Αντίρριο Αιτωλοακαρνανίας
Το Αντίρριο είναι κωμόπολη που πήρε το όνομα του ομώνυμου ακρωτηρίου, στο οποίο βρίσκεται κτισμένη. Ανήκει διοικητικά στο δήμο Ναυπακτίας, στο νομό Αιτωλοακαρνανίας, και το 2001 απογράφηκαν 1.108 κάτοικοι ενώ έχει έκταση 6.694 στρέμματα.
Περιλαμβάνει τους οικισμούς:
- (το) Αντίρριο [1.064 κάτοικοι],
- (τα) Καραούλια [17 κάτοικοι],
- (η) Μυρτιά [9 κάτοικοι].
- (η) Σπαρτοράχη [18 κάτοικοι]
Θέση
Βρίσκεται στο Νοτιοδυτικό άκρο του νομού, απέναντι από το ακρωτήριο Ρίο της Αχαΐας, στο σημείο όπου από τις 12 Αυγούστου 2004, εγκαινιάστηκε και λειτουργεί η γέφυρα "Χαρίλαος Τρικούπης", που ενώνει την Πελοπόννησο με την Δυτική Στερεά Ελλάδα.
Έως τη λειτουργία της ζεύξης και την οδική ένωση, αποτελούσε το σημαντικότερο συγκοινωνιακό κόμβο, με θαλάσσια γραμμή πλοίων, που εκτελούσαν δρομολόγια μεταξύ Αντιρρίου-Ρίου.
Διοικητικές μεταβολές
Το 1989 γίνεται η σύσταση του δήμου Αντιρρίου (ΦΕΚ 186Α-09/08/1989) με τον οικισμό Αντίρριον της έως τότε κοινότητας Αντιρρίου, η οποία καταργείται, να ορίζεται ως έδρα του νεοσύστατου δήμου, στον οποίο προσαρτώνται η κοινότητα Μολυκρείου και η κοινότητα Μακυνείας που καταργούνται.
Το 2001 αναγνωρίζονται (ΦΕΚ-18/03/2001) οι οικισμοί Σπαρτοράχη, Καραούλια, Μυρτιά που προσαρτώνται στο τοπικό διαμέρισμα Αντιρρίου καθώς ο οικισμός Φραγκαίικα που προσαρτάται στο τοπικό διαμέρισμα Μολυκρείου, ενώ ταυτόχρονα καταργούνται (ΦΕΚ-18/03/2001) οι οικισμοί Άγιος Παντελεήμων, Βάλτος και Μισόκαμπος.
Ιστορία
Στην αρχαιότητα ονομαζόταν Μολύκρειον Ρίον από την αρχαία πόλη Μολύκρεια ή Μολυκρία που σώζονται τα ερείπια της.
Η οχύρωσή του, με κάστρο που σώζεται σχεδόν ολόκληρο, κατά τους νεότερους χρόνους φανερώνει τη σημαντικότητα της στρατηγικής θέσης του ενώ κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας το θαλάσσιο στενό μεταξύ των δύο ακρωτηρίων αποκαλούνταν Μικρά Δαρδανέλια.
