Νικόλαος Καλογερόπουλος
Ο Νικόλαος Καλογερόπουλος, Έλληνας νομικός και πολιτικός που διατέλεσε βουλευτής, υπουργός και δύο φορές πρωθυπουργός, γεννήθηκε στις 23 Ιουλίου 1851 στη Χαλκίδα και πέθανε από μυοκαρδίτιδα [1] [2] στις 7 Ιανουαρίου 1927, στο σπίτι του στην οδό Λυκαβηττού 19, στην Αθήνα. Κηδεύτηκε στις 8 Ιανουαρίου από τον ναό Αγίου Γεωργίου Καρύτση με τιμές πρωθυπουργού εν ενεργεία και δημόσια δαπάνη, ενώ τάφηκε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Στην νεκρώσιμη τελετή, ομιλητής ήταν και ο Παναγιώτης Διονυσίου Καλογερόπουλος, διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Βουλής και ύπατος Ταξιάρχης του Τεκτονισμού, ο οποίος τιμώντας την Τεκτονική ιδιότητα του νεκρού, τον αποχαιρέτησε εκ μέρους των Στοών.
Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία Καλογεροπούλου και είχαν αποκτήσει τρία παιδιά, τον Πέτρο, τη Στεφανία σύζυγο Πέτρου Μαυρομιχάλη, και τη Χριστίνα.
| Συνοπτικές πληροφορίες αξιώματος |
|---|
| Έναρξη 1ης Θητείας : 3 Σεπτεμβρίου 1916 |
| Λήξη θητείας : 27 Σεπτεμβρίου 1916 |
| Προκάτοχος |
| Διάδοχος |
| Έναρξη 2ης Θητείας : 24 Ιανουαρίου 1921 |
| Λήξη θητείας : 8 Απριλίου 1921 |
| Προκάτοχος |
| Διάδοχος |
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Πατέρας του ήταν ο γιατρός Πέτρος Καλογερόπουλος, με καταγωγή από τη Λιβαδειά, που είχε εγκατασταθεί και παντρευτεί στην Εύβοια με τη μητέρα του, τη Μαρία, [Μαρούσα], Καλογεροπούλου-Βουδούρη, το γένος Νικολάου Β. Μπουντούρη [3]. Ολοκλήρωσε τη βασική εκπαίδευση και τις τάξεις του Γυμνασίου στη γενέτειρά του, σπούδασε Νομικά και Οικονομικά στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια νομικά, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες, για πέντε χρόνια στο Παρίσι, όπου ανακηρύχθηκε διδάκτορας της Νομικής.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα εργάστηκε ως δικηγόρος, και είναι γνωστή η επαγγελματική και φιλική σχέση που τον συνέδεε με το Σπύρο Μεταξά, ιδιοκτήτη της ομώνυμης εταιρείας ποτών. Την περίοδο από το 1917 έως το 1920 ήταν πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας Αθηνών, ενώ το 1920, από κοινού με τον Νικόλαο Στράτο, είχε συγγράψει και εκδώσει τη μελέτη «La Greece et les puissances garantes», για να αποδείξει ότι οι συνθήκες δεν έδιναν δικαίωμα επεμβάσεως στην Ελλάδα, στις εγγυήτριες δυνάμεις.
Πολιτική δράση
Εκλέχθηκε βουλευτής Χαλκίδας για πρώτη φορά το 1885, με το κόμμα του Χαρίλαου Τρικούπη και στη συνέχεια με το διάδοχό του, Γεώργιο Θεοτόκη. Επανεκλέχθηκε τα έτη 1887, 1892, 1899, 1902, 1905, 1906, 1910, 1915 και του 1920, ενώ δεν έλαβε μέρος στην εκλογή του 1917, συμπληρώνοντας σε 10 τις πετυχημένες εκλογικές αναμετρήσεις, στις οποίες πήρε μέρος. Στη διάρκεια της επαναστάσεως του Βενιζέλου και της εγκαθιδρύσεως του κράτους της Θεσσαλονίκης, συνελήφθη και φυλακίστηκε [4] για 48 ώρες, ως επικίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια.
Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, του ζητήθηκε στο τέλος του Αυγούστου 1922, να αναλάβει εκ νέου την πρωθυπουργία όμως αρνήθηκε, ενώ μετά το κίνημα του 1922 φυλακίστηκε επί ενενήντα έξι ημέρες [5] στις φυλακές Αβέρωφ, μαζί με τους έξι που εκτελέστηκαν στου Γουδή. Δεν πήρε μέρος στην εκλογική αναμέτρηση του 1923, εκφράζοντας τη διαμαρτυρία του για την στρατιωτική επιβολή του Ελευθερίου Βενιζέλου και το κίνημα των Νικόλαου Πλαστήρα και Στυλιανού Γονατά, και έκτοτε αποσύρθηκε οριστικά από το δημόσιο βίο.
Υπουργός
Διορίστηκε
- υπουργός Δικαιοσύνης, από τις 14 έως τις 28 Ιουνίου 1903,
- υπουργός Οικονομικών, από τις 5 Οκτωβρίου έως τις 16 Δεκεμβρίου 1904,
- υπουργός Εσωτερικών από το 1905 έως το 1908, στην κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Θεοτόκη,
- υπουργός Οικονομικών, από τις 10 Μαρτίου έως τις 26 Ιουνίου 1908, και από τον Φεβρουάριο έως τον Ιούλιο του 1909,
- υπουργός Οικονομικών, από τις 4 Νοεμβρίου 1920 έως τις 20 Ιανουαρίου 1921, στην κυβέρνηση του πρωθυπουργού Δημητρίου Ράλλη, και υπέβαλε την παραίτησή του αναλαμβάνοντας την πρωθυπουργία,
- υπουργός Εξωτερικών, από τις 10 έως τις 29 Σεπτεμβρίου 1922 στην κυβέρνηση του πρωθυπουργού Νικολάου Τριανταφυλλάκου [6].
Πρωθυπουργός
Διατέλεσε πρωθυπουργός από
- τις 3 Σεπτεμβρίου 1916 έως τις 27 Σεπτεμβρίου 1916 [7], [διατήρησε επίσης τα υπουργεία Οικονομικών και Στρατιωτικών. Παραιτήθηκε αφού δεν έγιναν δεκτές οι προτάσεις που υπέβαλλε στην Αντάντ, για την έξοδο της Ελλάδος από την ουδετερότητα και η κυβέρνησή του δεν αναγνωρίστηκε από τους συμμάχους], και από
- τις 24 Ιανουαρίου 1921 έως τις 26 Μαρτίου 1921 που παραιτήθηκε, [8], [διατήρησε και το υπουργείο Εξωτερικών].
Πρόκειται για θητεία που συνέπεσε με τη Μικρασιατική εκστρατεία. Ως πρωθυπουργός συμμετείχε στις 6 Φεβρουαρίου 1921, στην πρώτη Συνδιάσκεψη των Συμμάχων, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, στο Λονδίνο για την αναθεώρηση της Συνθήκης των Σεβρών, μαζί με τον αντισυνταγματάρχη Πτολεμαίο Σαρηγιάννη, ο οποίος αντιπροσώπευε την Ελληνική στρατιά της Μικράς Ασίας και τους επίσης αξιωματικούς, Εξαδάκτυλο και Λάκωνα. Στις 15 Μαρτίου ζήτησε από το Υπουργικό Συμβούλιο άδεια οκτώ ημερών και από την πίκρα του που δεν μπόρεσε να πείσει για την ορθότητα των Ελληνικών θέσεων, υπέβαλλε την παραίτησή του.
Εξωτερικές συνδέσεις
- Νικόλαος Π. Καλογερόπουλος Γεώργιος Σέττας, «Εταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών»
Παραπομπές
- ↑ Απέθανε χθες ο τέως πρωθυπουργός Νικόλαος Καλογερόπουλος Εφημερίδα «Μακεδονία», 8 Ιανουαρίου 1927, σελ. 4
- ↑ Απέθανε χθες ο τέως πρωθυπουργός Νικόλαος Καλογερόπουλος Εφημερίδα «Σκριπτ», 8 Ιανουαρίου 1927, σελ. 4
- ↑ Η οικογένεια Βουδούρη
- ↑ Απέθανε χθες ο Νικόλαος Καλογερόπουλος Εφημερίδα «Εμπρός», 8 Ιανουαρίου 1927, σελ. 3
- ↑ Απέθανε χθες ο Νικόλαος Καλογερόπουλος Εφημερίδα «Εμπρός», 8 Ιανουαρίου 1927, σελ. 3
- ↑ Κυβέρνησις ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑΚΟΥ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
- ↑ Kυβέρνησις Νικολάου Καλογερόπουλου, από 3.9.1916 έως 27.9.1916 Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
- ↑ Kυβέρνησις Νικολάου Καλογερόπουλου, από 24.1.1921 έως 26.3.1921 Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
