Σιμωνίδης ο Κείος

Ο Σιμωνίδης από την Κέα έζησε από το 556 έως το 468 π.Χ. και υπήρξε από τους πιο επιφανείς λυρικούς ποιητές της αρχαιότητας. Πολλά χρόνια της ζωής του τα πέρασε στις αυλές των τυράννων ή των βασιλιάδων διαφόρων ελληνικών πόλεων γράφοντας ποιήματα με αμοιβή. Φιλοξενήθηκε από τους Πεισιστρατίδες στην Αθήνα και από τους Αλευάδες και τους Σκοπάδες στη Θεσσαλία. Στην Αθήνα, όπου ζούσε στα χρόνια των Περσικών πολέμων, έγραψε τις φημισμένες ελεγείες του, καθώς και τα επιγράμματά του για τους νεκρούς του πολέμου. Δέχτηκε τότε πολλές τιμές και ακόμη κέρδισε τη φιλία του Θεμιστοκλή. Στα 476 π.Χ. καλεσμένος από τον τύραννο των Συρακουσών Ιέρωνα, πήγε στη Σικελία. Εκεί κατάφερε να συμφιλιώσει των Ιέρωνα με τον Θήρωνα, τον τύραννο του Ακράγαντα, που ήταν έτοιμοι να συγκρουστούν. Πέθανε στο νησί αυτό το 468 π.Χ. σε βαθιά γεράματα.

Το έργο του από το οποίο ένα πολύ μικρό μέρος σώζεται, περιλάμβανε ύμνους, εγκώμια, θρήνους, επινίκια, ελεγείες, επιγράμματα και άλλα. Η ποίησή του, που γενικά είχε κέντρο τον άνθρωπο, διαδόθηκε πάρα πολύ και έγινε πανελλήνια. Ο Πλάτων τον κατατάσσει στους επτά σοφούς.