Ιωάννης Μαρούδας

Ο Γιάννης Μαρούδας, Έλληνας ανώτατος αξιωματικός της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής, που διατέλεσε και Αστυνομικός Διευθυντής Αθηνών, γεννήθηκε στο Μεσολόγγι, δεν είναι γνωστή η χρονολογία της γεννήσεως του, και πέθανε τον Απρίλιο του 1935 στην Αθήνα.

Βιογραφία

Ξεκίνησε την καριέρα του, ως αξιωματικός της Χωροφυλακής στο Μεσολόγγι, μετατέθηκε αργότερα στο Ναύπλιο και στη συνέχεια υπηρέτησε ως Αστυνομικός Διευθυντής Αθηνών, όπου εγκαταστάθηκε στο Τμήμα Καταδιώξεως, αναλαμβάνοντας την εξιχνίαση εγκλημάτων με ιδιαίτερα αποτελεσματικό τρόπο. Επέλεξε ως βοηθούς του τους Τσούρκα και Πεπονούλια, που αποτέλεσαν τους πιστούς συνεργάτες και πρωτοπαλίκαρά του.

Αντιμετώπιζε με επιείκεια τους μικροκλέφτες και μικρολωποδύτες που έκλεβαν για την επιβίωση τους, ενώ για την εξιχνίαση των υποθέσεων δε δίσταζε να συνεργαστεί με κακοποιούς. Θεωρούσε ότι ο εγκληματίας επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος και για το λόγο αυτό τοποθετούσε μυστικούς αστυνομικούς, οι οποίοι παρακολουθούσαν τους χώρους της εγκληματικής δραστηριότητος, επιβεβαιώνοντας την άποψη του. Ως Αστυνομικός Διευθυντής ενοικίαζε χαμόσπιτα με αυλές, τα οποία μετέτρεψε σε «ανακριτήρια». Ταλαιπωρούσε ιδιαίτερα όσους ευκατάστατους πολίτες συνελάμβανε να παρανομούν και για τη δράση του έγινε κεντρικό πρόσωπο σε θεατρικό του Πολύβιου Δημητρακόπουλου, ενώ θέμα συζητήσεως αποτέλεσαν τα αυστηρά μέτρα που έλαβε το 1911, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις απεργιακές κινητοποιήσεις της εποχής.

Η δράση του χαρακτηρίστηκε, όπως κι αυτή του προκατόχου του Δημητρίου Μπαϊρακτάρη, από τραχύτητα και για το λόγο αυτό αποτέλεσε το φόβο και τον τρόμο του συνόλου των πολιτών. Στράφηκε εναντίον κάθε είδους παραβατικότητος και υπήρξε διώκτης πολιτικών, δικαστικών και δημοσιογράφων της εποχής. Είναι χαρακτηριστικό το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα του δημοσιογράφου Γρηγόρη Ευστρατιάδη, στο οποίο ανέφερε ότι, «….Εις κύριος Μαρούδας υπό τας όψεις Εισαγγελέων και Υπουργών καταλύη το Σύνταγμα και ποδοπατή την ελευθερία των πολιτών…». Γενικώς, οι εφημερίδες του καιρού του έκαναν λόγο για ειδεχθή, τρομακτικά και απαίσια αστυνομικά σκάνδαλα, κατακρίνοντας ως «απάνθρωπο» τον ίδιο, αλλά και τον τρόπο λειτουργίας της Αστυνομίας.

Στα τέλη του 1910, δημοσιεύματα του Τύπου κατέκριναν τη συνήθεια του να μην «...υποκλίνεται εδαφιαίως οσάκις εισέρχεται εις την αυλήν των Ανακτόρων», ενώ την ίδια εποχή κατηγορήθηκε ότι συμπεριφέρθηκε με απρέπεια σε γνωστό Αθηναίο δημοσιογράφο, αλλά και στον Υπουργό Εσωτερικών που του τηλεφώνησε για να του κάνει συστάσεις. Δημοσιεύματα αναφέρονταν εις «… τας θηριωδίας του αστυνομικού βούρδουλα», που τις επιβεβαίωναν ιατρικές εκθέσεις. Ο Μαρούδας στα πλαίσια των καθηκόντων του μετέβη στα Ανάκτορα, όπου ανέκρινε τον Στέφανο Στεφάνου, τότε αρχηγό του Πολιτικού Οίκου του Βασιλέως, ενώ από τη δράση του δεν ξέφυγε και ο Στέφανος Σκουλούδης, γνωστός Τραπεζίτης της εποχής και μετέπειτα Πρωθυπουργός. Φυλάκισε έναν πλούσιο Ρώσο έμπορο, ο οποίος διαμαρτυρήθηκε για το «…άγριο και απάνθρωπο βουρδούλιασμα αιγοβοσκού…», που οι εφημερίδες παρουσίασαν ως εννιάχρονο παιδί, όμως ήταν, όπως αποδείχθηκε, συνεργάτης του Ρώσου εμπόρου, σε παράνομες εισαγωγές και εξαγωγές. Έμεινε στη μνήμη όλων ως εκείνος που «τρομοκράτησε τους ήρωες του εγκληματικού πάνθεου», ενώ μετά την αποστράτευση του, προσλήφθηκε στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδις και εργάστηκε με επιτυχία για την οργάνωση της εσωτερικής αστυνομίας του Τραπεζικού ιδρύματος.

Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσε και η δράση του αποτυπώθηκαν ακόμη και σε στίχους λαϊκών τραγουδιών της εποχής, ένα από τα οποία αναφέρει,
«Που ’σουνα και ήλθες πάλι
ρουφιανιά του Γαλιγάλη .
Η πουστιά μας του Μαρούδα
άσπρα μούρα μαύρα μούρα.»
ή
«Πουστιά του Μαρούδα
και ρουφιανιά του Γαλιγάλη
έφυγες και ήλθες πάλι».

Τα χειρόγραφα απομνημονεύματα του –τα οποία, ο ίδιος, αποκαλούσε «μαυροπίνακα της αριστοκρατίας», δεν εκδόθηκαν.

Εξωτερικές συνδέσεις

• Ο αστυνομικός Γιάννης Μαρούδας και η δράση του στην Αθήνα

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org