Αναστάσιος (Τάσος) Κολοκοτρώνης

O Τάσος Κολοκοτρώνης Έλληνας ομογενής, μετανάστης 1ης γενιάς στην Αυστραλία, μηχανικός οχημάτων και αρμάτων μάχης, απόφοιτος της Στρατιωτικής Σχολής Τεχνιτών στην Αθήνα, με ειδίκευση μηχανικού αεροσκαφών, ειδικός μηχανικός κινητήρων και εφαρμοστής, ηλεκτρονικός που παρακολούθησε μαθήματα στο ΤAFE of Broadmeadows, ικανός και πολυγράφος συγγραφέας, λαϊκός καλλιτέχνης, ερασιτέχνης ζωγράφος και μικροτεχνίτης, που κατοικεί από δεκαετίες μόνιμα στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, γεννήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1929 στη Νέα Μαγνησία (πρώην Αραπλή) στα όρια του νομού Θεσσαλονίκης, σχετικά κοντά στο κέντρο της πόλεως.

Την 1η Οκτωβρίου του 1954 ο Αναστάσιος παντρεύτηκε, στον Ιερό Ναό της Ευαγγελίστριας στην Μελβούρνη, με την Ελληνίδα δασκάλα Χριστίνα Τζέγκα , με καταγωγή από το χωριό (τα) Πορρόϊα του νομού Σερρών και τότε νεοαφιχθείσα στην Αυστραλία από τη Θεσσαλονίκη , και από το γάμο του έγινε πατέρας δύο κοριτσιών, της Αγγελικής (Κική) Ανδρόνικου-Κολοκοτρώνη και της Άννας Κολοκοτρώνη συζύγου Patrick Mackey, ενώ είναι παππούς έξι (6) εγγονών, του Δημήτρη, του Θωμά, του Αναστάσιου, του Χρήστου, της Ανδριάνας και της Βασιλικής, καθώς και έντεκα (11) δισέγγονων.

Αναστάσιος Κολοκοτρώνης
Συνοπτικές πληροφορίες
Γέννηση: 17 Σεπτεμβρίου 1929
Τόπος: Νέα Μαγνησία, Θεσσαλονίκη (Ελλάδα)
Σύζυγος: Χριστίνα Τζέγκα (γεν.: 24/10/1930-θαν.: 06/05/2021)
Τέκνα: Αγγελική, Άννα
Υπηκοότητα: Ελληνική, Αυστραλιανή
Ασχολία: Μηχανικός, Ηλεκτρονικός Συγγραφέας, ποιητής Λαϊκός καλλιτέχνης, μικροτεχνίτης

Βιογραφία

Η οικογένεια του Τάσου Κολοκοτρώνη είναι κλάδος της ομώνυμης ιστορικής οικογένειας της Πελοποννήσου που κάποια από τα μέλη της μετανάστευσαν στην περιοχή της κατεχόμενης Μικράς Ασίας, όπου άλλαξαν για ευνόητους λόγους το επίθετο τους σε Καραμπέτσογλου. Παππούς του Αναστάσιου ήταν ο Νίκος και γιαγιά του ήταν η Αριάδνη Μυλωνά-Καραμπέτσογλου, ενώ ο Πρόδρομος, ο πατέρας του Τάσου, ο οποίος ήταν το μοναδικό τους παιδί, γεννήθηκε το 1892 στο Χαμιντιέ της Μικράς Ασίας. Το 1910, σε ηλικία δεκαοκτώ χρόνων και προκειμένου ν' αποφύγει την επιστράτευση του καθεστώτος των Νεότουρκων, ο Πρόδρομος, που είχε μείνει ορφανός από γονείς, διέφυγε από την γενέτειρα του και κατέφυγε αρχικά στον Πειραιά έχοντας ως τελικό προορισμό τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Στο Αμερικανικό Προξενείο δήλωσε το πραγματικό του επίθετο -Κολοκοτρώνης- με το οποίο ταξίδεψε στην Αμερική, όπου υπηρέτησε στον Αμερικανικό Στρατό και απέκτησε την ιδιότητα του Αμερικανού πολίτη, όμως το 1919 επέστρεψε στην Μικρά Ασία, κατατάχθηκε εθελοντικά στις τάξεις του Ελληνικού Στρατού και πολέμησε στη διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας. Μετά την Καταστροφή του 1922 και την ανταλλαγή των πληθυσμών ήρθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην περιοχή της Θεσσαλονίκης.

Οικογένεια / Νεανικά χρόνια

Στην Ελλάδα ο Πρόδρομος Κολοκοτρώνης, που η οικογένεια του είναι συγγενική μ' αυτήν του γνωστού κομμουνιστή πολιτικού Παναγιώτη Λαφαζάνη με τον οποίο ο Αναστάσιος είναι πρώτοι εξάδελφοι, παντρεύτηκε την Αγγελική Δελσίζη. Ο Πρόδρομος το 1925 κατασκεύασε το σπίτι του στο χωριό Νέα Μαγνησία και το 1926, στον ίδιο χώρο, λειτούργησε το πρώτο προσφυγικό καφενείο του χωριού κοντά στις σιδηροδρομικές γραμμές. Με την σύζυγο του απέκτησαν τέσσερα παιδιά, τον Βασίλη το 1925, ο οποίος πέθανε το 1931 από ελονοσία, τον Τάσο το 1929, την Γεωργία το 1931, η οποία πέθανε από ελονοσία το 1936 και την Βασιλική το 1937, μετέπειτα σύζυγο Τάσου Γιαννά και κάτοικο Έδεσσας. Ο Τάσος παρακολούθησε τα μαθήματα της εγκυκλίου εκπαιδεύσεως στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού του όμως ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940 και στη συνέχεια η Κατοχή της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονα, Γερμανία-Ιταλία-Βουλγαρία, διέκοψαν βίαια την πρωτοβάθμια και παρεμπόδισαν προσωρινά την περαιτέρω εκπαίδευση του.

Το 1945, μετά την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Τάσος παρακολούθησε μαθήματα της Μέσης εκπαιδεύσεως στο Γυμνάσιο της Βέροιας όμως στη συνέχεια εισάγεται στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή της Θεσσαλονίκης για εκπαίδευση τεσσάρων ετών στη γεωπονία και την γεωργοτεχνική. Παράλληλα, εκτός από τα θεωρητικά μαθήματα, εξασκήθηκε σε πρακτικές εργασίες που σχετιζόντουσαν με την γεωργία, κτηνοτροφία, κηπουρική, πτηνοτροφία, επισκευές μηχανημάτων και ηλεκτρικών ειδών, ενώ από διδάχθηκε βασικές αρχές της ζωγραφικής από μια από τις καθηγήτριες της Σχολής που διέκρινες το σχετικό του ταλέντο. Το 1948, με την ολοκλήρωση των μαθημάτων του 3ου εκπαιδευτικού έτους, εγκατέλειψε τα μαθήματα της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής και αποφάσισε να καταταχθεί ως εθελοντής στο Τεχνικό Σώμα Στρατού, συγκεκριμένα στη Στρατιωτική Σχολή Τεχνιτών στην Αθήνα. Μετά τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις επιβιβάστηκε στο πλοίο «Ελένη» από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης με προορισμό τον Πειραιά, καθώς η μεταφορά με τραίνο ήταν επισφαλής λόγω της δράσεως των συμμοριών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος και οι ενέδρες ήταν συνηθισμένο φαινόμενο. Στο Τεχνικό Σώμα, από τις 10 Ιουλίου του 1948, υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία και παράλληλα -επί πενταετία- εκπαιδεύθηκε ως μηχανικός οχημάτων και αρμάτων μάχης ενώ εργάστηκε σε μονάδες του Τεχνικού Σώματος σε αρκετές πόλεις και περιοχές της Ελλάδος. Ο Τάσος αποστρατεύθηκε στις 4 Αυγούστου του 1953 με το βαθμό του Λοχία, λίγους μήνες νωρίτερα στις 29 Απριλίου πέθανε από καρκίνο πνεύμονος ο πατέρας του, με το πτυχίο του μηχανικού Α' Κατηγορίας.

Ενήλικη ζωή

Δήμος Δέλτα-Βράβευση Αν. Κολοκοτρώνη

Στις 17 Νοεμβρίου του 1954, λίγο μετά το μεσημέρι, μετά από προετοιμασία πολλών μηνών, ο Τάσος ξεκίνησε το ταξίδι προς την Αυστραλία , με το υπερωκεάνιο «Κυρήνεια». Δύο μέρες μετά την αναχώρηση του πέθανε η μητέρα του Αγγελική. Το υπερωκεάνειο κατέπλευσε στην Αυστραλία στις 14 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου, στο λιμάνι του Φρημάντλ κοντά στο Περθ, όπου ο Τάσος έμαθε από τους συνοδούς, ότι τόπος προορισμού του ήταν το Κέντρο Υποδοχής μεταναστών Greta στη Νέα Νότια Ουαλία (NSW) της Αυστραλίας. Δεύτερη στάση του πλοίου ήταν το λιμάνι της Μελβούρνης και στη συνέχεια περπατώντας, όπως και οι υπόλοιποι επιβάτες, έφτασε στην πόλη. Τελευταίος σταθμός του ήταν το Σίδνεϊ όπου από το λιμάνι, και μετά από ένα ταξίδι 4 ωρών με ατμοκίνητο τρένο, έφτασε στο κέντρο υποδοχής μεταναστών, που βρίσκονταν σε απόσταση περί τα 5 χιλιόμετρα από το ομώνυμο χωριό σε δασώδη έκταση, 24 Δεκεμβρίου παραμονή Χριστουγέννων, με θερμοκρασία «...40 βαθμούς και σμήνη από μύγες και κουνούπια έκαναν την ατμόσφαιρα αποπνιχτική. ...{...}... Ωστόσο, είχαμε καλό φαγητό, τσιγάρα και ελεύθεροι να πηγαίνουμε στο χωριό και να κυνηγάμε κουνέλια..».

Ο Τάσος παρέμεινε στο Greta μόνο ένα μήνα όμως λόγω των κακών συνθηκών διαβιώσεως διέφυγε και μαζί με τους φίλους του Λάζαρο Τύρη και Λεωνίδα Καρακατσάνη κατέφυγε στη Μελβούρνη. Η πρώτη κατοικία του Τάσου ήταν κοντά στο σταθμό Moreland του Coburg στο σπίτι μίας Πολωνέζας, εκεί ενοικίασε δωμάτιο με πρωινό, όμως η ιδιοκτήτρια τον απομάκρυνε μετά από μια εβδομάδα διαμονής επειδή κατανάλωνε πολύ ψωμί, μισό πακέτο βούτυρο και ένα βάζο μαρμελάδα και έκανε μπάνιο κάθε μέρα. Με την βοήθεια άλλων Ελλήνων πήγε στην Sydney Road και κοντά στη Moreland Road όπου υπήρχε ένα ελληνικό εστιατόριο και ο ιδιοκτήτης τον έστειλε στον εξάδελφό του Ευθύμιο Σταμούλη που ήταν πολύ κοντά και επί της Cozens St. Brunswick όπου ενοικίασε ένα δωμάτιο. Στην Μελβούρνη εργάστηκε, αρχικά, σε εργοστάσιο παραγωγής γύψου και στη συνέχεια προσλήφθηκε ως μηχανικός στην αντιπροσωπεία αυτοκινήτων General Motors Holden. Αργότερα για ένα εξάμηνο εγκαταστάθηκε στο Κουίνσλαντ, με άλλους 4 Έλληνες όπου εργάστηκε στη συλλογή ζαχαροκάλαμου, και επέστρεψε ξανά στη Μελβούρνη. Εκεί προσλήφθηκε στο εργοστάσιο κατασκευής πολεμικών αεροπλάνων της αεροπορικής βιομηχανίας Commonwealth Aircraft Corporation όπου ειδικεύθηκε ως μηχανικός αεροπλάνων. Το 1963 αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά και δημιούργησε ατομική επιχείρηση επισκευής αυτοκινήτων με ταυτόχρονη λειτουργία πρατηρίου πωλήσεως καυσίμων κινήσεως της εταιρείας Shell, όμως το 1965 ξεκίνησε να εργάζεται στο Υπουργείο Πολιτικής Αεροπορίας [Department of Civil Aviation] ως τεχνικός και το 1967 στις Αεροπορικές Γραμμές Αnset Airlines Australia ως ειδικός μηχανικός κινητήρων και εφαρμοστής στο αεροδρόμιο του Έσσεντον στη Μελβούρνη που ήταν τότε και διεθνές και βρίσκονταν κοντά στην κατοικία του. Την περίοδο από τον Νοέμβριο ως τα μέσα του Δεκεμβρίου του 1968 επέστρεψε για πρώτη φορά στην Ελλάδα μετά την μετανάστευση του.

Το 1983, «...με την πρόοδο της τεχνολογίας όλες οι αεροπορικές εταιρείες αρχίσαν να ελαττώνουν το τεχνικό προσωπικό και για να μη τους διώχνουν προσφέρανε εθελοντική αποχώρηση με αρκετά καλή προσφορά αποζημίωσης την οποία δέχτηκα», όπως γράφει ο ίδιος, αποσύρθηκε και συνταξιοδοτήθηκε. Μετά την συνταξιοδότηση του, σε ηλικία μεταξύ 65 και 67 ετών, φοίτησε και αποφοίτησε στο Ελληνικό αλλά και το Αυστραλιανό Γυμνάσιο, ενώ στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα Ηλεκτρονικής κι έγινε κάτοχος του πτυχίου Victorian Certificate of Education και του Basic Electronics από το Broad meadows TAFE. Τις ελεύθερες ώρες του αφιέρωσε στη ζωγραφική, τη χειροτεχνία, την κηπουρική, τους υπολογιστές, το διάβασμα και τα ταξίδια στα οποία ανάλωσε μεγάλο μέρος της ζωής του και τα πραγματοποίησε όχι μόνο στην Αυστραλία αλλά και σε πολλές χώρες του κόσμου.

Διακρίσεις

Το 1983 ο Αναστάσιος συμμετείχε στην αναδιοργάνωση της Ενώσεως Θεσσαλονικέων Αυστραλίας και εκλέχθηκε αντιπρόεδρος, πρόεδρος, ενώ με την αδελφοποίηση των πόλεων Μελβούρνης και Θεσσαλονίκης διορίστηκε μέλος της επιτροπής αδελφοποιήσεως . Τα σκίτσα, οι μακέτες και αρκετές ελαιογραφίες που απεικόνιζαν ότι αφορούσε την Νέα Μαγνησία που φιλοτέχνησε ο Αναστάσιος, φιλοξενήθηκαν σε μόνιμη έκθεση στο Ε.Κ.Ε.ΜΕ, [Εθνικό Κέντρο Ελληνικών Μελετών] του Πανεπιστημίου La Trobe στην Μελβούρνη, από τις 25 Μαρτίου 2003 μέχρι σχεδόν τον Ιούλιο του 2008 όταν έκλεισε το Ίδρυμα και ο Τάσος μετέφερε τα έργα στο σπίτι του , ενώ εκτέθηκαν και στο Μουσείο του Κέντρου Υποδοχής Μεταναστών Bonegilla .

Τα έργα της μικροτεχνικής που κατασκεύασε αποτελούν θέμα μελέτης της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης. Η Anoma Pieris, καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης, σύζυγος του Μηχανολόγου-Αρχιτέκτονα Αθανασίου Τσάκωνα, η οποία είδε τα μικροτεχνήματα του Τάσου Κολοκοτρώνη στη διάρκεια επισκέψεως της στο Μουσείο με φοιτητές της, ενθουσιάστηκε από τα έργα του Έλληνα ομογενή, τον οποίο επισκέφθηκε στο σπίτι του με τον σύζυγο της. Στη συνέχεια το ενδιαφέρον της κορυφώθηκε και εκδηλώθηκε με επίσκεψη τον Ιούλιο του 2018 στη γενέτειρα του Κολοκοτρώνη στην Ελλάδα, στη Νέα Μαγνησία Θεσσαλονίκης, όπου διαπίστωσε αυτοπροσώπως τι απέμεινε και παρέλαβε από τη Δημοτική αρχή το βραβείο που απονεμήθηκε στον Τάσο Κολοκοτρώνη. Στη συνέχεια, αμέσως μετά την επιστροφή της στην Αυστραλία, η Anoma Pieris έγραψε σύντομη μελέτη 23 σελίδων σχετικά για την Μικρασιατική καταστροφή, την Νέα Μαγνησία και τα έργα του Τάσου Κολοκοτρώνη. που είναι περίπου 23 σελίδες. Ο Τάσος Κολοκοτρώνης βραβεύτηκε από τον Δήμο Δέλτα, όπου ανήκει σήμερα η κωμόπολη της Νέας Μαγνησίας, για τη συνεισφορά του στην ανάδειξη της γενέτειρας του καθώς και με το πρώτο βραβείο Λαϊκής Τέχνης από την Τοπική Αρχή του Moonee Valley City Council.

Συγγραφικό έργο

Μικροτεχνήματα Τ. Κολοκοτρώνη

Ως τα τέλη του 2020, έτος που ο Τάσος Κολοκοτρώνης διάγει το 91ο έτος της ηλικίας του, παραμένει καλλιτεχνικά ενεργός και με συνεχή συγγραφική δραστηριότητα. Έγραψε και δημοσίευσε είκοσι βιβλία που τα διακρίνει η αμεσότητα και η ακρίβεια, διανθισμένα με ένα πηγαίο λαϊκό χιούμορ. Μεταξύ των συγγραφικών του έργων περιλαμβάνονται:

• «Ιστορία της Νέας Μαγνησίας» , το 2007,
• «Εγώ ο πόλεμος και το σχολείο» .
  

Ο Τάσος Κολοκοτρώνης αναλύει τις δυσκολίες της φοιτήσεως λόγω του Πολέμου, περιγράφει τις σπουδές του, το νηπιαγωγείο στην Έδεσσα, το Δημοτικό σχολείο στη Νέα Μαγνησία, το Γυμνάσιο στη Θεσσαλονίκη που δεν το τέλειωσε, τα χρόνια της φοιτήσεως του στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή Θεσσαλονίκης, ενώ καταγράφει πληροφορίες για πρόσωπα και γεγονότα της Κατοχής καθώς και τις πρώτες ημέρες της αποχωρήσεως των στρατευμάτων του Άξονα.

• «Αναμνήσεις και βιώματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου», το 2008.
  

Ο συγγραφέας εξιστορεί και περιγράφει μεγάλα ιστορικά γεγονότα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου όπως τα έζησε στην ευρύτερη περιοχή της γενέτειρας του και διασώζει λεπτομέρειες για τον τρόπο με τον οποίο βίωσαν τα γεγονότα του πολέμου οι συμπατριώτες του.

• «Οι μνήμες μου σε έργα λαϊκής τέχνης» το 2008.
  

Σχετικά με την ενασχόληση του με την μικροτεχνία ο συγγραφέας αναφέρει στον πρόλογο του: «...Η τέχνη της ζωγραφικής και της χειροτεχνίας μου άρεσε ακόμα από τα παιδικά μου χρόνια . Επειδή οι γονείς μου δεν είχαν την οικονομική άνεση να μου αγοράζουν παιχνιδάκια τα έκανα για μένα ο ίδιος με ότι υλικά έβρισκα αλλά έκανα και για τους φίλους μου που παίζαμε μαζί...».

• «Μια ζωή γεμάτη γεμάτη περιπέτειες, γκάφες, χαρές και σφάλματα» , Μελβούρνη 2009,
• «Ο στρατός κι εγώ» .
  

Το βιβλίο διασώζει πολύτιμα στοιχεία για τον συμμοριτοπόλεμο και εικόνες από την Ελλάδα, σε επαρχιακές πόλεις όπως η Φλώρινα, η Καστοριά, η Κοζάνη, οι Σέρρες, το Κιλκίς και το Σιδηρόκαστρο.

• «Μετανάστης στην Αυστραλία».
  

Ο συγγραφέας περιγράφει με λεπτομέρειες την διαδρομή του από τη γενέτειρα του, τη Νέα Μαγνησία Θεσσαλονίκης, στην Αυστραλία καθώς και όσα έζησε στην αχανή ήπειρο.

• «Άπαντα τα ποιήματα μου» , το 2009. Το βιβλίο περιλαμβάνει 511 όμορφα, απλά ποιήματα όπου μεταφέρει εικόνες, πρόσωπα και γεγονότα που έζησε.
• «The book of my life», («Η ιστορία της Ζωής μου»), έργο που είναι γραμμένο στην Αγγλική γλώσσα.
• «Ιστορίες συλλόγων» , Σεπτέμβριος 2016,
• «Τα αυτοκίνητα μου» , Ιανουάριος 2017,
• «Οι αναμνήσεις μου από την Έδεσσα» , Μάρτιος 2018,
• «Τα παλιά και τα καινούρια στη Νέα Μαγνησία Θεσσαλονίκης» , το 2019.
  

Ο συγγραφέας γράφει στην εισαγωγή του έργου: «...θα ήθελα να παρουσιάσω την εξέλιξη που υπέστη η Νέα Μαγνησία και ο Διαβατάς όπου εγκαταστάθηκαν οι πρόσφυγες μετά την Μικρασιατική καταστροφή το 1922 από τον Χαμιδιέ, την Προύσα και τον Πόντο όπου άρχισαν εκ του μηδενός να χτίζουν σπίτια, κάπως πρόχειρα, να εκχερσώνουν τα βαλτώδη μέρη και να δημιουργούν οικογένειες».

• «Έργα λαϊκής τέχνης» , το 2020.

Τον Ιανουάριο του 2021 ο Τάσος Κολοκοτρώνης μετάφρασε στα Ελληνικά το έργο

• «Η απαγωγή των μαθητών της Αμερικανικής Σχολής Θεσσαλονίκης από τις συμμορίες του ΕΛΑΣ» , μια προσωπική βιωματική εμπειρία του φίλου, χωριανού και συμμαθητή του Νίκου Χατζημάρκου.

Ο Χατζημάρκου έζησε επί δεκαετίες και απεβίωσε στις 30 Μαΐου 2020 στο Λος Άντζελες. Η ιστορία αναφέρεται στην απαγωγή των 52 μαθητών της τελευταίας τάξεως από την Αμερικανική Γεωργική Σχολή Θεσσαλονίκης τον Φεβρουάριο του 1949, από κομμουνιστικές συμμορίες. Ο Κολοκοτρώνης στάθηκε τυχερός και απέφυγε την αιχμαλωσία καθώς λίγο νωρίτερα ταξίδεψε στην Αθήνα για να συμμετάσχει στις εξετάσεις της Στρατιωτικής Σχολής Τεχνητών. Το βιβλίο γράφτηκε στα Αγγλικά με γραφομηχανή και το έγραψε σε ηλεκτρονική μορφή αλλά και το μετέφρασε στα Ελληνικά ο Τάσος Κολοκοτρώνης.

Φωτοσυλλογή

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Αναστάσιος Κολοκοτρώνης. Βιογραφικό σημείωμα του λαϊκού καλλιτέχνη. anagnostis.info
• Με μια βαλίτσα χειροποίητα ρούχα, όνειρα κι ελπίδες.. Συνέντευξη του Τάσου Κολοκοτρώνη, neoskosmos.com, Κλαίρη Γαζή, 7 November 2019 10:49am
• Τάσος Κολοκοτρώνης: Με όνομα βαρύ σαν ιστορία... neoskosmos.com, on line έκδοση, 19 November 2020 3:32pm.
• Ο Αναστάσιος Κολοκοτρώνης, 90 ετών, από την Ν. Μαγνησία Θεσσαλονίκης sbs.com.au
• Happy Birthday Tasos! 90-year milestone for Greek Australian grandfather neoskosmos.com
• Αφιέρωμα στον Τάσο Κολοκοτρώνη Video, youtube.com

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org