Κωνσταντίνος Χρ. Παπαδόπουλος
Ο Κώστας Παπαδόπουλος, Έλληνας εθνικιστής, ανώτατος αξιωματικός του Στρατού Ξηράς, [Α.Μ. 25102], με το βαθμό του Ταξιάρχου ε.α., νεότερος αδελφός του Γεωργίου Παπαδόπουλου, ένας από τους πρωταγωνιστές της επιβολής του επαναστατικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967, γεννήθηκε το 1921 στο Ελαιοχώρι Αχαΐας και πέθανε το ξημέρωμα της Κυριακής 11 Απριλίου 1999, κρατούμενος στο κελί του, στην ειδική πτέρυγα των Γυναικείων Φυλακών Κορυδαλλού, από καρδιακό επεισόδιο. Η νεκρώσιμη ακολουθία του έγινε στις 13 Απριλίου 1999, στο Α' νεκροταφείο Αθηνών, όπου και τάφηκε.
Ήταν παντρεμένος με τη Νίκη Παναγ. Θεοφιλοπούλου και πατέρας δύο παιδιών, του Χρήστου και της Χρυσούλας.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Προπάππος του, από την πλευρά του πατέρα του, ήταν ο ιερέας Αθανάσιος Σταμόπουλος με καταγωγή από το Σούλι, γνωστός στο ορεινό Καλούσι Αχαΐας ως Παπα-Θάνος και παππούς του ο Γεώργιος Παπαθάνου, όπως μετέβαλε το επίθετο του εις μνήμη του ιερέα-πατέρα του, όμως ο γιος του Χρήστος Παπαθάνου, πατέρας του Κώστα Παπαδόπουλου, δάσκαλος στο Ελαιοχώρι, επέλεξε να μετατρέψει το επίθετο του σε Παπαδόπουλος. Ο Χρήστος Παπαδόπουλος, γνωστός ως «Στούμπος», παντρεύτηκε τη Χρυσούλα, κόρη του κτηματία Σταμάτη Παπαδοπούλου από το Ελαιοχώρι Αχαΐας, χήρα του Κώστα Βαγενά. Ήταν οπαδός του Λαϊκού Κόμματος και στενός φίλος του βουλευτή και υπουργού Μίμη Στεφανόπουλου, πατέρα του Κωστή Στεφανόπουλου, μετέπειτα βουλευτή, υπουργού και Προέδρου της Δημοκρατίας, και πέθανε στις αρχές Μαρτίου 1967 στην Αθήνα. Η μητέρα του Χρήστου Παπαδόπουλου πέθανε το 1964 στην Αθήνα όπου είχαν μετακομίσει, για να είναι κοντά στα παιδιά τους, πουλώντας την κατοικία τους στην Πάτρα [1].
Ο Κώστας Παπαδόπουλος ήταν ο δευτερότοκος γιος της οικογένειας κι είχε τέσσερα ακόμη αδέλφια, τον επίσης αξιωματικό Γεώργιο Παπαδόπουλο, την Αθηνά σύζυγο του δικαστικού υπαλλήλου Μιχάλη Ελευθεριάδη, την Τασία σύζυγο Τάκη Παναγόπουλου, τον Χαράλαμπο, καθώς και έναν μεγαλύτερο ετεροθαλή αδελφό, το Σωτήρη Βαγενά, γιο της μητέρας τους από τον πρώτο της γάμο. Ο Κώστας ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές στο Ελαιοχώρι και στη συνέχεια ολόκληρη η οικογένεια του Χρήστου Παπαδόπουλου, εγκαταστάθηκε σε ιδιόκτητο σπίτι στην οδό Ανδρέα Λόντου 15 στην Πάτρα, όπου αποφοίτησε από το Γυμνάσιο [2].
Στρατιωτική δράση
Εισήχθη στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1939 και στη διάρκεια της κατοχής συμμετείχε στη δράση της αντιστασιακής οργανώσεως «Χ» του στρατηγού Γεωργίου Γρίβα, μαζί με τον αδελφό του Γεώργιο Παπαδόπουλο, ενώ την περίοδο από το 1945 έως το 1949, συμμετείχε στις μάχες για την κατάπνιξη της κομμουνιστικής ανταρσίας. Συμμετείχε στην οργάνωση «Ένωσις Ελλήνων Νέων Αξιωματικών», από κοινού με 25 περίπου αξιωματικούς, από το βαθμό του αντισυνταγματάρχου μέχρι του λοχαγού, οι περισσότεροι από τους οποίους υπηρετούσαν στο Γενικό Επιτελείο και στην ΚΥΠ. Ανάμεσα τους ήταν οι Δημήτριος Πατίλης, Γεώργιος Παπαδόπουλος, Δημήτριος Ιωαννίδης, Ιωάννης Λαδάς, Πέτρος Κωτσέλης, Νικόλαος Γκαντώνας, Ιωάννης Λάζαρης, Στέφανος Καραμπέρης, Αντώνιος Λέκκας, Μιχαήλ Μπαλόπουλος, Αντώνιος Μέξης, Μιχαήλ Ρουφογάλης, Νικόλαος Ντερτιλής και Νικόλαος Πετάνης, όλη η μετέπειτα ηγετική ομάδα του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967, με εξαίρεση τους Παττακό και Μακαρέζο, των οποίων η ενεργή ένταξη από τότε στην ομάδα δεν τεκμηριώνεται επαρκώς. Στις 21 Απριλίου 1967, υπηρετούσε ως διοικητής του 505 Τάγματος Πεζοναυτών στον Διόνυσο Αττικής, θέση στην οποία είχε διοριστεί στις αρχές Φεβρουαρίου 1966, με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη και με ισχυρή δύναμη ανδρών κύκλωσε τα Ανάκτορα του Τατοΐου, όπου βρίσκονταν ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος Β' με την εγκυμονούσα βασίλισσα Άννα-Μαρία. Αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Ταξιάρχου.
21η Απριλίου
Κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού καθεστώτος διορίστηκε ως στρατιωτικός ακόλουθος και γενικός γραμματέας του Υπουργείου Προεδρίας, ενώ διατέλεσε
- Υφυπουργός-περιφερειακός Διοικητής Αττικής και Νήσων από τις 26 Αυγούστου 1971 έως τις 31 Ιουλίου 1972 [3],
- Υπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ επί Υπουργείου Προγραμματισμού και Κυβερνητικής Πολιτικής από τις 31 Ιουλίου 2972 έως τις 8 Οκτωβρίου 1973 [4], στις κυβερνήσεις του Γεωργίου Παπαδόπουλου.
Δίκη & Καταδίκη
Την 26η Ιουλίου 1974 δημοσιεύθηκε Προεδρικό Διάταγμα Γενικής Αμνηστίας με αριθμό 519, το οποίο όριζε, «...Αμνηστεύονται τα καθ' οιονδήποτε τρόπον τελεσθέντα μέχρι της δημοσιεύσεως του παρόντος εγκλήματα, τα προβλεπόμενα και τιμωρούμενα υπό των διατάξεων του Ποινικού Κώδικος, του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικος κ.λπ. και αυτόθι αναφερομένων νόμων, ως επίσης και τα προς αυτά συναπτόμενα ή συναφή, εφ' όσον ταύτα έχουν σχέσιν προς την κατάστασιν την δημιουργηθείσαν από της 21/4/1967. Ομοίως αμνηστεύονται τα αυτά ως άνω εγκλήματα, τελεσθέντα προ της 21/4/1967 και τα προς αυτά συναπτόμενα ή συναφή, εφ' όσον οπωσδήποτε απέβλεπον προς την ανατροπήν της καθεστηκυίας τάξεως...».
Στις 9 Σεπτεμβρίου 1974, οι δικηγόροι Αλέξανδρος Λυκουρέζος, ο οποίος λίγα χρόνια αργότερα τάχθηκε δημόσια και ξεκάθαρα υπέρ της αποφυλακίσεως του [5], και Δημήτριος Χαρισιάδης, υπέβαλλαν μήνυση -με βάση το Αστικό Δίκαιο- εναντίον των πρωταιτίων του στρατιωτικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967, επειδή υπέστησαν αστική ζημία, καθώς από την ενέργεια του παρεμποδίστηκε η επαγγελματική τους ανέλιξη. Στις 3 Οκτωβρίου 1974, η Βουλή των Ελλήνων με πρωτοβουλία των βουλευτών του κόμματος «Νέα Δημοκρατία», εξέδωσε Συντακτική Πράξη με την οποία ανακάλεσε την αμνηστία που είχε χορηγηθεί στις 26 Ιουλίου 1974.
Άσκηση διώξεως
Την 5η Νοεμβρίου 1974, ασκήθηκε δίωξη εναντίον του για αδικήματα που ενέπιπταν στα άρθρα 134 και 135 του Ποινικού Κώδικα και 63 του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα, από τον προϊστάμενο της εισαγγελίας Εφετών Αθηνών, καθώς και κατά των Γεωργίου Παπαδόπουλου, Νικολάου Μακαρέζου, Στυλιανού Παττακού, και 62 ακόμη συνεργατών τους. Στις 18 Ιανουαρίου 1975 εκδόθηκε το «Δ' Ψήφισμα» της Βουλής των Ελλήνων, που θέσπισε την αναδρομικότητα σε Ποινικά αδικήματα, πρωτοφανές γεγονός για τα νομικά χρονικά της Ελλάδος, το οποίο εφάρμοσε αργότερα το Ειδικό Δικαστήριο. Ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος απολογήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου και την επόμενη ημέρα εκδόθηκε η απόφαση για την προφυλάκιση του κι οδηγήθηκε στις φυλακές του Κορυδαλλού, με βάση το «Δ' Ψήφισμα» της Βουλής των Ελλήνων. Στις 22 Μαΐου 1975 δημοσιεύθηκε το υπ' αριθμό 414/75 βούλευμα του Πενταμελούς Συμβουλίου Εφετών, με το οποίο παραπέμφθηκε σε δίκη με τις κατηγορίες της «εσχάτης προδοσίας» και της «στάσεως».
Στις 2 Ιουλίου 1975 η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου απέρριψε, με την υπ' αριθμόν 683 απόφαση, την αναίρεση που είχε ασκήσει κατά του βουλεύματος της παραπομπής του. Παράλληλα η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου αποφάνθηκε, με την απόφαση 684, ότι το δήθεν αδίκημα της «εσχάτης προδοσίας» της 21ης Απριλίου 1967, ήταν «στιγμιαίον». Στις 28 Ιουλίου 1975 ξεκίνησε η δίκη των πρωταιτίων της 21ης Απριλίου, με την κατηγορία της «στάσεως» και της «εσχάτης προδοσίας» και έγινε δίχως την παράσταση Πολιτικής αγωγής, κατόπιν αιτήματος της υπερασπίσεως, ενώ οι δικηγόροι των κατηγορουμένων αποχώρησαν, δηλώνοντας ότι η καταδίκη των πελατών τους είναι προαποφασισμένη. Λίγα λεπτά μετά την έναρξη της διαδικασίας, έκανε δήλωση αναλήψεως ευθύνης και δήλωσε, «Γνωρίζω την κατηγορία, αλλά δεν την αποδέχομαι».
Καταδίκη
Το Σάββατο 23 Αυγούστου 1975 στη 1.10 το μεσημέρι, εκδόθηκε η απόφαση υπ' αριθμόν 477 και καταδικάστηκε από το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών [6] με πρόεδρο τον Ιωάννη Ντεγιάννη, έκπτωτο δικαστή πριν την 21η Απριλίου 1967, σε ισόβια κάθειρξη για την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, καθώς και σε δεκαετή κάθειρξη για την κατηγορία της στάσεως. Το δικαστήριο απέρριψε τον ισχυρισμό περί άρσεως του άδικου χαρακτήρα της πράξεως, το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου, καθώς και ότι ωθήθηκε στην πράξη του από μη ταπεινά αίτια. Την ίδια μέρα και ελάχιστες ώρες αργότερα, η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη, στις 25 Αυγούστου το Υπουργικό Συμβούλιο επικύρωσε ομόφωνα την απόφαση, ενώ φυλακίστηκε σε ειδική πτέρυγα των Φυλακών Κορυδαλλού. Καθαιρέθηκε με Προεδρικό διάταγμα και υποβιβάστηκε στο βαθμό του στρατιώτη στις 21 Ιουνίου 1976, μετά την επικύρωση από τον Άρειο Πάγο της αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου, ενώ διαγράφηκε από τους καταλόγους των στελεχών της εφεδρείας. Στις 29 Αυγούστου του 1975, έπειτα από την ολοκλήρωση της άσκησης «Πτολεμαίος», ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, μιλώντας στους 1.000 αξιωματικούς οι οποίοι είχαν συμμετάσχει, είπε τη φράση, «..Όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια δεσμά..».
Ο Ανδρέας Παπανδρέου αποκάλυψε στον Εβραιοαμερικανό συμφοιτητή του και καθηγητή Τζέημς Σβάρτς, ότι «....Έστειλα στον κύριο Παττακό μία επιστολή και τον παρακάλεσα να μου ζητήσει να βγει από την φυλακή. Και προς τιμήν του μου απήντησε ο Παττακός ότι θεωρεί τον εαυτόν του ως μόνο υπεύθυνο για την 21η Απριλίου. Και ότι συνεπώς, θα πρέπει να βγουν νωρίτερα από την φυλακή οι μη υπεύθυνοι ως αυτός». Το 1982 ο Παπανδρέου, τότε Πρωθυπουργός της Ελλάδος, έστειλε στην φυλακή τον Τζέημς Σβάρτς, που έδωσε στον Παττακό, ένα ραδιοφωνάκι κι ένα κουτί γλυκά, ενώ το Φθινόπωρο του ίδιου έτους, ο καθηγητής Σβάρτς έγραψε στον Παττακό, ότι μετέφερε στον Ανδρέα Παπανδρέου την συζήτησή τους. Την Μεγάλη Τετάρτη του 1988, η Δήμητρα Νικολαΐδου-Παττακού, επισκέφθηκε το Καστρί, μετά από πρόσκληση του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος της υποσχέθηκε ότι θα αποφυλακίσει τους στρατιωτικούς κρατουμένους για την 21η Απριλίου, δύο μήνες πριν τις εκλογές, που σχεδίαζε να πραγματοποιήσει στο τέλος του 1988, όμως τα σχέδια ανατράπηκαν από την ασθένεια του και τη μετάβαση του στο νοσοκομείο του Χέρφιλντ [7]. Εξέτισε την ποινή του κρατούμενος στην ειδικά διαμορφωμένη πτέρυγα των Φυλακών Κορυδαλλού στον Πειραιά και παρέμεινε κρατούμενος έως τις 24 Μαΐου 1991 στις ανδρικές φυλακές, ενώ στις 25 Μαΐου 1991 μεταφέρθηκε σε ειδικά διαμορφωμένη πτέρυγα στις γυναικείες φυλακές του Κορυδαλλού. Στις 6 Φεβρουαρίου 1996, το έκτο ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου απέρριψε αίτηση του με την οποία ζητούσε την αποφυλάκισή του με όρους [8].
Για το θάνατο του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου, ο Στυλιανός Παττακός δήλωσε ότι, «....Ητο ενάρετος κατά πάντα και απόδειξις ότι τον πήρε ο αναστάς Θεός μαζί του την ημέρα που ανεστήθη, πρωί-πρωί».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Διαβάστε τα λήμματα
Παραπομπές
- ↑ [«Συνταγματάρχης αντί Λοχία», Άγγελος Παπαθάνου, Εκδόσεις «Πελασγός» Ιωάννης Γιαννάκενας]
- ↑ [«Συνταγματάρχης αντί Λοχία», Άγγελος Παπαθάνου, Εκδόσεις «Πελασγός» Ιωάννης Γιαννάκενας]
- ↑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ Γενική Γραμματείας της Κυβέρνησης
- ↑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ Γενική Γραμματείας της Κυβέρνησης
- ↑ [Άρθρο του Αλέξανδρου Λυκουρέζου, Εφημερίδα «Ακρόπολις» 4 Ιανουαρίου 1987.]
- ↑ [Τη σύνθεση του Πανταμελούς Εφετείου Αθηνών αποτελούσαν, Πρόεδρος ο Γιάννης Ντεγιάννης, σύνεδροι οι εφέτες Παναγιώτης Λογοθέτης, Παναγιώτης Κωνσταντινόπουλος, Ιωάννης Γρίβας και Γεώργιος Πλαγιαννάκος, εισαγγελέας ο Κωνσταντίνος Σταμάτης και αναπληρωματικά μέλη οι Ηλίας Γιαννόπουλος και Δημήτριος Τζούμας.]
- ↑ [Πηγή: Συνέντευξη Στυλιανού Παττακού, εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος», Απρίλιος 2007]
- ↑ Παραμένει έγκλειστος ο αδελφός του δικτάτορα Εφημερίδα «Μακεδονία», 7 Φεβρουαρίου 1996
