Τάσος Παπαδόπουλος

Ο Ευστάθιος ή Τάσσος Παπαδόπουλος, Έλληνας εθνικιστής, δικηγόρος και πολιτικός της Κύπρου, ο οποίος διατέλεσε 5ος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας από το Φεβρουάριο του 2003 έως το Φεβρουάριο του 2008, γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 1934 στον Άγιο Σάββα στη Λευκωσία και πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου 2008 σε νοσοκομείο της Λευκωσίας, από μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα.

Ήταν παντρεμένος με τη Φωτεινή-Λωράνς Λεβέντη, χήρα του δολοφονημένου Πολύκαρπου Γιωρκάτζη, στο γάμο των οποίων ήταν κουμπάρος και η οποία είχε ήδη ένα γιο, τον Κωνσταντίνο και μία κόρη, τη Μαρία. Μαζί απέκτησαν δύο ακόμη παιδιά, ένα γιο, το Νικόλα και μία κόρη, την Αναστασία.

Τάσσος Παπαδόπουλος

Βιογραφία

Γονείς του ήταν ο δάσκαλος Νικόλαος Παπαδόπουλος, με καταγωγή από το χωριό Έμπα της επαρχίας Πάφου και η Αγγελική Πανάου Χριστούδια από την Άσσια, των οποίων ήταν το πρώτο από τα τρία τους παιδιά, δύο αγόρια και ένα κορίτσι, ενώ μια αδελφή του πέθανε σε πολύ νεαρή ηλικία. Παρακολούθησε μαθήματα στα δημοτικά σχολεία του Αγίου Κασσιανού, της Άσσιας και στο «Ελένιο» στη Λευκωσία και στη συνέχεια στο Παγκύπριο Γυμνάσιο. Σπούδασε νομικά στο King's College στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και στο Gray’s Inn, [Barrister-at-law], όμως ασχολήθηκε με την πολιτική από μικρή ηλικία. Στη διάρκεια των σπουδών του στο Λονδίνο γνώρισε τον μετέπειτα πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Σπύρο Κυπριανού και τον Λέλλο Δημητριάδη, δήμαρχο Λευκωσίας για περισσότερα από 30 χρόνια, και ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Ε.Φ.Ε.Κ., [Εθνική Φοιτητική Ένωση Κυπρίων].

Επέστρεψε στην Κύπρο στις 25 Μαρτίου 1955 και σε ηλικία μόλις 22 ετών, πήρε ενεργά μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., αρχικά ως τομεάρχης Λευκωσίας και αργότερα το 1958, ως γενικός υπεύθυνος της Π.Ε.Κ.Α., της πολιτικής εκφράσεως της οργανώσεως των Κυπρίων αγωνιστών. Αποχώρησε από τις κυβερνητικές θέσεις, μετά από συνεχόμενες υπουργικές θητείες, και έως την εκλογή του στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, το Φεβρουάριο του 2003, ασκούσε το επάγγελμα του δικηγόρου, έχοντας ιδρύσει ένα από τα μεγαλύτερα δικηγορικά γραφεία της Κύπρου. Το 1974, όταν εκδηλώθηκε το κίνημα ανατροπής του Αριχεπισκόπου Μακαρίου, συνελήφθη στην Αμμόχωστο όπου και φυλακίστηκε από τις στρατιωτικές δυνάμεις που είναι υπεύθυνες για το πραξικόπημα και αφέθηκε ελεύθερος το βράδυ πριν από την τουρκική εισβολή.

Διετέλεσε

• μέλος του Εθνικού Συμβουλίου,
• Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και
• μέλος των Επιτροπών Επιλογής και Οικονομικών και Προϋπολογισμού,
• Πρόεδρος της αντιπροσωπείας της Βουλής στη Μικτή Κοινοβουλευτική Επιτροπή Ευρωπαϊκής Ένωσης–Κύπρου,
• σύμβουλος του πρώτου Ελληνοκύπριου συνομιλητή Γλαύκου Κληρίδη μέχρι τον Απρίλιο του 1976,
• συνομιλητής, μέχρι τον Ιούλιο του 1978.
• μέλος του Εθνικού Συμβουλίου από της εγκαθιδρύσεως του από τον Πρόεδρο Μακάριο το 1975, ενώ μετά την εκλογή του στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, το 2003, προέδρευε του Σώματος.

Υπήρξε μανιώδης καπνιστής και σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, ένα χρόνο πριν το θάνατό του, δήλωσε ότι «Όχι δεν έχω μετανιώσει για κάτι στη ζωή μου, δεν έχω κάνει κάτι το οποίο να λέω ότι ήταν αποφασιστικής σημασίας και ότι άλλαξε τη ζωή μου προς το χειρότερο. Αντίθετα, έχω πράγματα για τα οποία πολύ καμαρώνω και που με ικανοποιούν στη δημόσια ζωή μου».

Πολιτική διαδρομή

Ήταν παρών το Φεβρουάριο του 1959, στη Διάσκεψη του Λονδίνου, για την υπογραφή των Συμφωνιών της Ζυρίχης, εκπροσωπώντας την Ε.Ο.Κ.Α. και ήταν ο ένας από τους δύο αντιπροσώπους, που ψήφισε εναντίον της υπογραφής των Συμφωνιών. Παρά την αρνητική του στάση ανέλαβε στη συνέχεια θέση ως ένας από τους τέσσερις Ελληνοκυπρίους αντιπρόσωπους, οι οποίοι είχαν αναλάβει τον καταρτισμό του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Βουλευτής

Εκλέχθηκε βουλευτής Λευκωσίας

• στις 5 Ιουλίου 1970, με το «Ενιαίο Κόμμα», του οποίου ήταν συνιδρυτής και ορίστηκε κοινοβουλευτικός του εκπρόσωπος, ενώ από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο του 1976, διατέλεσε Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων,
• στις 5 Σεπτεμβρίου 1976, ως ανεξάρτητος, καθώς είχαν διαφωνήσει με τον Γλαύκο Κληρίδη, συνιδρυτή του Ενιαίου κόμματος,
• στις 19 Μαΐου 1991, με το «Δημοκρατικό Κόμμα», με το οποίο είχε συγχωνευθεί η «Ένωση Κέντρου»,
• στις 26 Μαΐου 1996, με το «Δημοκρατικό Κόμμα»,
• στις 27 Μαΐου 2001 επανεκλέχθηκε βουλευτής Λευκωσίας, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου του Δημοκρατικού Κόμματος.

Στη διάρκεια της παρουσίας του στη Βουλή, διετέλεσε

• Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών, από το 1991 έως το 1996 και από το 1996 έως το 2003,
• Πρόεδρος της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων,
• μέλος των Επιτροπών Επιλογής και Οικονομικών και Προϋπολογισμού της Βουλής
• Συμπρόεδρος στη Μικτή Κοινοβουλευτική Επιτροπή Κύπρου και Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Υπουργός

Ήταν και παραμένει ως τις αρχές του 21ου αιώνα, ο νεώτερος σε ηλικία πολιτικός που διατέλεσε υπουργός στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς υπηρέτησε για δώδεκα χρόνια, έως τον Ιούλιο του 1970, στα υπουργεία

• Εσωτερικών,
• Οικονομικών,
• Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων,
• Υγείας και Υπουργός Γεωργίας και Φυσικών Πόρων.

Πρόεδρος Κόμματος

Στις 7 Οκτωβρίου 2000 εκλέχθηκε δίχως αντίπαλο, Πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος στο ίδιο Συνέδριο όπου ο ιδρυτής του Κόμματος Σπύρος Κυπριανού ανήγγειλε την αποχώρησή του και στις 29 Αυγούστου 2006, παραιτήθηκε από την προεδρία.

Πρόεδρος Δημοκρατίας

Στις 16 Φεβρουαρίου 2003 εξελέγη Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, με πλειοψηφία 51,51% των ψήφων, έχοντας και την υποστήριξη του ΑΚΕΛ. Ανέλαβε καθήκοντα στις 285 Φεβρουαρίου 2003, για θητεία πέντε ετών και διαδέχθηκε στη θέση του προέδρου τον Γλαύκο Κληρίδη.

Στις προεδρικές εκλογές της 17ης Φεβρουαρίου 2008 ήταν υποψήφιος για δεύτερη προεδρική θητεία, όμως τερμάτισε τρίτος συγκεντρώνοντας το 31,79% των ψήφων, πίσω από το Δημήτρη Χριστόφια και τον Ιωάννη Κασουλίδη, και αποκλείστηκε από το δεύτερο γύρο. Στις 28 Φεβρουαρίου 2008, παρέδωσε την Προεδρία της Δημοκρατίας στον Δημήτρη Χριστόφια.

Το έργο του

Ως πρόεδρος παρουσίασε σημαντικό έργο, και δικά του επιτεύγματα είναι

• Η ενεργός εμπλοκή στο Κυπριακό και των πέντε Μονίμων Μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας,
• H ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας την 1η Μαΐου 2004, στην Ευρωπαϊκή Ένωση,
• H εισαγωγή του Ευρώ, από την 1η Ιανουαρίου 2008, στις συναλλαγές των Κυπρίων πολιτών.

Σχέδιο Ανάν

Αντιτάχθηκε στην αποδοχή του σχεδίου Ανάν το 2004 παρά τις τεράστιες και φορτικές πιέσεις που δέχθηκε από εξωτερικούς αλλά και εσωτερικούς παράγοντες και κυρίως από την Κυπριακή αξιωματική αντιπολίτευση.

Ως πρόεδρος της Κύπρου με διάγγελμα στις 7 Απριλίου 2004, ζήτησε από τους Κύπριους πολίτες να καταψηφίσουν το Σχέδιο για την επίλυση του Κυπριακού ζητήματος, το οποίο είχε υποβάλλει ο Κόφι Ανάν, τότε Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, [Ο.Η.Ε.], υποστηρίζοντας:

«...[...]... στο δημοψήφισμα του Σαββάτου δεν θα υπάρξει αντιπαράθεση Κομμάτων, δεν είναι αντιπαράθεση ιδεολογική, άρα δεν είναι καν αντιπαράθεση μεταξύ πολιτών. Είναι αντιπαράθεση με τη συνέχεια και την ιστορία μας και ότι είναι η κρίση του καθενός. Εγώ δεν θεωρώ ότι θα υπάρξουν είτε νικητές είτε ηττημένοι. Ηττημένη θα είναι μόνο η Κύπρος...[...]... Είτε «ναι» ψηφίσει ο πολίτης, είτε «όχι» ψηφίσει, όσοι ψηφίσουν «ναι», όσοι ψηφίσουν «όχι», πιστεύω θα έχουν την κοινή επιδίωξη να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες που με βεβαιότητα έρχονται. Γι' αυτό κάνω παράκληση, έκκληση προς τον κόσμο: ούτε πανηγυρισμοί δικαιολογούνται, γιατί δεν πανηγυρίζουμε νίκη, δεν μπορούμε να πανηγυρίσουμε επειδή δεν βρήκαμε λύση του Κυπριακού, μόνο ανακούφιση μπορούμε να αισθανόμαστε γιατί αποφύγαμε τα χειρότερα. [...]...», ενώ τόνιζε με έμφαση ότι «παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα» .

Στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, οι Ελληνοκύπριοι πολίτες καταψήφισαν το «Σχέδιο Ανάν» με ποσοστό 76%, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη το περιεχόμενο του διαγγέλματος του.

Το τέλος του

Στις 22 Νοεμβρίου 2008 εισήχθη στο Γενικό Νοσοκομείο στην Κυπριακή πρωτεύουσα και νοσηλεύονταν με μεταστατικό καρκίνο του πνεύμονα και οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια. Εξέπνευσε στις 12 Δεκεμβρίου στη 1.08 μετά τα μεσάνυχτα, ενώ νοσηλεύονταν στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Η κηδεία του έγινε στις 15 Δεκεμβρίου 2008 στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας στο Στρόβολο και τάφηκε στο νεκροταφείο της Κάτω Δευτεράς.

Κλοπή της σορού του

Στις 11 Δεκεμβρίου 2009, ο τάφος του βεβηλώθηκε και κλάπηκε η σορός του , πράξη που ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δημήτριος Χριστόφιας, χαρακτήρισε ως «ιεροσυλία» και η σορός του βρέθηκε στις 8 Μαρτίου 2010, σε νεκροταφείο κοντά στην πρωτεύουσα. Σύμφωνα με κάποιες αρχικές πληροφορίες, τις οποίες επιβεβαίωσε ο Κύπριος Υπουργός Δικαιοσύνης Λουκάς Λουκά, η κλοπή είχε ως σκοπό την απόσπαση λύτρων, όμως η οικογένεια του απέρριψε τους σχετικούς ισχυρισμούς. Η αστυνομία της Λευκωσίας, στις 9 Μαρτίου 2010, προχώρησε σε ταυτοποίηση μέσω εξέτασης DNA, του νεκρού σώματος του και στις 12 Μαρτίου 2010, ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο της Κάτω Δευτεράς.

Εξωτερικές συνδέσεις

• Τάσσος Παπαδόπουλος-η ζωή του σε αφήγηση, μέρος 1ο
• Τάσσος Παπαδόπουλος-η ζωή του σε αφήγηση, μέρος 2ο
• «Κέντρο Μελετών Τάσσος Παπαδόπουλος»

Διαβάστε τα λήμματα

ΕΟΚΑ-1955 ΕΟΚΑ (1η Απριλίου 1955) Η Οργάνωση Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών-Ε.Ο.Κ.Α. Ο τόπος Φυλακισμένα μνήματα Αρχηγός Γεώργιος Γρίβας Πολιτική Καθοδήγηση Κώστας Μόντης Υποστηρικτές Σπυρίδων Παπαγεωργίου Θεόφιλος Γεωργιάδης Τάσος Παπαδόπουλος Τάκης Μεγαλοοικονόμου Φάνης Χαμόδρακας Βιβλιογραφία Από την ΕΟΚΑ στην ΕΟΚΑ Β΄ Εθνικοί ήρωες Επιφανείς μαχητές Γρηγόριος Αυξεντίου Ανδρέας Δημητρίου Μάρκος Δράκος Αυγουστής Ευσταθίου Ανδρέας Ζάκος Μιχαήλ Καραολής Ανδρέας Κάρυος Πάτροκλος Κόκκινος Μιχαήλ Κουτσόφτας Στυλιανός Λένας Νεοπτόλεμος Λεφτής Κυριάκος Μάτσης Χαρίλαος Μιχαήλ Στέλιος Μαυρομάτης Ανδρέας Παναγίδης Ευαγόρας Παλληκαρίδης Ηλίας Παπακυριακού Ιάκωβος Πατάτσος Φώτης Πίττας Σάββας Ροτσίδης Χρίστος Σαμάρας Χρίστος Τσιάρτας Ορθόδοξοι Ιερωμένοι Αρχιεπίσκοποι Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Β' Μητροπολίτες Μητροπολίτης Άνθιμος (ο Μαχαιριώτης), Μητροπολίτης Γεννάδιος (ο Μαχαιριώτης), Μητροπολίτης Κυπριανός (ο Κυριακίδης) Ιερείς Παπασταύρος Παπαγαθαγγέλου

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org