Λου Γκέρινγκ
Ο Λου Γκέρινγκ, [Louis Henry Gehrig], Αμερικανός διάσημος παίκτης του μπέιζ-μπολ, γνωστός και ως το σιδερένιο άλογο, [Iron Horse], γεννήθηκε στις 19 Ιουνίου 1903 στο Γιόρκβιλ του Μανχάταν στη Νέα Υόρκη, [Yorkville, New York City], και πέθανε στις 2 Ιουνίου 1941, στο Ριβερντέιλ, [Riverdale, New York City], από μυική πλευρική ατροφία, [A.L.S.], την πλάγια αμυατροφική σκλήρυνση, ασθένεια που αργότερα ονομάστηκε νόσος Λου Γκέρινγκ. Τάφηκε στο κοιμητήριο Kensico [1] στη Valhalla της Νέας Υόρκης.
Ήταν παντρεμένος με την Eleanor Twitchell από τις 29 Σεπτεμβρίου 1933, 25χρονη τότε, γραμματέα από το Σικάγο, έως την ημέρα του θανάτου του και δεν απέκτησαν απογόνους.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Γονείς του ήταν ο Heinrich, που εργάζονταν ως εργάτης λαμαρίνας με μερική απασχόληση και κατέφευγε στο ποτό, ενώ απουσίαζε συχνά από τη δουλειά του, και η Christina Gehrig, η οποία έχοντας χάσει τρία παιδιά, ήταν υπερπροστατευτική στην ανατροφή του μοναδικού παιδιού της που επέζησε και ήταν πρώτης γενιάς Γερμανοί μετανάστες στην Αμερική. Ήταν το μοναδικό από τα παιδιά της οικογένειας, το οποίο επέζησε καθώς η αδελφή του Άννα που γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1902, πέθανε σε ηλικία τριών μηνών, η αδελφή του Σοφία-Λουίζα, [Sophie Louise], προσβλήθηκε από συνδυασμό ιλαράς, διφθερίτιδας και βρογχοπνευμονίας και πέθανε το χειμώνα του 1906 σε ηλικία μικρότερη από 2 ετών, ενώ ένα άλλο αγόρι πέθανε πριν καν βαπτιστεί.
Παιδικά χρόνια
Όταν έφτασε σε ηλικία 5 ετών η οικογένεια του μετακόμισε στο Washington Heights, σε μικρή απόσταση από το πάρκο Hilltop, όπου άρχισε να εξασκείται στο μπέιζμπολ, παίζοντας κατά τη διάρκεια των καλοκαιριών και τα Σαββατοκύριακα σε όλη την παιδική και τα εφηβική του ηλικία και σταδιακά εξελίχθηκε σε έναν από τους καλλίτερους παίκτες της αμερικανικής λίγκας. Το 1917 γράφηκε στην Εμπορική σχολή του Μανχάταν, όπου ασχολήθηκε με το μπέιζμπολ και με το ποδόσφαιρο, ενώ στις 26 Ιουνίου 1920, σε αγώνα μπέιζμπολ μεταξύ των ομάδων της εμπορικής σχολής της Νέας Υόρκης και των «Lane's» Tech High School του Σικάγο, συγκέντρωσε επάνω του για πρώτη φορά τα βλέμματα όλης της Αμερικής. Τότε η εφημερίδα «The New York Daily News», έγραψε γι' αυτόν ότι «... το λαμπρό αστέρι του αγώνα ήταν ο baby Gehrig». Κατά τη διάρκεια της φοιτήσεως του στο Γυμνάσιο, επισκέπτονταν τη μητέρα του η οποία εργαζόταν ως καθαρίστρια στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, όπου σέρβιρε φαγητό και έπλενε πιάτα. Την ίδια περίοδο εργάστηκε ως βοηθός σε κρεοπωλεία και παντοπωλεία, όμως λόγω της ανεργίας του πατέρα του η οικονομική κατάσταση της οικογένειας ήταν κακή.
Πανεπιστήμιο Columbia
Αποφοίτησε από το Εμπορικό Γυμνάσιο στις 27 Ιανουαρίου 1921, και το Φεβρουάριο του ίδιου χρόνου γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, με υποτροφία ποδοσφαίρου. Ο Arthur Irwin, ανιχνευτής ταλέντων, όταν ο Λου ήταν μόλις 18 ετών του ανέφερε ότι ο διαχειριστής της ομάδας John McGraw είχε δει το παιχνίδι του στο Σικάγο, του άρεσε και ενδιαφέρεται να υπογράψει μαζί του συμβόλαιο συνεργασίας. Παρά το ότι η πληροφορία ήταν ψεύτικη τον Ιούνιο του 1921, συμμετείχε σε προπονήσεις δοκιμής, χωρίς να καταφέρει να πείσει τους υπεύθυνους της ομάδας.
Με τη μεσολάβηση του ανιχνευτή ταλέντων αγωνίστηκε δεκαπέντε παιχνίδια για το υπόλοιπο της σεζόν 1921, με την ομάδα «Χάρτφορντ», χρησιμοποιώντας τα ονόματα «Lefty Gehrig» και «Lou Lewis», καθώς παίζοντας ως επαγγελματίας παραβίαζε τους όρους της υποτροφίας του στο Πανεπιστήμιο Columbia, γεγονός που σύντομα ανακάλυψε ο Andy Coakley, προπονητής μπέιζμπολ του Columbia University, ο οποίος επικοινώνησε με τους προπονητές που ήταν αντίπαλοι του Πανεπιστημίου του και τους έπεισε ότι ο Λου έκανε απλά ένα «αθώο λάθος». Πέτυχε με αυτό τον τρόπο να τον διατηρήσει στη δύναμη του κολεγίου, όμως συμφώνησε να έχει δικαίωμα συμμετοχής στους αγώνες από την επόμενη αγωνιστική περίοδο.
Επαγγελματίας
Στις 26 Απριλίου 1923, ο σκάουτερ Paul Krichell, ταξίδευε με το τραίνο από τη Νέα Υόρκη για το New Brunswick του New Jersey, όπου θα παρακολουθούσε το παιχνίδι Columbia εναντίον Rutgers. Στο τραίνο συνάντησε τον Coakley, ο οποίος του μίλησε για τον Λου και μετά το παιχνίδι του πρόσφερε με 1.500 δολάρια μπόνους και μηνιαία αμοιβή 400 δολάρια και έναντι αυτού του ποσού υπέγραψε συμβόλαιο εγκαταλείποντας το κολέγιο. Έπαιξε μόλις επτά παιχνίδια στις αρχές του 1923, και στη συνέχεια αγωνίστηκε εκ νέου για 59 αγώνες με το Hartford, ως δανεικός και το Σεπτέμβριο, επέστρεψε στην ομάδα του, όπου έπαιξε έξι παιχνίδια. Τελικά στις 2 Ιουνίου 1925, αντικατέστησε τον Γουόλι Πιπ, [Wally Pipp], πρώτο baseman της ομάδας, ο οποίος είχε πραγματοποιήσει καταπληκτική σεζόν, στην ομάδα των «New York Yankees» και έκτοτε συμμετείχε σε 2130 συνεχόμενους αγώνες, αριθμός που αποτελεί το μεγαλύτερο σερί στην ιστορία του αθλήματος, καθώς στις 6 Σεπτεμβρίου 1995, το κατέρριψε ο Καρλ Ρίπκεν Τζούνιορ της ομάδας των Όριολς της Βαλτιμόρης, που συμπλήρωσε 2132 αγώνες.
Στις 21 Απριλίου 1934, ο Joe Mc Carthy τον ονόμασε επίσημα αρχηγό της ομάδας, αν και σύμφωνα με τη σύζυγό του, ο ίδιος θεωρούσε ότι δεν είχε τα προσόντα να είναι ηγέτης. Τον Οκτώβριο του 1936 ονομάστηκε πολυτιμότερος παίκτης για δεύτερη φορά στην καριέρα του, ενώ το 1937 ήταν η τελευταία σπουδαία χρονιά στην καριέρα του, αλλά και η τελευταία που αγωνίστηκε σχετικά υγιής. Στις 31 Μαΐου 1938, την ημέρα που ήταν να αγωνιστεί το 2.000 διαδοχικό παιχνίδι του η σύζυγός του τον προέτρεψε να σταματήσει και να μη συνεχίσει ν’ αγωνίζεται. Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου ο Joe Mc Carthy, υπεύθυνος της ομάδας του πρότεινε να δοκιμάσει ένα ρόπαλο με βάρος 33 ουγκιές, αντικαθιστώντας το βαρύτερο ρόπαλο με το οποίο αγωνίστηκε στην έως τότε καριέρα του. Ολόκληρο το χειμώνα του 1938 αισθανόταν αδύναμος και χωρίς δυνάμεις και οι εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε, με την προτροπή της συζύγου του, έδειξαν ότι υπήρχε πρόβλημα στη χοληδόχο κύστη του. Στις 2 Μαΐου 1939, και αφού είχαν προηγηθεί λιποθυμικά επεισόδια και ανεξήγητες πτώσεις του, αποφάσισε ότι θα ήταν καλλίτερο για τον ίδιο να μην συνεχίσει να αγωνίζεται, έχοντας ήδη συμπληρώσει 2130 αγώνες.
Τον επόμενο μήνα ταξίδεψε μαζί με την ομάδα, όμως δεν συμμετείχε στους αγώνες της και η κατάσταση της υγείας του συνεχώς επιβαρύνονταν. Η σύζυγός του ήρθε σε επαφή με την κλινική Mayo στο Ρότσεστερ της Μινεσότα και μια ομάδα γιατρών με επικεφαλής τον Τσαρλς Ουίλιαμ Μάγιο ανέλαβε την αξιολόγηση του προβλήματός της υγείας του. Μετά από έξι ημέρες οι γιατροί διέγνωσαν ότι έπασχε από πλάγια μυατροφική σκλήρυνση (ALS), ασθένεια που προκαλείται από τη σκλήρυνση του νωτιαίου μυελού, η οποία οδήγησε σε μια αργή, επίπονη, φθορά των μυών και των νευρικών απολήξεων. Οι γιατροί πρόβλεψαν ότι σταδιακά το κορμί του θα παραλύσει από την ασθένεια, η καρδιά του και οι πνεύμονές του θα σταματήσουν να λειτουργούν, και πως στην καλλίτερη περίπτωση, θα πεθάνει στα επόμενα τρία χρόνια.
Η αποχώρησή του
Στις 21 Ιουνίου 1939, η ομάδα του ανήγγειλε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση και όρισε την 4η Ιουλίου ως ημέρα τιμής για τον Λου. Τη μέρα εκείνη, μιλώντας μπροστά σε ένα πλήθος 62.000 φιλάθλων της ομάδας, και σκιά του δυνατού εαυτού του, ανακοίνωσε το τέλος της καριέρας του. Μόλις λίγες εβδομάδες νωρίτερα ο κόσμος έμαθε ότι έπασχε από ανίατη ασθένεια που τον εμπόδιζε να συνεχίσει να παίζει. Μπροστά σε 62.000 θεατές, εκπρόσωποι του σωματείου του, συναθλητές και αντίπαλοι, πολιτικοί και προσωπικότητες του αθλητισμού μίλησαν και αναφέρθηκαν στον Λου Γκέρινγκ και τις επιτυχίες του. Μεταξύ τους ήταν ο Wally Pipp, τον οποίο είχε αντικαταστήσει στο πρώτο του παιχνίδι ως επαγγελματίας αλλά και ο Έβερετ Σκοτ, ο αθλητής με το καλλίτερο ρεκόρ συνεχόμενων αγώνων έως τότε. Ο δήμαρχος της πόλης μιλώντας γι’ αυτόν είπε, «Είσαι το μεγαλύτερο πρωτότυπο της ευγενούς άμιλλας και καλός πολίτες. Λου, είμαστε περήφανοι για σένα».
Ο Λου Γκέρινγκ, ανίκανος από συγκίνηση να μιλήσει, μάζεψε όσο κουράγιο του έμεινε και είπε στο συγκεντρωμένο πλήθος «….Σήμερα, θεωρώ τον εαυτό μου τον πιο τυχερό άνθρωπο της γης. …{…}… Σίγουρα είμαι τυχερός….». Αυτό ήταν το τέλος της αθλητικής του διαδρομής, καθώς δεν συμμετείχε ποτέ σε άλλο παιχνίδι, η καριέρα του τελείωσε και αποχώρησε από το μπέιζμπολ. Τον Οκτώβριο του 1939, ο δήμαρχος του πρότεινε να αναλάβει για δέκα χρόνια επίτροπος στην πόλη της Νέας Υόρκης και στις 2 Ιανουαρίου 1940 ορκίστηκε. Άσκησε τα καθήκοντά του αποτελεσματικά, αν και είχε ανάγκη τη βοήθεια της συζύγου του, προκειμένου να υπογράφει επίσημα έγγραφα, καθώς εκείνη ήταν που καθοδηγούσε το χέρι του. υπογράψει επίσημα έγγραφα. Ένα μήνα πριν το θάνατό του, η επιδείνωση της υγείας του τον ανάγκασε να παραιτηθεί από τα καθήκοντά του.
Το τέλος του
Πέθανε στις 22:10 της 2ας Ιουνίου 1941, 16 χρόνια από την ημέρα που αντικατέστησε τον Wally Pipp, στην κατοικία του, στον αριθμό 5204 στη Λεωφόρο Delafield στο Fieldstone του Μπρονξ, στη Νέα Υόρκη. Η νεκρώσιμη ακολουθία του έγινε στην Επισκοπική Εκκλησία του Χριστού στο Riverdale, και τα λείψανα του αποτεφρώθηκαν και ενταφιάστηκαν στο νεκροταφείο Kensico στη Valhalla της Νέας Υόρκης, όπου έχουν ταφεί επίσης, ο Ed Barrow, τότε γενικός διευθυντής της ομάδας, ο Jacob Ruppert ιδιοκτήτης της ομάδας, ο Paul Krichell, ο σκάουτερ που τον ανακάλυψε και ο Andy Coakley, ο προπονητής του στο Columbia University. Πολλά χρόνια αργότερα, μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Νευροπαθολογίας και της Πειραματικής Νευρολογίας, συνδέει την ασθένεια ALS με τους συχνούς τραυματισμούς που είχε υποστεί στον εγκέφαλο τα χρόνια που αγωνίζονταν.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Lou Gerhrig Official web site
- Η ιστοσελίδα του Λου Γκέρινγκ Baseballhall.org
Παραπομπές
