Γλαύκος Κληρίδης

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Γλαύκος Κληρίδης, Ελληνοκύπριος νομικός και πολιτικός που διατέλεσε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, γεννήθηκε στις 24 Απριλίου 1919 στη Λευκωσία και πέθανε λόγω νεφρικής ανεπάρκειας, στις 18:30 της 15ης Νοεμβρίου 2013, στην κλινική «Ευαγγελίστρια» της Λευκωσίας, ύστερα από μακρόχρονη νοσηλεία. Η νεκρώσιμη ακολουθία του έγινε την Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013 το μεσημέρι, στον ναό της του Θεού Σοφίας στην Λευκωσία και η ημέρα της κηδείας του τηρήθηκε ως δημόσια αργία. Κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη με τιμές εν ενεργεία προέδρου της Δημοκρατίας και τον επικήδειο λόγο εκφώνησε ο Νίκος Αναστασιάδης, τότε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ήταν παντρεμένος με την Λίλα, που είχε καταγωγή από την Ινδία και αργότερα βαπτίστηκε Ορθόδοξη χριστιανή παίρνοντας το όνομα Ειρήνη [1] και απέκτησαν μια κόρη, την Καίτη Κληρίδου, σύζυγο Κώστα Σιαμμά, που διατέλεσε μέλος του πολιτικού γραφείου του κόμματος «Δημοκρατικός Συναγερμός» και για χρόνια Βουλευτής.

Γλαύκος Κληρίδης

Βιογραφία

Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του δικηγόρου Γιάννη Κληρίδη. Παρακολούθησε τα μαθήματα του Δημοτικού στο «Ελένειο» σχολείο στη Λευκωσία και στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, όμως στην πέμπτη τάξη αποβλήθηκε για 15 ημέρες [2]. Οι γονείς του τον έστειλαν στην Αγγλία, κοντά σε μια αγγλική οικογένεια, όπου αποφοίτησε από το Γυμνάσιο, σπουδάζοντας την Αγγλική γλώσσα και προετοιμάστηκε για νομικές σπουδές.

Το 1939 διέκοψε την παρακολούθηση των μαθημάτων στο Πανεπιστήμιο και κατατάχθηκε στη Βρετανική Βασιλική Αεροπορία. Πολέμησε στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όμως το 1942 καταρρίφθηκε το αεροπλάνο του στη Γερμανία, συνελήφθη αιχμάλωτος και παρέμεινε στην αιχμαλωσία ως το τέλος του πολέμου. Οι πολεμικές υπηρεσίες του κρίθηκαν ως εξαίρετες και διακεκριμένες και με Βασιλικό Διάταγμα το όνομά του δημοσιεύθηκε στο «London Gazette».

Αποφοίτησε από το Kings College και το 1948 πήρε τον τίτλο L.L.B., ενώ το 1951 αναγορεύθηκε Barrister at Law στο Gray's Inn και από το 1951 ως το 1960 εξάσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου στην Κύπρο. Κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα 1955-59 υπηρέτησε στην Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών, [Ε.Ο.Κ.Α.], με το ψευδώνυμο «Υπερείδης» και υπεράσπισε πολλούς αγωνιστές της, που είχαν συλληφθεί από τους Άγγλους, ενώ το 1959 πήρε μέρος στη Διάσκεψη του Λονδίνου. Κατά τη διάρκεια της βρετανικής κατοχής, μόνος αυτός, ετοίμασε φάκελο για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από του Άγγλους, τον οποίο παρέδωσε στην τότε ελληνική κυβέρνηση και στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Διετέλεσε Πρόεδρος του Κυπριακού Ερυθρού Σταυρού από το 1961 μέχρι το 1963 και ως αναγνώριση των εξαίρετων υπηρεσιών του απονεμήθηκε τιμητική διάκριση και ανακηρύχθηκε ισόβιο μέλος του. Είναι ο μόνος Ελληνοκύπριος πολιτικός που υπηρέτησε σε όλα τα πολιτικά αξιώματα, καθώς διατέλεσε βουλευτής, Υπουργός και Συνομιλητής, Πρόεδρος της Βουλής και Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Στη διάρκεια της θητείας του διέταξε τον απαγχονισμό τριών δολοφόνων, των μοναδικών που απαγχονίστηκαν στην Ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ δεν απέφυγε να συγκρουστεί με το Γεώργιο Γρίβα, πρώην Αρχηγό του στην ΕΟΚΑ, τον οποίο απείλησε, τις παραμονές του θανάτου του τον Ιανουάριο του 1973, ότι θα συγκαλούσε τη Βουλή για να τον κήρυξε ως κοινό δολοφόνο λόγω της δράσης της Ε.Ο.Κ.Α. Β’.

Διακρίσεις

Έχει τιμηθεί με

  • Χρυσό Μετάλλιο της Τάξης του Αγίου Τάφου,

μετά από έγκριση του Πάπα Ιωάννη του 23ου, ως αναγνώριση των υπηρεσιών που πρόσφερε ως Αρχηγός της Ελληνοκυπριακής αντιπροσωπείας στη Μικτή Επιτροπή για το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας σχετικά με τη θρησκευτική μειονότητα των Ρωμαιοκαθολικών (Λατίνων) της Κύπρου. Μετά την εκλογή του ως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας του απονεμήθηκαν από τον τότε Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή τα

  • Διάσημα του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος του Σωτήρος.

Πολιτική δράση

Κατά τη μεταβατική περίοδο μεταξύ αποικιακής διακυβέρνησης και ανεξαρτησίας (1959-60) διετέλεσε Υπουργός Δικαιοσύνης. Την ίδια περίοδο διετέλεσε αρχηγός της ελληνοκυπριακής αντιπροσωπείας στη Μικτή Επιτροπή για το σύνταγμα. Τον Ιούλιο του 1960 εκλέχθηκε μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας και στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι τον Ιούλιο του 1976. Σε πολλές περιπτώσεις εξετέλεσε καθήκοντα Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας σαν αναπληρωτής του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακαρίου κατά τις απουσίες του τελευταίου στο εξωτερικό. Εκπροσώπησε την Κύπρο αρκετές φορές στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, [Ο.Η.Ε.].

Ανέλαβε την αρχηγία της ελληνοκυπριακής αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη του Λονδίνου, που συγκλήθηκε τον Ιανουάριο του 1964 για να μελετήσει το κυπριακό πρόβλημα. Το Φεβρουάριο του 1969 ίδρυσε το Ενιαίο Κόμμα. Το Μάιο του 1976 ανακοίνωσε την πρόθεσή του για τη δημιουργία νέου κόμματος και στις 4 Ιουλίου 1976 ίδρυσε το Δημοκρατικό Συναγερμό από επίλεκτα μέλη του Ενιαίου Κόμματος, της Προοδευτικής Παράταξης και του Δημοκρατικού Εθνικού Κόμματος. Το 1968 διορίσθηκε διαπραγματευτής, εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής πλευράς στις διακοινοτικές συνομιλίες. Από τις 23 Ιουλίου 1974 ως τις 7 Δεκεμβρίου 1974, ανέλαβε, προσωρινά, καθήκοντα Προέδρου της Δημοκρατίας, αφού ο Μακάριος είχε εξαναγκαστεί, μετά την επικράτηση του εναντίον του στρατιωτικού κινήματος, να εγκαταλείψει την Κύπρο.

Κατά τις βουλευτικές εκλογές του 1981, 1985 και 1991 εκλέχθηκε βουλευτής Λευκωσίας. Στη Βουλή των Αντιπροσώπων ηγείται ως πρόεδρος του κόμματος. Στις 14 Φεβρουαρίου 1993 αναδείχθηκε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, λαμβάνοντας επί των ψήφων ποσοστό 50,28% έναντι του 49,72% που έλαβε ο πρώην πρόεδρος Γιώργος Βασιλείου και επανεκλέχθηκε στη θέση του προέδρου στις 15 Φεβρουαρίου 1998. Στη διάρκεια της 2ης προεδρικής του θητείας έγινε δεκτό το αίτημα της Κυπριακής Δημοκρατίας και η χώρα έγινε πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και παράλληλα προχώρησε την πρόταση του για την ανάπτυξη Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας-Κύπρου. Παρέμεινε στη θέση του προέδρου έως το Φεβρουάριο του 2003, οπότε και ηττήθηκε από τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ο οποίος τον διαδέχθηκε.

Συγγραφικό έργο

Έχει συγγράψει το τετράτομο έργο

  • «Η κατάθεσή μου», που αναφέρεται στο κυπριακό πρόβλημα, καθώς τα
  • «Ντοκουμέντα μιας Εποχής 1993 - 2003».

Το τέλος του

Τα τελευταία χρόνια πριν το θάνατο του είχε εισαχθεί πολλές φορές για νοσηλεία και είχε υποβληθεί σε χειρουργικές επεμβάσεις για προβλήματα της υγείας του. Στις 13 Νοεμβρίου 2013 έπεσε σε κώμα, ενώ νοσηλεύονταν σε κλινική της Λευκωσίας. Σύμφωνα με τους γιατρούς η κατάσταση της υγείας του «...είναι μη αναστρέψιμη» καθώς επιδεινώθηκε από νεφρική ανεπάρκεια, την οποία προκάλεσε ο υψηλός διαβήτης και πέθανε δύο ημέρες αργότερα. Την είδηση ανακοίνωσε ο προσωπικός του γιατρός Ιωσήφ Κάσιος, με τα λόγια, «...Ο μεγάλος ηγέτης έφυγε στις 6:20 μ.μ. σήμερα». Για το θάνατό του το υπουργικό συμβούλιο της Κύπρου αποφάσισε να τεθεί η σορός του σε λαϊκό προσκύνημα τη Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013 από τις 9:00 έως 19:00, στον Ιερό Ναό της Του Θεού Σοφίας στη Λευκωσία. Στη χώρα κηρύχθηκε τετραήμερο δημόσιο πένθος, από το μεσημέρι του Σαββάτου 16 Νοεμβρίου έως το μεσημέρι της Τρίτης 19 Νοεμβρίου 2013.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. ↑ [«...Είμαι ο μοναδικός πολιτικός στην Κύπρο που νυμφεύθηκε δύο φορές, χωρίς να υπάρξει ποτέ διαζύγιο, την... ίδια γυναίκα. Την πρώτη ήταν όταν ήμουν νέος, τότε που γνώρισα την μέλλουσα, ινδικής καταγωγής σύζυγό μου Λίλα, στο BBC, όπου εργαζόταν η αδελφή μου. Τη δεύτερη μόλις εξελέξη Πρόεδρος της Κύπρου, αυτή τη φορά με θρησκευτικό γάμο. Ο αρχιεπίσκοπος μετά την ορκομωσία, βάφτισε εν ριπή οφθαλμού τη γυναίκα μου χριστιανή, της έδωσε το όνομα Ειρήνη και μετά μας ζήτησε να παντρευτούμε, σαν καλοί χριστιανοί στην εκκλησία...».] Εφημερίδα «Το Βήμα», 15 Νοεμβρίου 2013
  2. ↑ Γλαύκος Κληρίδης, Συνέντευξη


Ανακτήθηκε από «http://el.metapedia.org/m/index.php?title=Γλαύκος_Κληρίδης&oldid=127855»