Βούα
Η βούα, [ουσιαστικό, λέξη της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας που σημαίνει κοπάδι βοδιών], ήταν η ονομασία ομάδος παιδιών στην Αρχαία Σπάρτη. Η ομάδα περιλάμβανε παιδιά της ίδιας ηλικίας που διδάσκονταν μουσική, χορό, γραφή, ανάγνωση και αποστήθιση πατριωτικών ποιημάτων.
Επικεφαλής της ήταν ο βουάγος, νέος μεγαλύτερης ηλικίας και τα παιδιά διδάσκονταν την αντοχή στο κρύο, φορώντας ελαφρά ρούχα, και το περπάτημα με γυμνά πόδια. Κοιμόνταν σε στρώματα από καλάμια που κατασκεύαζαν μόνα τους και μαστιγώνονταν είτε ως μέρος της Αγωγής τους ή γιατί είχαν υποπέσει σε κάποιο παράπτωμα. Υποβάλλονταν ακόμη, σε στέρηση της τροφής, προκειμένου να συνηθίσουν την πείνα, ενώ ασκούνταν και στην κλοπή τροφίμων, για λόγους επιβιώσεως, για την οποία δεν τιμωρούνταν, παρά μόνο εάν συλλαμβάνονταν την ίδια στιγμή, διότι δεν είχαν προλάβει να διαφύγουν. Η ποινή ανάγκαζε τους νέους να επινοούν τρόπους κλοπής που θα τους χρησίμευαν στις εκστρατείες τους μακριά από τη Σπάρτη. Συμμετείχαν επίσης σε αθλητικούς αγώνες και λίγο πριν τελειώσει η περίοδος της αγωγής τους ελάμβαναν μέρος σε υποχρεωτικό διαγωνισμό μαστιγώματος.
