Ο Κωνσταντίνος Κόλλιας, Έλληνας υποστηρικτής του θεσμού της Βασιλείας, ανώτατος δικαστικός που διατέλεσε εισαγγελέας του Αρείου Πάγου από το 1962 ως τον Ιανουάριο του 1968, και διορίστηκε πρωθυπουργός της Ελλάδος τους πρώτους μήνες του επαναστατικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967, γεννήθηκε το 1901 στο χωριό Στύλια του νομού Κορινθίας και πέθανε στις 13 Ιουλίου 1998 στην Αθήνα.

Κων/νος Κόλλιας

Συνοπτικές πληροφορίες αξιώματος
Έναρξη Θητείας : 21 Απριλίου 1967
Λήξη θητείας : 13 Δεκεμβρίου 1967
Προκάτοχος
Παναγιώτης Κανελλόπουλος
Διάδοχος
Γεώργιος Παπαδόπουλος

Βιογραφία

Πατέρας του Κωνσταντίνου Κόλλια ήταν ο ιερωμένος Βλάσης Κόλλιας, ιερέας του χωριού Στύλια του νομού Κορινθίας. Ο Κωνσταντίνος Κόλλιας, που ήταν βαθιά θρησκευόμενος και εκκλησιαζόταν τακτικά, ενώ είχε στενές σχέσεις με την εκκλησιαστική οργάνωση «Ζωή», σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια σταδιοδρόμησε στο Δικαστικό Σώμα. Διετέλεσε προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών και το 1945 έγινε Εισαγγελέας Εφετών, ενώ από το 1946 έως το 1962 διατέλεσε Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου και στη συνέχεια έως την 21η Απριλίου 1967, Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, διαδεχόμενος τον Δημήτριο Κιουσόπουλο που αποχώρησε λόγω ορίου ηλικίας. Με απόφαση του Κόλλια ορίστηκε ανακριτής ο Χρήστος Σαρτζετάκης, στην υπόθεση του δυστυχήματος στη Θεσσαλονίκη, που οδήγησε στο θάνατο του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη, ο οποίος συνεργάζονταν με το κόμμα «Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά», [«Ε.Δ.Α.»].

Πολιτική δίωξη

Ο Κόλλιας κατηγορήθηκε ότι αναμίχθηκε παράτυπα στην υπόθεση της ανακρίσεως για τη δολοφονία του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη, με απώτερο σκοπό και στόχο να συσκοτίσει τη διερεύνηση της, καθώς επιδίωξε το χωρισμό της δικογραφίας για τους φυσικούς και τους ηθικούς αυτουργούς, ώστε οι δεύτεροι να μην τιμωρηθούν και επίσης, ότι παρενέβη για να μην προφυλακισθεί κανείς αξιωματικός της αστυνομίας ή της χωροφυλακής ^[1]. Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου διέταξε έρευνα, η οποία ανατέθηκε στον αρεοπαγίτη Αντώνιο Φλώρο, που στην έκθεση την οποία συνέταξε, κατέγραψε τις υποτιθέμενες παρεμβάσεις του Κωνσταντίνου Κόλλια. Με βάση την έκθεση, ο Υπουργός Δικαιοσύνης άσκησε πειθαρχική δίωξη εναντίον του Κόλλια και τον παρέπεμψε στο Ανώτατο πειθαρχικό συμβούλιο στις 11 Απριλίου 1964, με την κατηγορία της απόπειρας παρεμπόδισης του ανακριτή Σαρτζετάκη, ενώ ο υπουργός της Δικαιοσύνης Νικόλαος Μπακόπουλος, με εισήγηση του Γενικού γραμματέα του Υπουργείου Κίμωνα Σούρλα, του επέβαλλε, παράτυπα, ποινή εξάμηνης αργίας.

Ο Κωνσταντίνος Κόλλιας κατέθεσε αίτηση ακυρώσεως στο Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο με την απόφαση 2942/1964 αποδέχθηκε την αίτηση «...ελλείψει νομίμου κι' επαρκούς αιτιολογίας...» και εξάλειψε την ποινή της αργίας. Το κατηγορητήριο σε βάρος του Κόλλια επαναδιατυπώθηκε και του επιβλήθηκε ποινή 3 1/2 μηνών προσωρινής αργίας από τον Υπουργό, που παράλληλα, παρέπεμψε την υπόθεση στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου με το ερώτημα της οριστικής απολύσεως του Κωνσταντίνου Κόλλια, με τις κατηγορίες της επεμβάσεως για το χωρισμό των δικογραφιών και τις μη προφυλακίσεις. Στη συνεδρίαση της στις 26 Μαρτίου 1965, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, με πρόεδρο τον Στυλιανό Μαυρομιχάλη, που είχε διατελέσει και υπηρεσιακός πρωθυπουργός, έκρινε ως αντισυνταγματικό το αίτημα και με βάση την αρχή της διάκρισης των εξουσιών αποφάσισε ότι ο Υπουργός δεν είχε εξουσία να επιβάλει πειθαρχική ποινή σε ανώτατους δικαστές και αποφάνθηκε ότι το μόνο αρμόδιο ήταν το Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο. Έτσι έκρινε την υπουργική απόφαση άκυρη και ο Κόλλιας επανήλθε στην υπηρεσία.

Πρωθυπουργός

Ο Κόλλιας ορκίστηκε πρωθυπουργός το απόγευμα της 21ης Απριλίου 1967, ενώπιον του βασιλιά Κωνσταντίνου Β' και η επιλογή του ήταν αποτέλεσμα της συμφωνίας του τότε ανώτατου πολιτειακού άρχοντα με την τριανδρία των ηγετών του επαναστατικού καθεστώτος. Στην κυβέρνηση του ^[2] συμμετείχαν στρατιωτικοί και δικαστικοί, καθώς και η τριανδρία των Γεωργίου Παπαδόπουλου, Στυλιανού Παττακού και Νικόλαου Μακαρέζου. Στη διάρκεια της θητείας του αποσύρθηκε η ελληνική μεραρχία από την Κύπρο και συγκροτήθηκε η επιτροπή Μητρέλια για την εκπόνηση του νέου Συντάγματος.

Στις 13 Δεκεμβρίου 1967 εκδηλώθηκε το αποτυχημένο κίνημα του Βασιλιά Κωνσταντίνου, ο οποίος την επομένη ημέρα 14 Δεκεμβρίου, έφυγε με την οικογένεια του και τους επιτελείς του στη Ρώμη της Ιταλίας. Ο Κωνσταντίνος Κόλλιας ακολούθησε τον ανώτατο πολιτειακό άρχοντα και καθαιρέθηκε από το δικαστικό σώμα με συντακτική πράξη και σχετική απόφαση της 23ης Ιανουαρίου 1968, του υπουργικού συμβουλίου, ενώ στην πρωθυπουργία τον διαδέχθηκε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος.

Ύστερη περίοδος

Ο Κόλλιας επέστρεψε στην Ελλάδα το 1974, μετά την πτώση του καθεστώτος του στρατηγού Δημήτριου Ιωαννίδη. Πέθανε στην Αθήνα σε ηλικία 97 ετών, ενώ είχε περιορίσει δραστικά τις δημόσιες εμφανίσεις του από το 1974 έως το θάνατο του.

Συγγραφικό έργο

Ο Κωνσταντίνος Κόλλιας έγραψε και δημοσίευσε το βιβλίο,

«Βασιλεύς και Επανάστασις 1967», το 1984, στο οποίο παραθέτει την εκδοχή του για τα γεγονότα που οδήγησαν στην επικράτηση του στρατιωτικού καθεστώτος και το κίνημα του Βασιλιά Κωνσταντίνου Β', ενώ έκανε επίθεση στον Ανδρέα Παπανδρέου.