Τόμας Γούντροου Γουΐλσον
Ο Τόμας Γούντροου Γουΐλσον, πολιτικός και 28ος πρόεδρος των ΗΠΑ, γεννήθηκε το 1858 στο Στάντον της Βιρτζίνια, πέθανε το 1924 στην Ουάσιγκτον και ήταν παντρεμένος από το 1886 με την Ελεν Λουίζ Αξσον από τη Γεωργία.
Περιεχόμενα
Βιογραφικό
Κατάγονταν από γονείς με αυστηρές πρεσβυτεριανές αρχές, ο θεολόγος και ιερέας πατέρας του του «κληροδότησε» τον ακέραιο έως πουριτανικό χαρακτήρα του, και πέρασε τα νεανικά του χρόνια στη Νότια Καρολίνα. Το 1875 εισήχθη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, από όπου αποφοίτησε χωρίς ιδιαίτερες διακρίσεις, και πριν από το πτυχίο του είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο για το σύστημα επιτροπών του Κογκρέσου]το οποίο απέσπασε καλές κριτικές και θεωρήθηκε ενδεικτικό της ωριμότητας του. Επέστρεψε στην Ατλάντα και αφού απέτυχε στην προσπάθειά του να ασκήσει τη δικηγορία, επέστρεψε στο πανεπιστήμιο για να σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες και το το 1886 απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα, με θέμα τις επιτροπές του Κογκρέσου. Μετά τον γάμο του αποφασίζει να ακολουθήσει ακαδημαϊκή σταδιοδρομία και το 1888 γίνεται καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ και δύο χρόνια μετά καταλαμβάνει τις έδρες της Νομολογίας και της Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, του οποίου από το 1902 ώς το 1910, έγινε πρύτανης.
Κυβερνήτης & Πρόεδρος
Τον Σεπτέμβριο του 1910 το Δημοκρατικό Κόμμα τον πρότεινε ως υποψήφιο για το αξίωμα του κυβερνήτη του Νιου Τζέρσι, όπου εκλέχθηκε και αποδείχτηκε δραστήριος και μεταρρυθμιστής, αλλά το 1912 το συνέδριο των Δημοκρατικών τον πρότεινε ως υποψήφιο για την προεδρία των ΗΠΑ, χρίσμα που έλαβε επίσημα το 1913 και εξελέγη πρόεδρος.
Εσωτερική πολιτική
Πρώτο μέλημα της πρώτης από τις δύο θητείες του, ήταν η μείωση της φορολογίας και των δασμών με την ψήφιση του νόμου «Aderwood Tariff», όπως προκειμένου να «ισοφαρίσει» την απώλεια των δημοσίων εσόδων επέβαλε έναν ομοσπονδιακό φόρο εισοδήματος και εισήγαγε νομισματική μεταρρύθμιση με στόχο να σταματήσει τα «παιχνίδια των διακυμάνσεων» που έπαιζαν με τις ισοτιμίες οι μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες. Το 1914 πέθανε η σύζυγος του του και την ίδια χρονιά όλο το ενδιαφέρον του στράφηκε στον αγώνα κατά των τρασ, για το λόγο αυτό συνέστησε την Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου και «πέρασε» τον «Νόμο Κλέιτον» πιστεύοντας ότι θα βάλει φρένο στον αθέμιτο ανταγωνισμό που έπληττε τους Αμερικανούς μικρομεσαίους επιχειρηματίες. Το 1919 υπέστη ημιπληγία και στις εκλογές του 1920 δεν εκλέχθηκε, όμως τον ίδιο χρόνο πέτυχε την ψήφιση του νόμου, για το δικαίωμα των γυναικών να ψηφίζουν. Το 1919 του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ για την ειρήνη.
Εξωτερική πολιτική
Η εξωτερική του πολιτική ήταν επεκτατική και στο διπλωματικό και κυρίως στον οικονομικό τομέα. Όταν ξέσπασε στην Ευρώπη ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, τάχθηκε υπέρ της ειρήνης και της ουδετερότητας της χώρας και με το σύνθημα αυτό κατέβηκε και στην προεκλογική εκστρατεία του 1916. Στις 2 Απριλίου 1917 μετά τη βύθιση αμερικανικών πλοίων από γερμανικά υποβρύχια, αναγκάστηκε να εμπλακεί στον πόλεμο και στην ομιλία του στις 8 Ιανουαρίου 1918, απαρίθμησε τα περίφημα «14 Σημεία» που θεωρούσε απαραίτητη προϋπόθεση για τη διαρκή ειρήνη, όμως την ίδια χρονιά το κόμμα του έχασε τον έλεγχο της Γερουσίας. Επισκέφθηκε τη Γαλλία όπου διακήρυξε για μία ακόμη φορά τις αρχές του για τη διασφάλιση της ειρήνης μέσω της ιδρύσεως της Κοινωνίας των Εθνών, προσπάθεια στην οποία απέτυχε, και στις 28 Ιουνίου 1919 υπεγράφη η Συνθήκη των Βερσαλλιών, με την οποία έληξε ο πόλεμος έληξε και επέστρεψε στην Αμερική.
Συγγραφικό έργο
Έγραψε και δημοσίευσε
- "Ιστορία του Αμερικανικού λαού",
- "Κοινοβουλευτική κυβέρνηση",
- "Το κράτος",
- "Γεώργιος Ουάσιγκτον",
- "Η νέα ελευθερία",
- "Διεθνή ιδεώδη",
- "Στο όνομα του ανθρωπισμού" κ.ά.
Συνέντευξη
- «Τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα μπήκαν «συνεταίροι» στην πολιτική»
(Η συνέντευξη παραχωρήθηκε στο δημοσιογράφο Ισαάκ Φ. Μάρκοσον και δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Munsey’s Magazine» τον Οκτώβριο του 1911) .
«Επειδή τον έχουμε καταχωρίσει στις συνειδήσεις μας ως άνθρωπο του πνεύματος, έναν διανοούμενο «χαρτογιακά», καταπονημένο από το βάρος των ευθυνών που έχουν πέσει στίς πλάτες του, πρέπει να σας πω ότι αυτή η εικόνα είναι λάθος.
Ο Γούντροου Γουίλσον δεν είναι κανένα ευαίσθητο κολεγιόπαιδο. Είναι ο άνθρωπος που βγήκε από το πανεπιστημιακό γραφείο του και μπήκε στο Καπιτώλιο την εποχή που το νομοθετικό σώμα ήταν «βουτηγμένο» στη διαφθορά -στην ημερήσια διάταξή του ήταν τα ρουσφέτια και οι χρηματισμοί-, πήρε ένα «σκουπόξυλο» και καθάρισε την «Κόπρο του Αυγεία».
Μέσα σε έξι μήνες από τη στιγμή που έγινε κυβερνήτης έδειξε την πυγμή του. Κατ' αρχήν «έβαλε πάγο» στο ίδιο το κόμμα του, υποστηρίζοντας ότι ρόλος του δεν είναι να στέλνει στη Γερουσία αντιπροσώπους-«μηχανές παραγωγής πλούτου».
Πέταξε έξω από το γραφείο του τον πρόεδρο της τοπικής κομματικής επιτροπής (ο οποίος τον είχε κατηγορήσει για κατάχρηση εξουσίας), λέγοντας του να φύγει και να μην ξαναπατήσει το πόδι του. Κατάφερε να συσπειρώσει μεγάλο μέρος των Δημοκρατικών αλλά και των Συντηρητικών του Νιου Τζέρσεϊ προωθώντας έναν εκλογικό νόμο που προέβλεπε εξυγίανση και αποκοπή του ομφάλιου λώρου των κομμάτων από τα μεγάλα αφεντικά.
Τέθηκε επικεφαλής μιας μικρής «επιχείρησης καθαρά χέρια», καλώντας τον λαό να αντιδράσει στα φαινόμενα σήψης του δημοσίου βίου και να αξιώσει έγκυρη, μη αυταρχική, χρηστοήθη και ανοιχτόμυαλη εκτελεστική εξουσία. Με λίγα λόγια, αφύπνισε τον κόσμο, βγάζοντας τον από τον πολιτικό λήθαργο του. Έδωσε στον αγώνα για την κάθαρση την ίδια αξία με τον αγώνα για την ανεξαρτησία.
Οι αρχές του είναι αξιοθαύμαστες. Αλλά ακόμη πιο αξιοθαύμαστα είναι το θάρρος και η αποφασιστικότητα του. Αν ρωτήσεις τον κυβερνήτη Γουϊλσον πώς έγινε αυτό το θαύμα, να μεταμορφωθεί από έναν χαμηλών τόνων πανεπιστημιακό σε Ηρακλή της αμερικανικής πολιτικής, θα σου απαντήσει:
«Γεννήθηκα πολιτικό ζώον, άλλωστε από παιδί παρακολουθούσα την πολιτική. Γι' αυτό εξάλλου σπούδασα και νομικά. Ετσι πιστεύαμε εμείς εκεί στον Νότο, ότι η νομική είναι το πιο σύντομο μονοπάτι για να οδηγηθείς στην πολιτική.
Εγκατέλειψα την επιστήμη μου πολύ αργότερα, όταν αποδείχθηκε ότι δεν γίνεται να είμαι ταυτόχρονα έντιμος δικηγόρος και καλός πολιτικός. Τουλάχιστον εγώ δεν είχα καταλάβει πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο -και εδώ που τα λέμε, ούτε και τώρα το καταλαβαίνω...
Μετά άρχισα να μελετώ την πολιτική. Κάθισα ξανά στα θρανία για να σπουδάσω πολιτικές επιστήμες και να κατανοήσω καλύτερα ορισμένες κυβερνητικές ενέργειες. Ο κόσμος νομίζει ότι είμαι γεννημένος πολυμαθής υπότροφος. Δεν είμαι. Είμαι γεννημένος άνθρωπος της πολιτικής περιπέτειας».
Το τέλος του
Την ίδια χρονιά για λόγους υγείας, καθώς μία θρόμβωση είχε αφήσει παράλυτο το αριστερό μέρος του σώματος του, εξαναγκάστηκε να εγκαταλείψει την περιοδεία την οποία ξεκίνησε και να αποσυρθεί από τη μάχη για τις εκλογές του 1920, χρόνο στον οποίο κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Μετά την αποτυχία του να δώσει σάρκα και οστά στο όραμα της Κοινωνίας των Εθνών και ως τη λήξη της θητείας του στις 4 Μαρτίου 1921 τήρησε σιωπή για τα εξωτερικά θέματα και αποσύρθηκε στην πόλη της Ουάσιγκτον, όπου πέρασε τα τελευταία τρία χρόνια της ζωής του.
Εξωτερικές συνδέσεις
- BHMAgazino.gr Ιστορικές συνεντεύξεις / 10 Μαρτίου 2002.
