Τζόζεφ Μέρικ

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Τζόζεφ Μέρικ, [Joseph Carey Merrick], Άγγλος πολίτης που έγινε γνωστός ως ο «άνθρωπος ελέφαντας», και απασχόλησε την επιστήμη, λόγω της ασθένειας από την οποία έπασχε και η οποία του προκάλεσε σωματική δυσμορφία, γεννήθηκε στις 5 Αυγούστου 1862 στο Λέστερ, [Leicester], και πέθανε στις 11 Απριλίου 1890, στο Whitechapel Hospital του Λονδίνου.

Τζόζεφ Μέρικ

Βιογραφία

Γονείς του ήταν ο Άνταμ Ρόκλεϋ Μέρικ, [Joseph Rockley Merrick], χειριστής μηχανημάτων σε εργοστάσιο βαμβακιού και ιδιοκτήτης καταστήματος ψιλικών και η Μαίρη Τζέην Πότερτον, [Mary-Jane Potterton], δασκάλα σε κατηχητικό, πέθανε στις 19 Μαΐου 1873 από βρογχοπνευμονία. Είχε τρία ακόμη αδέλφια, τον John-Thomas, ο οποίος γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1864 και απεβίωσε σε ηλικία μόλις 3 μηνών, τον Ιούλιο του 1864, τον William-Arthur, που γεννήθηκε το 1866 και πέθανε από οστρακιά σε ηλικία 4 ετών και τη Marion-Eliza, που γεννήθηκε το 1867 με κάποια μορφή αναπηρίας και πέθανε στα 24 χρόνια της.

Η ασθένεια

Σε ηλικία 21 μηνών είχε ήδη ορισμένα οιδήματα στα χείλη και ένα εξόγκωμα στο κεφάλι, στο χρώμα της στάχτης, παρόμοιο χρώμα με το δέρμα του ελέφαντα, ενώ λίγο καιρό αργότερα άρχισε να διογκώνεται το δεξί του χέρι και οι πατούσες του και σταδιακά αποκτούσαν το χρώμα του ελέφαντα. Η οικογένεια του υποστήριζε πως για αυτή τη δυσμορφία του έφταιγε το σύνδρομο «Maternal Impression», καθώς μητέρα του, την είχε τρομάξει ένας ελέφαντας. Στη διάρκεια των παιδικών του χρόνων τραυματίστηκε από πτώση στο ισχίο και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κυκλοφορεί έκτοτε κουτσαίνοντας. Όμως παρόλα τα προβλήματα δυσπλασίας και παραμορφώσεως που παρουσίαζε κατάφερε να τελειώσει τα μαθήματα της βασικής εκπαιδεύσεως. Μετά το θάνατο της μητέρας του, ο πατέρας του παντρεύτηκε ξανά και η μητριά του τον απομάκρυνε από το σπίτι. Στα 13 του ξεκίνησε να εργάζεται σε εργοστάσιο παραγωγής τσιγάρων, όμως σε ηλικία 16 ετών τον απομάκρυναν καθώς είχε επηρεαστεί η απόδοσή του, λόγω των προβλημάτων στα χέρια του. Με τη βοήθεια του πατέρα του κατάφερε να εξασφαλίσει άδεια πλανόδιου πωλητή, με την οποία μπορούσε να εμπορεύεται προϊόντα, όμως η προσπάθειά του δεν είχε αίσιο αποτέλεσμα και λίγο αργότερα ο θείος του Charles Merrick, τον φιλοξένησε στο σπίτι του καθώς κατέληξε άστεγος.

Ενήλικη ζωή

Τον Δεκέμβριο του 1879 φιλοξενήθηκε αρχικά για δώδεκα εβδομάδες στο πτωχοκομείο του Λέστερ, [Leicester Union Workhouse], όπου με ένα μικρό διάλειμμα παρέμεινε τελικά για σχεδόν τέσσερα χρόνια. Στο μεσοδιάστημα υποβλήθηκε σε εγχείρηση για την αφαίρεση των εξογκωμάτων στο στόμα του, που πλέον τον δυσκόλευαν στην ομιλία αλλά και στη σίτιση. Ο Sam Torr, ιδιοκτήτης καμπαρέ και οι J. Ellis, George Hitchcock και Sam Roper, φρόντισαν ώστε από τις 3 Αυγούστου 1884, αφού εγκατέλειψε το πτωχοκομείο να ξεκινήσει περιοδεία στα ανατολικά Μίντλαντς και στο Νόττινχαμ, [Nottingham], στη διάρκεια της οποίας απέκτησε το προσωνύμιο «The Elephant Man» καθώς τον παρουσίαζαν ως «μισό άνθρωπο και μισό ελέφαντα». Το χειμώνα του 1884 εργάστηκε στο Λονδίνο στην οδό Whitechapel 123 απέναντι από το νοσοκομείο Whitechapel, [σημερινό Royal London Hospital], κοντά στον Tom Norman παρουσιαστή freakshows και στη διάρκεια του «σόου», διέθεταν με αντίτιμο το έντυπο «Τhe Autobiography of Joseph Carey Merrick», όπου περιέγραφε την έως τότε ζωή του. Σταδιακά η περίπτωσή του γινόταν ευρύτερα γνωστή και απασχόλησε τον χειρουργό Sir Frederick Treves, ο οποίος όταν τον αντίκρισε τον χαρακτήρισε ως «Το πιο αηδιαστικό δείγμα ανθρώπου που έχω δει ποτέ μου». Με τη φροντίδα του μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου τον υπέβαλαν σε εξετάσεις και κατέγραψαν τα αποτελέσματά τους, που έδειξαν ότι τότε είχε:

  • περίμετρο κεφαλιού 91 cm,
  • περίμετρο δεξιού καρπού 30 cm,
  • περίμετρο δακτύλου δεξιού χεριού 15cm,
  • στο δέρμα του υπήρχαν θηλώματα, με δυσάρεστη οσμή,
  • ότι ο ιστός του δέρματός ήταν αδύναμος με αποτέλεσμα το δέρμα του να είναι χαλαρό και να κρέμεται καθώς και
  • σκελετικές δυσπλασίες στο δεξί του χέρι, στα πόδια του και στο κρανίο του.

Συνυπολογίζοντας και τη δυσκολία στην ομιλία, ο Treves κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν διανοητικά καθυστερημένος, όμως τον εξέτασε μερικές ακόμη φορές και τον φωτογράφισε γυμνό, φωτογραφίες που προστέθηκαν στην αυτοβιογραφική του παρουσίαση, ενώ παρουσίασε την περίπτωση της ασθένειάς του στις 2 Δεκεμβρίου 1884, σε μια συνάντηση της Παθολογικής Εταιρείας του Λονδίνου, [Pathological Society of London]. Μετά από καταγγελίες πολιτών το σόου απαγορεύτηκε από την αστυνομία και στη συνέχεια άρχισε να περιοδεύει στην Ευρώπη με τον Roper και δύο νάνους γνωστούς και ως «Roper’s midgets», όμως στις Βρυξέλλες έπεσε θύμα κλοπής από τον manager του ο οποίος του έκλεψε το τεράστιο για την εποχή, ποσό των 50 λιρών που ήταν τοι σύνολο των οικονομιών του.

Στις 24 Ιουνίου 1886 επέστρεψε μετά από μεγάλη προσπάθεια στο σιδηροδρομικό σταθμό του Λονδίνου, [Liverpool Street], όπου έδωσε στην αστυνομία την κάρτα του καθηγητή Treves, ο οποίος έδειξε ενδιαφέρον και τον εγκατέστησε σε ένα απομονωμένο δωμάτιο στην σοφίτα του Royal London Hospital. Με την παρέμβαση της εφημερίδας «Times» και τη βοήθεια του Carr Gromm διευθυντού του νοσοκομείου, του παραχώρησαν στο ισόγειο της ανατολικής πτέρυγας δύο δωμάτια με αυλή, χωρίς καθρέπτες, ένα ειδικό κρεβάτι-πολυθρόνα κατασκευής του μηχανικού Γουίλιαμ Τέιλορ, στο οποίο κοιμόταν καθιστός, αφού αν επιχειρούσε να ξαπλώσει θα έσπαγε τον λαιμό του. Στο νοσοκομείο επιδόθηκε στο συστηματικό διάβασμα και την κατασκευή ομοιωμάτων κτιρίων από χαρτόνι, μερικά από τα οποία σώζονται. Η τότε γνωστή ηθοποιός Madge Kendal διοργάνωσε εράνους για να τον βοηθήσει, ενώ τον επισκέφθηκε και η Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα της Ουαλίας.

Το τέλος του

Η νεκροψία στο πτώμα του έδειξε ως αιτία θανάτου την ασφυξία που προκλήθηκε λόγω του σπασμένου του λαιμού και πιθανολογείται ότι προκλήθηκε από την προσπάθειά του να κοιμηθεί όπως ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Το θάνατό του ακολούθησε μια μικρή ιδιωτική τελετή. Ο Treves διαμέλισε το σώμα του, πήρε γύψινα εκμαγεία από το κεφάλι και τα άκρα του για επιστημονική εξέταση, δείγματα από το δέρμα του που διατηρήθηκαν σε φορμόλη, όμως καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου και συναρμολόγησε τον σκελετό του, ο οποίος φυλάσσεται στο Βασιλικό Νοσοκομείο του Λονδίνου, [Royal London Hospital], ενώ κάποια τμήματα του σώματός του τάφηκαν σε άγνωστο μέρος. Το 1923 ο Treves έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «The Elephant Man and Other Reminiscences», όπου σε κάποια σημεία του τον αναφέρει ως John, γεγονός που δημιούργησε σύγχυση για το μικρό του όνομα και πολλοί βιογράφοι αντλώντας πληροφορίες από το βιβλίο, αναφέρουν έκτοτε λάθος το όνομά του. Στη γενέτειρά του το Λέστερ, αποκαλύφθηκε στις 15 Μαΐου 2004 μια αναμνηστική πλάκα, προς τιμή του. Η δυσμορφία του δεν είναι η μοναδική καταγεγραμμένη στα ιατρικά χρονικά. Στις αρχές του 21ου αιώνα, στην επαρχία Χουνάν της Κίνας, καταγράφηκε η περίπτωση του Huang Chuncai, ο οποίος σε ηλικία τεσσάρων ετών άρχισε να αναπτύσσει εξογκώματα στο πρόσωπο του και στην ηλικία των 35 ετών οι γιατροί προσπαθώντας να βελτιώσουν την κατάστασή της υγείας του, τον υπέβαλαν το 2007 και το 2008 σε δυο εγχειρίσεις και του αφαίρεσαν 20 κιλά όγκου από το πρόσωπο.

Ιατρικές εκτιμήσεις

Το «σύνδρομο του Πρωτέα» είναι η επικρατέστερη θεωρία συνδυασμένο με την νευροφιβρομάτωση, για την ασθένεια από την οποία έπασχε ενώ γιατροί από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Νορβηγία και την Αυστραλία, χρησιμοποίησαν για γενετικές αναλύσεις, οστά και τρίχες. Τα αποτελέσματα των ερευνών δημοσιοποιήθηκαν στις 31 Ιουλίου 2003 όταν προβλήθηκε το πρώτο επεισόδιο της σειράς τριών ντοκιμαντέρ [1] «The Curse of the Elephant Man», [H Κατάρα του Ανθρώπου Ελέφαντα] [2], την οποία χρηματοδότησε το Discovery Health Channel. Στη σειρά και με βάση το σκελετό του καθώς και φωτογραφίες συγγενών του που βρίσκονται εν ζωή, συνέθεσαν στον υπολογιστή εικόνες του, όπως θα ήταν αν δεν είχε νοσήσει. Με βάση της έως τότε ιατρικές θεωρίες επικρατούσε η άποψη ότι έπασχε από νευροϊνωμάτωση τύπου Ι, μια κληρονομική ασθένεια που προκαλεί καλοήθεις όγκους στο νευρικό σύστημα και στο δέρμα, ενώ άλλοι επιστήμονες πίστευαν ότι έπασχε από το «Σύνδρομο του Πρωτέα», το οποίο προκαλεί διόγκωση των οστών, του κεφαλιού και του δέρματος, όμως σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ, πιθανόν να έπασχε και από τις δύο ασθένειες.

Τέχνη

Η ζωή του αποτέλεσε το θέμα της κινηματογραφικής ταινίας «The Elephant Man» το 1980 [3], σε σκηνοθεσία του Ντέιβιντ Λιντς, με πρωταγωνιστή τον Τζον Χαρτ, ενώ το ομώνυμο θεατρικό έργο του Μπέρναρντ Πόμερανς, απέσπασε το 1979, το βραβείο Tony ως το καλύτερο θεατρικό έργο, καθώς και θέμα μιας όπερας.

Εξωτερικές συνδέσεις

Παραπομπές

  1. ↑ [Γενετική ανάλυση στο DNA του Ανθρώπου Ελέφαντα Focus.gr]
  2. ↑ [Η επιστήμη επί της οθόνης Kathimerini.gr]
  3. ↑ [«I am not an animal-I am a human being»]



Ανακτήθηκε από «http://el.metapedia.org/m/index.php?title=Τζόζεφ_Μέρικ&oldid=133581»