Τόμας Έλιοτ

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

O Τόμας Στερνς Έλιοτ, [αγγλικά: Thomas Stearns Eliot], Αμερικανός ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας και δοκιμιογράφος τιμημένος με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας [1] του έτους 1948, που θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ού αιώνα και ηγετική φυσιογνωμία του μοντερνιστικού κινήματος στην ποίηση, γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1888 στην πόλη Σαιντ Λιούις [St Louise], της πολιτείας του Μιζούρι [Missouri], στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και πέθανε από εμφύσημα στις 4 Ιανουαρίου 1965, στο σπίτι του στο Λονδίνο.

Στις 26 Ιουνίου 1915 παντρεύτηκε την Βίβιεν Χέι-Γουντ [Vivienne Haigh-Wood], στο Ληξιαρχείο του Χάμστεντ, κρατώντας αρχικά κρυφό το γάμο από τους γονείς του, όμως η σύζυγος του παρουσίασε έντονη ψυχική διαταραχή και το 1933, χώρισαν. Η Vivienne νοσηλεύονταν σε ψυχιατρικό ίδρυμα από το 1938 και πέθανε το 1947, έγκλειστη στην κλινική, μετά τη διάγνωση της με υστερία. Στις 10 Ιανουαρίου του 1957, παντρεύτηκε για δεύτερη φορά, με την τριαντάχρονη Βάλερι Φλέτσερ [Esmé Valerie Fletcher-Eliot], η οποία υπήρξε γραμματέας του. Από τους γάμους του δεν απέκτησε κληρονόμους.

Thomas Stearns Eliot

Βιογραφία

Παππούς του ήταν ο Γουίλιαμ Γκρήνλιφ Έλιοτ [2] [William Greenleaf Eliot], ουνιταριστής κληρικός και συνιδρυτής του Πανεπιστημίου Ουάσινγκτον στο Μιζούρι, που πέθανε ένα χρόνο πριν τη γέννησή του Τόμας. Πατέρας του ήταν ο επιχειρηματίας Χένρυ Γουερ Έλιοτ [Henry Ware Eliot], πρόεδρος της εταιρείας Hydraulic-Press Brick Company, ικανός οικονομολόγος και μητέρα του η δασκάλα Σαρλότ Σαμπ Στερνς [Charlotte Champe Stearns], η οποία έγγραφε ποιήματα, που έστελνε σε φίλους ή να δημοσίευε σε εφημερίδες, των οποίων ήταν το μικρότερο παιδί. Ο Τόμας, που γεννήθηκε με με συγγενή διπλή κήλη, γεγονός που τον ανάγκαζε να φοράει ειδικό επίδεσμο κατά το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του, είχε τέσσερις αδελφές, που ήταν έντεκα έως δεκαεννέα χρόνια μεγαλύτερες από εκείνον κι έναν αδελφό, οκτώ χρόνια μεγαλύτερο του. Ο Τόμας Έλιοτ γεννήθηκε με πρόβλημα διπλής κήλης, μια κατάσταση όπου τα έντερα του διόγκωναν το κοιλιακό τοίχωμα του σε δύο μέρη, γεγονός που τον παρεμπόδιζε να παίζει και να συμμετέχει στις δραστηριότητες των συνομηλίκων του, που όμως τον ώθησε με πάθος στο γράψιμο και το διάβασμα.

Σπουδές

Αρχικά παρακολούθησε μαθήματα σε ένα μικρό ιδιωτικό σχολείο και το 1898 μεταγράφηκε στην Ακαδημία Σμιθ [Smith Academy], ένα σχολείο που ιδρύθηκε από τον παππού του, όπου vw to 1905, έμαθε λατινικά, ελληνικά, γαλλικά και γερμανικά. Εκεί εξέδιδε ένα χειρόγραφο περιοδικό και έγραψε μια σειρά από ιστορίες που σχετίζονταν με την Ακαδημία Σμιθ. Στη συνέχεια παρακολούθησε προπαρασκευαστικά μαθήματα στη Milton Academy της Μασσαχουσέτης και από το 1906 έως το 1909 παρακολούθησε μαθήματα στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, όπου ήταν πρόεδρος ο εξάδελφός του Charles William Eliot και αποφοίτησε με πτυχίο Bachelor of Arts, μετά από τρία χρόνια, αντί για τέσσερα, και για ένα έτος εργάστηκε ως βοηθός φιλοσοφίας στο Χάρβαρντ.

Στη συνέχεια το 1910, παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στα αγγλικά και τη Φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης, όπου διάβαζε με πάθος τα γραπτά του F.H. Bradley, Βουδισμό και ινδικές φιλοσοφίες, ενώ το 1911 επέστρεψε στο Χάρβαρντ για να μελετήσει ινδική φιλοσοφία και σανσκριτικά. Το 1914 τιμήθηκε με υποτροφία για το Merton College της Οξφόρδης και το ίδιο έτος, στις αρχές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, μετακόμισε στην Αγγλία και παρακολούθησε μαθήματα στο Merton College, όπου συνάντησε την πρώτη σύζυγό του, η οποία ήταν λέκτορας του Cambridge. Έκτοτε ταύτισε τη ζωή του με τη Βρετανία, όπου το 1927 πολιτογραφήθηκε υπήκοος και ζούσε σε διαμέρισμα στο Τσέλσι με θέα τον ποταμό Τάμεση. Αν και υπέβαλλε τη διδακτορική του διατριβή με τίτλο «Η εμπειρία και αντικείμενα της γνώσης στη φιλοσοφία του F.H. Bradley» το 1916, διέκοψε τις σπουδές του και δεν πήρε ποτέ το διδακτορικό του.

Επαγγελματική δραστηριότητα

Εργάστηκε ως καθηγητής γαλλικών και Λατινικών σε ιδιωτικά σχολεία του Λονδίνου, όπως τα Highgate School, Royal Grammar School και το High Wycombe. Το 1917 προσλήφθηκε ως υπάλληλος στην Lloyds Bank στο Λονδίνο, όπου ασχολήθηκε με τους λογαριασμούς στο εξωτερικό και παράλληλα δημοσίευσε το πρώτο του ποιητικό βιβλίο με τίτλο

  • «Prufrock and Other Observation»,

ενώ προσλήφθηκε ως βοηθός αρχισυντάκτη στο λογοτεχνικό περιοδικό «The Egoist». Στους φιλικούς του κύκλους ήταν γνωστός με το παρατσούκλι «Possum». Το 1920, στη διάρκεια ενός ταξιδιού του στο Παρίσι συνάντησε το συγγραφέα Τζέιμς Τζόις και τον καλλιτέχνη Wyndham Lewis με τον οποίο έγιναν στενοί φίλοι. Το 1925 προσλήφθηκε ως λογοτεχνικός συντάκτης στον εκδοτικό οίκο «Faber & Gwyer» αργότερα «Faber & Faber», όπου εργάστηκε ς τα τελευταία χρόνια της ζωής του με το βαθμό του διευθυντή, ενώ διατηρούσε εκεί γραφείο και εργάζονταν γράφοντας επιστολές και άρθρα. Το 1932 ταξίδεψε στην Αμερική και δίδαξε στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, ενώ το 1933 που επέστρεψε στην Αγγλία, ζήτησε και πήρε διαζύγιο από την πρώτη του σύζυγο.

Το τέλος του

Ήταν χρόνιος καπνιστής για πολλές δεκαετίες, γεγονός που του δημιούργησε ζητήματα υγείας, όπως βρογχίτιδα, ταχυκαρδία, μειωμένη ανοσία και αντοχή, αλλά και έντονα αναπνευστικά προβλήματα. Η σορός του αποτεφρώθηκε στο κρεματόριο Golders Green και σύμφωνα με την επιθυμία του, οι στάχτες του μεταφέρθηκαν στην εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ [St. Michael's Church], στο Ανατολικό Coker [East Coker], το χωριό απ' όπου οι προγονοί του μετανάστευσαν στην Αμερική.

Διακρίσεις

Τον Ιανουάριο του 1948 ανακηρύχθηκε μέλος του «Τάγματος της Αρετής», [«Order of Merit»], και το φθινόπωρο του ίδιου έτους του απονεμήθηκε το βραβείο Nobel Λογοτεχνίας, ενώ τιμήθηκε με τον τίτλο του «Officier» στη Λεγεώνα της Τιμής. Το 1949, ο Βασιλιάς Γεώργιος VI τον βράβευσε με το μετάλλιο του «Τάγματος της Τιμής», ένα από τα σημαντικότερα βραβεία της Βρετανίας, ενώ το 1964, δεν ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής ώστε να παραλάβει το βραβείο του όταν ο Πρόεδρος Τζόνσον του απένειμε το «Μετάλλιο της Ελευθερίας». Στη γωνιά των ποιητών, στην «Poet's Corner» της εκκλησίας Westminster Abbey, υπάρχει το μνημείο του, δίπλα σ’ εκείνα του Tennyson και του Browning.

Εργογραφία

Άρχισε να γράφει ποιήματα το 1910, όταν ήταν σπουδαστής στο Χάρβαρντ, με τρόπους που αμφισβητούσε τις ηθικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις της οικογένειάς του. Τα πρώτα του ποιήματα ήταν επηρεασμένα από το έργο του Έντουαρντ Φιτζέραλντ και δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά ή σε μικρά βιβλία, όπως το ποίημα «The Love Song of J. Alfred Prufrock» που δημοσιεύθηκε το 1915, από τον Έζρα Πάουντ το 1915 στο περιοδικό «Ποίηση».

Ήταν ένας από τους πρωτοπόρους του μοντερνισμού, ένα ρεύμα στην τέχνη και τη λογοτεχνία, που ήταν δημοφιλές στην Αμερική και την Ευρώπη κατά το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα. Μεγάλο μέρος από τα γραπτά του είναι εμπνευσμένο από τις εικόνες που παρατηρούσε στο περιβάλλον του, όπως από τον ποταμό Μισισιπή, τη ρύπανση και την υποβάθμιση των συνοικιών του Αγίου Λουδοβίκου, από τον απέραντο ωκεανό και τις παραλίες κοντά στο σπίτι στη Μασαχουσέτη, όπου ζούσε τα καλοκαίρια. Δημοσίευσε και εξέδωσε πλήθος κριτικών και θεωρητικών έργων, έχει χαρακτηριστεί ως ο μεγαλύτερος κριτικός λογοτεχνίας του 20ου αιώνα, κυρίως για τη θέση και τον ρόλο της τέχνης στην κοινωνία.

Ποιητικές συλλογές

Έγραψε και δημοσιεύθηκαν τα ποιήματα και οι ποιητικές συλλογές

  • «The Love Song of J. Alfred Prufrock», το 1915,
  • «Prufrock and other Observations», το 1917,
  • «Poems», το 1919,
  • «Ara Vos Prec», το 1920,
  • «The Waste Land», το 1922,
  • «Poems 1909-1925», το 1925,
  • «The Hollow Men», το 1925,
  • «Ash-Wednesday», το 1930,
  • «Sweeney Agonistes», το 1932,
  • «Collected poems 1909-1935», το 1936,
  • «Old Possum’s Book of Practical Cats», τον Οκτώβριο του 1939,
  • «East Coker», το 1940,
  • «Burnt Norton», το 1941,
  • «The Dry Salvages», το 1941,
  • «Little Gidding», το 1942,
  • «Four Quartets», το 1944,
  • «On Poetry and Poets», το 1957,
  • «Collected Poems 1909-1962», το 1963.

Θεατρικά έργα

  • «The Rock», το 1934,
  • «Murder in the Cathedral», το 1935,
  • «The family reunion», το 1939,
  • «The cocktail Party», το 1950,
  • «The confidential clerk», το 1954,
  • «The Elder Statesman», το 1959.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. T.S.Eliot-Biographical Nobelprize.org
  2. Eliot Genealogy Γενεαλογικό δένδρο της οικογένειας Έλιοτ