Έκθεση Γκερστάιν

Η «Έκθεση Gerstein» (PS 1553) είναι ένα από τα κύρια έγγραφα που χρησιμοποίησε κατά κόρον η κυρίαρχη άποψη για να υποστηρίξει την ύπαρξη του Ολοκαυτώματος. Παρά την επιβεβαιωμένη αυθεντικότητά της, είναι γεμάτη από λάθη και αντιφάσεις, γεγονός που την καθιστά αναξιόπιστη. Προκειμένου να αποκτήσει αξιοπιστία, επιλέγονται μόνο εκείνες τις πληροφορίες που είναι χρήσιμες για την υποστήριξη του προ-ειλημμένου συμπεράσματος της ύπαρξης των θαλάμων αερίων, και παραλείπονται ή αγνοούνται οι προφανείς τεχνικές ασυνέπειες της, οι οποίες θέτουν υπό αμφισβήτηση την αξιοπιστία της.
Έχουν κυκλοφορήσει έξι εκδοχές της έκθεσης, οι οποίες διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους, όπως απέδειξε ο Γάλλος ερευνητής Henri Roques στη διδακτορική του διατριβή . Η επίσημη ιστορία λέει ότι οι διαφοροποιήσεις δεν επηρεάζουν τη συνοχή του εγγράφου στο σύνολό του . Η έκθεση γράφτηκε τον Απρίλιο του 1945 όταν ο Γερμανός Λοχαγός των SS, o Κουρτ Γκερστάιν, παραδόθηκε στους Γάλλους και κρατήθηκε στο Rottweil.

Το περιεχόμενο

Η έκθεση αρχίζει με μια περίληψη του ιστορικού της εκπαίδευσης και της υπηρεσίας του Γκερστάιν στα SS. Στη συνέχεια επισημαίνει τις αντιστασιακές δραστηριότητες του συγγραφέα πριν από την είσοδό του στα SS. Το κεντρικό και πιο λεπτομερές μέρος αφηγείται την επίσκεψη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Belzec και την εξόντωση με θανατηφόρα αέρια που φέρεται να είδε εκεί. Το τελευταίο μέρος ασχολείται με τις υποτιθέμενες προσπάθειες του Γκερστάιν να δημοσιοποιήσει τη μαρτυρία του ενώ σιωπά για τις επίσημες δραστηριότητές του μετά την επίσκεψη στο Belzec. Οι εκδοχές της έκθεσης καταλήγουν με τη διακήρυξη της αλήθειας όλων των όσων έγραψε και της υποτιθέμενης προθυμίας του να επαναλάβει τις δηλώσεις του και ενόρκως, γεγονός που υποδηλώνει ότι έγραψε τις εκθέσεις με την προοπτική να είναι μάρτυρας στις δίκες κατά των Ναζί, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι ο ίδιος θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί ως κατηγορούμενος, όπως και έγινε λίγο αργότερα. Σε μια από τις εκδοχές της έκθεσης γράφεται η παρακάτω δήλωση:

«Όλες οι δηλώσεις μου είναι αληθινές, λέξη προς λέξη. Έχω πλήρη συνείδηση της εξαιρετικής τραγικότητας της μαρτυρίας μου, ενώπιον του Θεού και ολόκληρης της Ανθρωπότητας, και δεσμεύομαι με όρκο ότι τίποτα από όσα έχω καταγράψει εδώ δεν τα έχω  φανταστεί ή επινοήσει, αλλά ότι όλα συνέβησαν ακριβώς όπως γράφονται.»  .

Η επίσκεψη στο Μπέλζεκ

Η περιγραφή αυτής της επίσκεψης στο Μπέλζεκ, με την παράθεση τόσων λεπτομερειών, θα μπορούσε να αποτελεί μια από τις πιο ζωντανές περιγραφές της λειτουργίας των στρατοπέδων εξόντωσης, αν δεν υπήρχε η παντελής έλλειψη τεχνικής συνοχής και ο παραλογισμός που εμπεριέχει. Σε αυτή την εκδοχή, που παρατίθεται παρακάτω, οι Εβραίοι θανατώθηκαν με καυσαέρια πετρελαιοκινητήρων, πράξη τεχνικώς αδύνατη που αναλύεται λεπτομερειακά από τον μηχανικό αυτοκινήτων Friedrich Paul Berg καθώς και από τον Γάλλο αναθεωρητή Henri Roques.

 «(...) ... Οι θάλαμοι γεμίζουν. Γεμίστε τους καλά - έτσι διέταξε ο λοχαγός Wirth -. Οι άνθρωποι πατάνε ο ένας στα πόδια του άλλου. 700-800 άτομα σε 25 τετραγωνικά μέτρα... Οι πόρτες είναι κλειστές. Εν τω μεταξύ, οι άλλοι περιμένουν στην ύπαιθρο, γυμνοί... Αλλά ο κινητήρας ντίζελ δεν δούλευε... Έρχεται ο λοχαγός Wirth. Είναι ενοχλητικό γι' αυτόν που αυτό πρέπει να συμβεί ακριβώς σήμερα, που είμαι παρών. Ναι, τα βλέπω όλα! και περιμένω. Το χρονόμετρό μου έχει καταγράψει τα πάντα. 50 λεπτά, 70 λεπτά - αλλά η μηχανή δεν παίρνει μπρος! Οι άνθρωποι στους θαλάμους αερίων περιμένουν - μάταια! Τους ακούς να κλαίνε και να αναστενάζουν. "Όπως στη συναγωγή", λέει ο καθηγητής Pfannenstiel, με το αυτί του στην ξύλινη πόρτα..... Στο τέλος των 2 ωρών και 49 λεπτών - το χρονόμετρο έχει καταγράψει τα πάντα! - ο κινητήρας ντίζελ ξεκινά. Μέχρι τότε οι άνθρωποι περιμένουν στους τέσσερις θαλάμους που είναι ήδη γεμάτοι, τέσσερις φορές 750 άνθρωποι σε τέσσερις φορές 45 κυβικά μέτρα! Περνούν άλλα 25 λεπτά. Είναι αλήθεια ότι πολλοί από αυτούς είναι ήδη νεκροί. Κοιτάζεις έξω από το μικρό παράθυρο, όταν το ηλεκτρικό φως φωτίζει για μια στιγμή τον θάλαμο... Μετά από 28 λεπτά μόνο λίγοι επιβιώνουν. Τελικά, μετά από 32 λεπτά, είναι όλοι νεκροί. Οι Εβραίοι εργάτες έσωσαν τη ζωή τους με αντάλλαγμα να κάνουν αυτή τη φρικτή δουλειά, συν ένα μικρό ποσοστό των χρημάτων και των αγαθών που συλλέγονται. Οι άνδρες στέκονταν ακόμα όρθιοι, σαν πέτρινοι στύλοι, χωρίς περιθώρια να γύρουν. Ακόμα και νεκροί μπορούσες να μαντέψεις τις οικογένειες, κρατιόντουσαν από τα χέρια. Ήταν δύσκολο να τους ξεχωρίσεις καθώς το δωμάτιο άδειαζε για το επόμενο φορτίο. Σώματα ξαπλωμένα έξω, μπλε, υγρά από τον ιδρώτα και τα ούρα, τα πόδια λερωμένα από περιττώματα και αίμα περιόδου.(...)» .

Οι αντιφάσεις της εκθέσεως Γκερστάιν

Η αποκαλούμενη έκθεση Γκερστάιν στηρίζει ουσιαστικά την επίσημη ιστοριογραφία για το Μπέλζεκ, μαζί με την μαρτυρία του Ρούντολφ Ρέντερ . Σύμφωνα με τη δική του και μόνη μαρτυρία ο Γκερστάιν εστάλη στο Μπέλζεκ, όπου παρακολούθησε μια ομαδική εκτέλεση, με ειδική αποστολή να βελτιώσει τους θαλάμους που λειτουργούσαν μέχρι τότε με διοξείδιο του άνθρακα ώστε να λειτουργούν με πρωσικό οξύ. Υπάρχουν έξι διαφορετικές εκδοχές (Ι-VI) αυτής της έκθεσης, δύο εξ αυτών στα γερμανικά και οι υπόλοιπες στα γαλλικά Οι τέσσερις είναι δακτυλογραφημένες και οι άλλες χειρόγραφες, με ομοιότητες αλλά και διαφορές μεταξύ τους. Κάποιες πληροφορίες επαναλαμβάνονται, κάποιες παραλείπονται, κάποιες διαφέρουν.

Διαφορές στις εκθέσεις

• Ο Γκέρσταϊν πηγαίνει στο Μπέλζεκ παίρνοντας μαζί του:

• 100 κιλά πρωσικό οξύ (Ι, ΙΙ, ΙΙΙ, VI).
• 260 κιλά πρωσικό οξύ (ΙV, V).

• Τα Κέντρα Θανάτωσης

• Στο Μπέλζεκ ο Γκερστάιν συνάντησε τον Οντίλο Γκλομπότσνικ ο οποίος τον ενημέρωσε για τις ημερήσιες θανατώσεις στα στρατόπεδα οι οποίες είχαν ως εξής: 15.000 στο Μπέλζεκ, 20.000 στο Σόμπιμπορ, 25.000 στην Τρεμπλίνκα, 60.000 συνολικά, ρυθμοί με τους οποίους θα είχαν φονευτεί 6.000.000 σε μόλις 3 μήνες.
• Ο Γκέρσταϊν επισκέπτεται τα στρατόπεδα:
• Μπέλζεκ, Τρεμπλίνκα, Μαϊντάνεκ (Ι, ΙΙ, ΙΙΙ, IV, VI).
• Μπέλζεκ, Τρεμπλίνκα, Σόμπιμπορ (V).

• Εκτελούνται 700-800 άτομα σε θαλάμους επιφάνειας 25 m2 και όγκου 45 m3, δηλαδή περίπου 30 άτομα ανά m2.
  

Γεννάται το ερώτημα: αν οι Γερμανοί κατάφεραν να στριμώξουν τόσους κρατούμενους σ’ έναν θάλαμο, δήθεν για λουτρό, γιατί δεν τους άφησαν να πεθάνουν απλώς από ασφυξία, εύκολη, σίγουρη και ασφαλής μέθοδος, εν αντιθέσει με τα δηλητηριώδη αέρια. Σε θάλαμο με τα παραπάνω χαρακτηριστικά η ασφυξία επέρχεται γρήγορα αν το διοξείδιο του άνθρακα υπερβεί το 10%. Ένας ενήλικας παράγει περίπου 0,3 λίτρα (0,0003 m3) CO2 ανά λεπτό και έχει όγκο περίπου 0,1 m3. 250 άτομα έχουν όγκο 25 m3, συνεπώς ο ελεύθερος χώρος είναι 20 m3) και παράγουν 0,075 m3 CO2 το λεπτό, ή περίπου 0,4% του διαθέσιμου αέρα. Σε χρονικό διάστημα 25 λεπτών το CO2 θα είχε ανέλθει στο 10% και ελάχιστα λεπτά αργότερα όλοι θα ήταν νεκροί. Αντίθετα, ο Γκέρσταϊν γράφει, ότι ο ντιζελοκινητήρας δεν έπαιρνε μπρος επί 2 ώρες και 49 λεπτά (!) όπως προκύπτει από το χρονόμετρο του. Όταν ο κινητήρας παίρνει μπρος οι έγκλειστοι είναι ακόμα ζωντανοί, και μόνον μετά από 32 λεπτά (!) είναι όλοι νεκροί. Η αποστολή του Γκέρσταϊν ήταν να βελτιώσει τη διαδικασία εκτέλεσης ώστε να είναι πιο γρήγορη και αποτελεσματική. Αλλά παρά τα προβλήματα, ο διοικητής του Μπέλζεκ Βιρτ του ζητά να μην αλλάξει τίποτα (!) και ο Γκέρσταϊν δίχως την παραμικρή αντίρρησή θάβει το πρωσικό οξύ και επιστρέφει στο Βερολίνο, όπου ούτε αναφέρει το αποτέλεσμα της άκρως απόρρητης αποστολής του αλλά ούτε τον ρωτάνε σχετικά με την αποστολή του.

• Ο Γκέρσταϊν περιγράφει τα πτώματα ως «μπλε», όχι ροδοκόκκινα. Αν και σε συνθήκες ασφυξίας είναι δυνατόν να εμφανιστεί κυάνωση, κυρίως στο πρόσωπο, οι περισσότεροι νεκροί θα είχαν σαφώς κόκκινο χρώμα, κάτι που ο Γκέρσταϊν δεν φαίνεται να πρόσεξε.
• Ακόμη κι αν κάποιος μπορεί να πιστέψει ότι 700 άτομα χώρεσαν σ’ έναν θάλαμο 5 x 5 κι έμειναν ζωντανά επί σχεδόν 3 ώρες, θα δυσκολευτεί να δεχθεί ότι στα στρατόπεδα Μπέλζεκ και Τρεμπλίνκα οι Γερμανοί φόνευσαν συνολικά 25 εκατομμύρια) ανθρώπους, όπως στην πραγματικότητα ισχυρίζεται ο Γκέρσταϊν.
• Στην Τρεμπλίνκα ο Γκέρσταϊν βλέπει έναν σωρό ρούχων ύψους 40 μέτρων, δηλαδή όσο περίπου το Άγαλμα της Ελευθερίας χωρίς τη βάση του (46 μέτρα).
• Στο Άουσβιτς, σύμφωνα με τον Γκερστάιν φονεύτηκαν εκατομμύρια παιδιά βάζοντας πανιά με πρωσικό οξύ στην μύτη τους.
• Στο στρατόπεδο του Οράνιενμπουργκ:

• Όλοι οι ομοφυλόφιλοι φονεύονται σε μία μέρα (ΙΙ).
• Εκατοντάδες ομοφυλόφιλοι εξαφανίζονται στους φούρνους σε μερικές μέρες (ΙΙΙ).
• Χιλιάδες παιδεραστές εξαφανίζονται στους φούρνους σε μία μέρα (V).
• Χιλιάδες ομοφυλόφιλοι εξαφανίζονται στους φούρνους σε μία μέρα (VI).

Ιστορικές απόψεις

Οι ιστορικοί αντιμετωπίζουν με διάφορους τρόπους το ζήτημα των απόψεων που διατυπώνονται στην έκθεση του Γκερστάιν. Ο Τρεγκένζα απορρίπτει τον Γκερστάιν ως τελείως αναξιόπιστο. Ο Ρόμπερτ Νιούμαν (Hitler, σ. 176) αφήνει τις διαστάσεις ως έχουν αλλά μειώνει τα θύματα σε 170-180. Ο Γκίλμπερτ (1986, σ. 427) αφήνει τα θύματα ως έχουν αλλά απαλείφει τον όγκο και αυξάνει την επιφάνεια στα 93 m2 ενώ σε άλλο έργο (Final journey, σ. 91) θέτει την επιφάνεια στα 100 m2. Ο Σκέλβις (Sobibor, σ. 115) υποστηρίζει ότι ο Γκέρσταϊν έκανε λάθος και ότι 700-800 άτομα ήταν στους 6 θαλάμους συνολικά. Ο Γκέρσταϊν όμως είναι σαφής: 700-800 άτομα σε έναν θάλαμο. O Χίλμπεργκ (2003, σ. 959) παραλείπει κάθε αριθμητικό δεδομένο και περιορίζεται σε μια φευγαλέα αναφορά στην τρίωρη εκτέλεση. Ο Αράντ (1987, σ. 100-102) παρουσιάζει ένα μεγάλο απόσπασμα από την έκθεση επισημαίνοντας ότι ο Γκέρσταϊν είναι αξιόπιστος, αλλά αυτά που του είπε ο Γκλομπότσνικ (όπως οι 60.000 θανατώσεις ημερησίως) ήταν υπερβολές ή επινοήσεις ενώ δεν κάνει κάποιο σχόλιο για την εκτέλεση των 700-800 ή τα 40 μέτρα ρούχα. Τέλος, παραλείπει το σημείο που λέει για 25.000.000 νεκρούς. Είναι φανερό πως οι ιστορικοί κρίνουν ότι οι ισχυρισμοί του Γκερστάιν στερούνται όχι απλώς αξιοπιστίας αλλά στοιχειώδους αληθοφάνειας.

Οι απόψεις των αναθεωρητών

Ο Ιταλός Κάρλο Ματόνιο ο οποίος, στην πατρίδα του αλλά και γενικότερα, θεωρείται από τους πιο εξέχοντες ιστορικούς του αναθεωρητισμού, έχει μελετήσει την Έκθεση επισταμένα και έχει δημοσιεύσει πολλές φορές άρθρα και κριτική σχετικά με το θέμα. Από το 1985 και μετά, ο Ματόνιο εξέθεσε σε διάφορες δημοσιεύσεις τους λόγους για τους οποίους το έγγραφο είναι αναξιόπιστο. Παραδέχεται μεν τη γνησιότητα της Έκθεσης ασκώντας μάλιστα και κριτική σε (λανθασμένες κατά τη γνώμη του) απόψεις άλλων αναθεωρητών συγγραφέων. Θεωρεί σημείο - κλειδί την εξαφάνιση των φακέλων που σχετίζονται με τον θάνατο του ίδιου του Γκερστάιν, και εικάζει, ότι το όραμα του Γκερστάιν για την εξόντωση με καυσαέρια στο Μπέλζεκ μπορεί να συνέβη κατά τη διάρκεια μιας από τις προ-κωματώδεις καταστάσεις που ο γιατρός του ισχυριζόταν ότι του προκαλούσε ο διαβήτης του .

Η κύρια κριτική του Mattogno στην Έκθεση, ωστόσο, είναι κειμενικής φύσεως. Συγκεκριμένα, ερευνώντας όλο το σώμα των κειμένων του Γκερστάιν (τις έξι εκδοχές της Έκθεσης και τις έγγραφες δηλώσεις του) απαριθμεί όχι λιγότερες από 103 εσωτερικές ή εξωτερικές αντιφάσεις, ασυμφωνίες με τα γεγονότα που έχουν διαπιστωθεί από άλλες πηγές, πραγματικά λάθη, υπερβολές και μη ρεαλιστικούς ισχυρισμούς, που κυμαίνονται από απλά τυπογραφικά ή αριθμητικά λάθη -ο Gerstein ήταν μηχανικός- μέχρι χονδροειδείς υπερβολές, όπως ο συνολικός αριθμός των Εβραίων που σκοτώθηκαν (25 εκατομμύρια), πολύ μεγαλύτερος από τον συνολικό εκτιμώμενο παγκόσμιο εβραϊκό πληθυσμό που ζούσε στην αρχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (15 εκατομμύρια).

Η διδακτορική διατριβή που διαβάστηκε στις 15 Ιουνίου 1985 στο Πανεπιστήμιο της Νάντης από τον Ανρί Ροκ (Henri Roques) με τίτλο «Οι εξομολογήσεις του Kurt Gerstein: Μια συγκριτική μελέτη των διαφορετικών εκδοχών», έγινε πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο το 1986, όταν για πρώτη φορά στους οκτώ σχεδόν αιώνες της γαλλικής πανεπιστημιακής ιστορίας, ένας νόμιμα αποκτημένος διδακτορικός τίτλος ανακαλείται άμεσα, με εντολή της γαλλικής κυβέρνησης, μετά από την έντονη διαμαρτυρία συγκεκριμένων μέσων ενημέρωσης σε όλη τη Γαλλία. Σε μια διατριβή γεμάτη επιχειρήματα, ο Ροκ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι κατηγορίες για μαζικές εκτελέσεις Εβραίων με αέρια από τον αξιωματικό των SS Κουρτ Ζερστάιν ήταν αβάσιμες και ότι η υποτιθέμενη συγκάλυψη της υποτιθέμενης σφαγής από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ήταν ψευδής. Αργότερα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι μεταπολεμικοί ακαδημαϊκοί παραποίησαν σκόπιμα βασικά μέρη της κατάθεσης του Gerstein, η οποία η ίδια αποκτήθηκε μετά από βασανιστήρια. Η διατριβή του εκδόθηκε τελικά από το Institute for Historical Review σε μορφή βιβλίου, με τον ίδιο τίτλο: "The Confessions of Kurt Gerstein" .

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org