Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Τα «Πρωτόκολλα των Πρεσβυτέρων (Σοφών) της Σιών» (πρωτ. τίτλος (ρωσικά): «Протоколы Сионских мудрецов» ή «Сионские Протоколы») είναι συνωμοσιολογικού περιεχομένου κείμενα, είκοσι τέσσερα τον αριθμό και αγνώστου συγγραφέα που περιγράφουν την συνωμοσία μεταξύ της ελίτ των Εβραίων για την κατάκτηση της παγκόσμιας εξουσίας. Εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το 1903 και πρωτοεκδόθηκαν το 1905 όταν συμπεριλήφθηκαν ως παράρτημα στη δεύτερη έκδοση του βιβλίου του Ρώσου μυστικιστή θεολόγου και φιλοσόφου, Σέργιου Νείλου, «Το Μέγα εν τω Μικρώ, και ο Αντίχριστος ως άμεσος πολιτική δυνατότης».

Γαλλική έκδοση των «Πρωτοκόλλων» (1920)

Γενικά

Στην Ρωσία των Τσάρων η αρχική δημοσιοποίηση του έργου έγινε από τις στήλες της εφημερίδας «Ζνάμια», εφημερίδα που υποστήριζε το Τσαρικό καθεστώς με ξεκάθαρο αντισημιτικό προσανατολισμό. Το έργο μεταφράστηκε στα αγγλικά το 1920 με τίτλο «Ο Ιουδαϊκός κίνδυνος. Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» ("The Jewish Peril. Protocols of the Learned Elders of Zion") [1]) ενώ την ίδια χρονιά δημοσιεύτηκε και η γερμανική μετάφραση με τίτλο «Τα Μυστικά των Σοφών της Σιών» (Die Geheimnisse der Weisen von Zion"). Στην Ελλάδα η πρώτη έκδοση [2] έγινε το 1932, σε μετάφραση Φώτιου Φωτιάδη από το ομώνυμο βιβλίο του Γάλλου Roger Lambelin.

Το 2005 μια έκδοση των Πρωτοκόλλων που δημοσιεύθηκε στην Πόλη του Μεξικού υποδηλώνει ότι το Ολοκαύτωμα ενορχηστρώθηκε από τους «Γέροντες της Σιών» με αντάλλαγμα την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ ενώ μια άλλη έκδοση εγκεκριμένη από το συριακό Υπουργείο Πληροφοριών, ισχυρίζεται ότι οι «Σοφοί της Σιών» συντόνισαν τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ανακάλυψη & διάδοση Πρωτοκόλλων

Ο Σέργιος Νείλος στην πρώτη έκδοση των «Πρωτοκόλλων» σε βιβλίο, πληροφορεί τους αναγνώστες ότι τα 24 αυτά φυλλάδια του παραδόθηκαν το 1901 από τον στρατάρχη Alexis Nicoiajevitch Souchotin, και αφορούν τα λεχθέντα στο πρώτο εβραϊκο συνέδριο της Βασιλείας το 1897. Σύμφωνα με τα γραφόμενα του Νείλου, στο συνέδριο κρατήθηκαν πρακτικά (πρωτόκολλα) τα οποία δεν ήταν προορισμένα να μεταφραστούν ή να δημοσιευτούν παρά να δοθούν σε μερικές επιλεγμένες προσωπικότητες του νεο-εμφανιζόμενου σιωνιστικού κινήματος. Πέρα από τους υπερεθνικιστικούς κύκλους, το κείμενο είχε, αρχικά, μικρή απήχηση στη Ρωσία. Αυτό όμως άλλαξε με την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917. Δυσαρεστημένοι μοναρχικοί και αντιδραστικοί κάθε είδους τρομοκρατήθηκαν από το νεογέννητο σοβιετικό καθεστώς, και αυτό γέννησε αυτό που περιγράφεται ως «ένας από τους πιο ανθεκτικούς αντισημιτικούς μύθους του 20ού αιώνα», τον Ιουδαιομπολσεβικισμό [3]. Από τη Ρωσία η άποψη αυτή διαδόθηκε - με την αγγλική μετάφραση του 1920 - ταχύτατα και στη δυτική Ευρώπη και από εκεί σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η αγγλική εφημερίδα «Morning Post» αφιέρωσε δέκα οκτώ (18) άρθρα στα «Πρωτόκολλα», με αποτέλεσμα το βιβλίο να γίνει γρήγορα best seller και να απασχολήσει την βρετανική κοινή γνώμη. Στις ΗΠΑ από το 1920 και για τα δυο επόμενα χρόνια, ο Αμερικανός βιομήχανος Χένρι Φορντ δημοσίευε στην ιδιόκτητη εφημερίδα του, «Dearborn Independent», μια σειρά αντισημιτικών άρθρων υπό τον τίτλο «Ο διεθνής Εβραίος» που παρέπεμπαν αφειδώς στα «Πρωτόκολλα». Η έκδοση των άρθρων σε βιβλίο με τον τίτλο «The International Jew: The World's Foremost Problem", έγινε επίσης best seller [4]. Με βάση την αγγλική μετάφραση τα «Πρωτόκολλα» μεταφράστηκαν γρήγορα στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου.

Περιεχόμενο

Ο συγγραφέας ή οι συγγραφείς των κειμένων θεωρούν ως απαιτούμενα για την παγκοσμιοποίηση του καταναγκασμού και του ελέγχου να:

  • αποπλανήσουν τη νεολαία προβάλλοντας την ανηθικότητα με τα κατάλληλα πρότυπα.
  • καταστρέψουν την οικογενειακή ζωή για να μείνει ο άνθρωπος μόνος χωρίς στήριξη.
  • δημιουργήσουν αισχρή τέχνη και λογοτεχνία.
  • εξαλείψουν το σεβασμό προς τη θρησκεία και τον κλήρο με ψεύτικα και αληθινά σκάνδαλα.
  • εθίσουν του λαούς στον καταναλωτισμό, την ψεύτικη διασκέδαση χωρίς πραγματική χαρά, και να τους απασχολούν με δημόσια θεάματα και αθλήματα για να μην μένει χρόνος για σκέψη.
  • αγριέψουν τον ανθρώπινο νου με ψεύτικες θεωρίες και το νευρικό σύστημα με αλκοόλ, νικοτίνη, ναρκωτικά κλπ.
  • ανατρέψουν τη μοναρχία και την παλιά αριστοκρατία σε όλο τον κόσμο και να επιβάλουν ταξικούς πολέμους.
  • χρησιμοποιήσουν τη βιομηχανία για να καταστρέψουν τη γεωργία και στη συνέχεια να καταστρέψουν και τη βιομηχανία.
  • εγκαταστήσουν παντού κοινοβουλευτικούς δημοκράτες και να προωθήσουν ελεγχόμενα ανίκανα πρόσωπα σε θέσεις εξουσίας.
  • αποδυναμώσουν σταδιακά όλα τα συντάγματα για να φέρουν την παγκόσμια δικτατορία.
  • δημιουργήσουν παγκόσμια μονοπώλια για να αποκτήσουν τον έλεγχο του χρήματος και της γης.
  • δημιουργήσουν παγκόσμια οικονομική αστάθεια, προωθώντας χαρτιά (νομίσματα και μετοχές) στους απίστους, ενώ οι Σιωνιστές θα συγκεντρώνουν χρυσό και κτήματα.
  • ετοιμάσουν το θάνατο των εθνών, νοθεύοντας τα κράτη με τη λαθρομετανάστευση και παραποιώντας την ιστορία τους.
  • καταχρεώσουν τους λαούς με δάνεια, να αυξήσουν την ανεργία και τη φτώχεια και να δημιουργήσουν παγκόσμιο κράτος με τη βοήθεια ελεγχόμενων πολιτικών.
  • φέρουν οικονομικές κρίσεις και να ρίξουν το φταίξιμο στους πολιτικούς.
  • γίνει παγκόσμια λαϊκή εξέγερση και να προωθήσουν σαν σωτήρα τον παγκόσμιο κυβερνήτη-Μεσσία τους, απόλυτο μονάρχη όλου του πλανήτη.

Τα Πρωτόκολλα & η εθνικιστική Γερμανία

Το 1919 τα Πρωτόκολλα κυκλοφόρησαν στη Γερμανία με επιμέλεια του Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, του μετέπειτα κύριου θεωρητικού της φυλετικής ανωτερότητας της άριας φυλής και προπαγανδιστή του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, και σημείωσαν τεράστια εκδοτική επιτυχία. Το 1920 πουλήθηκαν περισσότερα από 120.000 αντίτυπα και οργανώθηκαν πολυάριθμες εκδηλώσεις που «εκλαΐκευαν» τις «αποκαλύψεις» τους. Σύμφωνα με τον Αδόλφο Χίτλερ [5]:

«...Τα "Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών" που οι Εβραίοι τ' απαρνούνται με τόση κακία, δείχνουν μ' έναν αναμφισβήτητο τρόπο πόσο ολόκληρη η ύπαρξη αυτού του λαού στηρίζεται στα ψέματα που εξυφαίνει. Δεν μας ενδιαφέρει εδώ να εξετάσουμε ποιοι απ' τους Εβραίους παραδέχονται αυτές τις αποκαλύψεις. Εκείνο που είναι αποφασιστικό και συντριπτικό γι' αυτούς είναι ότι φέρνουν στο φως της μέρας, με μίαν ανατριχιαστική ακρίβεια, το χαρακτήρα και τη δραστηριότητα του ιουδαϊκού λαού και, μ' όλες του τις διακλαδώσεις, τον τελικό σκοπό στον οποίον τείνουν. (...) όταν θα 'ρθει η μέρα που το βιβλίο αυτό θα γίνει το ευαγγέλιο του Εβραίου, τότε θ' αποκαλυφθεί κι η τρομερή συνωμοσία που τόσον καιρό εξυφαινόταν».

Στο έργο αυτό, ο Αδόλφος Χίτλερ, με αναφορά στο πρόσωπο του Εβραίου, ο οποίος ήταν «..υπερεθνικός επειδή ήταν ιδιαίτερα εθνικιστής», οραματίστηκε τον προάγγελο του Γερμανού κυρίαρχου του κόσμου και βεβαίωσε τις μάζες ότι τα «...έθνη που πρωτοείδαν με διαύγεια το παιχνίδι των Εβραίων και το πολέμησαν, θα γίνουν στη θέση τους (σ.σ. των Εβραίων) κυρίαρχοι του κόσμου». Η θεωρία της διεθνούς εβραϊκής συνωμοσίας προετοίμαζε το ιδεολογικό υπόστρωμα της μελλοντικής Γερμανικής διεθνούς κυριαρχίας [6] και το γερμανικό υπουργείο Παιδείας τα συμπεριέλαβε, το 1935, στα επίσημα σχολικά εγχειρίδια.

Πλαστογραφία

Το ίδιο γρήγορα όμως έγιναν και αντικείμενο αμφισβητήσεως. Η πρώτη απόδειξη της πλαστότητας των εγγράφων δόθηκε το 1921 από τον δημοσιογράφο των "Times του Λονδίνου", Φίλιπ Γκρέιβς. Συγκεκριμένα, τον Αύγουστο του 1921, η εφημερίδα δημοσίευσε τρία άρθρα του ανταποκριτή της στην Κωνσταντινούπολη, Φίλιπ Γκρέιβς, τα οποία έδειχναν ότι τα Πρωτόκολλα ήταν εκτεταμένη λογοκλοπή από ένα βιβλίο του Γάλλου νομικού και συγγραφέα Μορίς Ζολί. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η λογοκλοπή επισημάνθηκε στον Άγγλο δημοσιογράφο από κάποιον Ρώσο μοναρχικό, ονόματι Μιχαήλ Ρασλόβλεφ, όταν του πρόσφερε προς πώληση το βιβλίο του Ζολί, «Διάλογοι στην κόλαση μεταξύ Μακιαβέλι και Μοντεσκιέ» ("Dialogue aux enfers entre Machiavel et Montesquieu ou la politique de Machiavel au XIXe siècle") που εκδόθηκε το 1864 στις Βρυξέλλες. Το περιεχόμενο του βιβλίου, από το οποίο αντλήθηκε υλικό των πρωτοκόλλων, ήταν πολιτική σάτιρα που δεν είχε κανένα αντισημιτικό θέμα και στόχος της ήταν ο αυτοκράτορας Ναπολέοντας Γ'. Αποδείχτηκε ότι από το βιβλίο έχουν λογοκλαπεί περισσότερα από 160 αποσπάσματα, συνολικά τα δύο πέμπτα του συνολικού κειμένου. Σε εννέα από τα κεφάλαια τα δάνεια ανέρχονται σε περισσότερο από το μισό κείμενο, σε ορισμένα ανέρχονται στα τρία τέταρτα, και σε ένα (Πρωτόκολλο VII) σχεδόν σε ολόκληρο το κείμενο [7].

Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πώς και γιατί τα «Πρωτόκολλα» πλαστογραφήθηκαν με αυτόν τον τρόπο προέκυψαν την ίδια χρονική περίοδο. Το 1934-35, δύο εβραϊκές ομάδες της Ελβετίας προσέφυγαν σε δικαστήριο στη Βέρνη εναντίον τοπικών ναζιστών με την κατηγορία της δυσφημήσεως για τη δημοσίευση τους. Οι ομάδες έφεραν μάρτυρες που κατέρριψαν τους ισχυρισμούς για τη διάσκεψη της Βασιλείας του 1897 και για μια υποτιθέμενη εβραϊκή-μασονική συμμαχία, ενώ η υπεράσπιση απέτυχε να στηρίξει ακόμη και τους πιο βασικούς ισχυρισμούς της. Στους μάρτυρες κατηγορίας περιλαμβάνονταν ακόμη και ειδικοί σε θέματα Ρωσίας, οι οποίοι προσδιόρισαν ονομαστικά τους πράκτορες της ρωσικής μυστικής αστυνομίας που συμμετείχαν στην πλαστογράφηση των «Πρωτοκόλλων» με την ελπίδα να επηρεάσουν τον τσάρο Νικόλαο Β', αποδυναμώνοντας παράλληλα τους μεταρρυθμιστές και καθιστώντας τους Εβραίους αποδιοπομπαίους τράγους για τις δυσκολίες της Ρωσίας.

Απόψεις

Σύμφωνα με τον καθηγητή Stephen Whitfield:

«Αυτό που στηρίζει την επιρροή των Πρωτοκόλλων μεταξύ των παλαβών και των εξτρεμιστών δεν είναι η γλώσσα του ίδιου του κειμένου - το οποίο λίγοι από αυτούς είναι πιθανό να έχουν διαβάσει πλήρως στις διάφορες εκδοχές του - αλλά αυτό που υποτίθεται ότι υπογραμμίζει αυτή η πλαστογραφία, δηλαδή την εκπληκτικά πονηρή επιρροή των Εβραίων στη σύγχρονη ιστορία. Τα Πρωτόκολλα δεν έχουν επομένως καμία σημασία από μόνα τους- είναι πλαστά. Αλλά προσδίδουν ακρίβεια στους αποκαλυπτικούς φόβους, οι οποίοι δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν χωρίς κάποιο συστατικό αληθοφάνειας: Η οικογένεια Ρότσιλντ διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην εμφάνιση του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού στην Ευρώπη του 19ου αιώνα. Η οικογενειακή επιχείρηση διέθετε υποκαταστήματα στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αυστρία, την Ιταλία και την Αγγλία, γεγονός που προσέδωσε αξιοπιστία στην κατηγορία του "κοσμοπολιτισμού" σε μια εποχή αυξανόμενου εθνικισμού. Σήμερα, ο Τζορτζ Σόρος, ένας γεννημένος στην Ουγγαρία και μορφωμένος στη Βρετανία Αμερικανοεβραίος, έχει γίνει ιδιαίτερα μισητή φιγούρα για την ακροδεξιά. Μεταξύ των πιο πονηρών επενδυτών του κόσμου, έχει ξοδέψει δισεκατομμύρια δολάρια για την προώθηση προοδευτικών σκοπών. Φαίνεται να ενσαρκώνει αυτό που ο Ford αποκάλεσε "ο διεθνής Εβραίος".» [8].

Ο Ντέιβιντ Ντιουκ (David Duke) έχει γράψει:

«Σχεδόν όλοι γνωρίζουν τα "πρωτότυπα" Πρωτόκολλα της Σιών -και το ιστορικό τους υπόβαθρο. Συντάχθηκαν πιθανότατα από τσαρικούς πράκτορες προς το τέλος του 19ου αιώνα ως όπλο στον πόλεμό τους κατά της μεγάλης κλίμακας εβραϊκής κομμουνιστικής εξέγερσης που αντιμετώπιζαν. Τα Πρωτόκολλα έχουν χλευαστεί ως πλαστογραφία, συκοφαντίες και ψέματα - παρόλα αυτά παραμένουν ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία στον κόσμο σχετικά με το Εβραϊκό Ζήτημα. Στο νέο μου βιβλίο, δείχνω ότι στην πραγματικότητα είναι άσχετο αν τα πρωτότυπα Πρωτόκολλα γράφτηκαν από τσαρικούς πράκτορες ή όχι. Στην πραγματικότητα είναι ένα εξαιρετικά προφητικό έργο "μυθοπλασίας" - όπως το 1984 του Τζορτζ Όργουελ ή ο Θαυμαστός Νέος Κόσμος του Άλντους Χάξλεϊ. Αν και οι χαρακτήρες και η πλοκή είναι "μυθοπλασία", η ιδέα που διέπει και τα δύο αυτά βιβλία είναι γεγονός - όπως ακριβώς και στα Πρωτόκολλα της Σιών. [...] Όποιος και αν έγραψε τα πρωτότυπα Πρωτόκολλα διέθετε μια αξιοσημείωτη διορατικότητα για το πώς λειτουργούσαν οι εβραϊκές ελίτ» [9].

Η άποψη του Ιούλιου Έβολα

Ο γνωστός πολιτικός φιλόσοφος Ιούλιος Έβολα στον πρόλογο της πρώτης ιταλικής έκδοσης των Πρωτοκόλλων (1921) θέτει το ζήτημα σε δυο διαστάσεις:

το ζήτημα της αυθεντικότητας και
το ζήτημα του περιεχομένου.

Όσον αφορά το ζήτημα της αυθεντικότητας παραδέχεται χωρίς κανέναν ενδοιασμό, ότι δεν υπήρξε τέτοια μυστική εβραϊκή συνωμοσία. Κανένας σοβαρός συνωμότης, καμμία σοβαρή συνωμοτική οργάνωση δεν θα άφηνε πίσω της τίποτα γραμμένο. Βρίσκει το τρόπο γραφής πραγματικά παιδικό, που δεν μπορεί να σταθεί απέναντι και σε μια στοιχειώδη έρευνα. Ωστόσο ο Έβολα θεωρεί ότι το περιεχόμενο του κειμένου αποδίδει πιστά το «πνεύμα» του Ιουδαϊσμού. Σχετικά σημειώνει, ενώ ο διεθνής εβραϊσμός δέσμευσε όλες τις δυνάμεις του για να αποδείξει ότι τα Πρωτόκολλα ήταν ψεύτικα, πάντα και με μέγιστη προσοχή απέφυγε το ουσιώδες, που είναι αν όσα γράφονται αντιστοιχούν στο εβραϊκό πνεύμα.

«....Για να πλαισιώσουμε σωστά το εβραϊκό πρόβλημα και να κατανοήσουμε τον πραγματικό κίνδυνο του Ιουδαϊσμού πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή ότι στη βάση του Ιουδαϊσμού δεν υπάρχει μόνο η φυλή (με την αυστηρά βιολογική έννοια), αλλά και προπάντων ο Νόμος. Ο Νόμος είναι η Παλαιά Διαθήκη, η «Τορά», αλλά και, και κυρίως, οι περαιτέρω εξελίξεις της, το «Μίσνα» και ουσιαστικά το «Ταλμούδ». Έχει ειπωθεί σωστά ότι, όπως ο Αδάμ διαμορφώθηκε από τον Ιεχωβά, έτσι και ο Εβραίος διαμορφώθηκε από τον Νόμο: και ο Νόμος, στη χιλιετή επιρροή του ανά τις γενιές, έχει προκαλέσει ειδικά ένστικτα, έναν ιδιαίτερο τρόπο αίσθησης, αντίδρασης, συμπεριφοράς, έχει περάσει στο αίμα, τόσο που συνεχίζει να ενεργεί ακόμη και ανεξάρτητα από την άμεση συνείδηση ​​και την πρόθεση του ατόμου. Έτσι σχηματίζεται η ενότητα του Ισραήλ της διασποράς: ως συνάρτηση μιας ουσίας, ενός ακατάσχετου τρόπου ύπαρξης. Και μαζί με αυτή την ενότητα, η αρχή του, ο Εβραϊκός Νόμος, το Ταλμουδικό πνεύμα, υπάρχει πάντα και δρα, αναπόφευκτα, είτε με αταβιστικό και ασυνείδητο τρόπο, είτε με ενσυνείδητο και δόλιο τρόπο.
 
Η ουσία του εβραϊκού νόμου είναι η ριζική διάκριση μεταξύ Εβραίων και μη Εβραίων με τους ίδιους λίγο-πολύ όρους όπως μεταξύ ανθρώπου και ζώου, μεταξύ εκλεκτών και δούλων. Είναι η υπόσχεση ότι το παγκόσμιο Βασίλειο του Ισραήλ, αργά ή γρήγορα, θα έρθει, και ότι όλοι οι λαοί πρέπει να υποταχθούν στο σκήπτρο του Ιούδα. Είναι η διακήρυξη των δυο μέτρων και δυο σταθμών, που περιορίζει την αλληλεγγύη στην εβραϊκή φυλή, ενώ επικυρώνει κάθε ψέμα, κάθε εξαπάτηση, κάθε προδοσία στις σχέσεις μεταξύ Εβραίων και μη, καθιστώντας τους τελευταίους ένα είδος υποχειρίων. Είναι, τέλος, η αγιοποίηση του χρυσού και των τόκων ως όργανα της δύναμης του Εβραίου, στον οποίο, με θεϊκή υπόσχεση, ανήκει όλος ο πλούτος της γης.» [10].

Εκτιμήσεις

Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών παραμένουν εδώ και δεκαετίες στη λίστα με τα ευπώλητα βιβλία στην Ελλάδα, με συνεχείς επανεκδόσεις και θεωρείται φάρος για την ανάλυση της τρέχουσας παγκόσμιας πραγματικότητας. Τα εκτιθέμενα σε αυτά προκαλούν τρομακτική εντύπωση καθώς φέρεται να προκύπτει ότι ο Σιωνισμός έχει σαν κύρια πρόθεση την κατάρρευση από πάσης απόψεως των συνθηκών υπάρξεως των Χριστιανικών κυρίως λαών, με σκοπό την επιβολή και επικράτηση της «Παντοκρατορίας του Ισραήλ» στη γη. Η εβραϊκής καταγωγής συγγραφέας Χάνα Αρέντ επισήμαινε πως η απήχηση των πρωτόκολλων, από τη στιγμή που έχει αποδειχτεί η πλαστότητα τους, πρέπει να εξηγηθεί με την αντοχή του αντισιωνισμού και στην απλοϊκή αλλά γεμάτη μίσος εξήγηση που προσφέρει σε oσους θέλουν να βρουν ένα αποδιοπομπαίο τράγο, τη προσωποποίηση των προβλημάτων του κόσμου.

Εκατό και πλέον έτη από την αρχική δημοσίευση των κειμένων που χαρακτηρίστηκαν ωα τα «Πρωτόκολλα των Πρεσβυτέρων (Σοφών) της Σιών» όλα δείχνουν ότι αυτά αποτελούν μάλλον διδασκαλίες και γνωμικά παρά ανακοινώσεις. Φαίνεται ότι ο συγγραφέας τους ή οι συγγραφείς τους είχαν ως βασική τους φροντίδα να παραθέσουν τα δόγματα του Ισραήλ, τους αντικειμενικούς σκοπούς που επιδιώκει από αρχαιοτάτων χρόνων και τις λεπτομέρειες του τελικού σχεδίου εκστρατείας για την κατάκτηση της παγκόσμιας εξουσίας. Με την μορφή που του αποδόθηκε το έργο αποτελεί μέχρι σήμερα ένα από τα πλέον διαδεδομένα κείμενα εκφράσεως αντισιωνισμού αν και αρκετές έρευνες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα αποκαλούμενα πρωτόκολλα είναι αποτέλεσμα πλαστογραφίας και απάτης, δημιούργημα της Οχράνα, της μυστικής αστυνομίας του Τσαρικού καθεστώτος στη Ρωσία. Η κατασκευή των Πρωτοκόλλων αποτελεί τον καμβά του μυθιστορήματος του Ουμπέρτο Έκο «Το κοιμητήριο της Πράγας» (Il Cimitero di Praga, 2010).

Παρότι η χρήση των Πρωτοκόλλων ως εργαλείο προπαγάνδας μειώθηκε μετά την ήττα της εθνικιστικής Γερμανίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το έργο διατηρεί ως τις μέρες μας (2024) τη χρησιμότητα του ως ένα εργαλείο αντίθετο στις απόψεις του Σιωνισμού και εξακολουθεί να κυκλοφορεί μεταφρασμένο στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές