθεί εναντίον της Ελλάδος.

Ο Νικολούδης ήταν ο πρώτος που έφθασε στο σπίτι του Μεταξά στην Κηφισιά λίγο μετά την αναχώρηση του Ιταλού πρέσβη Γκράτσι και έλαβε εντολές για την σχετική δημοσίευση στον ημερήσιο Τύπο της Δευτέρας 28 Οκτωβρίου 1940, όπως σημειώνει ο Μεταξάς στο ημερολόγιο του [11]. Μετά τη Γερμανική επίθεση στην Ελλάδα, συνυπέγραψε το διάγγελμα της Ελληνικής Κυβερνήσεως [12] και συμμετείχε

Κυβέρνηση Εμμανουήλ Τσουδερού

Μετά την κατάρρευση του Μετώπου, την εισβολή των δυνάμεων του Άξονα και την κατοχή της Ελλάδος ακολούθησε την Ελληνική κυβέρνηση στη διαφυγή της στην Αίγυπτο, όπου συμμετείχε

Μετά την υποβολή της παραιτήσεως του έλαβε τον τίτλο του έκτακτου απεσταλμένου και πληρεξουσίου υπουργού και τον Αύγουστο του 1941 διορίστηκε πρεσβευτής της Ελλάδος στην Πραιτόρια της Νοτίου Αφρικής. Οι σχέσεις του με την κυβέρνηση του Εμμανουήλ Τσουδερού ήταν κακές καθώς ο Νικολούδης θεωρούσε τον Τσουδερό, ως δημοκρατικό και αντιβασιλικό, υπεύθυνο για την πολεμική εναντίον της 4ης Αυγούστου. Για τους λόγους αυτούς υπέβαλε την παραίτηση του το τελευταίο δεκαήμερο του Νοεμβρίου του 1942 [15] μετά την εκφώνηση λόγου στο Benoni της Νοτίου Αφρικής στον οποίο έκανε θετικές αναφορές στην 4η Αυγούστου και τον Ιωάννη Μεταξά.

Στις 17 Δεκεμβρίου 1942 τραυματίστηκε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα. Υπήρξε από τους κύριους στυλοβάτες της 4ης Αυγούστου, στις αρχές της οποίας παρέμεινε πιστός και συνεπής και δεν μετέβαλε τη θέση του ως το τέλος της ζωής του. Όπως προκύπτει από μέρος του αρχείου του Νικολούδη, που καλύπτει την περίοδο από τις 25 Αυγούστου 1941 έως τη 2α Νοεμβρίου 1944, το οποίο φυλάσσεται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό Ιστορικό Αρχείο [Ε.Λ.Ι.Α.], διατηρούσε πυκνή αλληλογραφία με το στρατιωτικό Γεώργιο Κορτζά, ο οποίος διατέλεσε Υπουργός Συγκοινωνιών και προσωρινώς Σιδηροδρόμων και Αυτοκινήτων, από τις 20 Απριλίου 1941 έως τις 2 Ιουνίου 1941, στην πρώτη κυβέρνηση του Εμμανουήλ Τσουδερού [16]. Ο Νικολούδης μετά την απελευθέρωση και λίγο καιρό πριν τον θάνατο του ίδρυσε το πολιτικό κόμμα «Νέον Μέτωπον» [17].

Εργογραφία

Ο Νικολούδης έγραψε και δημοσίευσε τα έργα:

  • «Δειλινές κουβέντες» το 1914, στο Κάϊρο,
  • «Φυγή», το 1935, δράμα σε τρεις πράξεις,
  • «Η Ελληνική κρίσις» το οποίο εκδόθηκε το 1945 στο Κάιρο από τις εκδόσεις «Φως», στο οποίο υπερασπίζεται το έργο και τη μνήμη του Iωάννη Μεταξά.

Παράλληλα υποστηρίζει ότι ο Μεταξάς δεν πέθανε από φυσιολογικό θάνατο τον Ιανουάριο του 1941 αλλά ότι τον σκότωσαν και ότι ο ελληνικός στρατός θα είχε αντισταθεί στην γερμανική εισβολή για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και το αποτέλεσμα της ελληνογερμανικής συγκρούσεως θα ήταν διαφορετικό.

Μνήμη & Αρχείο Νικολούδη

Μέρος του αρχείου του βρίσκεται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό Ιστορικό Αρχείο [Ε.Λ.Ι.Α.], όπου δωρήθηκε το 1989, από την Ειρήνη Λυγινoύ. Το υλικό ήταν ταξινομημένο σε 98 φακέλους αλληλογραφίας της Ελληνικής πρεσβείας στην Πραιτόρια και βρίσκονταν μέσα σε μια παλιά ταξιδιωτική βαλίτσα. Αποτελείται από δύο σειρές φακέλων με βάση το είδος του υλικού, σειρά Α' για τα αποκόμματα και τα φύλλα των εφημερίδων και σειρά Β' για την αλληλογραφία. Η βαλίτσα είχε μεταφερθεί στην αποθήκη της οδού Περικλέους απ’ όπου επανήλθε στο κτίριο της Αγίου Ανδρέου 5, το Φεβρουάριο του 2003.

Το αρχείο αποτελείται από αποκόμματα και φύλλα εφημερίδων, αλληλογραφία και οικονομικές καταστάσεις που αφορούν την περίοδο 1941-45. Αποκόμματα και φύλλα ελληνικών εφημερίδων Αιγύπτου, Αμερικής και Νοτίου Αφρικής, όπως «Clio», «Κήρυξ», «Φώς», «Σφιγξ» του Καΐρου, «Ταχυδρόμος-Ομόνοια», «Ανατολή» της Αλεξάνδρειας, «Αφρικανίς», «Νέα Ελλάς», «Το Δελτίο» του Γιοχάνεσμπουργκ, «Αθήναι», «Πατρίς» του Μπουένος Άιρες, «Ατλαντίς» της Νέας Υόρκης, «Ελληνοαμερικανικόν Βήμα», «Καλλιφόρνια» και άλλες. Περιλαμβάνει δημοσιεύσεις λόγων του σε συνεστιάσεις Ελληνικών συλλόγων στη Νότιο Αφρική με σκοπό την ενίσχυση του Ελληνικού λαού καθώς και λόγων για τις εθνικές επετείους, τη δραστηριότητα διαφόρων πολιτικών, μεταξύ τους των Μανιαδάκη, Δημητράτου, Κοτζιά και μελών της κυβερνήσεως Τσουδερού, τα ελληνικά εθνικά δίκαια, την οργάνωση της ελληνικής προπαγάνδας στο εξωτερικό, την πολιτική της εξόριστης ελληνικής κυβερνήσεως, το πολιτειακό ζήτημα, επικρίσεις και υπεράσπιση του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου και του εαυτού του, την κατάσταση στην Ελλάδα, την παραίτησή του από τη θέση του πρεσβευτή, συνεντεύξεις της συζύγου του σε ομογενειακές εφημερίδες και άλλο σχετικό υλικό.

Περιλαμβάνει επίσης εισερχόμενη και εξερχόμενη αλληλογραφία με τον Ιωάννη Μεταξά, που καλύπτει την περίοδο από το 1924 έως το 1936, τον πρωθυπουργό Εμμανουήλ Τσουδερό, Εθνικιστές συναγωνιστές και ομοϊδεάτες, ξένους και Έλληνες διπλωμάτες, εκδότες και αρχισυντάκτες ελληνικών ομογενειακών εφημερίδων, την ελληνική πρεσβεία στην Πραιτόρια, υπομνήματα στο βασιλιά Γεώργιο Β', στις 18 Νοεμβρίου 1942 και στις 7 Οκτωβρίου 1943, αντίγραφα καταστάσεων πληρωμών «εκ παγίας προκαταβολής» της Ελληνικής πρεσβείας στην Πραιτόρια, επιστολές σχετικές με την πολιτική του κόμματος των Ελευθεροφρόνων, την υπεράσπιση της 4ης Αυγούστου, την πρεσβευτική του θητεία και τις παραμέτρους της, όπως οι οικονομικοί λογαριασμοί πρεσβείας και η παραίτηση του. Στις 14 Ιανουαρίου 2013 ο Νικολούδης τιμήθηκε με έπαινο από τη Διοίκηση της ΕΔΙΠΤ, για την κορυφαία συνεισφορά του στη δημιουργία του Ταμείου Συντάξεων των δημοσιογράφων. Παρούσα ήταν η κόρη του Ρωξάνη-Μαρία η οποία παρέλαβε τη σχετική διάκριση [18].

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Διαβάστε τα λήμματα

4η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1936 Cover-lite.jpg

Πολιτικά πρόσωπα

Πρωθυπουργός

Υπουργοί

Υποστηρικτές (1ο)

Οργανώσεις

Κανελλόπουλος Αλέξανδρος

Πολιτικά στελέχη

Αξιωματικοί

Λογοτέχνες

Καλλιτέχνες

Υποστηρικτές (2ο)
  • Θεολόγοι
  • Πανεπιστημιακοί
  • Πολιτικοί


Παραπομπές

  1. [Η Ειρήνη Μάνου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 25 Μαΐου του 1900. Ήταν κόρη του Κωνσταντίνου Μάνου και της Εριέττας-Ιζαμπέλλας Μέρλιν και αδέλφια της ήταν ο Αλέξανδρος, που γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου του 1903 στα Χανιά της Κρήτης, και ο Περικλής Μάνος, που γεννήθηκε στις 27 Ιανουαρίου του 1905 στα Χανιά. Η Ειρήνη Μάνου πέθανε στις 9 Αυγούστου του 1972 στην Αθήνα.]
  2. Το διάγγελμα Ρωξάνη-Μαρία Α. Πουρή-Νικολούδη, εφημερίδα «Η Καθημερινή», «Γράμματα Αναγνωστών», 8 Νοεμβρίου 2011.
  3. [Κυβέρνησις ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΖΑΪΜΗ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης.]
  4. [Κυβέρνησις ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΖΑΪΜΗ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
  5. [Η χθεσινή συνεδρίασις της Βουλής Εφημερίδα «Εμπρός», 24 Μαρτίου 1928, σελίδα 3η].
  6. [Αναγκαστικός Νόμος 45/1936 «Περί συστάσεως Υφυπουργείου Τύπου και Τουρισμού», Φ.Ε.Κ. 379 της 31ης Αυγούστου 1936. Στον ιδρυτικό Α.Ν. αναφερόταν: «Συνιστάται παρά τω Υπουργείω των Εξωτερικών Υφυπουργείον Τύπου και Τουρισμού», με σκοπό «…Την διαφώτισιν της δημοσίας γνώμης ήτοι τα ζητήματα τα αναγόμενα εις τον ελληνικόν και ξένον ημερήσιον και περιοδικόν τύπον, τα πάσης φύσεως Συνέδρια και Εκθέσεις, το Θέατρον τον κινηματογράφον, τας πλάκας γραμμοφώνου, τας παντός είδους διαφημίσεις, τας διαλέξεις τας εκδόσεις, και εν γένει τας πάσης φύσεως εντύπους, δια ζώσης και δια μηχανημάτων εκδηλώσεις, ίνα αύται ευρίσκωνται εντός του πλαισίου των εθνικών παραδόσεων και ιδεωδών, μετέχον και του ελέγχου των ραδιοφωνικών εκπομπών…». Το υφυπουργείο καταργήθηκε από την κυβέρνηση του Εμμανουήλ Τσουδερού στο Κάιρο με τον Αναγκαστικό Νόμο 3168/1943 «Περί αναστολής του Α.Ν. 45/1936 “Περί συστάσεως Υφυπουργείου Τύπου και Τουρισμού”», Φ.Ε.Κ. 18 της 25ης Μαΐου 1943 και με τον ίδιο νόμο ανέθεσε τις αρμοδιότητές του στον αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως. Ο Τσουδερός, λίγους μήνες αργότερα, με τον Αναγκαστικό Νόμο 3205/1943 «Περί αρμοδιότητος της Διευθύνσεως Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών», που δημοσιεύτηκε τον Σεπτέμβριο 1943 με αναδρομική ισχύ από 25 Ιουνίου 1943, μετέφερε τις αρμοδιότητες στη Διεύθυνση Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών, ενώ το 1944 η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου ίδρυσε, στο Κάιρο, το υφυπουργείο Τύπου & Πληροφοριών. Η Διεύθυνσις Εσωτερικού Τύπου περιελάμβανε Τµήµα Παρακολουθήσεως Εσωτερικού Τύπου, Γραφείον Εποπτείας του Εσωτερικού Τύπου και Γραφείον Λαϊκής Διαφωτίσεως. Στην αρμοδιότητα του πρώτου Γραφείου υπαγόταν «η εποπτεία των εφημερίδων, περιοδικών, βιβλίων και εντύπων εν γένει, των θεατρικών και κινηματογραφικών έργων, των διαλέξεων, δίσκων γραμμοφώνων, ραδιοφωνικών εκπομπών κλπ.». Στην αρμοδιότητα του Γραφείου Λαϊκής Διαφωτίσεως αναγόταν «η διάδοσις ιδεολογικών αρχών εν τω πλαισίω των Εθνικών παραδόσεων και επιδιώξεων» και «η έκδοσις Μηνιαίου Δελτίου, [...] ως και παντός άλλου δημοσιεύματος δυναμένου να εξυψώση το Εθνικόν φρόνημα και διαδώση τας Εθνικάς αρχάς του Κράτους». Όλες οι, ελληνόφωνες και ξενόφωνες, εφημερίδες που εκδίδονταν στην Ελλάδα τέθηκαν υπό κρατική επιτήρηση –για το λόγο αυτό εκδόθηκαν συνολικά 14 σχετικοί Αναγκαστικοί Νόμοι και Βασιλικά Διατάγματα. Υπό τον Νικολούδη, µε τον Α.Ν. 95 της 7ης Σεπτεμβρίου 1936, συστήθηκε επίσης η «Υπηρεσία Ραδιοφωνικών Εκπομπών». Κορυφαία συνεισφορά του αποτέλεσε η δημιουργία του Ταμείου Συντάξεων των δημοσιογράφων. Το Δεκέμβριο του 1936 ήταν ο εμπνευστής της ιδέας για τον «Τρίτο Ελληνικό Πολιτισμό» και είπε, «...Οι ηγέται του νέου κράτους πιστεύουν µε μυστικοπάθειαν εις τα ιδανικά και τα πεπρωμένα του Έθνους, και μέσα εις τον μεγάλον κύκλον της Εθνικής µας Αναγεννήσεως αναμένουν µε πεποίθησιν την νέαν πνευματικήν έκφρασιν της νέας Ελλάδος, την δημιουργίαν, δηλαδή, ενός τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού.», ενώ στις 25 Μαρτίου 1938 άρχισε να λειτουργεί επισήμως η ραδιοφωνική υπηρεσία στα υπόγεια του Ζαππείου Μεγάρου.]
  7. ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΕΤΑΞΑ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
  8. Η κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά κυκλοφορεί πλαστήν προκήρυξιν.. Γρηγόρης Δάφνης, Εφημερίδα «Ελευθερία», 16 Μαρτίου 1954, σελίδα 3.
  9. [Λόγος του Θεόδουλου Νικολούδη προς τους νέους της Ε.Ο.Ν., «Το Νέον Κράτος ως πολιτικόν και κοινωνικόν Σύστημα», «Νεοελληνικά Γράμματα», τεύχος 112 της 21ης Ιανουαρίου 1939 σελίδα 11.
  10. [«...Ο πρόεδρος του αποκρίθηκε πως αυτό ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου, και όταν έφυγε κάλεσε τον πρέσβη της Αγγλίας. Αμέσως μετά τον Νικολούδη στο Υπουργείο Εξωτερικών…. Έγραψα μαζί με το Νικολούδη το διάγγελμα του βασιλιά. Καμιά δακτυλογράφος ακόμη ...{...}...»] Γεώργιος Σεφέρης, Μέρος Γ’, 16 Απρίλη 1934-14 Δεκέμβρη 1940, εκδόσεις «Ίκαρος», Αθήνα 1977.
  11. [«....Νύκτα στις τρείς με ξυπνούν, ο Τραυλός. Έρχεται ο Grazzi. -Πόλεμος! -Ζητώ αμέσως Νικολούδη, Μαυρουδή. -Αναφέρω Bασιλέα. -Καλώ Πάλαιρετ και ζητώ βοήθειαν Αγγλίας. -Κατεβαίνω 5 Υπουργικόν Συμβούλιον. Όλοι πιστοί και Μαυρουδής. -Όλοι πλην Κύρου. -Βασιλεύς. Περιφορά μαζί του. Φανατισμός του λαού αφάνταστος. -Μάχαι εις σύνορα Ηπείρου. -Βομβαρδισμοί. Σειρήνες. – Αρχίζουμε να τακτοποιούμεθα. Ο Θεός βοηθός!!...»] Απόσπασμα από το ημερολόγιο του Ιωάννη Μεταξά της 28ης Οκτωβρίου 1940.
  12. [Προς τον Ελληνικόν Λαόν.
    Ο Πρεσβευτής της Γερμανίας επεσκέφθη σήμερον την 5η πρωινήν τον κ. Πρωθυπουργόν και ανεκοίνωσεν αυτώ εκ μέρους της κυβερνήσεως του ότι ο γερμανικός στρατός θα επιτεθεί κατά της Ελλάδος. Ταυτόχρονοι εκ συνόρων πληροφορίαι έφερον πραγματοποιούμενην την γερμανικήν απειλήν. Ούτω κατά τα ξημερώματα της 6ης Απριλίου του 1941 επανελαμβάνοντο ακριβούς παρά του ετέρου μέλους του άξονος τα γεγονότα της νυκτός της 28ης Οκτωβρίου 1940. Απέναντι της νέας ταύτης επιβουλής κατά της τιμής, της ελευθερίας και της ακεραιότητας της χώρας μας, ο ελληνικός στρατός και ο ελληνικός λαός καλούνται και πάλιν να πράξουν με δύναμιν και ευψυχίαν και σταθερότητα το απέναντι της λατρευτής πατρίδος καθήκον των, με πλήρη συναίσθησιν του δικαίου των, με την ευλογίαν του Θεού και την βοήθειαν των γενναίων και μεγάλων συμμάχων μας.
    Ο Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου
    Αλέξανδρος Κορυζής
    Τα μέλη: Άγγελος Οικονόμου, Γεώργιος Νικολαΐδης, Άγις Ταμπακόπουλος, Ανδρέας Αποστολίδης, Γεώργιος Κυριακός, Ιωάννης Δουρέντης, Ιωάννης Αρβανίτης, Κωνσταντίνος Κοτζιάς, Ηλίας Κριμπάς, Κοσμάς Μπουρμπούλης, Θεολόγος Νικολούδης, Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, Σταύρος Πολυζωγόπουλος, Νικόλαος Σπέντζας, Αριστείδης Δημητράτος, Νικόλαος Παπαδήμας, Ιπποκράτης Παπαβασιλείου, Πέτρος Οικονομάκος, Χαράλαμπος Αλιβιζάτος, Γεώργιος Ζαφειρόπουλος, Αμβρόσιος Τζίφος, Μενέλαος Κυριακόπουλος.] Το διάγγελμα της κυβερνήσεως Αλέξανδρου Κορυζή.
  13. ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΟΡΙΖΗ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
  14. KYBEΡΝΗΣΙΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΤΣΟΥΔΕΡΟΥ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
  15. [Παρητήθη ο εν Πραιτωρία πρεσβευτής της Ελλάδος Θεολόγος Νικολούδης, Εφημερίδα Ατλαντίς, Γιοχάνεσμπουργκ, 28 Νοεμβρίου 1942.]
  16. Κυβέρνησις ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΤΣΟΥΔΕΡΟΥ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
  17. Λάθη Εφημερίδα Εμπρός, 17 Φεβρουαρίου 1946, σελίδα 3η.]
  18. Έκοψε την Πίτα της η ΕΔΙΠΤ