Einsatzgruppen (Μονάδες Ειδικών Επιχειρήσεων)

Οι Μονάδες Ειδικών Επιχειρήσεων, πλήρης τίτλος: Einsatzgruppen der Sicherheitspolizei und des SD, -ευρέως γνωστά ως «Τάγματα Θανάτου»- ήταν παραστρατιωτικές μονάδες των S.S., που είχαν ως σκοπό τους την εκκαθάριση των μετόπισθεν από παρτιζάνους στις κατεχόμενες από το Γ΄ Ράιχ, χώρες.

Από την πολιτικά ορθή ιστοριογραφία θεωρούνται το όργανο που έφερε εις πέρας τη δολοφονία 1-1,5 εκατομμύριο Εβραίων, το λεγόμενο «Ολοκαύτωμα με σφαίρες». Οι αναθεωρητές ιστοριογράφοι ωστόσο, θεωρούν ότι οι δολοφονίες των Εβραίων έγιναν ως μέρος πάταξης της αντίστασης και την εξάλειψης των αντιπάλων του Εθνικοσοσιαλισμού και όχι ως εφαρμογή γενοκτονικής πολιτικής.

Χάρτης πορείας «Μονάδων Ειδικών Επιχειρήσεων» (Ε.Σ.Σ.Δ. 1941.)

Ιστορικό

Τα Einsatzgruppen είχαν τις ρίζες τους στο Einsatzkommando που δημιουργήθηκε από τον Ράινχαρντ Χάιντριχ ειδκά, για τη φύλαξη κυβερνητικών κτιρίων και εγγράφων μετά το Anschluss στην Αυστρία τον Μάρτιο του 1938.
Αρχικά, αποτελώντας μέρος της «Αστυνομίας Ασφαλείας» (Sicherheitspolizei, SiPo), δύο μονάδες Einsatzgruppen εγκαταστάθηκαν στη Σουδητία τον Οκτώβριο του 1938.
Από τον Σεπτέμβριο του 1939, το Κεντρικό Γραφείο Ασφαλείας του Ράιχ (RSHA) ανέλαβε τη γενική διοίκηση των Einsatzgruppen.

Με την εισβολή του γερμανικού στρατού στην Πολωνία, την 1η Σεπτεμβρίου του 1939, ο Χάιντριχ αποφάσισε και εκτέλεσε τον ανασχηματισμό των μονάδων. Τα μέλη που στελέχωσαν τις μονάδες προήρθαν από τα SS, την «Υπηρεσία Ασφαλείας» (Sicherheitsdienst, SD), την Αστυνομία και την Γκεστάπο. Επιλέγησαν άτομα μορφωμένα, με στρατιωτική εμπειρία και ισχυρή ιδεολογική δέσμευση στον Εθνικοσοσιαλισμό .

Περαιτέρω καθορίστηκε το πλαίσιο των δράσεων τους: ότι οι «Μονάδες Ειδικών Επιχειρήσεων» θα αναλάμβαναν τις επιχειρήσεις τους σε στενή συνεργασία με την «Αστυνομία Δημόσιας Τάξης» (Ordnungspolizei, Orpo), τους στρατιωτικούς διοικητές της εκάστοτε περιοχής και την «Υπηρεσία Πληροφοριών του Στρατού» (Abwehr). Οι δε σκοποί τους, όπως καταγράφονται στο έγγραφο με τον τίτλο «Κατευθυντήριες γραμμές για την ανάπτυξη της Αστυνομίας Ασφαλείας και της SD στο εξωτερικό» είναι η καταπολέμηση όλων των εχθρικών προς το Ράιχ και τους Γερμανούς στοιχείων στο εμπόλεμο εδάφος στα νώτα των μάχιμων στρατευμάτων. Ακόμα πιο αναλυτικά, το «Ενημερωτικό δελτίο για τους επικεφαλής των Einsatzgruppen και Einsatzkommandos της Αστυνομίας Ασφαλείας και της SD για την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα», που συντάχθηκε στις 26 Μαρτίου 1941, καθορίζει την αποστολή των μονάδων ως εξής:

« (...) α) Μη πολεμική ζώνη της επιχειρησιακής περιοχής του στρατού: Διασφάλιση αντικειμένων που έχουν προκαθοριστεί πριν από την έναρξη της επιχείρησης (υλικά, αρχεία, καρτέλες οργανώσεων, μονάδων, ομάδων κ.λπ. που είναι εχθρικές προς το Ράιχ ή το [γερμανικό] κράτος) καθώς και ιδιαίτερα σημαντικών μεμονωμένων προσώπων (κορυφαίοι εμιγκρέδες, σαμποτέρ, τρομοκράτες κ.λπ.). (...) β) Μη πολεμική ζώνη της επιχειρησιακής περιοχής των Ενόπλων Δυνάμεων: Έρευνα και καταπολέμηση εχθρικών προς το [γερμανικό] κράτος και το Ράιχ προσπαθειών, εφόσον δεν έχουν ενσωματωθεί στον εχθρικό στρατό, καθώς και γενική ενημέρωση των διοικητών στη μη πολεμική ζώνη της επιχειρησιακής περιοχής των Ενόπλων Δυνάμεων ως προς την πολιτική κατάσταση. (...)» 

Μονάδες Ειδικών Επιχειρήσεων (Ανατολικό Μέτωπο)

Einsatzgruppe A Υπαγωγή: Ομάδα Στρατιών Βορρά Τομέας επιχειρήσεων: Βαλτικές χώρες Δύναμη: 900 Υποδιαιρούνταν σε Sonderkommando 1a: Εσθονία Sonderkommando 1b: Λευκορωσία Einsatzkommando 2: Λετονία Einsatzkommando 3: Λιθουανία

Einsatzgruppe B Υπαγωγή: Ομάδα Στρατιών Κέντρου Τομέα επιχειρήσεων: Λευκορωσία Δύναμη:700 Υποδιαιρούνταν σε Sonderkommando 7a Sonderkommando 7b Einsatzkommando 8 Einsatzkommando 9

Einsatzgruppe C Υπαγωγή: Ομάδα Στρατιών Νότου Τομέας επιχειρήσεων: Ουκρανία Μέλη :800 Υποδιαιρούνταν σε Sonderkommando 4a Sonderkommando 4b Einsatzkommando 5 Einsatzkommando 6

Einsatzgruppe D Υπαγωγή: 11η στρατιά Τομέας επιχειρήσεων: Νότια Ρωσία (Βεσσαραβία, νότια Ουκρανία, Κριμαία, Καύκασος) Μέλη :600 Υποδιαιρούνταν σε Sonderkommando 10a Sonderkommando 10b Sonderkommando 11b Einsatzkommando 12

Δομή & Οργάνωση Μονάδων

Από την επίσημη γερμανική αναφορά του διοικητή του Einsatzgruppe A, SS Brigadeführer Walter Stahlecker, (αναφορές γνωστές ως Stahlecker Reports) καταγράφονται οι ειδικότητες και ο αριθμός των μελών του Einsatzgruppe A, κατά τον Οκτώβριο του 1941 .

Ειδικότητα	Αριθμός	%
Waffen SS στρατιωτικά σώματα των	340	34,4
Οδηγοί	172	17.4
Ordnungspolizei (Orpo) Αστυνομία	133	13.4
Gestapo	89	9.0
Βοηθητικά κατά τόπους αστυνομικά σώματα	87	8.8
Διερμηνείς	51	5.1
Criminalpolizei (Kripo) Εγκληματολογική Αστυνομία	41	4.1
SD Υπηρεσία Ασφαλείας του Ράιχ	35	3.5
Διοικητικοί υπάλληλοι	18	1.8
Γυναικείο προσωπικό	13	1.3
Χειριστές ασυρμάτου	8	0.8
Χειριστές τηλέτυπου	3	0.3
Σύνολο:	990	100

Καθήκοντα Μονάδων

Το πρώτο και κύριο καθήκον των Μονάδων ήταν η ασφάλεια των μετόπισθεν, έτσι ώστε να διευκολύνεται το έργο της Βέρμαχτ. Η ασφάλεια των μετόπισθεν εξασφαλιζόταν με την ανάπτυξη ενός δικτύου πληροφοριών η εκμετάλλευση του οποίου οδηγούσε στην εξουδετέρωση των αντιστασιακών στοιχείων. Η εξουδετέρωση περιλάμβανε και την φυσική εξόντωση των αντιστασιακών, οπότε είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι τα Einsatzgruppe προέβησαν σε ατομικές ή/και μαζικές δολοφονίες. Στο πλαίσιο αυτού του καθήκοντος εντάσσoνται και οι διώξεις του υπ' αριθμόν 1 εχθρού του Ναζισμού, έτσι όπως έχει πολλές φορές αναφερθεί τόσο από τον Αδόλφο Χίτλερ όσο και από όλα τα σημαίνοντα πρόσωπα της Γερμανίας της εποχής εκείνης, του Ιουδαιομπολσεβικισμού.

Το δεύτερο καθήκον τους ήταν η διοικητική μέριμνα για τις πόλεις και τις περιοχές που καταλαμβάνονταν. Έπρεπε να αποκαταστήσουν ή να δημιουργήσουν εκ νέου τις διοικητικές δομές των πόλεων : συγκρότηση δημαρχιακών συμβουλίων, επαναλειτουργία ή συντήρηση των οδικών, ηλεκτρικών, υδρευτικών και άλλων δικτύων, στέγαση και διατροφή του πληθυσμού, προγραμματισμός της μελλοντικής διακυβέρνησης των περιοχών.

Από τη δραστηριότητα των Einsatzgruppe έχουν βρεθεί πολλές χιλιάδες σελίδες αρχειακού υλικού, πράγμα που καθιστά ευκολότερη την ιστορική καταγραφή του ρόλου τους.
Η λεγόμενη «δεύτερη έκθεση Stahlecker», με τίτλο «Συνοπτική Έκθεση της 16ης Οκτωβρίου – 31ης Ιανουαρίου 1942», δείχνει την απεραντοσύνη των καθηκόντων των Einsatzgruppen. Η έκθεση, έκτασης 228 σελίδων και 19 ένθετων παραρτημάτων αναφέρεται σε όλους σχεδόν τους τομείς του επιστητού: Στη διοίκηση, στην πολιτική, στην προπαγάνδα, στον πολιτισμό, στις εθνικότητες και στη δημόσια υγεία των περιοχών. Στην οικονομία, την αγροτική παραγωγή, την βιομηχανία και την βιοτεχνία, το εμπόριο, στην Εκκλησία, στους Εβραίους, και στις αντιστασιακές οργανώσεις. Τα παραρτήματα δε, αναφέρονται σε θέματα όπως η «Εκκλησιαστική ζωή στην Εσθονία», οι «Εκκλησίες της Λευκορωσίας», το «Ζωικό κεφάλαιο στις χώρες της Βαλτικής», «Μεταφορές Εμπορευμάτων στην Λετονία», κ.α.

Ο πόλεμος κατά των παρτιζάνων

Οι επιθέσεις των παρτιζάνων άρχισαν αμέσως μετά το άνοιγμα του ανατολικού μετώπου. Η αντάρτικη ταξιαρχία ήταν η κύρια οργανωτική μορφή των σοβιετικών αντάρτικων μονάδων κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι ταξιαρχίες των παρτιζάνων ήταν ενεργές λίγο μετά την «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα» τον Ιούνιο του 1941 έως το τέλος του πολέμου το 1945. Οι ταξιαρχίες περιελάμβαναν από μερικές εκατοντάδες έως μερικές χιλιάδες μαχητές, κατανεμημένους σε «αποσπάσματα». Οι μονάδες αυτές υπάγονταν σε έναν πολύ ευρύτερο ενιαίο σχηματισμό, που ονομαζόταν συχνά «Κέντρο». Ένας ενιαίος σχηματισμός συνέδεε αρκετές από τις μικρότερες αντάρτικες μονάδες - αντάρτικες ταξιαρχίες ή συντάγματα ή αποσπάσματα - με σκοπό τη διεξαγωγή ευρείας κλίμακας και συντονισμένων από το κέντρο στρατιωτικών επιχειρήσεων στα νώτα των δυνάμεων κατοχής του Άξονα. Αρχηγοί των μονάδων ήταν συνήθως οι τοπικοί εκπρόσωποι του Κομμουνιστικού Κόμματος ή αποστρατευμένοι αξιωματικοί του Ερυθρού Στρατού.

Οι αριθμοί των παρτιζάνων υποστηρίζεται ότι ήταν υψηλοί από την αρχή, γεγονός που έδινε στα Einsatzgruppen πολύ περιορισμένο χρόνο για άλλες δραστηριότητες εκτός από τον πόλεμο εναντίον τους.

Αντιστασιακή ομάδα Εβραίων παρτιζάνων στην Βίλνα της Λιθουανίας, τον Ιούλιο του 1944. Η οργάνωση με την επωνυμία "Fareynikte Partizaner Organizatsye", αποτελούνταν από κομμουνιστές και σιωνιστές Εβραίους και βάση της ήταν το γκέτο της Βίλνα.

Τα πιο αξιόπιστα στοιχεία φαίνεται να είναι αυτά που παρέχονται από τον Bernd Bonwetsch, ο οποίος δίνει τους αριθμούς των παρτιζάνων ως εξής:

τέλη 1941: 90.000

αρχές 1942: 80.000·

μέσα 1942: 150.000

Άνοιξη 1943: 280.000.

μέχρι το 1944, είχαν εκτοξευτεί στις 500.000.

Ο γνωστός ιστορικός Ρέιμοντ Καρτιέ δίνει στο κλασικό πλέον βιβλίο του, «Η ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου» ένα δείγμα του μεγέθους της καταστροφικής δράσης των παρτιζάνων. Το καλοκαίρι του 1943 κατά τη διάρκεια της σοβιετικής αντεπίθεσεως για την ανακατάληψη του Σμολένσκ, και μόνο στο διήμερο της 2ας και 3ης Αυγούστου, πάνω από 200.000 παρτιζάνοι κόβουν τις σιδηροδρομικές γραμμές σε 8.422 σημεία και στήνουν 1472 ενέδρες. Όπως σημειώνει, οι κινήσεις των γερμανικών στρατευμάτων επιβραδύνονται ενώ ανασφάλεια κυριαρχεί στα μετόπισθεν, αλλά οι Γερμανοί δεν έχουν τις απαιτούμενες μονάδες για να εκκαθαρίσουν τα δάση. Ο σοβιετικός ιστορικός B.S. Telpuchowski, πάλι αναφέρει ότι στη διάρκεια των τριών ετών του πολέμου, οι Λευκορώσοι παρτιζάνοι μόνο, εξουδετέρωσαν περίπου 500.000 Γερμανούς στρατιώτες και αξιωματικούς, 47 Στρατηγούς, ανατίναξαν 17.000 γερμανικά μεταφορικά μέσα και 32 θωρακισμένα τραίνα, κατέστρεψαν πάνω από 300.000 χλμ. σιδηροδρομικών γραμμών, 16.804 οχήματα καθώς και έναν πολύ μεγάλο αριθμό προμηθειών κάθε είδους.

Στο βιβλίο "Lectures on the Holocaust", του αναθεωρητή Γκέρμαρ Ρούντολφ - αναφέρεται ότι αρχικά η δύναμη των Einsatzgruppen στην κατεχόμενη Σοβιετική Ένωση ήταν μόνο 4.000 άνδρες, αλλά μέχρι το καλοκαίρι του 1942 υπήρχαν περίπου 15.000 Γερμανοί και 240.000 βοηθητικοί. Οι βοηθητικοί ήταν κυρίως εθελοντές από άλλα έθνη, για τους οποίους η γερμανική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση ήρθε ως απελευθέρωση από τη σταλινική καταπίεση: Ουκρανοί, Εσθονοί, Λετονοί, Λιθουανοί, αλλά και πολλοί Ρώσοι. Η κυρίαρχη ιστοριογραφία τείνει να υποτιμά ή να αγνοεί την καθοριστική συμμετοχή αυτών των εθελοντών, προκειμένου να μην επισκιαστεί ο υποτιθέμενος ρόλος των Einsatzgruppen στο Ολοκαύτωμα.

Μαζικές δολοφονίες Εβραίων

Η γερμανική πολιτική απέναντι στους Εβραίους στα κατεχόμενα σοβιετικά εδάφη δεν μπορεί να γίνει κατανοητή χωρίς να ληφθεί υπόψη ο ανελέητος πόλεμος που μαινόταν εκείνη την εποχή μεταξύ καθεστώτων με θανάσιμα αντίθετες ιδεολογίες. Στις 3 Ιουλίου του 1941, ο Στάλιν εξέδωσε διαταγή στην οποία που καλούσε ολόκληρο τον σοβιετικό άμαχο πληθυσμό να διεξάγει μια εκστρατεία τρόμου, δολιοφθοράς και ανταρτοπόλεμου εναντίον των Γερμανών. Οι Εβραίοι ήταν ιδιαίτερα ενεργοί σε αυτή την εκστρατεία, όπως έχουν παραδεχτεί με υπερηφάνεια πολλοί Εβραίοι ιστορικοί.

Με βάση το παραπάνω πλαίοιο, και οι μαζικές δολοφονίες των Εβραίων, εντάσσονται στην τακτική των αντιποίνων, που είχε εφαρμόσει κατά κόρον ο γερμανικός στρατός και όχι σε προμελετημένη επιχείρηση γενοκτονίας του εβραϊκού λαού. Όσον αφορά στην τακτική των αντιποίνων -αν και αμφισβητήσιμη τόσο από πλευράς τακτικής όσο και ηθικής – ήταν μια διαδεδομένη πρακτική (το ίδιο έκαναν, για παράδειγμα, και οι Αμερικανοί στρατιώτες όταν πρωτομπήκαν στο Νταχάου) και σίγουρα όχι ενάντια στο διεθνές δίκαιο, αφού (αλλά ακόμα και σήμερα που είναι γνωστά με τον όρο «Αντίμετρα») δεν θεωρούνταν εγκλήματα πολέμου.

Είναι αλήθεια επίσης, ότι τα γερμανικά αντίποινα στην Ανατολή ήταν αρκετές φορές υπερβολικά και δυσανόλογα μεγάλα, ότι κάποια έγιναν με ψευδείς προφάσεις και κάποια στόχευσαν τους Εβραίους μόνο και μόνο από αντισημιτισμό, ωστόσο αυτά δεν αφορούν την κύρια πρακτική των SS και πολύ περισσότερο των Einsatzgruppen.

Σύμφωνα με τον αναθεωρητή ιστορικό Μαρκ Βέμπερ,(Mark Weber), το αντικείμενο των εκτελέσεων από τα Einsatzgruppen καθορίστηκε στις 2 Ιουλίου του 1941, με οδηγία του Ράινχαρντ Χάιντριχ. αρχηγού του «Κεντρικού Γραφείου Ασφαλείας του Ράιχ» (RSHA).
Η οδηγία διευκρίνιζε ότι θα έπρεπε να εκτελούνται όλοι όσοι κατείχαν θέσεις στο Κομμουνιστικό Κόμμα και στην Σοβιετική κυβέρνηση,. Διέταξε επίσης τις εκτελέσεις «άλλων ριζοσπαστικών στοιχείων (δολιοφθορείς, προπαγανδιστές, ελεύθεροι σκοπευτές, δολοφόνοι, υποκινητές, κ.λπ.)», καθώς και υψηλού και μεσαίου επιπέδου κομμουνιστών αξιωματούχων μαζί με ριζοσπάστες κατώτερους κομμουνιστές αξιωματούχους. Στο έγγραφο που διασώζεται υπό τον τίτλο «Κατευθυντήριες γραμμές για τον χειρισμό του εβραϊκού ζητήματος». (Έγγραφο Νυρεμβέργης 212-PS.) δεν υπάρχει καμμία αναφορά στην εκτέλεση Εβραίων μόνο και μόνο λόγω φυλής. Δεν γίνεται καμία αναφορά στην εξόντωση, αλλά αντίθετα αυτή η οδηγία τόνιζε τη σημασία της (καταναγκαστικής) εργασίας των Εβραίων και αναφέρεται συγκεκριμένα στην ειρηνική λύση του εβραϊκού ζητήματος.

Το σημαντικότερο πρόβλήμα τεκμηρίωσης της έκτασης και των αιτιών των μαζικών δολοφονιών, όπως και όλου του οικοδομήματος που ονομάζεται Ολοκαύτωμα, είναι η στήριξή του στις μαρτυρίες των επιζώντων. Οι μαρτυρίες επιζώντων, επηρεασμένες από πολλούς και διαφορετικούς ψυχολογικούς παράγοντες, τείνουν να είναι ασταθείς και πολλές φορές ψευδείς. Ακόμα και μαζικές μαρτυρίες για το ίδιο συμβάν, μπορούν να είναι αναξιόπιστες όπως έδειξε έρευνα του 1980. Το πρόβλημα της αναξιοπιστίας των μαρτυριών αυτών έχει επισημανθεί και από Εβραίους ειδήμονες. Ο ιστορικός Samuel Gringauz (ο οποίος εγκλωβίστηκε στο γκέτο του Κάουνας κατά τη διάρκεια του πολέμου) σημείωσε ότι ...τα περισσότερα από τα απομνημονεύματα και τις εκθέσεις είναι γεμάτα από εξωφρενική πολυλογία, γραφομανική υπερβολή, δραματικά εφέ, υπερεκτιμημένη αυτοϊκανοποίηση, ερασιτεχνική φιλοσοφία, επίδοξο λυρισμό, ανεξέλεγκτες φήμες, μεροληψία, κομματικές επιθέσεις και απολογίες.

Αποσπάσματα από τις καθημερινές αναφορές των Einsatzgruppen στο RSHA

• Operational Situation Report USSR No. 119 Einsatzgruppe C , 20 Οκτωβρίου 1941, Κίεβο
  

Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του Einsatzkommando 5, τις τελευταίες εβδομάδες συγκεντρώθηκε στο Uman ένας μεγάλος αριθμός Εβραίων από κοντά και μακριά. Ο πληθυσμός του Ούμαν πριν από το ξέσπασμα του πολέμου ήταν περίπου 55.000- περίπου 10.000 από αυτούς ήταν Εβραίοι. Παρά τις μεγάλες αποχωρήσεις των Εβραίων που ζούσαν αρχικά στο Ούμαν μετά το ξέσπασμα του πολέμου, λόγω της [νέας] μετανάστευσης, ο αριθμός τους έχει αναφερθεί σε περίπου 8.000. Μεταξύ των Εβραίων του Uman ανακαλύφθηκε ένα καλό δίκτυο πληροφοριών. Οι πληροφορίες για τα γεγονότα στο μέτωπο και στα μετόπισθεν μεταβιβάστηκαν από τους Εβραίους όχι μόνο στους ομοθρήσκους τους, αλλά και στον ουκρανικό πληθυσμό. Έλαβαν πολύ γρήγορα πληροφορίες για ενέργειες εναντίον Εβραίων στην περιοχή. Συμφωνήθηκε μια διήμερη δράση για την καταπολέμηση αυτής της πηγής κινδύνου στο Uman.

Στις 21 Σεπτεμβρίου 1941, αντίθετα με το σχέδιο, διαπράχθηκαν υπερβολές κατά των Εβραίων από μέλη της πολιτοφυλακής με τη συμμετοχή πολυάριθμων Γερμανών στρατιωτών. Κατά τη διάρκεια αυτών των γεγονότων, τα εβραϊκά διαμερίσματα κατεδαφίστηκαν πλήρως και ληστεύτηκαν όλα τα σκεύη και τα τιμαλφή. Στην ενέργεια αυτή συμμετείχαν και Γερμανοί στρατιώτες. Εκτός από τους πολυάριθμους Εβραίους, πολλοί από τους Ουκρανούς αξιωματούχους και ακτιβιστές που ζούσαν ακόμη στο Ούμαν προειδοποιήθηκαν από τις υπερβολές και μόνο δύο συνεργάτες της NKVD βρέθηκαν και εκκαθαρίστηκαν. Τα αποτελέσματα [δηλαδή οι ζημιές] αυτών των υπερβολών καθαρίστηκαν αμέσως από το Einsatzkommando 5 [αμέσως] μετά την άφιξή του. Στο υπόλοιπο [της δράσης], 1.412 Εβραίοι εκτελέστηκαν από το Einsatzkommando 5 στο Uman στις 22 και 23 Σεπτεμβρίου 1941. Η ομάδα των νότιων στρατευμάτων ενημερώθηκε για τον ρόλο που διαδραμάτισε η Βέρμαχτ στις αντιεβραϊκές υπερβολές. 13 Ουκρανοί μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος και 35 Εβραίοι, μεταξύ των οποίων και το συμβούλιο του χωριού, οι οποίοι διέδιδαν συνεχώς φήμες για την υποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων, τρομάζοντας και θορυβώντας τον πληθυσμό, εκτελέστηκαν από την Einsatzkommando 5 στο Yustunerad στις 19 Σεπτεμβρίου 1941. Δύο Ουκρανοί που ζήτησαν από τον πληθυσμό να καταστρέψει όλα τα μηχανήματα, να διώξει τα βοοειδή και να καταστρέψει τις προμήθειες σιτηρών, συνελήφθησαν από την πολιτοφυλακή στη Βολοντάρκα και παραδόθηκαν στο Einsatzkommando 5 και εκτελέστηκαν. Ένας από αυτούς τους Ουκρανούς ήταν επικεφαλής του συμβουλίου του χωριού και μέλος του κόμματος από το 1939. Ο άλλος ήταν δάσκαλος, υποψήφιος του κόμματος και αγωνιστής του οικονομικού γραφείου του νομού. Δύο ακόμη Ουκρανοί (και οι δύο υποψήφιοι για το Κόμμα), οι οποίοι συμμετείχαν ενεργά στην καταστροφή αγροτικών μηχανημάτων και στην εκδίωξη βοοειδών (που έλαβε χώρα πριν από την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων), εκτελέστηκαν στο Tychy-Chutor από το Einsatzkommando 5 στις 23 Σεπτεμβρίου.

• Operational Situation Report USSR No. 149 Einsatzgruppe D 22 Δεκεμβρίου 1941, Συμφερόπολη
  

Μετά τη σύσταση του Εβραϊκού Συμβουλίου, οι Εβραίοι καταγράφηκαν- 750 άτομα καταμετρήθηκαν- συγκεντρώθηκαν [σε γκέτο] στις 21 Νοεμβρίου 1941. Σε σχέση με τη δράση κατά των Εβραίων, έξι τοποθεσίες και πολλά κολχόζ θα ερευνηθούν στα περίχωρα της Ευπατορίας, όπου ζουν ακόμη μερικές εβραϊκές οικογένειες.

Einsatzgruppen B, Σμολένσκ :

Κατά τη διάρκεια μιας ενδελεχούς εξέτασης στο στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου στο Βιτέμπσκ, 207 αιχμάλωτοι συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν. Περισσότερες ειδικές ενέργειες έπρεπε να πραγματοποιηθούν στο Sloboda, το Polotsk, τη Bychitsa και το Biskatovo, καθώς οι Εβραίοι σαμποτάριζαν τις εντολές των γερμανικών αρχών κατοχής. Συνολικά 286 Εβραίοι εκτελέστηκαν. Το γκέτο στο Gorodok έπρεπε να εκκενωθεί, καθώς υπήρχε κίνδυνος να ξεσπάσουν επιδημίες. Εκτελέστηκαν 394 Εβραίοι.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• [Η πρώτη έκθεση Stahlecker (γερμ.)]
• [Η δεύτερη έκθεση Stahlecker (γερμ.)]
• [Οι επίσημες αναφορές των Einsatzgruppe (αγγλ.)]

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org