Ιωάννης Χατζίνης

Ο Γιάννης Χατζίνης Έλληνας εθνικιστής, υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών, ποιητής, πεζογράφος, δοκιμιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας, γεννήθηκε το 1900 στο χωριό Μαραθόκαμπος της Σάμου και πέθανε στις 6 το πρωί της 17ης Ιουλίου 1975 στην Καλλιθέα Αττικής, όπου κατοικούσε και εργάζονταν. Η νεκρώσιμη ακολουθία του έγινε στις 18 Ιουλίου από τον Ιερό Ναό των Αγίων Πάντων στην Καλλιθέα.

Ήταν παντρεμένος με την Αλεξάνδρα Χατζίνη και από το γάμο τους απέκτησαν μία κόρη, την Ευφροσύνη.

Γιάννης Χατζίνης

Βιογραφία

Είχε έναν αδελφό τον Μανώλη Χατζίνη. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Μαραθοκάμπου και από το 1920 υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία στην 4η Μεραρχία στη Μικρά Ασία, φθάνοντας ως το Αφιόν Καραχισάρ. Διέφυγε από την Σμύρνη την εποχή της υποχωρήσεως του Ελληνικού Στρατού, διασώζοντας τη ζωή του και επέστρεψε στην Ελλάδα με ένα Ρωσικό καράβι. Στην Αθήνα εργάστηκε, από το 1925 ως το 1960, ως υπάλληλος στο υπουργείο Οικονομικών. Την περίοδο από την κατάληψη της πόλεως του Αργυρόκαστρου έως την κατάρρευση του Μετώπου και την αποχώρηση του Ελληνικού στρατού, υπηρέτησε εθελοντικά στην πόλη ως προϊστάμενος των Οικονομικών υπηρεσιών της Στρατιωτικής Διοικήσεως και του Δημόσιου Ταμείου, ύστερα από την επιμονή του Γρηγόρη Ζαριφόπουλου, Διευθυντή του Δημόσιου Λογιστικού. Στην διάρκεια της κατοχή της Ελλάδος, μαζί με τον Σωτήρη Σκίπη, την Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, την Έλλη Αλεξίου και τον Γιώργο Βαλέτα, ήταν μέλος αντιστασιακής οργανώσεως. Υπηρετούσε στο Δ΄Ταμείο Πειραιώς στη συνοικία της Αγίας Σοφίας, όταν συνελήφθη για τη συνδικαλιστική του δράση από τους Γερμανούς, φυλακίστηκε στα Καμμένα Βούρλα, όμως αποφυλακίστηκε ύστερα από λίγες μέρες, μετά από οργανωμένες πιέσεις των συναδέλφων του.

«Εθνική Εταιρεία Λογοτεχνών»

Το όνομα του περιλαμβάνεται στα ιδρυτικά μέλη της «Εθνικής Εταιρείας Λογοτεχνών», οι οποίοι στις 20 Ιουνίου 1948 με πρωτεργάτη τον Κωνσταντίνο Τσάτσο και συμπαραστάτες τους Ιωάννη Μ. Παναγιωτόπουλο, Κώστα Ουράνη, Άγγελο Τερζάκη και Πέτρο Χάρη, διαχώρισαν τη θέση τους στο θέμα της ένοπλης ανταρσίας των μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος. Πέντε λογοτέχνες οι Αλκιβιάδης Γιαννόπουλος, Λίνος Καρζής, Νίκος Προεστόπουλος, Γεώργιος Ι. Φουσάρας και ο Γιάννης Χατζίνης, επιφορτίσθηκαν να φροντίσουν να εγκριθεί από το Πρωτοδικείο Αθηνών το Καταστατικό του νέου σωματείου που θα έφερε τον τίτλο «Ελληνική Εταιρία Λογοτεχνών», που αργότερα μετονομάσθηκε σε «Εθνική Εταιρεία των Ελλήνων Λογοτεχνών». Επίσης ανέλαβαν να συγκαλέσουν την πρώτη Γενική Συνέλευση των Ιδρυτικών μελών, ώστε να διεξαχθούν οι πρώτες αρχαιρεσίες και η ανάδειξη του πρώτου Διοικητικού Συμβουλίου

Οι λογοτέχνες δημοσίευσαν την ιδρυτική διακήρυξη της Εταιρείας την 1η Ιουλίου 1948, στη «Νέα Εστία». Στη διακήρυξη ανέφεραν ότι «...η ανταρσία , που σήμερα αιματοκυλίζει τον τόπο, είναι ένας αντεθνικός αγώνας που υποδαυλίζεται από ξένους και από τους ίδιους ξένους συντηρείται. Κάθε αληθινός Έλληνας έχει χρέος να πάρει απέναντί της αυτή τη σαφή στάση. Πράξεις σαν το παιδομάζωμα, την αρπαγή γυναικών και το σταύρωμα των ιερωμένων, βρίσκεται σε βαθιάν αντίθεση με τις ευγενικές παραδόσεις της φυλής μας..{...}...». Συνυπέγραψαν μεταξύ άλλων και οι Τάσος Αθανασιάδης, Λουκής Ακρίτας, Άρης Δικταίος, Άγγελος Δόξας, Χρήστος Ζαλοκώστας, Γεώργιος Θεοτοκάς, Άλκης Θρύλος, Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Μίτια Καραγάτσης, Ανδρέας Καραντώνης, Λίνος Καρζής, Στράτης Μυριβήλης, Μιχάλης Περάνθης, Μιχάλης Δ. Στασινόπουλος και Κούλης Αλέπης.

Διαμονή & δράση στην Καλλιθέα

Το 1929, τοποθετήθηκε υπάλληλος στο Ταμείο Καλλιθέας και υπηρέτησε έκτοτε σ' αυτό ως ελεγκτής και διευθυντής του. Στα προπολεμικά χρόνια ήταν μέλος μιας λογοτεχνικής συντροφιάς, την οποία αποτελούσαν οι Σωτήρης Σκίπης, ο Ιωάννης Γρυπάρης και ο Γιάννης Κορδάτος, που είχε στέκι της το παλιό ζαχαροπλαστείο του Κελέφα στην πλατεία με τις πιπεριές και τις γραμμές του τραμ, καθώς και το βιβλιοπωλείο του Γεράσιμου Λουκάτου. Στις συγκεντρώσεις συχνά συμμετείχαν η Γαλάτεια Καζαντζάκη, η Έλλη Αλεξίου, η Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη και ο Πέτρος Χάρης, από την Αθήνα. Στην εφημερίδα «Καλλιθεϊκός Τύπος», την περίοδο 1934-35, παρουσίασε τους Καλλιθεάτες λογοτέχνες και καλλιτέχνες, όπως η Σοφία Λασκαρίδου, ο Οδυσσέας Φωκάς, ο Αλέκος Χριστοφής, ο Παντελής Ζωγράφος, ο Κωνσταντίνος Μαλέας, ο Σωτήρης Σκίπης, ο Ιωάννης Γρυπάρης και άλλοι.

Τα δύο τελευταία χρόνια της υπαλληλικής του ενασχολήσεως, από το 1958 ως το 1960, εργάστηκε ως οικονομικός Διευθυντής του Γενικού Προξενείου Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο, όπου το 1959, συμμετείχε στην ίδρυση του «Κέντρου Ελληνικών Σπουδών» Αλεξάνδρειας. Διατέλεσε πρόεδρος της «Εθνικής Εταιρείας Λογοτεχνών» από το 1965 έως και τον θάνατό του. Υπήρξε μέλος της «Ομάδας των Δώδεκα» και της Κοινότητας Ευρωπαίων Συγγραφέων, μέλος της Κριτικής επιτροπής Κρατικών Βραβείων και αγοράς Λογοτεχνικών Βιβλίων του Υπουργείου Παιδείας, από το 1963 έως το 1966, Διευθύνων σύμβουλος και αντιπρόεδρος στο Διοικητικό Συμβούλιο του «Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων» [«Ο.Ε.Δ.Β.»] το 1966-67, και το 1979, μέλος της Κριτικής επιτροπής Κρατικών Βραβείων Θεάτρου.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα εφημερίδων της εποχής αμέσως με τα την πτώση του Εθνικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967, το όνομα του Χατζίνη περιλαμβάνονταν σ' εκείνα όσων ελάμβαναν μηνιαία οικονομική επιχορήγηση από το Υπουργείο Πολιτισμού του καθεστώτος , όπως προέκυψε από απάντησε σε επερώτηση βουλευτών της αντιπολιτεύσεως. Το Μάρτιο του 1975 νοσηλεύτηκε στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο με σοβαρό πρόβλημα υγείας, όμως επανήλθε και επέστρεψε στο σπίτι στου στην Καλλιθέα. Μετά τον θάνατό του, οι κληρονόμοι του δώρισαν στον Δήμο Καλλιθέας το σπίτι στο οποίο κατοικούσε, μαζί με το περιεχόμενο της βιβλιοθήκης του, κι εκεί στεγάζεται σήμερα το Χατζίνειο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου.

Διακρίσεις

Τιμήθηκε με

• Παράσημο του Χρυσού Σταυρού Γεωργίου του Α',
• Κρατικό βραβείο, το 1938, το 1955 και το 1961,
• Βραβείο δοκιμίου, το 1962,
• Έπαθλο «Κώστα Ουράνη» της Ακαδημίας Αθηνών, το 1969, για το σύνολο του έργου του.

Η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε βραβείο συνοδευόμενο από χρηματικό έπαθλο 100.000 δραχμών, για το σύνολο του πνευματικού του έργου ένα χρόνο πριν από τον θάνατό του.

Εργογραφία

Πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο της λογοτεχνίας το 1919 με δημοσιεύσεις ποιημάτων του στο περιοδικό «Νέα Ζωή» της Σμύρνης και με σειρές ποιημάτων στο περιοδικό «Νουμάς» στα 1921-22 και κατόπιν με μεταφράσεις Γάλλων συμβολιστών ποιητών. Συνεργάστηκε ως κριτικός πεζογραφίας με τα περιοδικό «Νέα Εστία», από το 1941 ως το θάνατό του, ως κριτικός λογοτεχνίας στο περιοδικό «Πνευματική Ζωή» του Μελή Νικολαΐδη, από το 1935 έως το 1940, και ως κριτικός Θεάτρου στο Γαλλόφωνο «L’ Hellenisme contemporain», από το 1935 έως το 1939. Δημοσίευσε πολλά άρθρα στον περιοδικό και ημερήσιο τύπο, έδωσε διαλέξεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική μετάφραση, έκανε διαλέξεις στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και έλαβε μέρος σε διεθνή λογοτεχνικά συνέδρια. Η εργασία του χαρακτηρίζεται από ευαισθησία και σωστή κριτική μανία.

Λογοτεχνική παραγωγή

Το μοναδικό λογοτεχνικό έργο που εξέδωσε είναι

• «Η Παλίρροια», το 1964, μυθιστόρημα.

Ταξιδιωτικές εντυπώσεις

Ασχολήθηκε και με ταξιδιωτικά κείμενα και εξέδωσε τα έργα

• «Η Αλεξάντρεια του Καβάφη», το 1961, τιμήθηκε με Κρατικό βραβείο,
• «Εμείς και οι άλλοι. Ταξιδιωτικά κείμενα του Γιάννη Χατζίνη», το 1971, εκδόσεις «Οικονόμου».

Μελέτες-Δοκίμια

• «Στοχασμοί και σημειώματα», το 1936,
• «Πρόσωπα και ψυχές», το 1939, έκδοση «Γραφείο Πνευματικών Υπηρεσιών».

Το έργο του αναφέρεται στους εθνικιστές Κωνσταντίνο Καρυωτάκη, Περικλή Γιαννόπουλο, Φώτο Πολίτη, Γκαμπριέλε Ντ’ Αννούντσιο, καθώς και στους Παύλο Νιρβάνα, Ελισαίο Γιανίδη, Φρειδερίκο Νίτσε και Μαίτερλινγκ, απέσπασε το 1939, το Κρατικό Βραβείο.

• «Τρεις σταθμοί. Ψυχάρης, Παπαδιαμάντης, Παλαμάς», το 1943, εκδόσεις «Λουκάτος»,
• «Λογοτεχνία 1900-1950», το 1951,
• «Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος–Σπυρίδων Βασιλειάδης», το 1954, εκδόσεις «Αετός», στη σειρά «Βασική Βιβλιοθήκη», αριθμός 13,
• «Ελληνικά κείμενα», το 1955.
• «Η τέχνη είναι δύσκολη. Δοκίμια», το 1962,
• «Προτιμήσεις», το 1963,
• «Ο λογοτέχνης κι η σκιά του», το 1965, εκδόσεις «Καμπανάς»,
• «Το δώρο της ζωής», το 1972, εκδόσεις «Οικονόμου»,
• «Ο επιούσιος άρτος», το 1973,
• «Ο άλλος καιρός. Νεοελληνικά Δοκίμια. Προλεγόμενα-Επιμέλεια Ι.Χατζηφώτη», το 1976, εκδόσεις «Κριτικά Φύλλα», μεταθανάτιο.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του Χατζίνη Περιοδικό «Νέα Εστία», τεύχος 1160, σελίδες 1417-1470.
• Χατζίνης Γιάννης Εθνικό Κέντρο Βιβλίου

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org