Ιωάννης Τουρνάκης

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Ιωάννης Τουρνάκης, Έλληνας εθνικιστής, οικονομολόγος, πανεπιστημιακός καθηγητής, εκδότης και διευθυντής εντύπων με εθνικιστικό ιδεολογικό προσανατολισμό, συνεργάτης του Εθνικού καθεστώτος της «4ης Αυγούστου» επί πρωθυπουργίας του Ιωάννη Μεταξά, που διατέλεσε Γενικός Διευθυντής [Πρόεδρος] στον «Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού» [Ε.Ο.Τ.], γεννήθηκε το 1892 στο πατρικό της οικογένειας Τουρνάκη, στο Κιάτο και πέθανε το 1941 στην Αθήνα. Ενταφιάστηκε στον οικογενειακό τάφο της οικογένειας Τουρνάκη στο Κοιμητήριο του Κάτω Διμηνιού.

Ο Γιάννης Τουρνάκης τέλεσε δύο γάμους. Ο πρώτος του γάμος ήταν με τη Λέλα Κωστοπούλου, κόρη του δικηγόρου-ποινικολόγου από το Ναύπλιο Λυμπερίου Κωστοπούλου, με την οποία απέκτησαν μία κόρη την Αικατερίνη [Καίτη] Τουρνάκη, πτυχιούχο της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, η οποία δεν διαθέτει απογόνους πρώτου βαθμού. Ο δεύτερος γάμος του Τουρνάκη τελέστηκε με τη Σοφία [1], κόρη του Ιωάννη Καλλέργη με την οποία δεν απέκτησε απογόνους και μέσω αυτής απέκτησε συγγενική σχέση με τις οικογένειες του Ίωνα Δραγούμη και του Παύλου Μελά. Η οικογένεια του Ιωάννη Τουρνάκη κατοικούσε σε σπίτι στην οδό Ρηγίλλης στην Αθήνα.

Ιωάννης Τουρνάκης

Βιογραφία

Η οικογένεια Τουρνάκη είναι μεγάλη και ιστορική οικογένεια με καταγωγή από το χωριό Κάτω Διμηνιό κοντά στην κωμόπολη του Κιάτου στο νομό Κορινθίας.

Οικογένεια Τουρνάκη

Γενάρχης του σύγχρονου κλάδου της οικογένειας ήταν ο Ιωάννης Τουρνάκης που από το 1858 έως το 1866, διατέλεσε Δήμαρχος του Δήμου Σικυώνος. Πατέρας του καθηγητή Ιωάννη Τουρνάκη, ο οποίος είχε δύο μικρότερους αδελφούς, τον Κωνσταντίνο Τουρνάκη, γεωπόνο, λογοτέχνη και ποιητή, καθώς και τον Δημήτριο Τουρνάκη, Διευθυντή του Ταμείου Ασφαλίσεως Λιμενεργατών Πειραιώς που άσκησε και το επάγγελμα του εμπόρου υφασμάτων, και υπήρξε καταξιωμένος ποιητής, λογοτέχνης και μεταφραστής, ήταν ο Ευστάθιος Τουρνάκης, γιατρός της κωμοπόλεως του Κιάτου και μητέρα του ήταν η Αγγελική Πολυχρονοπούλου. Ο γιατρός Ευστάθιος Τουρνάκης είχε σπουδάσει Ιατρική στη Γερμανία και διατηρούσε προσωπική φιλική σχέση με τον αρχιτέκτονα Ερνέστο Τσίλλερ, που είχε την ευθύνη για το σχεδιαμό και την αρχιτεκτονική επιμέλεια της ανεγέρσεως [2] της οικίας της οικογένειας Τουρνάκη στο Κιάτο. Ο Ευστάθιος Τουρνάκης, ο οποίος ασχολήθηκε με την πολιτική και το 1890 εξελέγη βουλευτής Αργολιδοκορινθίας, απεβίωσε το 1904.

Βιογραφία

Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών από την οποία ανακηρύχθηκε διδάκτορας. Η διατριβή του με θέμα: «Περί συγκεντρώσεως του πλούτου και των οικονομικών και κοινωνικών αυτής αποτελεσμάτων», βραβεύθηκε με το «Ράλλειο Αριστείο» του Πανεπιστημίου Αθηνών και το «Παπαστράτειο Αριστείο» της Νομικής Σχολής. Μετά την αποφοίτηση του από τη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στις οικονομικές επιστήμες με ειδίκευση στην εφαρμοσμένη πολιτική οικονομία στα Πανεπιστήμια Μονμπελιέ της Γαλλίας, Ζυρίχης της Ελβετίας και στην Ελεύθερη Σχολή Πολιτικών Επιστημών των Παρισίων.

Ο Τουρνάκης το 1925, εκλέχθηκε έκτακτος καθηγητής στην «Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών», γνωστή στην Ελλάδα ως Α.Σ.Ο.Ε.Ε. και στο εξωτερικό με τον τίτλο «The Athens School of Economics and Business Sciences» [3]. Διατέλεσε Διευθυντής της Σχολής [4] της Σχολής από το Ακαδημαϊκό έτος 1931 όταν διαδέχθηκε τον καθηγητή Δημήτριο Καλιτσουνάκη έως το Ακαδημαϊκό έτος 1934 που παρέδωσε τη Διεύθυνση στον καθηγητή Νείλο Σακελλαρίου. Στη διάρκεια της Πρυτανείας [5] του Τουρνάκη κτίστηκε με πρωτοβουλία του το κτίριο της Σχολής επί της οδού Πατησίων, στο οποίο στεγάσθηκε η Α.Σ.Ο.Ε.Ε. και εξακολουθεί να στεγάζεται το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ο Ιωάννης Τουρνάκης εξασφάλισε τα χρήματα για την οικοδόμηση του κτιρίου από το κληροδότημα Μαρασλή.

Το 1925 διορίστηκε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα ως κυβερνητικός εκπρόσωπος στην πρώτη οικονομική συνδιάσκεψη της «Κοινωνίας των Εθνών» [«Κ.Τ.Ε.»]. Συμμετείχε ως εκπρόσωπος της Ελλάδος στις διεθνείς διασκέψεις επί εργατικών ζητημάτων το 1925, 1927 και 1929, ενώ ήταν μέλος της Επιτροπής Ελέγχου του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας για την τήρηση των συμβάσεων του διεθνούς εργατικού δικαίου, ενώ ήταν μέλος της συντακτικής επιτροπής στην «Εμπορική Εγκυκλοπαίδεια». Διατέλεσε τακτικός καθηγητής και δίδαξε έως το θάνατο του το 1941, στην έδρα της Εφαρμοσμένης Πολιτικής Οικονομίας στην «Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών». O Τουρνάκης, που ήταν υποστηρικτής της επεκτάσεως των κοινωνικών ασφαλίσεων, μαζί με τον Ανδρέα Ζάκα, τον καθηγητή της Α.Σ.Ο.Ε.Ε. Χρήστο Αγαλλόπουλο και με τη συνδρομή του Αλμπέρ Τιξιέ, Υπουργού Εργασίας της Γαλλίας, προετοίμασε τη μεγάλη μεταρρύθμιση του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος της Ελλάδος, η οποία οδήγησε στην ίδρυση του «Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων» [«I.K.A.»].

Διευθυντής στον Ε.Ο.Τ.

Από το 1925, ο Τουρνάκης ως Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας ασχολήθηκε με την ανάπτυξη του τουρισμού στην Ελλάδα, ενώ τον Ιούλιο του 1934 διορίστηκε Γενικός Διευθυντής του «Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού». Με δική του εισήγηση ιδρύθηκε η «Τουριστική Αστυνομία» ενώ την ίδια περίοδο εισηγήθηκε τη σύσταση του Υπουργείου Συντονισμού. Ως Διευθυντής του «Ε.Ο.Τ.» ίδρυσε τα πρότυπα τουριστικά περίπτερα σε όλη την Ελλάδα μεταξύ των οποίων ήταν αυτό του Πευκιά του Ξυλοκάστρου ενώ φρόντισε να κατασκευαστεί το ξενοδοχείο «Θεοξένεια» στην Άνω Συνοικία Τρικάλων Κορινθίας, ένα από τα καλύτερα τότε ξενοδοχεία ορεινών περιοχών, το οποίο καταστράφηκε στη διάρκεια του συμμοριτοπολέμου. Εισηγήθηκε την διακόσμηση των αρχαιολογικών χώρων, των λεωφόρων και των οδών με καλλωπιστικά φυτά και δένδρα. Ανάλογη υπήρξε η φροντίδα του για τις οδούς της ιδιαίτερης πατρίδος του, όπου διακοσμήθηκαν οι οδοί προς το Λουτράκι, το Ξυλόκαστρο και τις Μυκήνες, ενώ αξιοποίησε τις τουριστικές περιοχές του Δαφνίου, του Ξυλοκάστρου και των Τρικάλων Κορινθίας και με την ιδιότητα του βοήθησε το κοινοτικό συμβούλιο Κιάτου στη διαμόρφωση και κατασκευή της πλατείας Ελευθερίας, έργο που ολοκληρώθηκε το Μάιο του 1935.

Συνεργασία με καθεστώς 4ης Αυγούστου

Ο Τουρνάκης συντάχθηκε και συνεργάστηκε ενεργά με το καθεστώς της «4ης Αυγούστου» και τον Ιωάννη Μεταξά, για τον οποίο πίστευε ότι η θέληση-νόμος του ενός γίνεται η πολιτεία του Περικλή, «παράδειγμα λαϊκής δικτατορίας» που έρχεται ν' αντικαταστήσει την τυραννία των φατριών [6]. Με την επανέκδοση του περιοδικού «Νέα Πολιτική», που διατεινόταν πως ήταν «Όργανο της Διεθνούς Διανόησης και της Ελληνικής Παλιγγενεσίας», ο Τουρνάκης συνέβαλε τεράστια στη διάδοση των καθοριστικών συστατικών στοιχείων της ιδεολογίας του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου και, ειδικότερα, των στοιχείων της «Αναγεννήσεως της Ελλάδος» και του «Τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού».

Εκδοτική δραστηριότητα

Νέα Πολιτική (Εξώφυλλο)

Ήδη από τον Ιανουάριο του 1923, ο αδελφός του Ιωάννη, ο Κωνσταντίνος Τουρνάκης, εξέδιδε για κάποιο χρονικό διάστημα το περιοδικό «Νέα Πολιτική» [7]. Ο Ιωάννης Τουρνάκης τον Ιανουάριο του 1937, επανεξέδωσε στη δεύτερη περίοδο του και ήταν ο εκδότης και διευθυντής του εθνικιστικού ιδεολογικού περιοδικού «Νέα Πολιτική-Μηνιαία επιθεώρισις πολιτικής-επιστημών-τεχνών». Η ομάδα περί τον Τουρνάκη οποία είχε αναλάβει τη μελέτη και την έρευνα του οικονομικού και δημογραφικού προβλήματος της Ελλάδας και συμπαρατασσόταν στη δημιουργία «ανώτερης πνευματικής αγωγής» κι «ανώτερου πνευματικού πολιτισμού». Το περιοδικό ασχολήθηκε με ευρύτατο φάσμα εθνικιστών και διανοούμενων από την Ελλάδα αλλά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στο περιοδικό παρουσίαζε λογοτεχνικά κείμενα εθνικιστών συγγραφέων, μελέτες για τον γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό, το θέατρο και τον κινηματογράφο και την ισπανική φάλαγγα.

Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου το περιοδικό δημοσίευσε άρθρο για το κίνημα του Βελγικού Ρεξισμού του Λεόν Ντεγκρέλ, το οποίο επιμελήθηκε η Σίτσα Καραϊσκάκη, τακτική συνεργάτης του περιοδικού και μία από τις μεγαλύτερες ελληνικές προσωπικότητες που υποστήριξαν την εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία, ενώ μεταξύ των συνεργατών του περιλαμβάνονταν και ο εθνικοσοσιαλιστής πανεπιστημιακός καθηγητής Ιωάννης Συκουτρής και άλλοι σημαντικοί εθνικιστές της εποχής του. Στο περιοδικό δημοσίευσε, κατά διαστήματα, άρθρα και ο αδελφός του εκδότη ο Κωνσταντίνος Τουρνάκης, όπως την παρουσίαση του βιβλίου «Η ανταρσία των μαζών» του Jose Ortega Y Gasset και το άρθρο «Ο Κάυζερλινγκ για την Νέα Ελλάδα και την Ορθοδοξία» [8]. Η έκδοση του περιοδικού «Νέα Πολιτική» ανεστάλη το 1940, με την έκρηξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Ιδεολογικές απόψεις

Ο Τουρνάκης ήταν υποστηρικτής του «Κινήματος των Αρίστων», το οποίο προέρχεται από την Αρχαία Ελλάδα του Πλάτωνα και στηρίζεται στην ανισότητα των μελών μιας κοινωνίας. Θεωρούσε την ανισότητα πηγή κάθε γοητείας της ζωής, χαρά και θρίαμβο, μυστική πηγή της αέναης αναστάσεως που καθιστά τον άνθρωπο κυρίαρχο του πλανήτη, ενώ πίστευε ότι η ισότητα είναι μια αντίληψη άγνωστη στη φύση, αντίθετη στη φύση, άρα απάνθρωπη και άθεη. Υποστήριζε ότι ο Τρίτος Ελληνικός Πολιτισμός πρέπει να κατευθύνεται από μία ελίτ, απόλυτα πεπεισμένη για την ανωτερότητα της ελληνικής φυλής [9]. Εισηγήθηκε τον οικονομικό εθνικισμό του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, θεωρούσε απαραίτητη την ουσιαστική υποστήριξη της ελληνικής εκβιομηχανίσεως της Ελλάδος κι έκανε λόγο για την ανάγκη δημιουργίας βαριάς βιομηχανίας, την οποία παρουσίαζε ως απαραίτητη για την οικονομική και στρατιωτική αυτάρκεια της χώρας, που για να καταστεί εφικτή έπρεπε να πάψει η αποικιακή εκμετάλλευση του υπεδάφους και το κράτος να προσχωρήσει στην «εθνικοποίηση ολόκληρου του μεταλλευτικού πλούτου» καθώς και στην απαγόρευση της εξαγωγής ακατέργαστων μεταλλευμάτων [10].

Ο Τουρνάκης ανήκε στον κύκλο των διανοουµένων του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, που προπαγάνδιζε με σταθερότητα και συνέπεια το συντεχνιακό πρότυπο οργανώσεως της Ελληνικής οικονοµίας καθώς και την οικονοµική αυτάρκεια της χώρας. Ανάλογες ήταν οι θέσεις που υποστήριζαν οι συνεργάτες του καθηγητή Τουρνάκη, το «Ανώτερον Φροντιστήριον Εφηρµοσµένων Οικονοµικών Επιστηµών», µέσα από τις στήλες του περιοδικού Νέα Πολιτική. Στους συνεργάτες του καθηγητή περιλαμβάνονταν αρκετοί νέοι διανοούµενοι, όπως ο αγροτιστής-κοινοτιστής Κωνσταντίνος Καραβίδας, τότε τµηµατάρχης του Υπουργείου Γεωργίας, όμως οι απόψεις τους δεν εύρισκαν πλήρη ανταπόκριση ή αμέριστη στήριξη από τον Ιωάννη Μεταξά. Πίστευε ότι το ελληνικό στοιχείο κατόρθωσε να επιζήσει διότι «....η καταφανής ανωτερότης την οποίαν παρουσιάζει ο Έλλην χωρικός προς τους χωρικούς των άλλων χωρών, οφείλεται αναμφισβητήτως εις την μεγαλυτέραν ιστορικήν ηλικίαν του Έλληνος...» [11]. Φανερώνει την πίστη του στη Μεγάλη Ιδέα και προσβλέπει στην ανάπτυξη των πολύ πλούσιων και αραιοκατοικημένων περιοχών της Εγγύς Ανατολής «οι οποίες ήταν ανέκαθεν Ελληνικές», με τη ζωογόνα δραστηριότητα του ελληνικού στοιχείου [12].

Ο Τουρνάκης θεωρεί δύναμη του Ελληνισμού, την ικανότητα συνθέσεως και προσαρμογής και για το λόγο αυτό χρησιμοποιεί την έκφραση «ελληνικός ιμπεριαλισμός», για τον οποίο πιστεύει ότι έχει κοσμοπολίτικες και ανθρωπιστικές τάσεις και δεν πηγάζει από φυλετικό μίσος. Στα πλαίσια των φυλετικών του απόψεων υποστηρίζει ότι η μετανάστευση δεν είναι εθνικό πρόβλημα αλλά αναγκαιότητα για τον ελληνισμό, μία επίδειξη δυνάμεως, οικονομικής και πολιτιστικής, η όποια πρέπει να έχει στόχο την υπεράσπιση των οικονομικών και εθνικών συμφερόντων του ελληνικού κράτους. Υπ' αυτή την φυλετική θεώρηση οι εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου θεωρεί ότι αποτελούν εκπλήρωση κοινωνικού έργου προς την ανθρωπότητα [13].

Με νωπές τις μνήμες από τη Μικρασιατική καταστροφή ο Τουρνάκης διακήρυττε για τον κατατρεγμένο Ελληνισμό της Μικράς Ασίας ότι «...Οι πρόσφυγες διά της φιλοπονίας και της εντατικής παραγωγικότητός των ην διετράνωσαν μέχρι τούδε είναι εκείνοι, οίτινες θα τονώσουν την Εθνικήν Οικονομίαν και τους πόρους του Κράτους προς πιστήν και εύκολον εκπλήρωσιν των αναληφθησομένων υποχρεώσεων [της χώρας]...» [14] και πίστευε διαχρονικά πως «....[ο] προσφυγικός πολιτισμός έχει περισσότερο πνευματικό, αισθηματικό περιεχόμενο αντιθέτως προς τον παλαιοελλαδικό πολιτισμό ο οποίος είναι μάλλον ζωικής φύσεως. Για αυτό πρέπει να είμαστε περισσότερο αισιόδοξοι για την πρόσμιξη προσφύγων και παλαιοελλαδιτών ...{...}... πιστεύω ότι η άφιξις των προσφύγων στην Ελλάδα θα συντελέσει είτε έμμεσα είτε άμεσα στη ύψωση της στάθμης του πνευματικού και υλικού μας πολιτισμού..» [15]. Διατηρούσε εξαιρετικές σχέσεις με όλους τους λόγιους της εποχής του καθώς και ιδιαίτερη προσωπική σχέση με τον εθνικιστή λογοτέχνη Άγγελο Σικελιανό, ο οποίος ήταν ανάδοχος της κόρης του Αικατερίνης Τουρνάκη, την οποία είχε αποκτήσει από τον πρώτο του γάμο. Η σχέση του Τουρνάκη με τον Άγγελο Σικελιανό στάθηκε αφορμή ώστε ο ποιητής να εγκατασταθεί στην περιοχή της Συκιάς στην κωμόπολη του Ξυλοκάστρου του νομού Κορινθίας.

Συγγραφικό έργο

Έγραψε και δημοσίευσε, μεταξύ άλλων, τα έργα,

  • «Οικονομική πολιτική», το 1923, αντίτυπο του οποίου διασώθηκε και βρίσκεται στη βιβλιοθήκη [16] του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, δίτομο έργο.
«Εμπορική Πολιτική», τόμος Α’,
«Συνάλλαγμα και Συναλλαγματική Πολιτική», τόμος Β’
  • «Εξωτερική Εμπορική Πολιτική, Συνάλλαγμα και Συναλλαγματική Πολιτική», το 1926, δίτομο έργο,
  • «Η εν Αθήναις Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών», το 1928,
  • «Το πρόβλημα του Dumping», το 1929,
  • «Διεθνής μεταναστευτική κίνησις και μεταναστευτική πολιτική», το 1930,
  • «Διεθνής Μεταναστευτική Κίνησις και Μεταναστευτική Πολιτική»,
  • «Εσωτερική εμπορική πολιτική» [17], το 1936
  • «Μελέτη επί του Ελληνικού Προβλήματος», το οποίο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Νέα Πολιτική».

Πηγές

  • «Σικυώνιοι συγγραφείς και εκδότες τοπικών εντύπων (1830-2015)», Γεώργιος Ν. Κασκαρέλης, Κιάτο 2015, Εταιρεία Κορινθίων Συγγραφέων, «Σειρά Μελετών & Έρευνας-2», σελίδες 183-185
  • «Συζήτηση με την Αικατερίνη Τουρνάκη», Βασίλης Λίγκας, στήλη «Ιστορικά», Εφημερίδα «Sikyonistas», αριθμός φύλλου 14, Οκτώβριος 2012, σελίδα 13.
  • Έργα του καθηγητή Τουρνάκη

Διαβάστε τα λήμματα

4η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1936 Cover-lite.jpg

Πολιτικά πρόσωπα

Πρωθυπουργός

Υπουργοί

Υποστηρικτές (1ο)

Οργανώσεις

Κανελλόπουλος Αλέξανδρος

Πολιτικά στελέχη

Αξιωματικοί

Λογοτέχνες

Καλλιτέχνες

Υποστηρικτές (2ο)
  • Θεολόγοι
  • Πανεπιστημιακοί
  • Πολιτικοί


Παραπομπές

  1. [Η Σοφία Καλλέργη (1912-1989) ήταν απόγονος του συνταγματάρχη Δημητρίου Καλλέργη, που μαζί με το στρατηγό Ιωάννη Μακρυγιάννη ηγήθηκαν της Επαναστάσεως της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, η οποία ανάγκασε το βασιλιά Όθωνα να παραχωρήσει σύνταγμα. Μητέρα της Σοφίας Καλλέργη ήταν η Έφη Δραγούμη, μετέπειτα σύζυγος του Ιωάννη Ιωάν. Καλλέργη, κόρη του Πρωθυπουργού Στέφανου Δραγούμη και αδελφή του λόγιου Ίωνα Δραγούμη. Μια από τις αδελφές της Σοφίας, η Ναταλία Δραγούμη, παντρεύτηκε με τον Ανθυπολοχαγό και Μακεδονομάχο Παύλο Μελά.]
  2. [Στο Κιάτο κατασκευάστηκαν τέσσερα κτίρια σε αρχιτεκτονικά σχέδια του Ερνέστου Τσίλλερ. Το ένα είναι το νεοκλασικού ρυθμού μέγαρο του Ευστάθιου Τουρνάκη-Θεοχάρη, έργο του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ στη γωνία των οδών Σικυώνος και Δημοκρατίας, το δεύτερο το μέγαρο του γαμβρού του, Παναγή Ζούζουλα, το τρίτο η οικία του ιατρού Αθανασίου Γκράβα, αυτά τα δύο κατεδαφίστηκαν μετά τους σεισμούς του 1981, και τέταρτο το περίπτερο-κτίριο Ζούζουλα στο Πάσιο. Σε αρχιτεκτονικά σχέδια Τσίλλερ είναι ο ναός της Αγίας Μαρίνας του Βέλου στο νομό Κορινθίας.]
  3. [Η «Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών», γνωστή στην Ελλάδα ως Α.Σ.Ο.Ε.Ε. και στο εξωτερικό «The Athens School of Economics and Business Sciences» ιδρύθηκε με το όνομα «Ανωτάτη Σχολή Εμπορικών Σπουδών» και μετονομάστηκε το 1926, με το Νομοθετικό Διάταγμα της 5/17 Μαΐου 1926, το οποίο δημοσιεύθηκε στο Φ.Ε.Κ. 156, τεύχος Α'.]
  4. [Ως το ακαδημαϊκό έτος 1935-36, όταν εκλέχθηκε ο πρώτος Πρύτανης, το Πανεπιστήμιο ήταν υπό την εποπτεία και επιχορήγηση του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και διοικούνταν από τον Γενικό Διευθυντή και το Συμβούλιο της Σχολής.]
  5. [Σύμφωνα με το υπ' αριθμόν 4963 της 5ης Ιουνίου 1969 έγγραφο του τότε Πρυτάνεως της Α.Σ.Ο.Ε.Ε. Αντωνίου Δανοπούλου, ο Τουρνάκης εξελέγη Διευθυντής, δηλαδή Πρύτανης της Σχολής την περίοδο 1931-1934.]
  6. [Iωάννης Τουρνάκης, «Το Νέον Κράτος αποτελεί κατάστασιν ανάγκης και ενσαρκώνει τη θέληση του Έθνους», Περιοδικό «Νέα Πολιτική», τεύχος 4, Αθήνα, Απρίλιος 1937, σελίδες 387-403.]
  7. [H «Νέα Πολιτική» πρωτοεμφανίστηκε το 1923, επαγγέλοντας το ιδανικό της «Επανελλήνισης» που σημαίνει «αντίδραση κατά του Ευρωπαϊκού πολιτισμού, του Βυζαντινισμού, του Ανατολίτικου αταβισμού και Φραγκολεβαντινισμού και εδραίωση της ζωής γενικά, επάνω στις πραγματικές ελληνικές αξίες της αρμονίας, του μέτρου και της σύνθεσης».] «H Νέα Πολιτική του 1923», Περιοδικό «Νέα Πολιτική», τεύχος 6, 1938, σελίδα 1.
  8. [Περιοδικό «Νέα Πολιτική», έτος Γ', τεύχος 6, Αθήνα, Ιούνιος 1939, σελίδα 630.]
  9. [Ιωάννης Τουρνάκης, «Σκέψεις διά την Ελληνικήν Αναγέννησιν», Περιοδικό «Νέα Πολιτική», έτος Β', τεύχος 9ο, Αθήνα, Σεπτέμβριος 1938, σελίδες 857-864.]
  10. [Ιωάννης Τουρνάκης, «Η σημασία του εθνικού μας πλούτου δια την εθνικήν άμυναν και το μέλλον της χώρας», Περιοδικό «Νέα Πολιτική», 1938, σελίδες 129-136.]
  11. [ I. Τουρνάκης, «Η Ελλάς έχει την δύναμιν να εξακολουθήσει τον δρόμον της προς τα μεγάλα της πεπρωμένα», Περιοδικό «Νέα Πολιτική», έτος Β', τεύχος 5, Αθήνα, Μάιος 1938, σελίδα 460.]
  12. [«Μελέτη επί του ελληνικού προβλήματος», Περιοδικό «Νέα Πολιτική», τεύχος 2, Αθήνα, 2 Φεβρουαρίου 1939, σελίδα 161.]
  13. [Iωάννης Τουρνάκης, «Μελέτη επί του ελληνικού προβλήματος», Περιοδικό «Νέα Πολιτική», τεύχος 2, Αθήνα, 2 Φεβρουαρίου 1939, σελίδα 161.]
  14. [Ιωάννης Τουρνάκης, «Η αναδημιουργία της Ελλάδος διά των προσφύγων», εφημερίδα «Παμπροσφυγική», 8 Νοεμβρίου 1925.]
  15. [«Οι τίμιοι και ειλικρινείς Έλληνες πώς βλέπουν τους πρόσφυγας», Εφημερίδα «Προσφυγικός Κόσμος», φύλλο της 24ης Μαΐου 1936.]
  16. Ιστορικό της βιβλιοθήκης-Παλαιά Συγγράμματα Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
  17. «Εσωτερική εμπορική πολιτική»-Ολόκληρο το βιβλίο Πυξίδα-Ψηφιακή βιβλιοθήκη.