Δυρράχιο Αρκαδίας

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Το Δυρράχιο ή Δυρράχι, [πιθανώς σημαίνει «Δύο ράχες»], Ελληνικό χωριό της επαρχίας Μεγαλοπόλεως, στο νοτιότερο σημείο και στα ορεινά του Νομού Αρκαδίας, είναι κτισμένο σε υψόμετρο 794 μέτρων στην περιοχή του Αρκαδικού τμήματος στο όρος Ταΰγετος και στα σύνορα των νομών Λακωνίας, Μεσσηνίας και Αρκαδίας. Από το 2010, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδος όπως διαμορφώθηκε με το νόμο «Καλλικράτης» για την τοπική αυτοδιοίκηση, είναι Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητος Φαλαισίας του δήμου Μεγαλοπόλεως της Περιφέρειας Πελοποννήσου.

Γενικά σοιχεία

Έχει πληθυσμό 114 κατοίκων σύμφωνα με την απογραφή του έτους 2011 [1], από 299 [2] το 2001 και 221 που είχαν καταγραφεί στην απογραφή του έτους 1991, ενώ βρίσκεται στο γεωγραφικό πλάτος 37,185722114 και γεωγραφικό μήκος 22,2028864038. Γεωγραφικά είναι βόρεια και σε απόσταση 22 χιλιόμετρα από το Λεοντάρι, ενώ απέχει 36 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από τη Μεγαλόπολη Αρκαδίας και 34 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα. Κοντά στο χωριό υπάρχει η κορυφή «Μαλεβός» με ύψος 1625 μέτρα, όπου βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, με θέα μέχρι τη Σπάρτη, το λιμάνι της Καλαμάτας και την Πύλο.

Δυρράχιο Αρκαδίας-Γενική άποψη

Διοικητικές μεταβολές

Συστάθηκε ως κοινότητα Δυρραχίου στις 24 Αυγούστου 1912 με έδρα τον ομώνυμο οικισμό, με προσάρτηση του οικισμού Νεοχωρίου Φαλαισίας, ο οποίος στις 19 Απριλίου 1930 αποσπάστηκε και ορίστηκε ως έδρα κοινότητος. Αποτελείται από τις συνοικίες:

  • «Κεφαλαίικα»,
  • «Μουτσουλαίικα»,
  • «Μαυροειδαίικα» και
  • «Λίθαρος»,

στον οποίο βρίσκεται η κεντρική πλατεία του χωριού, η οποία πήρε το όνομά της από μια πολύ μεγάλη πέτρα που βρίσκονταν εκεί παλαιότερα και αποτέλεσε την πρώτη ύλη για την ανέγερση του σπιτιού του Τσενονικολή και το 1925 το σχολείο της περιοχής. οι οικισμοί έχουν πάρει τα ονόματα τους από τα αντίστοιχα των οικογενειών που τους κατοικούσαν. Το 1834 έγινε ανεξάρτητος Δήμος και από τις 4 Δεκεμβρίου 1997 με την εφαρμογή του σχεδίου «Καποδίστριας» ήταν ένα από τα 28 Δημοτικά Διαμερίσματα του Δήμου Φαλαισίας [3].

Ιστορία

Η δημιουργία του ανάγεται στα χρόνια της Καθόδου των Δωριέων στον Ελλαδικό χώρο και υπάρχει αναφορά του από τον Παυσανία, περιηγητή, γεωγράφο και ιστορικό. Η προέλευση του ονόματος ανάγεται είτε μυθολογικά στον Δυρράχιο, γιο του Θεού Ποσειδώνα, είτε γεωγραφικά, στις δύσκολες ράχες του όρους Ταΰγετος. Η ύπαρξη του πιστοποιείται ακόμη από τον 5ο μ.Χ. αιώνα σε άρθρο του Χρυσόβουλλου Ανδρονίκου του Παλαιολόγου με τίτλο «Δυρράχιο», στο Λεξικό του Βυζαντίου καθώς από επιστολή του Γεωργίου Φρατζή ή Σφρατζή προς τον Μητροπολίτη Μονεμβασίας, με τον τίτλο «Δυρράχιο, πόλις αρχαία, ούτω καλουμένη», κατά τον 14ο αιώνα και κατά τον 15ο αιώνα. Επίσης από επιγραφή της Μονής Ρεκίτσας του έτους 1714 και από γράμμα της Μητροπόλεως της Μονεμβασίας που αναφέρεται στον επίσκοπο Δυρραχίου 1718 και 1742, ενώ το 1776 ήταν πολεμική έδρα του Ζαχαριά Μπαρμιτσιώτη, που πολέμησε και νίκησε στη μάχη της Ρεκίτσας, η μονή της οποίας αποτελούσε το πνευματικό κέντρο της εποχής και στα τέλη του 20ου αιώνα απεικονίστηκε σε τηλεκάρτα του Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος. Στα χρόνια της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821 το Δυρράχι διοικητικά ανήκε στην επαρχία Εμπλακίων, που όλα σχεδόν τα χωριά της πλην 6 ανήκαν στο Μεσσηνιακό χώρο.

Κοντά στο χωριό υπάρχουν τα μοναστήρια της Παναγίας της Ρεκίτσας [4], επτά χιλιόμετρα Βόρεια του χωριού που ήταν ορμητήριο του Παπαφλέσσα, του Αγίου Γεωργίου, καθώς και η παλαιά εκκλησία του Αγίου Νικήτα, κοντά στην οποία καταπολεμήθηκαν δύο φάλαγγες του Ιμπραΐμ Πασά. Στην περιοχή στις 10 Ιουνίου 1787 φονεύθηκε ο Αναγνώστης Κολοκοτρώνης, σε μάχη με Τουρκικά στρατεύματα, ενώ από το χωριό καταγόταν ο Παναγιώτης Κεφάλας [5], αγωνιστής του 1821 που πήρε μέρος στις μάχες του Βαλτετσίου, των Δερβενακίων και στην πολιορκία της Τρίπολης. Στο χωριό υπήρχε αρχηγείο του Ε.Λ.Α.Σ. και το 1943 υπογράφηκε συμφωνία μεταξύ των αντιστασιακών οργανώσεων και εκπροσώπων του στρατηγείου της Μέσης Ανατολής, που δεν τηρήθηκε. Πασίγνωστοι είναι οι νερόμυλοι του και οι μυλωνάδες του Δυρραχίου, επάγγελμα που αποτέλεσε την κύρια ασχολία των κατοίκων που μετανάστευσαν και εγκαταστάθηκαν στις γύρω περιοχές, ενώ μετά την απελευθέρωση και ιδιαίτερα μετά το 1835 άρχισε η μετανάστευση προς τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου διοργανώνονται στο χωριό, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις «Δυρράχι-Πολιτιστικός Αύγουστος», με ομιλίες, εκθέσεις, παιδικούς διαγωνισμούς, παραστάσεις, αγώνες δρόμου, παραδοσιακό γλέντι και χορό, ενώ αναβιώνει το τοπικό έθιμο του κεράσματος.

Προσωπικότητες

Βιβλιογραφία

  • [«Αγώνες στο Βωμό του Καθήκοντος. Το Ολοκαύτωμα Δυρραχίου Αρκαδίας»] Τελέσιλλα Ιωαννίδου-Λαμπέα

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. ↑ Δυρράχι
  2. ↑ Πρώην Δήμος Φαλαισίας
  3. ↑ Δήμος Φαλαισίας
  4. ↑ Εκδηλώσεις στο Δυρράχι για την έξοδο του Παπαφλέσσα από την ιστορική Μονή Ρεκίτσης
  5. ↑ Εκδήλωση τιμής στη μνήμη του Δυρραχίτη ήρωα της ελληνικής επανάστασης, Στρατηγού Παναγιώτη Κεφάλα
  6. ↑ Παναγιώτης Κεφάλας: Σεμνός αγωνιστής του 1821


Ανακτήθηκε από «http://el.metapedia.org/m/index.php?title=Δυρράχιο_Αρκαδίας&oldid=129906»