Κλεάνθης Τριαντάφυλλος

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Κλεάνθης Ν. Τριαντάφυλλος, Έλληνας αντιμοναρχικός, ποιητής και δημοσιογράφος, γνωστός με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο «Ραμπαγάς», γεννήθηκε μεταξύ των ετών 1849 και 1851 στα Εξάμπελα ή στην Απολλωνία [1] της Σίφνου και αυτοκτόνησε στις 25 Μαΐου 1889 στην Αθήνα.

Κλεάνθης Τριαντάφυλλος

Βιογραφία

Σπούδασε δάσκαλος, όπως ο πατέρας του, διορίστηκε στην Άνδρο, και συμπλήρωσε τις σπουδές του με προσωπικές μελέτες. Σε νεαρή ηλικία έζησε στην Κωνσταντινούπολη, όπου ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία ως συνεργάτης των εντύπων «Νεολόγος» του Βουτυρά, «Κουδουνάτος», «Σάλπιγξ» και «Διογένης», όμως διώχθηκε από τις τουρκικές αρχές λόγω του καυστικού ύφους του.

Το 1878 κατέφυγε στην Αθήνα, όπου στις 18 Αυγούστου 1878 [2] κυκλοφόρησαν το πρώτο φύλλο της πολιτικοσατιρικής εφημερίδας «Ραμπαγάς» [3] [4], από κοινού με τον προσωπικό του φίλο Βλάση Γαβριηλίδη, μετέπειτα ιδρυτή και εκδότη της εφημερίδας «Ακρόπολις». Το πρώτο φύλλο του εντύπου, το οποίο εκδίδονταν δύο φορές την εβδομάδα, Πέμπτη και Κυριακή, προκάλεσε την επέμβαση του εισαγγελέα και τον εγκλεισμό τους στη φυλακή, δημιουργώντας θόρυβο ικανό να συμβάλλει στην εκδοτική τους καθιέρωση. Μαζί τους τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκαν πολλά μετέπειτα διάσημα ονόματα, όπως ο Κωστής Παλαμάς και ο Δημήτριος Ταγκόπουλος, ο Γεώργιος Δροσίνης, ο Γεώργιος Σουρής και ο Εμμανουήλ Ροΐδης [5]. Το 1881 φυλακίστηκε για διάστημα ενός μηνός και τον ίδιο χρόνο έγινε απόπειρα δολοφονίας σε βάρος του.

Το έντυπο είχε απήχηση στο κοινό και αγαπήθηκε πολύ, ενώ αποτέλεσε πρόδρομο για τη Νέα Αθηναϊκή Σχολή και στη διάρκεια της κυκλοφορίας του, προκάλεσε αντιδράσεις, ενώ ο εκδότης του κυνηγήθηκε πολλές φορές ως εχθρός του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου και του Θεόδωρου Δηλιγιάννη. Σύμφωνα με τον ιστορικό Γιάννη Κορδάτο, «...δημοσίευσε πολλά τραγούδια που αποτελούν κραυγή για τη σκληρή εκμετάλλευση του αγρότη και δείχνουν συμπόνοια για την κρατική κακομεταχείριση των φτωχών αγροτών..».

Ύστερα από μερικά χρόνια χώρισαν με το Βλάση Γαβριηλίδη και το έντυπο έμεινε στον Κλεάνθη Τριαντάφυλλο, που έγινε συνώνυμος του. Μετά το κλείσιμο του εντύπου, που ήταν αποτέλεσμα των διώξεων εναντίον τους [6], ο Γαβριηλίδης συνέχισε τη δραστηριότητα του εκδίδοντας από το 1880 έως το 1883, το επίσης πολιτικοσατιρικό έντυπο, «Μη χάνεσαι» [7], το οποίο την 1η Νοεμβρίου 1883 μετέτρεψε στην καθημερινή εφημερίδα «Ακρόπολις».

Το τέλος του

Καταδικάστηκαν μαζί με το Ρόκκο Χοϊδά το 1889, σε φυλάκιση επτά χρόνων από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αμφίσσης με την κατηγορία της εξυβρίσεως του Βασιλέως και του διαδόχου, γιατί δημοσίευσε άρθρα του Ρόκκου Χοϊδά, πράξη που θεωρήθηκε υβριστική για τη βασιλική οικογένεια. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του υπέφερε από σοβαρή μορφή παραλυτικής νευροπάθειας. Στις 4 Μαΐου 1899, στο τελευταίο φύλλο του «Ραμπαγά», έγραψε σχετικά, «Επειδή από τίνος έπαθε σπουδαίως η υγεία μου, αναγκάζομαι κατ’ εντολήν των ιατρών να διακόψω επί τινα καιρόν την έκδοσιν του φύλλου, εις ου την σύνταξιν επί πολύ δεν μετείχον, όπως τύχω της δεούσης θεραπείας», εφαρμόζοντας τη συμβουλή του γιατρού και φίλου του Σίμωνα Αποστολίδη, που τον συμβούλεψε [8], να απέχει της πολλής εργασίας, να κάνει ψυχρολουσίας και να τρέφεται λιτά. Στις 9 το πρωί της 25ης Μαΐου, επιστρέφοντας από την πρωινή βόλτα του ως το Β' Νεκροταφείο, κλείστηκε στο δωμάτιο του και αυτοκτόνησε κάνοντας χρήση του περιστρόφου του. Στο γραφείο του βρέθηκε επιστολή [9] που απηύθυνε στον αδελφό του:

«Αδελφέ Γιώργη,
Αυτή την ζωή δεν την υποφέρω πλέον και αυτοκτονώ: Μέσα εις τον μαύρον σάκκον του ταξειδιού, εις την δουλάπαν θα εύρης τα χρήματά μου, περί τα 360 φρ. καθώς και το ρολόγι μου και την αλυσίδα μου. Το τουφέκι δεν επωλήθη. Από τον Σαράντη Οικονόμου παίρνεις 100 δρχ. το αντίτιμον των προς πώλησιν δοθέντων εις αυτόν πραγμάτων. Αφού όλοι με εγκατέλιπον, τι να κάμω. Σε φιλώ, υγίαινε
Ο αδελφός σου
Κλεάνθης Ν. Τριαντάφυλλος».

Στην πλατεία Ραμπαγά στη Σίφνο, υπάρχει προτομή που ανεγέρθηκε προς τιμή του.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. Απολλωνία ή Σταυρί
  2. [Τα τραγούδια του Ραμπαγά.]
  3. [«Ραμπαγάς», ήταν ο τίτλος πολιτικής σάτιρας του Βικτοριέν Σαρντού, η οποία το ίδιο καλοκαίρι παρουσιάστηκε στην Αθήνα.]
  4. [«Είμεθα όλοι Ραμπαγάδες εν Ελλάδι. Από του ανωτάτου μέχρι του κατωτάτου. Όσον μάλιστα υψούσαι εις τα κοινωνικά και πολιτικά μας στρώματα, τόσον ανευρίσκεις παχύτερον, φαυλότερον ραμπαγαδισμόν. Έφθασες εις το κατακόρυφον σημείον; Εκεί, στάσου, αποκαλύφθητι και προσαγόρευσον τον Αρχιραμπαγάν. … Διατί τι έστί Ραμπαγάς; Παληάνθρωπος! Ουδεμίαν έχει αρχήν, αίσθημα ουδέν, χαρακτήρα ουδένα. … Τώρα την Ελλάδα θα ονομάζωμεν το Βασίλειον των Ραμπαγάδων. Εντεύθεν και το όνομα της εφημερίδος ημών».] Απόσπασμα από το editorial που υπέγραφε ο Βλάσης Γαβριηλίδης
  5. Τα περίφημα «ραμπαγολογήματα» του μεγάλου στυλίστα και ένθερμου ευρωπαϊστή Εφημερίδα «Το Βήμα»
  6. [...«εχρησίμευσεν ως εισιτήριον εις τας φυ­λακάς δια τας εν αυτώ γραφείσας τολμηράς πολιτικάς ιδέας»...] Απόσπασμα από μεταγενέστερο άρθρο του Κλεάνθη Τριάνταφυλλου
  7. Μη χάνεσαι
  8. [Ραμπαγάς Κείμενο του Δημητρίου Ταγκόπουλου στην «Ποικίλη Στοά»]
  9. [Τα τραγούδια του Ραμπαγά]