Ντέιβιντ Τάγκαρτ
Ο Ντέιβιντ Φρέιζερ Μακ Τάγκαρτ, [David Fraser McTaggart], Καναδός επιχειρηματίας και ακτιβιστής, ένας από τους συνιδρυτές της διεθνούς περιβαλλοντικής οργάνωσης «Γκρινπίς», [«Greenpeace»], γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου 1932 γεννήθηκε στο Βανκούβερ της Βρετανικής Κολομβίας στον Καναδά και σκοτώθηκε [1] [2] στις 23 Μαρτίου 2001 στην Ιταλία, σε δυστύχημα το οποίο προκάλεσε, κοντά στην πόλη της Περούτζια.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Ως νέος ήταν εξαιρετικός αθλητής στα αθλήματα σκι, τένις, σκουός, γκολφ και κέρδισε το Καναδικό πρωτάθλημα μπάντμιντον για τρία συνεχόμενα έτη. Επιχειρηματικά δραστηριοποιήθηκε για είκοσι χρόνια στον κατασκευαστικό κλάδο και τη δεκαετία του 1960 επέκτεινε τη δράση του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εξ αιτίας μιας εκρήξεως σε θέρετρο που είχε κατασκευάσει και από την οποία τραυματίστηκε σοβαρά ένας υπάλληλος αποσύρθηκε από την επιχειρηματική δράση και επιχείρηση και εγκαταστάθηκε στην περιοχή του Ειρηνικού Ωκεανού.
Greenpeace
Τον Οκτώβριο του 1971, μαζί με τρεις ακόμη Αμερικανούς και εννέα Καναδούς, αποφάσισαν να διαμαρτυρηθούν κατά των υπόγειων πυρηνικών δοκιμών που πραγματοποιούσαν οι ΗΠΑ στις Αλεούτιες νήσους, μεταξύ Αλάσκας και Ασίας. Το 1972 εξοργίστηκε από την απόφαση της Γαλλικής κυβερνήσεως να αποκλείσει μια μεγάλη σε έκταση περιοχή στα διεθνή ύδατα στον Ειρηνικό Ωκεανό, προκειμένου να διεξάγει το πρόγραμμα των πυρηνικών της δοκιμών. Αγνόησε τη μονομερή δήλωση της Γαλλίας που κήρυξε την περιοχή ως απαγορευμένη ζώνη και με την παρουσία του σκάφους του, την ανάγκασε να σταματήσει τη δοκιμή της. Τελικά ένα πλοίο του πολεμικού ναυτικού, εμβόλισε το δικό του, όμως το επισκεύασε και επέστρεψε στο σημείο ένα χρόνο αργότερα. Με αφορμή τον ξυλοδαρμό του και την άρνηση της Γαλλικής κυβερνήσεως για την παρουσία του στην περιοχή, ενεπλάκη σε πολύχρονη δικαστική διαμάχη την οποία κέρδισε το 1974, όταν τα Γαλλικά δικαστήρια τον δικαίωσαν. Τον ίδιο χρόνο η Γαλλία ανακοίνωσε τον τερματισμό των πυρηνικών της δοκιμών στην ατμόσφαιρα.
Hταν εκπρόσωπος της και από το 1979 έως το 1991 διετέλεσε πρόεδρος της «Greenpeace». Το 1977 οργάνωσε καμπάνια για τη στήριξη της, που τότε κατέγραφε παρουσία σε εννέα χώρες και το 1979 κατάφερε να ενώσει υπό την προεδρία του τις διάφορες ομάδες της. Έως το 1991 ήταν η ψυχή στις εκστρατείες για:
- τη σωτηρία των φαλαινών,
- την απόρριψη των πυρηνικών αποβλήτων στους ωκεανούς,
- το μπλοκάρισμα της παραγωγής τοξικών αποβλήτων,
- το τέλος των πυρηνικών δοκιμών, και
- την προστασία της Ανταρκτικής από την υπερεκμετάλλευση πετρελαίου και ορυκτών.
Τον Σεπτέμβριο του 1991, αποσύρθηκε από την προεδρία της «Greenpeace» και επέλεξε να ζει σ’ ένα αγρόκτημα-ελαιώνα στην περιοχή Paciano, στην Umbria της Ιταλίας, όπου παρήγαγε βιολογικό λάδι, ενώ συνέχισε μέχρι το θάνατό του, να εργάζεται για την εξάλειψη της φαλαινοθηρίας. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα και είναι συγγραφέας δύο βιβλίων, ενώ έχει τιμηθεί με βραβεία και διακρίσεις, για τη συμβολή του στη σωτηρία του περιβάλλοντος. «...Ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε τη δύναμη των ηλεκτρονικών ΜΜΕ και εκμεταλλεύτηκε την τηλεόραση, δίχως ο στόχος να καθορίζεται από τον «ελεύθερο ανταγωνισμό» μεταξύ των καναλιών. Κρατώντας τη δράση της οργανώσεως ως ιδιοκτησία της κατάφερε να ελέγξει το μήνυμα ελέγχοντας και το μέσο, με αποτέλεσμα η οργάνωση να δέχεται ασφυκτικές πιέσεις, άλλοτε για αποκλειστικότητα και άλλοτε για ισότιμη συμμετοχή στην ειδησεογραφική κάλυψη.» [3] .
Βιβλιογραφία
- «David McTaggart & Helen Slinger, Shadow Warrior. The autobiography of David McTaggart, founder of Greenpeace International», εκδόσεις Orion, σελ. 269.
Παραπομπές
- ↑ Σκοτώθηκε ένας από τους συνιδρυτές της Γκρινπις BBC News in Greek
- ↑ Σκοτώθηκε ο ιδρυτής της Greenpeace
- ↑ Διαμαρτυρίες στον βωμό του θεάματος Εφημερίδα «Η Καθημερινή»
