Συζήτηση:Σπυρίδων Μαγγίνας
Ο Τάτσης Μαγγίνας (1792-1880, γιος του Κοτζάμπαση Κώστα Μαγγίνα από το Δραγαμέστο. Φοίτησε το 1807, ως γιός Κοτζάμπαση στην αυλή του Αλή Πασά όπου και έμαθε τα πρώτα του γράμματα αλλά και την πολιτική τέχνη. Τον διόρισε ο Αλή Πασάς στα Τρίκαλα, πρίν την επανάσταση του 1821, Γραμματέα του γιου του Βελή Πασά. Στα μέσα του 1823 κι αφού χάθηκε ο Αλη Πασάς, ήρθε στην Ελλάδα και διορίστηκε π΄ τον Αλέξ. Μαυροκορδάτο ως Επιθεωρητής των στρατευμάτων της Δυτικής Ελλάδος με έδρα το Αιτωλικό και το 1824 ήταν ένας απ΄ τους δικαστές του Γεωργίου Καραϊσκάκη στο Αιτωλικό (1 Απρ. 1824). Ήταν μέλος της 3μελους Επιτροπής [ άνος Γαλάνης (Μαχαλάς), Παπα Οικονόμου (Αιτωλικό) και Τάτζης Μαγγίνας (Δραγαμέστο)] που παρέδωσαν με ατιμωτικούς όρους το Αιτωλικό στους Τούρκους στις 13 Μαρτίου 1826. Ο μεν Πάνος Γαλάνης αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους στην Άρτα όπου και βρήκε φρικτό θάνατο το 1828 από τους Τούρκους (υπήρξε Αγιάν Βιλαετλής του Κάρλελι με έδρα το Αγρίνιο δηλαδή διοικητής της Αιτωλ/νίας διορισμένος και υπόλογος στις Τουρκικές αρχές κατευθείαν στην Υψηλή Πύλη. Ο Μαγγίνας ακολούθησε τον Κιουταχή ως μυστικοσύμβουλός του και στην μάχη της Αράχωβας (24 Νοεμβρίου 1826) συνελήφθη αιχμάλωτος στη σκηνή του Κεχαγιάμπεη και Μουστάμπεη, οι οποίοι ήταν ανώτεροι αξιωματικοί του Κιουταχή. Ο Καραϊσκάκης τον έστειλε αιχμάλωτο στη Διοίκηση στο Ναύπλιο να πάρει η διοίκηση τις αποφάσεις της. Διασώθηκε και το 1827 εκλέχθηκε πληρεξούσιος του Ξηρομέρου, ενώ το 1830 επί Καποδίστρια διορίστηκε μέλος του "Πανελληνίου" και από κοινού με τον Ιωάννη Κωλέττη είχε ενεργό συμμετοχή στον εμφύλιο του 1832 στην βουλή της Περαχώρας Κορινθίας, καθώς και στην Γ΄ Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας. Το 1854 εκλέχθηκε βουλευτής και στη συνέχεια Γερουσιαστής και υπουργός στις κυβερνήσεις του Όθωνα. Το 1865 απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής. Η επιτροπή στρατιωτικών εκδουλεύσεων του 1865 με την υπ΄ αριθ. 22 απόφαση της 116ης συνεδριάσεώς της τον κατέταξε στην Β΄ τάξη των πολιτικών με αριθμός Μητρώου 43 επιδικάζοντας ότι έχει λαμβάνειν από το κράτος και 13.825 γρόσια τα οποία ουδέποτε έλαβε.
΄΄Γενικη Εφημεριδα Ελλαδος΄΄. Η «Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος», αναγγέλλοντας θριαμβευτικά τη νίκη, έγραφε: «Πληροφορούμεθα παρά των μοναχών του κατά τον Παρνασσόν μοναστηρίου Ιερουσαλήμ [...] ότι αυτοί οι ίδιοι εχθροί, εις το μοναστήριον διασωθέντες, ομολογούν εν συνειδήσει ότι το κατά την Ράχοβαν πάθος των ήτo αληθώς κατά θείαν βούλησιν, και ρητώς παραδειγματίζουν οι ίδιοι την δυστυχίαν των Γάλλων μετά την εις Μόσχαν αναχώρησιν, αν πρέπει τις να παραβάλλη τα μικρά προς τα μεγάλα». Και πρόσθετε πως από την Αράχοβα ως το μοναστήρι, τέσσερεις ώρες δρόμος, «κείτονται σωρηδόν τα εχθρικά πτώματα».
Ανάμεσα στα κεφάλια των σκοτωμένων που έφεραν οι αγωνιστές στον Καραϊσκάκη ήταν και των δύο Τούρκων αρχηγών του Κεχαγιάμπεη και του Μουστάμπεη.
Μα κουβάλησαν ακόμα τα παλικάρια κι ένα Ρωμιό που πιάσανε ανάμεσα στους Τούρκους τον ΤΑΤΣΗ ΜΑΓΓΙΝΑ. «Αυτός απήρχετο πολιτικός άρχων», γράφει ο Σπηλιάδης, «διορισθείς εις τας επαρχίας της Δυτικής Ελλάδος υπό του Κιουταχή, συνοδευμένος, με τον Μουστάμπεη και τα ύπ' αυτόν στρατεύματα, ν' αγρυπνεί και συμβουλεύει τους υποτεταγμένους, να μένωσι πιστοί ραγιάδες του Σουλτάνου και να καταπείσει όσους τυχόν ήθελαν αποστατήσει να προσκυνήσουν». Ο "καλός" αυτός πατριώτης, όργανο του Μαυροκορδάτου, ήταν ένας απ' όσους με φανατισμό γύρεψαν και πέτυχαν να κηρυχθεί προδότης ο Καραϊσκάκης. Όταν είδε να του τον φέρνουν μπροστά του, πετάχτηκε πάνω:
- Hθελες εσύ, πουλημένο τομάρι στον Κιουτάγια, να με βγάλεις εμένα προδότη. Σε κρατώ τώρα και σε κάνω ό,τι θέλω. Μα όχι, χαμένο κορμί, δε θα λερώσω τα χέρια μου παίρνοντας τη ζωή σου. Και δίνοντάς του μια σπρωξιά του λέει: - Θα σε στείλω στην Κυβέρνηση κι αυτή ας σε τιμωρήσει όπως σου αξίζει.
