Αλεξάντρ Ντούγκιν

Ο Αλεξάντρ Γκελγιέβιτς Ντούγκιν [Ρωσσικά: Алекса́ндр Ге́льевич Ду́гин], Ρώσος πολιτικός επιστήμονας, πανσλαβιστής κι ένας από τους πλέον διάσημους εκφραστές του εθνικομπολσεβικισμού, του Ρωσικού Ευρασιατικού κινήματος και της επεκτατικής επιρροής της Ρωσίας, γεωπολιτικός, παραδοσιοκράτης, [τραντισιοναλιστής], και ένας εκ των δημοφιλέστερων ιδεολογικών θεωρητικών της Ευρασιατικής Ενώσεως, γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 1962 στη Μόσχα.

Αλεξάντρ Ντούγκιν
Συνοπτικές πληροφορίες
Γέννηση: 7 Ιανουαρίου 1962
Τόπος: Μόσχα. (πρώην Ε.Σ.Σ.Δ.) (Ρωσία)
Θάνατος:
Τόπος:
Υπηκοότητα: Ρωσική
Ασχολία: Πολιτικός επιστήμονας, Συγγραφέας Πανεπιστημιακός καθηγητής

Βιογραφία

Μόρφωση και νεανική ηλικία

Ο Αλεξάντρ γεννήθηκε στην Μόσχα και μεγάλωσε σε οικογένεια υψηλόβαθμων στελεχών των Μυστικών Υπηρεσιών του Σοβιετικού καθεστώτος. Η μητέρα του ήταν γιατρός ενώ ο ίδιος το 1979 εισήλθε για να σπουδάσει στο Ινστιτούτο Αεροπορίας της Μόσχας (Московский авиационный институт/).

Καριέρα / Πολιτικές θέσεις

Ο Ντούγκιν εργάστηκε ως δημοσιογράφος πριν ασχοληθεί με την πολιτική, λίγο πριν την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην «Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών». Το 1989 μαζί με τον φίλο του Geydar Dzhemal έγινε μέλος του κόμματος «Pamyat», ενώ λίγο αργότερα έγραψε το πολιτικό πρόγραμμα του νέου τότε κόμματος "Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας", υπό την ηγεσία του Gennady Zyuganov. Το 1997 έγραψε ένα άρθρο με τίτλο «Φασισμός-Κόκκινος και δίχως σύνορα» στο οποίο διακήρυξε την άφιξη «μιας νέας, αληθινής, ριζοσπαστικής, επαναστατικής και αφοσιωμένης μορφής Φασισμού» στην Ρωσία. Έκανε σημειώσεις σχετικά με την επιτυχία του Εθνικοσοσιαλισμού στην Γερμανία και τους λόγους για τους οποίους δεν θα πετύχαινε στην Ρωσία. Στην Ρωσία γράφει «ο Φασισμός της Ρωσίας θα είναι ένα μείγμα φυσικού εθνοσυντηρητισμού με ένα ειλικρινές πάθος για αλλαγή». Επίσης θεωρεί τα Waffen SS και το επιστημονικό προσωπικό που συνόδεψε την πορεία τους, ως μια «πνευματική όαση εντός του Καθεστώτος». Υπήρξε εκδότης του εντύπου «Elementy» στο οποίο επαινούσε τον Βέλγο Ζαν Θιριάρ [Jean Thiriart], θεωρητικό της «Ευρώπης από το Δουβλίνο ως το Βλαδιβοστόκ». Παράλληλα εκθειάζει τον Έβολα, τον Τσάρο και τον Ιωσήφ Στάλιν.

Tον Αύγουστο του 1992 ο Θιριάρ πήγε στην Μόσχα, μαζί με τον Μισέλ Σνάιντερ [Michel Schneider] εκδότη του περιοδικού «Nationalisme et Republique». Οικοδεσπότης τους ήταν ο Αλεξάντρ Ντούγκιν, ο οποίος τον Μάρτιο του ίδιου έτους είχε υποδεχτεί τον Alain de Benoist και τον Ρομπέρ Στικέρ [Robert Steuckers], ενώ τον Ιούνιο είχε δώσει συνέντευξη στην τηλεόραση της Μόσχας με τον Ιταλό Κλαούντιο Μούτι [Claudio Mutti]. Η δραστηριότητα τoυ Thiriart στη Μόσχα, όπου υπάρχουν εκεί και παλαιοί συναγωνιστές του από την Ιταλία, ήταν πολύ έντονη. Παραχώρησε συνεντεύξεις τύπου, συμμετείχε σε συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με τους Προχάνωφ, Λιγκάσεφ, Ντούγκιν, Σουλτάνωφ και την εφημερίδα «Den», η οποία δημοσίευσε ένα κείμενο του Thiriart υπό τον τίτλο «Ευρώπη ως το Βλαδιβοστόκ». Ο Θιριάρ συναντήθηκε επίσης με τον Γενάντι Ζουγκάνωφ, απέκτησε επαφές με αρκετά μέλη της «φαιοκόκκινης» αντιπολιτεύσεως, συμπεριλαμβανομένων των Νικολάι Παβλόφ και Σεργκέι Μπαμπούριν, είχε δημόσια συζήτηση με τον φιλόσοφο και ηγέτη του Κόμματος της «Ισλαμικής Αναγέννησης Γκαϊντάρ Τζεμάλ, και συμμετείχε επίσης σε μια διαδήλωση Αράβων φοιτητών στους δρόμους της Μόσχας. Ο Ντούγκιν έπεισε τον Eduard Limonov να ενταχθεί στο κίνημα, όμως αργότερα θα αποχωρήσει παίρνοντας μαζί του την σκληρή εθνικιστική πτέρυγα, θα ακολουθήσει μια επαφή με τον Primakov και τέλος με τον κύκλο του Βλαντιμίρ Πούτιν.

Με κεντρικό σύνθημα «PAX RUSSICA» το Ευρασιατικό Κόμμα αναγνωρίστηκε επίσημα από το Υπουργείο Δικαιοσύνης στις 31 Μαΐου του 2001. Έχει υποστήριξη από θρησκευτικές ηγεσίες χριστιανών, μουσουλμάνων, Ινδουιστών, Βουδιστών ακόμα και Εβραίων στην Ρωσία , ενώ μέσω αυτών των επαφών του προσπαθεί να παίξει ρόλο στην επίλυση του ζητήματος της Τσετσενίας. Τέλος, στρατηγικός σχεδιασμός του Ευρασιατικού κινήματος είναι η επίτευξη μιας συμμαχίας Ευρώπης-Ασίας με επίκεντρο την Ρωσία και το Ιράν. Η νεολαία του Κόμματος έχει κατηγορηθεί για ακραίες ενέργειες και βιαιοπραγίες ενώ ο Ντούγκιν έχει κάνει πολλές σοβινιστικές δηλώσεις ενάντια στην Ουκρανία και όχι μόνο. Ο Ντούγκιν διατηρεί ιδιαίτερες επαφές με την ηγεσία των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων και του Κρεμλίνου, ενώ έχει προσφέρει τις γνώσεις του στον Βλαντιμίρ Πούτιν και το επιτελείο του. Υπήρξε οργανωτής και δημιουργός του Εθνικομπολσεβικικού Κόμματος, του Εθνικομπολσεβικικού Μετώπου και του Ευρασιατικού Κόμματος. Στην πολιτική του σκέψη βρίσκεται η αναβίωση της Ρωσικής αυτοκρατορίας μέσω της προσέγγισης και του ελέγχου των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών.

Συγγραφικό έργο

Ο Αλεξάντρ Ντούγκιν έγινε ιδιαίτερα γνωστός με το βιβλίο του

• «Τα Θεμέλια της Γεωπολιτικής: Το Γεωπολιτικό Μέλλον της Ρωσίας», που κυκλοφόρησε το 1996 κι ασκεί μεγάλη επίδραση εντός των ελίτ του Ρωσικού κράτους ειδικά σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, ενώ αποτελεί διδακτικό εγχειρίδιο σε πολλά πανεπιστήμια.
• «Η τέταρτη πολιτική θεωρία», εκδόσεις «Έσοπτρον», Μάιος 2013

Ο καθηγητής Αλεξάντρ Ντούγκιν είναι επικεφαλής της έδρας Κοινωνιολογίας των Διεθνών Σχέσεων του τμήματος Κοινωνιολογίας στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας, καθώς και του Κέντρου Συντηρητικών Μελετών του εν λόγω τμήματος. Ο Ντούγκιν, που ασκεί ιδιαίτερη επιρροή στον Πούτιν, έχει αρκετούς οπαδούς στην Ελλάδα τον Μάρτιο του 2018 επισκέφθηκε τα Σκόπια προσκεκλημένος του αποκαλούμενου κόμματος «Μοναδική Μακεδονία» με σύμβολο τον ήλιο της Βεργίνας και είπε: «Εάν θεωρείτε ότι πρέπει η χώρα σας να ονομάζεται Μακεδονία, είναι δικαίωμά σας. Είναι το όνομά σας, η ταυτότητά σας.»

Εξωτερικοί σύδεσμοι

• * «Μεταφυσική του Εθνικομπολσεβικισμού» .
• Ο ελληνορωσικός πολιτιστικός δεσμός
• Alexandr Dugin: Eurasianism and the political evolution to the Fourth Political Theory

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org