Σταμάτης Μερκούρης

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Σταμάτης Μερκούρης, Έλληνας αξιωματικός του Ιππικού και πολιτικός που πολιτεύτηκε με όλες σχεδόν τις πολιτικές παρατάξεις, γεννήθηκε το 1895 στην Αθήνα και πέθανε το 1967 στο Λονδίνο. Ήταν παντρεμένος με την Ειρήνη Λάππα, με την οποία χώρισαν, και από το γάμο του απέκτησε δύο παιδιά το Σπύρο και τη Μελίνα Μερκούρη.

Σταμάτης Μερκούρης

Βιογραφία

Ο Σταμάτης ήταν ο νεότερος γιος του Σπύρου Μερκούρη, που διατέλεσε Δήμαρχος Αθηναίων για τέσσερις τετραετίες και είχε ένα μεγαλύτερο αδελφό το Γιώργο Μερκούρη, αρχηγό του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδος. Ο Σταμάτης ως αξιωματικός συμμετείχε στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Το 1920 εκλέχθηκε πληρεξούσιος Αργολιδοκορινθίας και μετά την καταστροφή του Ελληνικού στρατού αποστρατεύτηκε και απομακρύνθηκε από το στράτευμα, ενώ το 1922 φυλακίστηκε για πολιτικούς λόγους. Πήρε μέρος στη συγκρότηση του «Λαϊκού Κόμματος», όμως το 1929 προσχώρησε στο «Εθνικό Ριζοσπαστικό Κόμμα» του Γεωργίου Κονδύλη και την περίοδο 1929-1934 διατέλεσε γενικός διευθυντής του δήμου Αθηναίων, την περίοδο της τελευταίας δημαρχίας του πατέρα του. Την περίοδο από την 1η Δεκεμβρίου 1936 έως το 1939 εκτοπίστηκε από το καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά στα Κύθηρα, ενώ με την κήρυξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία και ανέλαβε τη διεύθυνση του 2ου γραφείου του Α' Σώματος Στρατού.

Τον Ιανουάριο του 1942 ίδρυσε την αντιστασιακή ομάδα «Ριζοσπαστική Οργάνωσις» που εξέδιδε ομώνυμη εφημερίδα, η οποία μετά την απελευθέρωση μετονομάστηκε σε «Ριζοσπαστική Ηχώ». Τμήμα της ομάδος του ανήκε στην αντιστασιακή οργάνωση «Alice» που φυγάδευε Άγγλους και Έλληνες στη Μέση Ανατολή και υποστηρίζονταν από δίκτυο ασυρμάτων. Το 1946 ίδρυσε το «Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα» μαζί με τον Εμμανουήλ Τσουδερό και βοήθησε στην προσέγγιση του με τον Νικόλαο Πλαστήρα. Το 1950 ορίστηκε αντιπρόσωπος της Ελλάδας στη Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης και το 1955 έλαβε μέρος στην τριμερή διάσκεψη του Λονδίνου για το Κυπριακό. Το 1952 προσχώρησε στο κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός» και την τριετία από το 1956 έως το 1959 ασχολήθηκε με το ζήτημα των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κύπρο από τους Άγγλους. Διετέλεσε επίσης πολιτικός σύμβουλος των Ελληνικών αντιπροσωπειών στις δύο υποεπιτροπές που συνέστησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του Συμβουλίου της Ευρώπης, για την εξέταση των παραβιάσεων, μετά από αντίστοιχες προσφυγές της Ελλάδας, στις 7 Μαΐου 1956 και στις 17 Ιουλίου 1957, ενώ ήταν το 1961 ήταν από τα ιδρυτικά μέλη και πρόεδρος της Ελληνικής Κίνησης για τη Βαλκανική συνεννόηση.

Βουλευτής

Ο Μερκούρης εκλέχθηκε βουλευτής

  • το 1950 με την Ε.Π.Ε.Κ.,
  • το 1952 με τον Ελληνικό Συναγερμό του Αλέξανδρου Παπάγου, και
  • το 1958, 1963, 1964, με το κόμμα Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά, [Ε.Δ.Α.],

ενώ συμμετείχε ανεπιτυχώς στις εκλογές

  • το 1951 με το Κόμμα Φιλελευθέρων, και
  • το 1956 με την Ε.Ρ.Ε.

Υπουργός

Διετέλεσε

  • υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ στην επαναστατική κυβέρνηση που προέκυψε από το κίνημα του στρατηγού Γεωργίου Κονδύλη από τις 10 Οκτωβρίου έως τις 30 Νοεμβρίου 1935, η οποία επανέφερε το καθεστώς της βασιλευομένης Δημοκρατίας.

Μεταπολεμικά διετέλεσε

  • υπουργός Δημοσίας Τάξεως από τις 22 Νοεμβρίου 1945 έως τις 27 Φεβρουαρίου 1946 και
  • Δημοσίων Έργων από τις 27 Φεβρουαρίου έως τις 11 Μαρτίου 1946.

Συγγραφικό έργο

Ο Μερκούρης υπήρξε συγγραφέας διάφορων βιβλίων μεταξύ τους το

  • «Γεώργιος Κονδύλης» το 1953.