Σπυρίδων Περεσιάδης

Ο Σπυρίδωνας Περεσιάδης, Έλληνας συγγραφέας κωμειδυλλίων και πατριωτικών δραμάτων, σκηνοθέτης, ποιητής και εκδότης εφημερίδος, γεννήθηκε το 1864, αλλού έχει δηλωθεί ως έτος γεννήσεως το 1854 και το 1859 , στο Μεσορρούγι Ανατολικής Αιγιαλείας του νομού Αχαΐας και πέθανε στις 11 Ιανουαρίου 1918 , στην Αθήνα, από Ισπανική γρίπη. Η κηδεία του έγινε με δημόσια δαπάνη.

Σπύρος Περεσιάδης

Βιογραφία

Πατέρας του ήταν ο Σωτήρης Περεσιάδης, δικολάβος του Ειρηνοδικείου Νωνακρίδας, και μητέρα του η Δημητρούλα Κανελλοπούλου, αδελφή του Γεωργίου Κανελλόπουλου, αγιογράφου και λόγιου της Ακράτας και είχε μια αδελφή, την Ασπασία. Παρακολούθησε μαθήματα στο Δημοτικό Σχολείο Μεσορρουγίου και τα μαθήματα του Ελληνικού Σχολείου -Σχολαρχείου- στην Ακράτα. Στα δώδεκα χρόνια του τυφλώθηκε από το ένα μάτι του παίζοντας «Τσελίκι» με συνομήλικους του, ενώ λίγα χρόνια αργότερα ένα όπλο που εκπυρσοκρότησε, στη διάρκεια μιας ερασιτεχνικής θεατρικής παραστάσεως, του πλήγωσε το άλλο του μάτι και σταδιακά απώλεσε την όραση του, με αποτέλεσμα να μείνει ολικά τυφλός.

Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου προσπάθησε να θεραπεύσει τα μάτια του με χειρουργικές εγχειρήσεις, χωρίς αποτέλεσμα. Το 1887 επέστρεψε στην Ακράτα και ίδρυσε τον πολιτιστικό σύλλογο «Ηώ», ενώ ασχολήθηκε με τη συγγραφή υπαγορεύοντας τις εργασίες του. Εργάστηκε ως Γραμματέας στον Δήμο Νωνακρίδας και ως Γραμματοδιδάσκαλος στην Περιστέρα, ενώ έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Ακράτα, όπου το 1892 εξέδωσε την εβδομαδιαία εφημερίδα «Αστραπή». Το 1897 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, κοντά στην αδελφή του, όπου πέθανε πάμπτωχος , αφού ήδη από το 1914, η Βουλή των Ελλήνων είχε αρνηθεί τη συνταξιοδότησή του από το Ελληνικό κράτος. Στην τελετή της κηδείας του εκφώνησε επικήδειο ο Μπάμπης Άννινος , πρόεδρος της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων, κι ελάχιστοι φίλοι του τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία .

Εργογραφία

Το συγγραφικό του έργο κινείται στο χώρο του δραματικού ειδυλλίου και κωμειδυλλίου, του οποίου είναι ο τελευταίος χρονολογικά εκπρόσωπός του, όπως διαμορφώθηκε κυρίως από το έργο του Δημητρίου Κορομηλά, ενώ ο αισθηματικός και έντονα μελοδραματικός τόνος των έργων του τον κατέστησαν δημοφιλή στο λαϊκό κοινό της εποχής. Κάποια από τα έργα του έγιναν τηλεοπτικές σειρές και προβλήθηκαν στην Ελληνική τηλεόραση .

Έγραψε 14 δράματα, οκτώ απ' αυτά είναι έμμετρα σε δεκαπεντασύλλαβο και με λαϊκή γλώσσα.

• «Μαργαρίτα» το 1892.

Το έργο παραστάθηκε από τις 6 έως τις 9 Σεπτεμβρίου 1893 στο θέατρο «Τσόχα» στην Αθήνα, από τον θίασο «Αλεξιάδου-Παντόπουλου-Καρδοβίλλη» και η εφημερίδα «Εστία» έγραψε, «...Η Μαργαρίτα απέσπασε επαίνους, αλλά και πικρόχολα σχόλια, προκάλεσε επεισόδια, ύβρεις, εμπτυσμούς, ξυλοδαρμούς, καταγγελίες και γραφειοπόλεμο..».

• «Γκόλφω» το 1893, βουκολικό δράμα, έργο με το οποίο έγινε γνωστός στον ελληνικό χώρο.

Αρχικά παραστάθηκε το 1893 σε θεατρική βεγγέρα στην Ακράτα, από ερασιτεχνικό θίασο στον οποίο συμμετείχε και ο ίδιος, ενώ η επίσημη πρεμιέρα του έργου έγινε στην Αθήνα στις 10 Αυγούστου 1894, στο θέατρο «Παράδεισος» από τον θίασο «Πρόοδος» του Δημήτρη Κοτοπούλη. Το έργο σημείωσε σημαντική επιτυχία και το ίδιο καλοκαίρι παραστάθηκε στη Σμύρνη παρουσία του συγγραφέα, τον Οκτώβριο του 1895 παραστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ανήμερα τα Χριστούγεννα στην Οδησσό της Ρωσίας, από την πρωταγωνίστρια Ευαγγελία Παρασκευοπούλου. Το 1900 έκανε μεγάλη περιοδεία στην Αβησσυνία, τη Νότια Αφρική και την Αυστραλία, ενώ το 1911 στην Αθήνα στο «Δημοτικό Θέατρο Αθηνών» ανέβηκε η 500ή παράσταση του και στις 26 Ιανουαρίου 1913, παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη στο θέατρο «Εδέμ» από τον «Εθνικό Δραματικό Θίασο». Το 1914, έγινε βωβή ταινία, η πρώτη ελληνική μεγάλου μήκους, μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Σμυρναίο επιχειρηματία Φίλιππο Μαρτέλλι, με πρωταγωνίστρια την ηθοποιό Ολύμπια Δαμάσκου, σε σκηνοθεσία Κώστα Μπαχατώρη και τα γυρίσματα της έγιναν στην ειδυλιακή τοποθεσία «Η βρύση της Γκόλφως» . Μεταφράστηκε στα τουρκικά και παίχτηκε στην Κωνσταντινούπολη, κι έγινε λένε, το αγαπημένο έργο του Σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ, ο οποίος το παρακολούθησε κατ' επανάληψη, ενώ μεταφράστηκε και στα Εβραϊκά.

Δικά του έργα είναι επίσης, τα

• «Η σκλάβα» το 1894, τετράπρακτο πατριωτικό ειδύλλιο, που εκτός των άλλων παραστάθηκε την Τετάρτη 3 Ιανουαρίου 1896 στην Οδησσό της Ρωσίας .
• «Εσμέ η Τουρκοπούλα» το 1896,
• «Ενωμένοι στη ζωή και στο θάνατο»,
• «Καλάβρυτα 1821»,
• «Μόρφω» το 1898,
• «Η Μόσχω» το 1898, που παραστάθηκε την 1η Αυγούστου 1898, στο θέατρο «Πειραιώς» από τον θίασο της Ευαγγελίας Παρασκευόπουλου,
• «Οι Νεράιδες» το 1899,
• «Η βασίλισσα των ανθέων» το 1906,
• «Χορός του Ζαλόγγου» το 1906,
• «Ο μαγεμένος βοσκός» το 1909
• «Πάργα» το 1911,
• «Πατρίδα» το 1914,
• «Διπλά στέφανα» το 1914,
• «Εθελοντής» το 1916,
• «Ο προεστός του χωριού» το 1916.

Εξέδωσε την ποιητική συλλογή

• «Καινούριες δάφνες ήτοι ποιήματα του βαλκανικού πολέμου 1912-1913» το 1914, που είναι εμπνευσμένη από τις ελληνικές νίκες αυτή την περίοδο.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΠΕΡΕΣΙΑΔΗΣ (1854-1918) «Εθνικό Κέντρο Βιβλίου»
• «Γκόλφω» Ραδιοφωνική παραγωγή
• «Ο προεστός του χωριού» Ολόκληρο το έργο, Εκπομπή «Το θέατρο της Δευτέρας»
• Σπύρος Περεσιάδης: 150 χρόνια από τη γέννησή του Τάσος Αιγιαλός, εφημερίδα «Φιλόδημος», 21 Οκτωβρίου 2010

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org