Η κατάκτηση του κόσμου από τους Εβραίους
«Η κατάκτηση του κόσμου από τους Εβραίους» (τίτλος πρωτοτύπου: La Conquête du monde par les Juifs) είναι αντισημιτική πραγματεία του Άγγλου συγγραφέα Φρέντερικ Μίλλινγκεν, η οποία πρωτοεκδόθηκε στη Βασιλεία της Ελβετίας, το 1873 υπό το όνομα Οσμάν Μπέη.
Το έργο αποτελεί το πρώτο εκτεταμένο και λεπτομερές δοκίμιο για το θέμα της παγκόσμιας εβραϊκής κυριαρχίας[1], θεωρείται δε ως ο προάγγελος των Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών[2].
Το βιβλίο έγινε επιτυχία στην Ευρώπη και έφτασε στην έβδομη έκδοσή του σε μόλις δυο χρόνια (το 1875). Μεταφράστηκε για πρώτη φορά στα αγγλικά το 1878 και έκτοτε έχει μεταφραστεί και επανεκδοθεί σε πολλές γλώσσες.
Ο Μίλλινγκεν υποστηρίζει την άποψη (η οποία σήμερα θεωρείται «κοινός τόπος») ότι οι Εβραίοι κατόρθωσαν να κατακτήσουν τον κόσμο επειδή κατόρθωσαν να κυριαρχήσουν οικονομικά πάνω σε κράτη και ανθρώπους, κερδοσκοπώντας μέσω του Δανεισμού.
Ο συγγραφέας
Ο Φρέντερικ βαν Μίλλινγκεν (Frederick van Millingen) γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1836. Ήταν γιός του Τζούλιους Μάικλ Μίλινγκεν φημισμένου γιατρού της εποχής και της γαλλίδας ρωμαιοκαθολικής - που αργότερα ασπάστηκε τον Ισλαμισμό λόγω του γάμου της με τον Τούρκο Κίμπρισλι Μεχμέτ Εμίν Πασά, Μαρί Ντεζεάν. Ο Μίλλινγκεν που μεγάλωσε με τον πατριό του, ασπάστηκε το Ισλάμ και πήρε το όνομα Οσμπάν Μπέη, υπηρέτησε στον Οθωμανικό στρατό για μια δεκαετία περίπου (1853 - 1864) αλλά αποστρατεύτηκε όταν ήρθε σε σύγκρουση με τον Φουάντ Πασά, στρατιωτικό και Μεγάλο Βεζύρη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Μίλλινγκεν έγραψε αρκετά ιστορικά και εθνολογικά δοκίμια, για το Ισλάμ και τους Άραβες.
Σύνοψη
Ο Μίλλινγκεν παρακολουθεί την ιστορική πορεία των Εβραίων στην Ευρώπη και διαπιστώνει ότι στη πάντα παρούσα τάση τους για κυριαρχία αντιμετώπιζαν πολλούς περιορισμούς που τους επέβαλλαν τα ευρωπαΛικά κράτη. Από την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης και του Διαφωτισμού οι περιορισμοί ελαττώθηκαν με συνέπεια την απελευθέρωση των δυνάμεων τους. Εκμεταλλευόμενοι την τεχνολογική πρόοδο που επέτρεπε την ευκολότερη επικοινωνία μεταξύ των χωρών κατάφεραν έτσι ώστε
να είναι η πλουσιότερη και με τη μεγαλύτερη επιρροή τάξη ανθρώπων και να έχουν αποκτήσει μια θέση τεράστιας δύναμης, που όμοιά της δεν βλέπουμε σε όλη την ιστορία, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει άνθρωπος ανάμεσά μας που να μην είναι με κάποιο τρόπο υποτελής στην εβραϊκή εξουσία.
Φέρνει ως παράδειγμα την δυναστεία των Ρότσιλντ, η δύναμη και η επιρροή της οποίας είναι μεγαλύτερη και από αυτή των ηγετών των χωρών και παραθέτει έναν μακρύ κατάλογο Εβραίων που έγιναν δεκτοί στη βρετανική αριστοκρατία και ακόμη και κάποιων χαμηλόβαθμων Εβραίων στις ΗΠΑ με σκοπό να δείξει την εβραϊκή εξουσία ακόμη και εκεί.
Ο τρόπος με τον οποίον κατέκτησαν τον κόσμο είναι σύμφωνα με τον Μίλλινγκεν η αφοσίωση των Εβραίων στο κέρδος, με αποτέλεσμα να υποδουλώσουν οικονομικά τους λαούς και τα κράτη.
«Ένας Εβραίος μπορεί να σταματήσει και να θαυμάσει ένα λουλούδι, αλλά την ίδια στιγμή αναρωτιέται: "Πόσα μπορώ να βγάλω από αυτό"; Πιστεύοντας ότι είναι ένας εκλεκτός λαός πιστεύουν επίσης και ότι «οι θησαυροί αυτού του κόσμου είναι η κληρονομιά τους». Αυτή η "απεριόριστη αρπακτικότητα" που έχει ως αποτέλεσμα "τον αιώνιο ανταγωνισμό με την υπόλοιπη ανθρωπότητα" συνδυάζεται με μια ατσάλινη αποφασιστικότητα, "ένα πείσμα τόσο άκαμπτο που μπορεί κάλλιστα να ειπωθεί ότι ο Εβραίος δεν υποχωρεί ποτέ"»
Η Ρωσία (Ρωσική Αυτοκρατορία, τότε) ήταν η μόνη χώρα που δεν είχε ακόμα κυριαρχηθεί από τους Εβραίους και γι' αυτό την πολεμούσαν σκληρά εμποδίζοντας τα δάνεια προς τον Τσάρο, και στηρίζοντας γενναιόδωρα την Αγγλία στις πολλές πολεμικές της προσπάθειες.
Όπως υποστηρίζει ο Τόμας Ντάλτον στο βιβλίο του "Classic Essays on the Jewish Question: 1850–1945", η ακρίβεια της σκέψης του Μίλλινγκεν φαίνεται από τα γεγονότα της περιόδου. Από το 1881 μέχρι και την πτώση του Τσάρου, εκτός από την κυριαρχία στο επαναστατικό κίνημα στη Ρωσία, υπήρχε μια εβραϊκή συναίνεση να χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους στην Ευρώπη και την Αμερική για να αντιταχθούν στη Ρωσία. Αυτό είχε αντίκτυπο σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, όπως η χρηματοδότηση της Ιαπωνίας στον ρωσοϊαπωνικό πόλεμο του 1905, η κατάργηση της αμερικανορωσικής εμπορικής συμφωνίας το 1908 και η χρηματοδότηση επαναστατών εντός της Ρωσίας από πλούσιους Εβραίους όπως ο Jacob Schiff. [3]
Ο Μίλλινγκεν θεωρεί την Alliance Israélite Universelle (Παγκόσμια Ισραηλιτική Συμμαχία), ως το κέντρο συντονισμού και προώθησης των εβραϊκών συμφερόντων παγκοσμίως.α
Η πραγματεία τελειώνει με την συμβουλή του Μίλλινγκεν στους ανθρώπους και στα κράτη να αποφύγουν τον δανεισμό, γιατί ο ανατοκισμός δημιουργεί τον πλούτο και τη δύναμη των Εβραίων.
Σημειώσεις
- ^α Σύμφωνα με τον μελετητή Kevin MacDonald, η Alliance είχε εξέχουσα θέση στη σκέψη των αντιεβραίων συγγραφέων: «Σπάνια άλλη εβραϊκή δραστηριότητα ή φαινόμενο έπαιξε τόσο εμφανή ρόλο στη σκέψη και τη φαντασία των αντισημιτών σε όλη την Ευρώπη. Η Alliance χρησίμευσε για να δημιουργήσει το φάντασμα της παγκόσμιας εβραϊκής συνωμοσίας που διευθύνεται από ένα μυστικό κέντρο - το οποίο αργότερα θα γινόταν το κεντρικό θέμα των "Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών". Οι Ρώσοι Εβραίοι ήταν έντονα ύποπτοι ότι διατηρούσαν δεσμούς με τη Συμμαχία, και οι αντισημιτικές δημοσιεύσεις στη δεκαετία του 1880 μετατοπίστηκαν από τις κατηγορίες για οικονομική εκμετάλλευση σε κατηγορίες για μια διεθνή συνωμοσία με επίκεντρο τη Συμμαχία.» Separation and Its Discontents
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Το βιβλίο του Μίλλινγκεν (αγγλικά)
Παραπομπές
