Αθανάσιος Κανελλόπουλος

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος, Έλληνας νομικός και οικονομολόγος, Πανεπιστημιακός καθηγητής και πολιτικός που διατέλεσε βουλευτής, υπουργός κι αντιπρόεδρος κυβερνήσεως, γεννήθηκε το 1923 στην Ανδρίτσαινα κοντά στην Αρχαία Ολυμπία στον νομό Ηλείας και πέθανε στις 17 Δεκεμβρίου 1994 [1] στην Αθήνα. Η κηδεία του έγινε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Ήταν παντρεμένος με τη Χρυσή Σπιλιωτοκάρα και είχαν αποκτήσει τρεις κόρες, την πολιτικό Κρινιώ Κανελλοπούλου, την Βασιλική-Λίσση, διδάκτορα της Φιλοσοφικής σχολής και την Νέδα, επίκουρο καθηγήτρια Συγκριτικού Δημοσίου Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Αθανάσιος Καννελόπουλος

Βιογραφία

Πατέρας του ήταν ο Πέτρος Κανελλόπουλος, ενώ είναι γόνος της οικογένειας Χριστόπουλου. Σπούδασε νομικά, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες και αναγορεύθηκε διδάκτορας πολιτικών και οικονομικών επιστημών. Στη διάρκεια της κατοχής εντάχθηκε στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, [Ε.Α.Μ.] και η δραστηριότητά του τον οδήγησε στην εξορία, όμως στη συνέχεια πολιτεύθηκε με κόμματα του Κεντρώου χώρου. Το 1963 έγινε Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά. Στις 21 Απριλίου 1967 παραιτήθηκε από τη θέση του ως Καθηγητής και αποκαταστάθηκε το 1974 ως Καθηγητής στην Ανώτατη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά.

Το 1976 ορίσθηκε επισκέπτης Καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών. Δίδαξε κοινωνιολογία και οικονομία. Από το 1948 ως το 1950 διατέλεσε Σύμβουλος του Υπουργού Συντονισμού και από το 1950 ως το 1978 Διευθυντής του περιοδικού «Οικονομικός Ταχυδρόμος», αρχισυντάκτης και Οικονομικός συντάκτης εφημερίδων στο «Συγκρότημα Λαμπράκη». Από το 1969 ως το 1970 χρημάτισε οικονομικός εμπειρογνώμονας του «Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, [Ο.Η.Ε.]. Τοποθετήθηκε επικεφαλής των εμπειρογνωμόνων του Οργανισμού στη Λιβύη ως Σύμβουλος της κυβερνήσεως στην οικονομική πολιτική και στην εκπόνηση του πενταετούς προγράμματος της χώρας.

Πολιτική δράση

Το 1974 ήταν ιδρυτικό μέλος του κόμματος «Ένωση Κέντρου–Νέες Δυνάμεις», [E.K./Ν.Δ.], ενώ το 1978 –μετά την ουσιαστική διάλυση της– προσχώρησε στο κόμμα «Νέα Δημοκρατία». Εξελέγη βουλευτής το 1963 και το 1964 με την Ένωση Κέντρου», το 1974 με την EK/ΝΔ, το 1977 με την «Ένωση Κέντρου–Νέες Δυνάμεις» και από το 1981 μέχρι τον θάνατό του με τη «Νέα Δημοκρατία». Διατέλεσε δύο φορές Υφυπουργός σε Υπηρεσιακές Κυβερνήσεις. Εκλέχθηκε Βουλευτής Ηλείας το 1963, το 1964, το 1974, το 1977, το 1981, το 1985 και το 1989. Από το Φεβρουάριο 1964 ως τον Ιούνιο 1965 χρημάτισε Υφυπουργός Συντονισμού. Κατά τη διάρκεια της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, το 1974, χρημάτισε Υπουργός Εμπορίου.

Από το Μάιο 1978 ως το Μάιο 1980 χρημάτισε Υπουργός Οικονομικών και από το Μάιο 1980 ως τον Ιούνιο του 1981 Υπουργός Γεωργίας. Το 1984 ορίσθηκε Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας. Από τον Ιούνιο 1989 ως τον Οκτώβριο του 1989 διατέλεσε Υπουργός Προεδρίας. Το Νοέμβριο 1989 εκλέχθηκε Βουλευτής Επικρατείας. Τον Απρίλιο 1990 αναδείχθηκε Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Δικαιοσύνης και τον Αύγουστο 1991 Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Επικρατείας. Στις εκλογές της 10ης Οκτωβρίου 1993 εξελέγη με τη Ν.Δ. δεύτερος κατά σειρά στο ψηφοδέλτιο επικρατείας. Στην τάφο του υπάρχει γραμμένη η φράση «Αναλίσκεσθε εν τω υπηρετείν».

Εργογραφία

Έχει συγγράψει πληθώρα επιστημονικών εργασιών, τις οποίες έχει εκδώσει στα ελληνικά, στα αγγλικά, στα γαλλικά και στα γερμανικά, ενώ υπήρξε συγγραφέας βιβλίων με οικονομικό, πολιτικό, κοινωνιολογικό και φιλοσοφικό περιεχόμενο, όπως:

  • «Επανάσταση στην παιδεία»,
  • «Εύβουλος»,
  • «Αρχαία Ελλάδα-Σύγχρονη Ελλάδα ή Το δάκτυλο στο μέλι, τότε και τώρα»,
  • «Σύγχρονες Οικονομικές σκέψεις των Αρχαίων Ελλήνων»,
  • «Η Οικονομία Ανάμεσα Στο Χθες Και Στο Αύριο»,
  • «Αντίλαλοι Τόμος Α' & Β'»,
  • «Η περίπτωση του Αλουμινίου της Ελλάδος»,
  • «Η Οικονομική Της Αναπτύξεως-Ανάλυσις Και Πολιτική Τόμος Α' & Β'»,
  • «Φυσικοί πόροι και ενεργειακή πολιτική»,
  • «Δημόσιες επιχειρήσεις και οικονομική κρίση»,
  • «Δημόσιες επιχειρήσεις»,
  • «Διαλογισμοί για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία»,
  • «Η γλωσσική δολοφονία του έθνους»,
  • «Το χιούμορ των πολιτικών από την αρχαία Ελλάδα ως την εποχή μας».

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές