Παναγιώτης Κονδύλης

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Παναγιώτης Κονδύλης Έλληνας φιλόσοφος, εθνικός δάσκαλος και στοχαστής, ένας από τους μεγάλους διανοητές, πολιτικούς και κοινωνικούς φιλοσόφους του 20ου αιώνα, ιστορικός των ιδεών, συγγραφέας και μεταφραστής, γεννήθηκε στις 17 Αυγούστου 1943 στο χωριό Δρούβα κοντά στην Αρχαία Ολυμπία στο νομό Ηλείας και πέθανε στις 11 Ιουλίου 1998 από ιατρικό λάθος στο «Απολλώνιο Θεραπευτήριο» στην Αθήνα, στο οποίο είχε εισαχθεί για καρδιολογικό πρόβλημα.

Παναγιώτης Κονδύλης

Βιογραφία

Ο Παναγιώτης Κονδύλης μετακόμισε σε ηλικία έξι ετών μαζί με την οικογένεια του και εγκαταστάθηκαν στην Κηφισιά του νομού Αττικής. Ο Παναγιώτης, που είχε μία αδελφή, τη Μέλπω, παρακολούθησε τα μαθήματα της Βασικής και της Μέσης Εκπαιδεύσεως στην Κηφισιά και μετά από επιτυχείς εισαγωγικές εξετάσεις εισήχθη και σπούδασε κλασική Φιλολογία και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία σε τάγμα ημιονηγών. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ο Παναγιώτης Κονδύλης εγκατέλειψε την Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στη Γερμανία, όπου σπούδασε Φιλοσοφία της μεσαιωνικής και σύγχρονης ιστορίας και Πολιτικής επιστήμης στα Πανεπιστήμια της Φρανκφούρτης και της Χαϊδελβέργης. Το 1977 αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Η διδακτορική του διατριβή -υπό την επίβλεψη του Ντίτερ Χένριχ- με τίτλο «Η Γένεση της διαλεκτικής: Μία ανάλυση της πνευματικής εξέλιξης των Χαίλντερλιν, Σέλλινγκ και Χέγκελ έως το 1802» θεωρήθηκε πρωτοποριακή για την εποχή της, καινοτόμα και ρηξικέλευθη καθώς διαφώτισε την προϊστορία του μαρξισμού και των κοσμοθεωρητικών προϋποθέσεων της μαρξιστικής φιλοσοφίας της ιστορίας. Εξαιρετικοί Γερμανοί ιστορικοί όπως ο Βέρνερ Κόνζε και ο Ράινχαρτ Κόσελεκ υπήρξαν σημαντικές καθοδηγητικές επιρροές κατά την περίοδο διαμόρφωσης της σκέψης του στην Χαϊδελβέργη.

Στις 27 Μαρτίου του 1981 απορρίφθηκε η υποψηφιότητα του Κονδύλη ως τακτικού καθηγητή της Ιστορίας της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από τη συνεδρία 19 καθηγητών της Φιλοσοφικής Σχολής, αν και η εισηγητική έκθεση του έδινε το προβάδισμα έναντι πέντε συνολικά υποψηφίων. Η υποψηφιότητα του υποστηρίχθηκε από τον καθηγητή Θεόφιλο Βέικο, ενώ οι υπόλοιποι καθηγητές έκαναν λόγο για «μικρό έργο» και «επικίνδυνα παρατεινόμενη νεανική τάση» και επικαλέστηκαν «το γεγονός ότι το επιστημονικό του έργο δεν καλύπτει το περιεχόμενο της έδρας» και διατύπωσαν την άποψη ότι «δυστυχώς δεν έχομεν ακόμη κριτικές ξένων διά την διατριβήν αυτήν». Το 1991 απονεμήθηκε στον Κονδύλη το μετάλλιο «Γκαίτε» ενώ ως αποδέκτης του «Βραβείου Χούμπολτ» (Humboldt) το 1994-95 υπήρξε υπότροφος του Ινστιτούτου ανωτέρων σπουδών Βερολίνου. Διετέλεσε Εταίρος του Ιδρύματος Ανωτάτων Σπουδών του Βερολίνου. Μέχρι το θάνατό του διηύθυνε τη «Φιλοσοφική και Πολιτική Βιβλιοθήκη» των εκδόσεων «Γνώση» και τη σειρά «Ο Νεώτερος Ευρωπαϊκός Πολιτισμός» των εκδόσεων «Νεφέλη».

Ο Κονδύλης ως φοιτητής στην Αθήνα εντάχθηκε μαχητικά στην κομμουνιστική Αριστερά, όμως γρήγορα της έστρεψε την πλάτη χωρίς να ενταχθεί σε άλλο πολιτικό χώρο καθώς όπως έλεγε: «Οταν έκοψα τα ναρκωτικά, το έκανα οριστικά». Δεν συνεργάστηκε με το φοιτητικό περιοδικό «Πανσπουδαστική» και τον Φεβρουάριο του 1962, αποχώρησε διαφωνώντας με την πολιτική της Ε.Δ.Α. και του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος. Του άρεσε να παρακολουθεί ταινίες γουέστερν και να διαβάζει αστυνομικά μυθιστορήματα. Εκδήλωνε υπέρμετρη αγάπη για τα ταξίδια και προσφιλείς του ποορισμοί ήταν η Ιταλία, η Γαλλία και η Αγγλία, της οποίας τον γοήτευε η πνευματική παράδοση και εκτιμούσε ότι θα μπορούσε να αποτελέσει μόνιμο τόπο διαμονής του. Μετά την κατάρρευση του τείχους στο Βερολίνο, την πτώση του κομμουνισμού και την επανένωση Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας, ο Κονδύλης ταξίδευε συχνά στην πρώην Ανατολική Γερμανία, για να σχηματίσει προσωπική αντίληψη, για τις κοινωνικές και πολιτικές της δομές. Υπήρξε βαθιά συναισθηματικός με αγάπη για την ελληνική γλώσσα και την Ελλάδα, ενώ ήταν υπέρ του να παραμείνει η χώρα στη Δύση, όχι όμως με όρους υποταγής. Στο έργο του είχε επισημάνει την απειλή τρομοκρατικών χτυπημάτων από μικρές χώρες, με τον «ασθενέστερο να μεταφέρει στο έδαφος του ισχυρότερου τον πόλεμο», αλλά προβλέπει ότι η υψηλή τεχνολογία θα κρίνει την έκβαση του πολέμου.

Ο καθηγητής Κονδύλης εισήχθη για εγχείρηση ανοικτής καρδιάς στο Απολλώνειο Θεραπευτήριο στην Αθήνα, όπου πέθανε από λάθος ιατρική γνωμάτευση, αφήνοντας ανολοκλήρωτο το κολοσσιαίο έργο του. Στο τελευταίο κατευόδιο της η Γερμανική εφημερίδα «Berliner Zeitung» γράφει: «Με τον έλληνα φιλόσοφο Παναγιώτη Κονδύλη η Γερμανία χάνει έναν από τους σημαντικότερους κληρονόμους και εκτελεστές της πνευματικής παράδοσης της».

Βιβλία του στην ελληνική γλώσσα

Το 1969 άρχισε να εκδίδει κάποια σημαντικά κείμενα του. Ο Παναγιώτης Κονδύλης έγραψε κυρίως στα γερμανικά και μετέφραζε ο ίδιος τα βιβλία του στα ελληνικά. Το έργο του τον τοποθετεί στη συνέχεια της σκέψεως των Θουκυδίδη, Νικολό Μακιαβέλι και Μαξ Βέμπερ.

  • Η κριτική της μεταφυσικής στη νεότερη σκέψη, το 1983,
  • Ο Μαρξ και η αρχαία Ελλάδα, το 1984,
  • Ο ευρωπαϊκός Διαφωτισμός, Ι-ΙΙ, το 1987
  • Ο νεοελληνικός Διαφωτισμός, το 1988,
  • Ισχύς και απόφαση, το 1991,
  • Η παρακμή του Αστικού Πολιτισμού, το 1991,
  • Πλανητική πολιτική μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, το 1992,
  • Η ηδονή, η ισχύς, η ουτοπία, το 1992,
  • Θεωρία του πολέμου, το 1997,
  • Από τον 20ο στον 21ο αιώνα- Τομές στην πλανητική πολιτική περί το 2000, το 1998.

Μεταθανάτια

  • Το Αόρατο Χρονολόγιο της σκέψης [1], το 1998,
  • Μελαγχολία και πολεμική, το 2002,
  • Το Πολιτικό και ο Άνθρωπος-Βασικά στοιχεία της Κοινωνικής Οντολογίας, το 2007.

Βιβλία του στην γερμανική γλώσσα

  • Die Entstehung der Dialektik (1979)
  • Die Aufklaerung (1981, β΄ έκδ. 1986)
  • Macht und Entscheidung (1984)
  • Konservativismus (1986)
  • Marx und die griechische Antike (1987)
  • Theorie des Krieges (1988)
  • Die neuzeitliche Metaphysikkritik (1990)
  • Der Niedergang der buergerlichen Denk - und Lebensform (1991)
  • Planetarische Politik nach dem Kalten Krieg (1992)
  • Montesquieu und der Geist der Gesetze (1996)

Μεταθανάτια

  • Das Politische und der Mensch. Grundzüge der Soziallontologie (1999)
  • Das Politische in 20. Jahrhundert (2001)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. [Παναγιώτης-Κονδύλης-Το-Αόρατο-Χρονολόγιο-της-Σκέψης-1Autosaved.pdf Το Αόρατο Χρονολόγιο της σκέψης] Ολόκληρο το έργο σε μορφή pdf.