Κωνσταντίνος Πλατής
Ο Κωνσταντίνος Πλατής Έλληνας εθνικιστής, ανώτατος αξιωματικός του Πεζικού με το βαθμό του υποστρατήγου ε.α. και πολιτικός που διατέλεσε Υφυπουργός Στρατιωτικών στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Δεμερτζή, γεννήθηκε το 1885 στο χωριό Βαρυμπόμπη [μετέπειτα Μακρακώμη] του νομού Φθιώτιδος και πέθανε το 1951 στην Αθήνα.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Ο Κωνσταντίνος Πλατής συμμετείχε στη Μικρασιατική εκστρατεία όπου ήταν Διοικητής Μεραρχίας. Υπηρέτησε ως υφυπουργός των Στρατιωτικών από τις 30 Νοεμβρίου 1935 ως τις 5 Μαρτίου 1936 στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Δεμερτζή [1], η οποία ήταν η τελευταία πριν την επιβολή του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου από τον Ιωάννη Μεταξά. Το 1935 ο Πλατής ίδρυσε την οργάνωση «Στρατιωτικός Σύνδεσμος» της οποίας ήταν αρχηγός. Τον Σύνδεσμο που εκπροσωπούσε τους αντιπάλους του Ελευθερίου Βενιζέλου υποστήριζε και ο Αλέξανδρος Παπάγος, Υπουργός των Στρατιωτικών στην Κυβέρνηση του στρατηγού Γεωργίου Κονδύλη, η οποία επανέφερε τον Βασιλέα Γεώργιο Β'. Ο Μεταξάς υποψιάζονταν ότι ο «Στρατιωτικός Σύνδεσμος» με επικεφαλής τον Πλατή ετοίμαζε στρατιωτικό κίνημα. Ο Πλατής υπηρέτησε ως υπαρχηγός στο Γενικό Επιτελείο Στρατού [Γ.Ε.Σ.] και ως γενικός διευθυντής του Υπουργείου Στρατιωτικών. Την αποπομπή του Πλατή αλλά και του Αλέξανδρου Παπάγου από την κυβέρνηση Δεμερτζή και την ανάληψη του Υπουργείου των Στρατιωτικών από τον Ιωάννη Μεταξά επικρότησε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος με επιστολή του [2].
Καθεστώς 4ης Αυγούστου
Το πρώτο δεκαήμερο του Ιουλίου 1940 τμήμα Ελλήνων αξιωματικών αλλά και της πολιτικής ηγεσίας, με αρχηγό τον τότε υπαρχηγό του Γενικού Επιτελείου, στρατηγό Πλατή, επιχείρησε να οδηγήσει την Ελλάδα στο πλευρό του Άξονα. Οι ρίζες της κινήσεως ανάγονται στο Δεκέμβριο του 1939, όταν απομακρύνθηκε από την κυβέρνηση ο Περικλής Κάβδας, στενός συνεργάτης και προσωπικός φίλος του Ιωάννη Μεταξά ο οποίος στις 2 Ιουλίου 1936, λίγο καιρό πριν την επιβολή του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, διόρισε τον Κάβδα Υπουργό Γενικό Διοικητή Μακεδονίας-Θράκης. Στις 18 Σεπτεμβρίου 1938 ο Μεταξάς σημειώνει στο ημερολόγιο του: «Ζήτημα Κάβδα. Αρχική μου σκέψις να παραιτηθή υπέστη απείρους μεταβολάς και κυμάνσεις. Αλλά δεν χωρίζεται κανείς τους δυνατούς αρκεί να υποκύψουν, και υπέκυψε. Τώρα είναι χρήσιμος πλέον». Στις 3 Μαΐου 1939 ο Μεταξάς αποφάσισε την απομάκρυνση του Κάβδα από την κυβέρνηση. Γύρω από τον Κάβδα συσπειρώθηκαν ο στρατηγός Πλατής που θεωρούσε μεγάλο σφάλμα την εναντίωση της Ελλάδος στις δυνάμεις του Άξονα, ο Θεόδωρος Σκυλακάκης, ο Μιχάλης Πάσσαρης, υφυπουργός Αεροπορίας που απομακρύνθηκε τον Φεβρουάριο του 1937, ο διοικητής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Παύλος Καραπατέας, ο απόστρατος συνταγματάρχης Δημήτριος Πολύζος και ο άλλοτε εκδότης των εφημερίδων «Πρωινή» και «Εσπερινή» Αλέξανδρος Γιάνναρος. Η κίνηση φέρεται να εκδηλώθηκε στις αρχές του καλοκαιριού του 1940 κι είναι ενδεικτικές οι εγγραφές του Ιωάννη Μεταξά στο «Ημερολόγιο» του: 9 Ιουλίου 1940: [...] «Ζήτημα Πλατή. Χθες είχα λάβει αποφάσεις βαρειές για τους Στρατηγούς. Σήμερα τις διώρθωσα.» και στις 12 Ιουλίου 1940: [...] «Συνέχεια επεισοδίου Πλατή. Ζήτημα Παπάγου-Κορόζη.»
Οι υποψήφιοι κινηματίες μεθόδευαν την αντικατάσταση του αρχηγού του Γ.Ε.Σ. Αλέξανδρου Παπάγου από τον Πλατή, όπως ζήτησε ο ίδιος ο Πλατής στις 3 Ιουνίου του 1940, ενώ αναφέρεται και πιθανή ανάμιξη της γερμανικής πρεσβείας. Στην ίδια κίνηση φέρονται ότι συμμετείχαν ο Σωτήριος Γκοτζαμάνης, ο Στέφανος Στεφανόπουλος, ο Θεόδωρος Τουρκοβασίλης, ο Πέτρος Ράλλης, ο Περικλής Ράλλης, ο Π. Μαυρομιχάλης και πιθανόν ο Κωνσταντίνος Κοτζιάς. Ο Μεταξάς αντέδρασε άμεσα, ο Πλατής τέθηκε σε διαθεσιμότητα, ανακρίθηκε και εκτοπίστηκε ενώ όλοι σχεδόν οι εμπλεκόμενοι συνελήφθησαν και στάλθηκαν εξορία. Στο διάγγελμα του για την επέτειο της 4ης Αυγούστου ο Μεταξάς αποκαλύπτει: «...Δεν ημπορώ παρά να οικτείρω τα παραπατήματα μερικών επιπολαίων και ανοήτων ανθρώπων, μετρωμένων άλλωστε εις τα δάκτυλα, οι οποίοι ...{...}... , απεφάσισαν ο καθένας των διά ίδιον αυτού λογαριασμόν και με διαφόρους ο καθείς των απόψεις, να δράσουν, προσφέροντες προς ξένους τας αηδείς αυτών υπηρεσίας, ...{...}... . Εθεώρησα καλόν ...{...}... , να καταστήσω τους ολίγους αυτούς αβλαβείς διά των πλέον επιεικών αστυνομικών μέτρων. ...{...}...».
Στις 6 Αυγούστου 1940 ο πρεσβευτής των Η.Π.Α. στην Αθήνα Λίνκολν Μακ Βη αναφέρει για το θέμα αυτό στο Στέητ Ντηπάρτμεντ: «...η αναστάτωση προκλήθηκε από πρόσωπα που δρουν φαινομενικά υπέρ των συμφερόντων της μιας μόνο πλευράς ...{...}... . Κατά πόσο δόθηκε πράγματι οποιαδήποτε ενθάρρυνση α' αυτούς από Γερμανούς και Ιταλούς πράκτορες, η πρεσβεία δεν μπόρεσε να ανακαλύψει, ...{...}... . Ακολουθεί ένας κατάλογος των ηγετικών προσωπικοτήτων που αναμίχθηκαν, ...[...}...». Στο διπλωματικό έγγραφο αναφέρονται τα ονόματα των Θεόδωρου Σκυλακάκη, Πλατή, Δημητρίου Πολύζου, Κοκκώνη, Στέφανου Στεφανόπουλου, Καραπατέα, Σωτηρίου Γκοτζαμάνη, Μιχαήλ Πάσσαρη και Αλέξανδρου Γιάνναρου. Ο Μεταξάς επανέρχεται σημειώνοντας στο «Ημερολόγιο» του: 5 Σεπτ. 1940: [...] «Ζήτημα Πλατή με κάνει έξω φρενών.» Σύμφωνα με όσα γράφει στα «Απομνημονεύματα» του ο Νικόλαος Λούβαρις για συμμετοχή στην ίδια συνωμοσία συνελήφθησαν ο εθνικιστής διανοούμενος Άριστος Καμπάνης, ο εθνικιστής δημοσιογράφος Φώτος Γιοφύλλης, ο Νικόλαος Γιοκαρίνης, μετέπειτα διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου στην Κατοχή, ο Κώστας Καιροφύλας αλλά και ο Ναπολέοντας Ζέρβας.
Β' Παγκόσμιος πόλεμος
Ο Πλατής, μετά το θάνατο του Μεταξά και ενώ είχε ήδη αναλάβει καθήκοντα η κυβέρνηση του Αλέξανδρου Κορυζή, επανήλθε στο στράτευμα και με τη σύμφωνη γνώμη του Αλέξανδρου Παπάγου ορίστηκε επιτελάρχης στον τομέα του μετώπου της Ηπείρου. Την περίοδο της κατοχής της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονα ο Πλατής συνελήφθη από τους Γερμανούς και στάλθηκε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως στη Γερμανία. Μετά την λήξη του Β' Παγκοσμίου πολέμου επέστρεψε στην Ελλάδα και στη δίκη των δοσιλόγων προτάθηκε ως μάρτυρας υπερασπίσεως του στρατηγού και πρώτου κατοχικού πρωθυπουργού Γεωργίου Τσολάκογλου.
Διαβάστε τα λήμματα
| |||||||||||||||
Παραπομπές
- ↑ Κυβέρνησις ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΔΕΜΕΡΤΖΗ Γενική Γραμματεία της κυβέρνησης
- ↑ [22 Rue Beaujon–Paris VIII–9 Μαρτίου 1936
Φίλτατε Λουκά
Δεν είνε ανάγκη να σου είπω πόσον ζωηρά είνε η χαρά μου, διότι ο Βασιλεύς απεφάσισε να πατάξη επί τέλους τας διηνεκείς επεμβάσεις των στρατιωτιών παραγόντων, απομακρύνας από την κυβέρνησιν, μετά την τελευταίαν αυθάδειάν των, τους Παπάγον και Πλατήν, και αναθέσας το Υπουργείον των Στρατιωτικών εις τον Μεταξάν. Με την ενέργειάν του αυτήν ο Βασιλεύς απέκτησε πάλιν ακέραιον το κύρος του, τόσον απαραίτητον διά την αποκατάστασιν της ψυχικής ενότητος του Ελλ. λαού, και την οριστικήν επάνοδον της χώρας εις κανονικόν πολιτικόν βίον. Πόσον είχα δίκαιον, όταν εις το γράμμα μου της 3 Μαρτίου σου έγραφα: δεν ημπορώ να δεχθω ότι λείπει η υλική δύναμις διότι αυτή θα ακολουθεί πιστώς την απόδειξιν ότι υπάρχει η αναγκαία ψυχική δύναμις.
Από μέσα από την καρδιά μου αναφωνώ: Ζήτω ο Βασιλεύς!
Φιλικώτατα αισθήματα
Ελευθέριος Βενιζέλος.]
