Μιχαήλ Γουνελάς
Ο Μιχάλης Γουνελάς, Έλληνας εθνικιστής, αξιωματικός του Στρατού με το βαθμό του Υπιλάρχου ε.α. των Τεθωρακισμένων, που ήταν ο ουλαμαγός του άρματος μάχης που γκρέμισε την πύλη και εισέβαλε στο προαύλιο του Πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου του 1973, Νομικός, αριστούχος απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος διατέλεσε σύμβουλος εταιρειών του ιδιωτικού τομέως, συγγραφέας ιστορικών μελετών για πολέμους και ιστορικές μάχες, γεννήθηκε στις 25 Ιουνίου 1946 στο Νέο Ηράκλειο του νομού Αττικής, σε οικία επί της σημερινής οδού Φιλοθέης, και πέθανε [1] το βράδυ της Παρασκευής 22 Δεκεμβρίου 2017 στο νοσοκομείο «Αγία Όλγα» των Αθηνών, από ανακοπή καρδιάς, η οποία επήλθε από ακατάσχετη εσωτερική αιμορραγία συνέπεια ρήξεως ανευρύσματος κοιλιακής αορτής [2]. Η κηδεία του Μιχάλη Γουνελά τελέστηκε στις 12:30' το μεσημέρι της Τετάρτης 27 Δεκεμβρίου στο κοιμητήριο του Κόκκινου Μύλου στην Αθήνα, όπου και τάφηκε.
Ο Μιχάλης Γουνελάς ήταν παντρεμένος με την Αθηνά Γουνελά και από το γάμο του έγινε πατέρας δύο γιων, του Κυριάκου και του Παναγιώτη, καθώς και παππούς δύο εγγονών.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Πατέρας του Μιχάλη ήταν ο Κυριάκος Γουνελάς, υπάλληλος του Υπουργείου Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, με καταγωγή από το χωριό Λιοντάκι [3], που βρίσκεται κοντά στο Γερολιμένα της Λακωνικής Μέσα Μάνης και μητέρα του η οικοκυρά Ελένη Γουνελά. Ο Μιχάλης Γουνελάς, που είχε έναν μικρότερο αδελφό που πέθανε τον Άυγουστο του 2017 από καρκίνο, παρακολούθησε τα μαθήματα της εγκυκλίου καθώς και της Μέσης εκπαιδεύσεως στη γενέτειρα του. Το καλοκαίρι του 1965, μετά από επιτυχείς εξετάσεις, εισήχθη και φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και το βράδυ που εκδηλώθηκε το επαναστατικό στρατιωτικό κίνημα της 21ης Απριλίου 1967 ήταν δευτεροετής Εύελπις. Ο Γουνελάς αποφοίτησε το καλοκαίρι του 1969 με το βαθμό του Ανθυπιλάρχου των Τεθωρακισμένων. Υπηρέτησε στις δυνάμεις ασφαλείας του αεροδρομίου στο Ελληνικό, με αποστολή να αποτρέπει πιθανές τρομοκρατικές επιθέσεις. Στις παραμονές των γεγονότων του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1973, ο τότε Υπίλαρχος Γουνελάς βρίσκονταν σε τετραήμερη κανονική άδεια η οποία ανακλήθηκε και το βράδυ της 16ης Νοεμβρίου διατάχθηκε να παρουσιαστεί στη μονάδα του, στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων στου Γουδή.
Στη συνέχεια μαζί με τον τότε Συνταγματάρχη Θρασύβουλο Γιοβάνη, τον οποίο συνάντησε στην συμβολή των οδών Φειδιππίδου και Μεσογείων, μετέβηση στην περιοχή του Πολυτεχνείου και ανέλαβε καθήκοντα επικεφαλής ίλης πέντε αρμάτων μάχης και προχώρησε σε εκτίμηση της επικρατούσης καταστάσεως. Ο Γουνελάς με τη σύμφωνη γνώμη της Συντονιστικής Επιτροπής των φοιτητών αποφάσισε να γίνει εκκένωση του Πολυτεχνείου και ένα από τα άρματα μάχης [4] με το πλήρωμα του [5] [6] στράφηκε και στις 3 το ξημέρωμα της 17ης Νοεμβρίου γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου, την στιγμή που ο Κώστας Λαλιώτης, εκπρόσωπος της Συντονιστικής Επιτροπής των φοιτητών, με έναν τηλεβόα φώναζε απευθυνόμενος στους φοιτητές: «Συνάδελφοι, απομακρυνθείτε γιατί θα πέσει η πόρτα.» Στις 25 Νοεμβρίου 1973, όταν ο Δημήτριος Ιωαννίδης ανέτρεψε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και την κυβέρνηση του Σπύρου Μαρκεζίνη, άνδρες της Στρατιωτικής Αστυνομίας συνέλαβαν τον Γουνελά, ο οποίος τους παρέδωσε τις επωμίδες του αξιωματικού, στο στρατόπεδο των Τεθωρακισμένων στου Γουδή. Στη διάρκεια της Ελληνοτουρκικής κρίσεως, το καλοκαίρι του 1974, ο Υπίλαρχος Γουνελάς υπηρέτησε στην πρώτη γραμμή, στα σύνορα της Ελλάδος με την Τουρκία, στον ποταμό Έβρο.
Δίκη Πολυτεχνείου
Η δίωξη του Γουνελά και των φερόμενων ως υπεύθυνων για το Πολυτεχνείο πολιτικών και στρατιωτικών του επαναστατικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου ξεκίνησε στις 5 Σεπτεμβρίου 1974, ενάμισι μήνα μετά την πτώση του καθεστώτος του Δημητρίου Ιωαννίδη, μετά από μηνυτήρια αναφορά νομικών. Η προανάκριση ανατέθηκε στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Δημήτριο Τσεβά, ο οποίος παρέδωσε το πόρισμά του στις 14 Οκτωβρίου 1974 στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Αθηνών και στις 28 Ιουλίου 1975 το Συμβούλιο Εφετών με το βούλευμα υπ’ αριθμόν 677 παρέπεμψε την υπόθεση προς εκδίκαση στο Πενταμελές Εφετείο Αθηνών. Ο Γουνελάς αποστρατεύθηκε [7] με το νόμο 13 της 5ης Μαρτίου 1975 στα πλαίσια της αποκληθείσας αποχουντοποιήσεως των ενόπλων δυνάμεων η οποία σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ο Γουνελάς απολογήθηκε ενώπιον του Ανακριτή και μετά την προδικαστική απολογία του προέκυψε διαφωνία μεταξύ του Ανακριτού Χρ. Χριστοφορίδη και του Εισαγγελέως σχετικά με την προφυλάκιση του. Το Συμβούλιο Εφετών που συγκλήθηκε για να επιλύσει τη διαφωνία, αποφάνθηκε με βούλευμα, που δημοσιεύθηκε στις 7 Μαΐου 1975, ότι δεν έπρεπε να προφυλακιστεί ο Γουνελάς καθώς κατά τη διάρκεια της εισβολής του άρματος στο Πολυτεχνείο επέδειξε ψυχραιμία και επισήμανε τους κινδύνους που πιθανόν θα προέκυπταν.
Η δίκη [8], όσων παραπέμφθηκαν με το Εισαγγελικό πόρισμα μεταξύ τους και ο Υπίλαρχος Μιχάλης Γουνελάς, ο οποίος παραπέμφθηκε για ηθική αυτουργία σε τρεις ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως, άρχισε στις 9 το πρωί της 16ης Οκτωβρίου 1975, σε ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των Γυναικείων Φυλακών Κορυδαλλού. Κατηγορούμενοι [9] για 24 φόνους και σωρεία άλλων εγκλημάτων, σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα, ήταν 33 στρατιωτικοί, αστυνομικοί και πολιτικοί, ενώ φυγοδικούσε ο πρώην έφεδρος αξιωματικός Ηλίας Τσιαπούρας. Στη δίκη παρέστησαν 82 δικηγόροι, είτε ως συνήγοροι υπερασπίσεως, μεταξύ τους ο εθνικιστής νομικός Γεώργιος Αλφαντάκης, είτε ως συνήγοροι πολιτικής αγωγής, μεταξύ τους οι Αλέξανδρος Λυκουρέζος, Νίκος Κωνσταντόπουλος, Φώτης Κουβέλης, Σπύρος Φυτράκης και Ευάγγελος Γιαννόπουλος. Η ακροαματική διαδικασία διήρκησε δυόμιση μήνες και εξετάστηκαν 237 μάρτυρες κατηγορίας και μόνο 47 υπερασπίσεως, μεταξύ τους οι Στέλιος Εμβαλλωμένος, Λοχίας Τεθωρακισμένων την εποχή των γεγονότων και έμπορος Αθηνών, καθώς και ο Ίλαρχος Οικονομόμπουλος, τους οποίους πρότεινε ο Γουνελάς, ενώ συνήγοροι υπερασπίσεως του ήταν οι δικηγόροι Αθηνών Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης και Αντώνιος Βενέτης. Στις 30 Οκτωβρίου 1976 ο Γουνελάς, με Προεδρικό Διάταγμα, αποβλήθηκε από τις τάξεις των Αξιωματικών του Στρατού και υποβιβάστηκε σε στρατιώτη.
Απολογία Γουνελά
Στην απολογία του, δεύτερος σε σειρά μεταξύ όλων των κατηγορουμένων, την οποία άρχισε στις 5 Δεκεμβρίου 1975 ο Γουνελάς υποστήριξε ότι εκτελούσε διαταγές του συγκατηγορουμένου του Ταξιάρχου ε.α. Θρασύβουλου Γιοβάνη και συμπλήρωσε: «...Προέβην εις εκτίμησιν της καταστάσεως και κατέληξα εις το συμπέρασμα ότι οι φοιτητές και οι εργάτες ήταν καταδικασμένοι σε αποτυχία και η συνέχιση της υποθέσεως θα ωδηγήσει σε αιματοχυσία. Η κίνησή των έπασχε από μία ασθένεια επαναστατικής λογοκοπίας με εντατικά και μεθυστικά συνθήματα τα οποία δεν είχαν αντίκρυσμα. Δεν είχαν ληφθεί από αυτούς υπ΄ όψιν οι συνθήκες και η συσχέτιση της δυνάμεως των αντιπάλων. Δηλαδή οι φοιτητές και εργάτες από την μια μεριά και η κυβέρνηση και τα όργανά της από την άλλη. Δεν μπορούσε να υπάρξει άλλο αποτέλεσμα εκτός από μία άσκοπη αιματοχυσία που θα επακολουθούσε. Το συμπέρασμα αυτό με έκανε να πεισθώ πως η πύλη πρέπει να πέση. Αυτά, βέβαια,σε συσχετισμό με την διαταγή που μου έδωσε ο Γιοβάνης. Αλλά η διαταγή και μόνη δεν θα ήταν αρκετή. Είχα εκτελέσει εις το παρελθόν και άλλες διαταγές, όχι διότι επιέσθην για ενέργειες σχετικές με το καθεστώς εκείνο και για ό,τι το διαδέχθηκε...
Προ αυτής της καταστάσεως ευρέθην προ του διλήμματος να εκτελέσω ο ίδιος την επιχείρηση διότι ήμουν ο περισσότερο έμπειρος. Ο αρχιλοχίας ήτο μόνο τεχνικός και η άρνησή μου να ρίξω εγώ την πύλη δεν θα προσέθετε όφελος,αλλά θα έκανε γενικώτερο κακό. Έπρεπε λοιπόν να προχωρήσω εις την κατάρριψη της πύλης με όσο το δυνατόν την αποφυγή της υπάρξεως θυμάτων. Πράγμα το οποίον και έπραξα. Τόσο οι διαταγές του κ. Γιοβάνη όσο και τα λεγόμενα από όλους τους εκεί αστυνομικούς, μου άφηναν τότε την εντύπωση πως ο ρόλος μας (του στρατού) ήταν διαιτητικός μεταξύ της διαμάχης των φοιτητών και της αστυνομίας. Υπήρχαν και διαβεβαιώσεις ότι κανείς από τους εγκλείστους δεν θα συλληφθή ή θα κακοποιηθή. Τα άρματα ήσαν στη θέση τους και από τότε που μου εδόθη η διαταγή μέχρι που την υλοποίησα περάσανε περίπου 20 λεπτά. Μπορώ να σας πω τις ενέργειες που έκανα στο χρονικό αυτό διάστημα που μεσολάβησε. Πήγα στα τρία άρματα που ήσαν στην Πατησίων και Τοσίτσα και στους άλλους άνδρες του ουλαμού μου και τους είπα πως η αρχική διαταγή να μπουν τρία άρματα στο Πολυτεχνείο ήταν άκυρος. Πέρασαν 10 τουλάχιστον λεπτά από τότε που έγινε η ειδοποίηση προς τους φοιτητάς πως θα παραβιασθή η πύλη. ...{...}...
...Έδωσα οδηγίες στον οδηγό και στους λοιπούς του πληρώματος. Έστρεψα το πυροβόλο προς τα πίσω, ώστε να μην επιδράση το επί σκοπώ πυροβόλο δυσμενώς ψυχολογικά επί των φοιτητών. Ακόμη για να μην πάθη καμμία ζημιά το πυροβόλο. Φόρεσα τα μέσα τηλεπικοινωνίας με τους άνδρες του πληρώματος και ένανα έλεγχο της λειτουργίας των. Έκανα με νεύματα σήμα προς τους παρισταμένους αξιωματικούς. Ο ψηλός ταγματάρχης των ΛΟΚ μου έκανε νεύμα πως όλα είναι εντάξει, να προχωρήσω.Εκινήθην με την ελάχιστη δυνατή ταχύτητα που θα μπορούσαμε να κινηθούμε. Άλλωστε η απόσταση ήταν ελαχίστη. Έγιναν τέτοιοι συνδυασμοί στο κιβώτιο ταχυτήτων, ώστε το άρμα να εκινήθη με 9 χιλιόμετρα την ώρα και με λιγώτερο. Ο οδηγός είχε κλείσει τη θυρίδα του κατόπιν εντολής μου μήπως κανένα σίδερο μπη μέσα στο άρμα. Η οδήγηση ήταν πολύ προσεκτική γιατί το πλάτος του άρματος ήτο σχεδόν ίδιο με την πόρτα. Δεν έπρεπε να υπάρχει ταχύτης, διότι οι συγκρούσεις και οι πλέον ομαλές του άρματος προκαλούν ατυχήματα στο προσωπικό του. Ο φωτισμός ήτο άπλετος. Ο προβολέας του άρματος ήταν βέβαια προς τα πίσω, αλλά υπήρχαν φώτα πολλά. Δεν υπήρχε κανείς μπροστά. Υπήρχαν 4-5 αλλά δεξιά και αριστερά. Με κραυγές δικές μου και από τον τηλεβόα ελέγετο ότι η Πύλη θα παραβιασθή. Η Πύλη άρχισε να πέφτει. Δεν περίμενα πως θα πέσουν και οι κολώνες που στήριζαν την πόρτα. Βέβαια δεν περίμενα να σπάσουν οι αλυσίδες που είχαν δέσει την πόρτα, αλλά περίμενα να σπάσουν οι στροφείς στηρίξεως.
Πέφτοντας η πύλη, από τους ευρισκομένους στο βάθος φοιτητές αποσπάσθηκε μια κοπέλλα. Έδωσα εντολή να σταματήση το άρμα. Η κοπέλλα προχωρούσε για να διαμαρτυρηθή. Δεν μπορούσα να δώσω διαταγή να κάνει όπισθεν το άρμα γιατί θα κατεπατούντο οι στρατιώτες των Λ.Ο.Κ. που έμπαιναν πλέον στο Πολυτεχνείο από το άνοιγμα. Διαμαρτύρετο η κοπέλλα με φωνές και προχωρούσε προς το άρμα. Διεσταυρώθησαν τα βλέμματά μας και η κοπέλλα μου είπε: Δολοφόνε, δολοφόνοι, κάτι τέτοιο. Προσπαθούσα να σταματήσω το άρμα που χτυπούσε επάνω στο αυτοκίνητο που ήταν πίσω από την πύλη. Τότε έπεσε ή εκσφενδονίσθηκε ένα αντικείμενο που είχαν πίσω από τη πύλη αρκετά μακριά από το κιγκλίδωμα και δεξιά. Ίσως να την κτύπησε και λαμαρίνα από το αυτοκίνητο που είχε συντριβεί. Εν ριπή οφθαλμού πετάχθηκαν 10-15 φοιτητές και πήραν την κοπέλλα. Δεν μπορούσα να κάνω πίσω γιατί θα πατούσε το άρμα τους λοκατζήδες που έμπαιναν. Ήταν και το αυτοκίνητο καταπατημένο και υπήρχε κίνδυνος αναφλέξεως της βενζίνας και εγώ προχώρησα, δεν μπορούσα να κάνω αλλοιώς. Την τραυματισμένη φοιτήτρια Ρηγοπούλου πήγα και την είδα στο Πολυτεχνείο .Είχε χτυπήσει στη μέση. Την περιποιείτο ένας ανθυπίατρος των καταδρομών...» [10].
Δικαστική απόφαση
Στην αγόρευση του ο εισαγγελέας της έδρας πρότεινε ποινή φυλακίσεως επτά μηνών για τον Μιχάλη Γουνελά, καθώς όπως αποδείχθηκε ουδείς εφονεύθη μέσα στα σταθμευμένα αυτοκίνητα που βρίσκονταν πίσω από την πύλη του Πολυτεχνείου. Η απόφαση του δικαστηρίου εκδόθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 1975 και ο Γουνελάς καταδικάστηκε σε 18 μήνες ποινή φυλακίσεως κατά συγχώνευση για αυτουργία στη σωματική βλάβη σε βάρος της τότε φοιτήτριας Πέπης Ρηγοπούλου, καθώς και της φθοράς πραγμάτων χρησιμευόντων στο κοινό όφελος και αθωώθηκε παμψηφεί για ηθική αυτουργία σε απόπειρες ανθρωποκτονιών, ενώ 20 από τους κατηγορουμένους καταδικάσθηκαν [11] σε ποινές φυλακίσεως ως ισόβια κάθειρξη και μόλις 12 αθωώθηκαν [12]. Το Φεβρουάριο του 1977, μετά από άσκηση αναιρέσεως στον Άρειο Πάγο, η υπόθεση εκδικάσθηκε σε δεύτερο βαθμό και η ποινή του Γουνελά μετετράπη σε ποινή φυλακίσεως επτά μηνών καθώς αθωώθηκε για την πράξη της φθοράς πραγμάτων χρησιμευόντων στο κοινό όφελος, ενώ αθωώθηκαν οι περισσότεροι από τους κατηγορουμένους με μικρές ποινές φυλακίσεως. Ο Γουνελάς παρέμεινε κρατούμενος στην ειδική πτέρυγα των φυλακών του Κορυδαλλού, όπου βρίσκονταν φυλακισμένοι και οι περισσότεροι από τους καταδικασμένους Έλληνες αξιωματικούς για τις υποθέσεις της 21ης Απριλίου και των γεγονότων του Πολυτεχνείου. Αποφυλακίστηκε στις 8 Σεπτεμβρίου του 1976, μένοντας κρατούμενος επί δεκατρείς μήνες, έξι περισσότερους από την ποινή που του επιβλήθηκε σε δεύτερο βαθμό καθώς η ανακοίνωση της αποφάσεως για την αναίρεση που είχαν ασκήσει οι συνήγοροι του στο Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, έγινε μόλις στις 20 Αυγούστου του 1976.
Μεταπολιτευτικώς
Ο Γουνελάς, όταν μετά από τη δίκη, την καταδίκη και την αποφυλάκιση του, από Υπίλαρχος υποβιβάστηκε στο βαθμό του στρατιώτη, γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε με βαθμό «άριστα», όμως ο «Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών», [«Δ.Σ.Α.»], δεν δέχτηκε την εγγραφή του στα μητρώα των μελών του και ο Υπίλαρχος Γουνελάς εργάστηκε ως νομικός σύμβουλος σε ιδιωτικές εταιρίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μετά την αποστράτευση του δεν συνταξιοδοτήθηκε από τον Ελληνικό στρατό και για λίγες ημέρες που του έλειπαν από την υπηρεσία έχασε το σύνολο των συνταξιοδοτικών του δικαιωμάτων. Αρκετά χρόνια αργότερα, επί κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου, του δόθηκε η ευκαιρία κάνοντας χρήση ειδικού νόμου, να επανέλθει στο στράτευμα για είκοσι ημέρες και να αποκατασταθεί αναδρομικά, θεμελιώνοντας δικαίωμα εφάπαξ καθώς και αντίστοιχο συνταξιοδοτήσεως. Ο Γουνελάς αρνήθηκε να επανέλθει και να αποστρατευθεί στη συνέχεια, απορρίπτοντας την σχετική πρόταση για λόγους αξιοπρέπειας, απεμπολώντας τη δυνατότητα να τακτοποιήσει την οικονομική του κατάσταση.
Στις 4 Δεκεμβρίου του 2017, ο Κυριάκος Σταμέλος, που ως αναπληρωτής εκπρόσωπος της Συντονιστικής Επιτροπής διαπραγματεύθηκε με τον Μιχάλη Γουνελά την εκκένωση του Πολυτεχνείου και ο Γουνελάς έδωσαν κοινή συνέντευξη [13] στο δημοσιογράφο Παναγιώτη Λιάκο της αθηναϊκής εφημερίδος «Κυριακάτικη Δημοκρατία» και αναφέρθηκαν με λεπτομέρειες στα γεγονότα εκείνης της περιόδου. Ο Μιχάλης Γουνελάς πέθανε έπειτα από ολιγοήμερη νοσηλεία σε Αθηναϊκό νοσοκομείο εξ αιτίας επιπλοκών που προέκυψαν από την αιμορραγία καρδιακού ανευρύσματος. Λίγο καιρό πριν το θάνατο του είχε χαρίσει στην εγγονή του το ξίφος που έλαβε κατά την τελετή της αποφοιτήσεως του από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων.
Μνήμη Γουνελά
Μεταξύ όσων παραβρέθηκαν στην εξόδιο ακολουθία του Γουνελά ήταν και ο Κυριάκος Σταμέλος, που το 1973 ήταν μέλος της συντονιστικής επιτροπής των φοιτητών του Πολυτεχνείου. Στους επικήδειους λόγους που εκφώνησαν οι ομιλητές αναφέρθηκαν στην πικρία του απελθόντος για τις άδικες διώξεις και την κατασυκοφάντηση που υπέστη για τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 1973, αλλά και στην ικανοποίηση του για την αποκατάσταση της αλήθειας με την δημοσιοποίηση της συνεντεύξεως που παραχώρησε μαζί με τον Σταμέλο.
Ο Μιχάλης Γουνελάς υπήρξε πρότυπο Έλληνα εθνικιστή και οικογενειάρχη. Ως αξιωματικός συκοφαντήθηκε όσο λίγοι, επειδή απλώς έκανε το καθήκον του, υπάκουσε στις εντολές των ανωτέρων του και με το άρμα απεγκλώβισε τους φοιτητές που ήθελαν να εξέλθουν από τον χώρο του Πολυτεχνείου. Διακρίνονταν για την ευγένεια, τον ανεξίκακο χαρακτήρα του, την φιλομάθεια του και τον φλογερό πατριωτισμό του. Έζησε μήνες από τη ζωή του στη φυλακή για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Συγγραφικό έργο
Ο Μιχάλης Γουνελάς ήταν ειδικός συνεργάτης περιοδικών στρατιωτικής τακτικής και ιστορίας. Έγραψε και δημοσίευσε, μεταξύ άλλων, τις ιστορικές μελέτες:
- «Αμερικανικός εμφύλιος 1861-65. Η αδελφοκτόνος σύγκρουση Βορείων και Νοτίων», τρίτομο έργο, το 2013,
- «Φώκλαντ 1982-Η σύγκρουση Βρετανίας Αργεντινής στον Νότιο Ατλαντικό», το 2015,
- «Ουκρανική κρίση», περιοδικό «Στρατιωτική Ιστορία», Τεύχος 211.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Η συνέντευξη Γουνελά για τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973 Νίκος Θεοδώρου, Μηνιαία εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος», Νοέμβριος 2015.
- Συνέντευξη Γουνελά το 2005, για την 17η Νοεμβρίου 1973, στον Στέλιο Κούλογλου, Εκπομπή «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα».
- Η είδηση του θανάτου του και το απομαγνητοφωνημένο κείμενο μιας συνεντεύξεως του Μιχάλη Γουνελά
- Υπίλαρχος Γουνελάς: Η λογοκριμένη και απαγορευμένη συνέντευξη του που ξεκαθαρίζει αλήθειες και ψέματα (Βίντεο)
- Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου-38 χρόνια μετά
Διαβάστε τα λήμματα
Παραπομπές
- ↑ «Έφυγε» ο υπίλαρχος Μιχάλης Γουνελάς. Ηλεκτρονική Πύλη «Ελεύθερος Κόσμος», 24 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ «Έσβησε» ξαφνικά ο Μιχάλης Γουνελάς Εφημερίδα «Δημοκρατία», φύλλο 27ης Δεκεμβρίου 2017, ηλεκτρονική έκδοση.
- ↑ [Ο οικισμός Λεοντάκης ή Λεοντάκι ανήκει σήμερα στο χωριό Άνω Μπουλαριοί Μάνης. Το χωριό έχει 46 κατοίκους και αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα (134 κάτοικοι) του Δήμου Οιτύλου, μαζί με τους οικισμούς Κάτω Μπουλαριοί (20 κάτοικοι), Βαθιά (40 κάτοικοι), Γιάλια (14 κάτοικοι) και Πέπο (12 κάτοικοι). Πρίκειται για παραδοσιακό χωριό που παλαιότερα αποτελούσε κοινότητα μαζί με τον οικισμό Γιάλια, που ήταν το επίνειό του.]
- ↑ [Πρόκειται για το Γαλλικής κατασκευής «ΑΜΧ-30», ορθή προφορά «Α Εμ Ιξ Τρεντ», άρμα μάχης, με αριθμό 84337.]
- ↑ [Το πλήρωμα του άρματος μάχης αποτελούσαν οι: Υπίλαρχος Μιχάλης Γουνελάς, αρχηγός, Στέλιος Εμβαλλωμένος, Λοχίας Τεθωρακισμένων-πυροβολητής, Γιάννης Τίρπας, γεμιστής, και ο οδηγός Αναστάσιος Σκευοφύλαξ, στρατιώτης τεθωρακισμένων και μηχανικός αυτοκινήτων, ο οποίος σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Αθηναϊκή εφημερίδα «Το Βήμα», φύλλο 9ης Νοεμβρίου 2003, περιγράφει το τι ακριβώς συνέβη εκείνο το βράδυ και επιβεβαιώνει ότι δεν υπήρξαν νεκροί από το γκρέμισμα της πύλης και την εισβολή του άρματος στο χώρο του Πολυτεχνείου, ενώ ο ανθυπασπιστής Λάμπρος Κωνσταντέλλος ήταν οδηγός εδάφους του άρματος για να «κατευθύνει» όταν χρειάζεται τον Γουνελά και τον οδηγό.]
- ↑ O ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ-ΟΔΗΓΟΣ TOY TANK που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου σπάει τη σιωπή του. Εφημερίδα «Το Βήμα», 9 Νοεμβρίου 2003.
- ↑ Οι αποστρατευθέντες και των τριών όπλων. Εφημερίδα «Μακεδονία», φύλλο 16ης Μαρτίου 1975, σελίδα 20η.
- ↑ [Πρόεδρος του δικαστηρίου ήταν ο εφέτης Ιωάννης Κουσουλός και εισαγγελέας της έδρας ο Νικόλαος Γανώσης.]
- ↑ [Συγκατηγορούμενοι του Μιχαήλ Γουνελά ήταν οι:
- Γεώργιος Παπαδόπουλος, για ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονίες και απόπειρες ανθρωποκτονιών εκ προθέσεως.
- Δημήτριος Ιωαννίδης, υποστράτηγος ε.α., για ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονίες, απόπειρες ανθρωποκτονιών και πρόκληση σε διάπραξη κακουργημάτων.
- Μιχαήλ Ρουφογάλης, υποστράτηγος ε.α., για πρόκληση σε διάπραξη κακουργημάτων.
- Δημήτριος Ζαγοριανάκος, στρατηγός ε.α., πρώην Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονίες και απόπειρες ανθρωποκτονιών.
- Νικόλαος Εφέσιος, υπουργός κατά τη δικτατορία, για απλή συνέργεια σε απόπειρες ανθρωποκτονιών.
- Χαράλαμπος Παπαδόπουλος, συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος, αδελφός του πρώην δικτάτορα και πρώην γενικός γραμματέας του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, για ηθική αυτουργία και συνέργεια σε εκτέλεση ανθρωποκτονιών εκ προθέσεως.
- Νικόλαος Ντερτιλής, ταξίαρχος ε.α., για ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως για ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονίες και για ηθική αυτουργία σε απόπειρες ανθρωποκτονιών.
- Κωνσταντίνος Μαυροειδής, αντιστράτηγος ε.α., για ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονίες.
- Νικόλαος Ραφαηλάκης, αντιστράτηγος ε,α., πρώην στρατιωτικός διοικητής Αθηνών, για απλή συνέργεια σε απόπειρες ανθρωποκτονιών.
- Βασίλειος Μπουκλάκος, ταγματάρχης ε.α., πρώην διοικητικός διευθυντής του Ρυθμιστικού Κέντρου (νυν ΕΚΑΒ), για συνέργεια σε ανθρωποκτονίες για επικίνδυνες σωματικές βλάβες, για βλασφημίες και παράνομη οπλοφορία.
- Λουκάς Χριστολουκάς, πρώην αστυνομικός διευθυντής Αθηνών, για ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως για απόπειρες άνθρωποκτονιών, για επικίνδυνες σωματικές βλάβες και για παράνομες κατακρατήσεις.
- Νικόλαος Δασκαλόπουλος, πρώην αστυνομικός διευθυντής. πρώην αρχηγός Αστυνομίας Πόλεων, για ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, για απόπειρες ανθρωποκτονιών, για επικίνδυνες σωματικές βλάβες και παράνομες κατακρατήσεις.
- Δημήτριος Καραγιαννόπουλος, πρώην αστυνομικός διευθυντής Αθηνών, για παράνομες κατακρατήσεις.
- Λάμπρος Κωνσταντέλος, ανθυπασπιστής, ο οδηγός του τανκ που μπήκε στο Πολυτεχνείο, για απόπειρες ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως και φθορά ξένης ιδιοκτησίας σε βάρος πραγμάτων χρησίμων στο κοινό όφελος.
- Θρασύβουλος Γιοβάνης, ταξίαρχος ε.α., για ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως.
- Παντελής Καραγιάννης, υποστράτηγος, υπαρχηγός Χωροφυλακής, για ηθική αυτουργία σε απόπειρες ανθρωποκτονιών και ανθρωποκτονίες.
- Σταύρος Βαρνάβας, αντιστράτηγος ε.α., για ηθική αυτουργία σε απόπειρες ανθρωποκτονιών και ανθρωποκτονίες.
- Θωμάς Μυλωνάς, ενωμοτάρχης Χωροφυλακής, για απόπειρες ανθρωποκτονιών.
- Νικόλαος Κέφης, μοίραρχος Χωροφυλακής, για ηθική αυτουργία σε απόπειρες ανθρωποκτονιών.
- Ιωάννης Λυμπέρης, έφεδρος ανθυπολοχαγός, για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως και απόπειρα ανθρωποκτονιών.
- Αναστάσιος Αναστασίου, λοχαγός, για ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως και απόπειρες ανθρωποκτονιών.
- Κωνσταντίνος Λαδιάς, αστυνομικός διευθυντής, για παράνομες κατακρατήσεις.
- Νικόλαος Νηστικάκης, αστυφύλακας, για ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως και επικίνδυνες σωματικές βλάβες.
- Ηλίας Καραδήμας, αστυφύλακας, για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως και επικίνδυνες σωματικές βλάβες.
- Νικόλαος Κατσάρας, δόκιμος υπαστυνόμος, για επικίνδυνες σωματικές βλάβες.
- Αντώνιος Λαζαράκος, αστυφύλακας, για επικίνδυνες σωματικές βλάβες.
- Ευάγγελος Μαντζώρος, οδηγός αυτοκινήτου, για απόπειρες ανθρωποκτονιών.
- Αθανάσιος Σταυράκης, αστυφύλακας, για απόπειρες ανθρωποκτονιών.
- Ιωάννης Καλύβας, υπαστυνόμος, για επικίνδυνες σωματικές βλάβες.
- Δημήτριος Κατσούλης, ταγματάρχης Χωροφυλακής α.α., για πρόκληση σε διάπραξη κακουργημάτων.
- Δημήτριος Πίμπας, ιδιωτικός υπάλληλος, πρώην πράκτορας της Κ.Υ.Π., για πρόκληση σε διάπραξη κακουργημάτων.]
- ↑ [«Οι Δίκες της Χούντας», εκδόσεις «Δημοκρατικοί Καιροί».]
- ↑ [Με την απόφαση του δικαστηρίου καταδικάστηκαν οι:
- Δημήτριος Ιωαννίδης, υποστράτηγος ε.α., αρχηγός τότε της Ε.Σ.Α., 7 φορές ισόβια κάθειρξη για ηθική αυτουργία σε επτά ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως, 25 χρόνια κάθειρξη κατά συγχώνευση για 38 απόπειρες ανθρωποκτονιών και πρόκληση προς διάπραξη κακουργημάτων και πλημμελημάτων και διαρκής στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων.
- Γεώργιος Παπαδόπουλος, 25 χρόνια κάθειρξη για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως και απόπειρες ανθρωποκτονιών και 10 χρόνια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων.
- Σταύρος Βαρνάβας, αντιστράτηγος ε.α., 3 φορές ισόβια κάθειρξη, 25 χρόνια κάθειρξη κατά συγχώνευση και διαρκή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, για ηθική συναυτουργία τριών ανθρωποκτονιών εκ προθέσεως, μεταξύ των οποίων και του νεαρού Διομήδη Κομνηνού και 17 άλλων ανθρωποκτόνων αποπειρών.
- Νικόλαος Ντερτιλής, ταξίαρχος ε.α., ισόβια κάθειρξη και διαρκή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων για την ανθρωποκτονία εκ προθέσεως σε βάρος τού νεαρού Μυρογιάννη (;).
- Κωνσταντίνος Μαυροειδής, αντιστράτηγος ε.α., τότε αρχηγός της Α.Σ.Δ.Ε.Ν., 25 χρόνια κάθειρξη κατά συγχώνευση και 7 χρόνια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, για απλή συνέργεια σε έξι ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως και 37 απόπειρες ανθρωποκτονιών. Το δικαστήριο του αναγνώρισε το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου.
- Δημήτριος Ζαγοριανάκος, στρατηγός ε.α., τότε αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, σε 25 χρόνια κάθειρξη και 7 χρόνια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, για απλή συνέργεια ανθρωποκτονιών και αποπειρών ανθρωποκτονιών. Το δικαστήριο του αναγνώρισε το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου.
- Παντελής Καραγιάννης, υποστράτηγος ε.α., πρώην υπαρχηγός της Χωροφυλακής, 25 χρόνια κάθειρξη κατά συγχώνευση και 10 χρόνια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, για απλή συνέργεια σε τρεις ανθρωποκτονίες και 17 απόπειρες ανθρωποκτονιών.
- Ιωάννης Λυμπέρης, πρώην έφεδρος ανθυπολοχαγός, 25 χρόνια κάθειρξη κατά συγχώνευση και 8 χρόνια στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων για δύο ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως και μία απόπειρα ανθρωποκτονίας.
- Αθανάσιος Σταυράκης, αστυφύλακας, 10 χρόνια κάθειρξη και 5 χρόνια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, για απόπειρα ανθρωποκτονίας, ενώ του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου.
- Λουκάς Χριστολουκάς, πρώην αστυνομικός διευθυντής Αθηνών, 3 χρόνια, 6 μήνες και 15 ημέρες φυλάκιση κατά συγχώνευση, για απλή συνέργεια δια παραλείψεως σε 25 επικίνδυνες σωματικές βλάβες ισαρίθμων παθόντων. Του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου.
- Μιχαήλ Ρουφογάλης, υποστράτηγος ε.α., τότε διοικητής Κ.Υ.Π., 3 χρόνια φυλάκιση για πρόκληση προς διάπραξη κακουργημάτων και πλημμελημάτων.
- Δημήτριος Κατσούλης, ταγματάρχης Χωροφυλακής ε.α., 2 χρόνια φυλάκιση για πρόκληση προς διάπραξη κακουργημάτων και πλημμελημάτων.
- Βασίλειος Μπουκλάκος, ταγματάρχης ε.α., πρώην διοικητικός διευθυντής του Ρυθμιστικού Κέντρου (νυν ΕΚΑΒ), 20 μήνες και 15 ημέρες φυλάκιση κατά συγχώνευση, για ηθική αυτουργία σε επικίνδυνες σωματικές βλάβες διαπραχθείσες από αγνώστους, παράνομη οπλοφορία και βλασφημίες.
- Ιωάννης Καλύβας, υπαστυνόμος, 10 μήνες φυλάκιση για ηθική αυτουργία σε 9 περιπτώσεις σωματικών βλαβών.
- Θρασύβουλος Γιοβάννης, ταξίαρχος ε.α., επικεφαλής της επιχείρησης εκκένωσης του Πολυτεχνείου, 18 μήνες φυλάκιση κατά συγχώνευση για αυτουργία στη σωματική βλάβη σε βάρος της φοιτήτριας Πέπης Ρηγοπούλου, καθώς και της φθοράς πραγμάτων χρησιμευόντων στο κοινό όφελος.
- Νικόλαος Ραφαηλάκης, αντιστράτηγος ε.α., πρώην στρατιωτικός διοικητής Αθηνών, 12 μήνες φυλάκιση για απλά συνέργεια στις πράξεις των Γουνελά και Γιοβάνη.
- Δημήτριος Πίμπας, ιδιωτικός υπάλληλος, πρώην πράκτορας της ΚΥΠ, 10 μήνες φυλάκιση για πρόκληση προς διάπραξη κακουργημάτων και πλημμελημάτων, ενώ του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό της ειλικρινούς μεταμέλειας.
- Ηλίας Καραδήμας, αστυφύλακας, που υπηρετούσε κατά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου στο Ρυθμιστικό Κέντρο, 10 μήνες φυλάκιση για επικίνδυνη σωματική βλάβη σε βάρος αγνώστου.
- Νικόλαος Νηστικάκης, αστυφύλακας, που υπηρετούσε κατά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου στο Ρυθμιστικό Κέντρο, 5 μήνες φυλάκιση για σωματική βλάβη σε βάρος άγνωστου δικηγόρου.]
- ↑ [Με την απόφαση του δικαστηρίου αθωώθηκαν οι:
- Νικόλαος Εφέσιος, υπουργός του επαναστατικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου, για απλή συνέργεια σε απόπειρες ανθρωποκτονιών.
- Χαράλαμπος Παπαδόπουλος, συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος, πρώην γενικός γραμματέας του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, για ηθική αυτουργία και συνέργεια σε εκτέλεση ανθρωποκτονιών εκ προθέσεως.
- Νικόλαος Δασκαλόπουλος, πρώην αστυνομικός διευθυντής, πρώην αρχηγός Αστυνομίας Πόλεων, για ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονία εκ προθέσεως για απόπειρες ανθρωποκτονιών, για επικίνδυνες σωματικές βλάβες και παράνομες κατακρατήσεις.
- Δημήτριος Καραγιαννόπουλος, πρώην αστυνομικός διευθυντής Αθηνών, για παράνομες κατακρατήσεις.
- Λάμπρος Κωνσταντέλος, ανθυπασπιστής, ο οδηγός του τανκ που μπήκε στο Πολυτεχνείο, για απόπειρες ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως και φθορά ξένης ιδιοκτησίας σε βάρος πραγμάτων χρησίμων στο κοινό όφελος.
- Θωμάς Μυλωνάς, ενωμοτάρχης Χωροφυλακής, για απόπειρες ανθρωποκτονιών.
- Νικόλαος Κέφης, μοίραρχος Χωροφυλακής, για ηθική αυτουργία σε απόπειρες ανθρωποκτονιών.
- Αναστάσιος Αναστασίου, λοχαγός, για ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως και απόπειρες ανθρωποκτονιών.
- Κωνσταντίνος Λαδιάς, αστυνομικός διευθυντής, για παράνομες κατακρατήσεις.
- Νικόλαος Κατσάρας, δόκιμος υπαστυνόμος, για επικίνδυνες σωματικές βλάβες.
- Αντώνιος Λαζαράκος, αστυφύλακας, για επικίνδυνες σωματικές βλάβες.
- Ευάγγελος Μαντζώρος, οδηγός αυτοκινήτου, για απόπειρες ανθρωποκτονιών.]
- ↑ Η συνέντευξη που γκρέμισε τους μύθους που έντεχνα καλλιεργήθηκαν επί 44 χρόνια. Εφημερίδα «Κυριακάτικη Δημοκρατία», 3 Δεκεμβρίου 2017.
