Κωνσταντίνος Φούμης
Ο Κωνσταντίνος Φούμης Έλληνας πολιτικός, που μαζί με τους Ελευθέριο Βενιζέλο και Κωνσταντίνο Μάνο, ήταν ένας από τους επικεφαλής της Επαναστάσεως στο Θέρισο, γεννήθηκε το 1860 στην Κρήτη και πέθανε το 1942.
Βιογραφία
Καταγόταν από την βυζαντινή οικογένεια των Σκορδιλών. Παππούς του ήταν ο Κωνσταντίνος-Αναγνώστης Φούμης ή Μαυροκούκουλος, που είχε κατηγορηθεί ανυπόστατα, κακόβουλα και συκοφαντικά όπως αποδείχθηκε, ως προδότης στα γεγονότα που κατέληξαν στο σφαγιασμό των αμάχων, ανήμερα των Χριστουγέννων του 1821 από τους Τούρκους στο Κακοδίκι, [1]. Πατέρας του, γιος του Μαυροκούκουλου, ήταν ο Μιχαήλ Κωνσταντίνου Φούμης, ένας από τους ελάχιστους επιζώντες Φούμηδες το 1821, στη σφαγή των Κακοδικίου, ενώ είχε έναν αδελφό, το Γεώργιο Φούμη.
Ο Κωνσταντίνος Φούμης παρακολούθησε τα μαθήματα της Βασικής και Μέσης εκπαιδεύσεως στη γενέτειρα του και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου ανακηρύχθηκε διδάκτορας του Δικαίου. Διορίστηκε και διατέλεσε μέχρι το 1884, Εισαγγελέας Πρωτοδικών. Το 1888, εξέδωσε μαζί με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, του οποίου υπήρξε υπήρξε στενός συνεργάτης και φίλος, την εφημερίδα «Λευκά Όρη», ενώ δημοσίευσε στις εφημερίδες «Άμυνα» και «Αυγή».
Πολιτική δράση
Το πρωτόκολλο της 22ας Ιανουαρίου 1830, άφησε την Κρήτη έξω από τα όρια του Ελληνικού κράτους, όμως μετά από αλλεπάλληλες εξεγέρσεις στις 9 Δεκεμβρίου 1898, κατέπλευσε στη Σούδα ο Πρίγκιπας Γεώργιος, πρώτος ύπατος Αρμοστής την Κρήτη. Ο Φούμης υπήρξε μέλος του Γενικού διοικητικού Συμβουλίου Κρήτης το 1896, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Επαναστατικού Στρατοπέδου Ακρωτηρίου και της Επαναστατικής Συνέλευσης του 1897-98, ενώ στις 24 Ιανουαρίου 1899, στις εκλογές που ανέδειξαν την πρώτη Κρητική Συνέλευση και οδήγησαν στην ψήφιση συντάγματος και το σχηματισμό της πρώτης κυβερνήσεως, εκλέχθηκε αντιπρόσωπος της επαρχίας Σελίνου [Κακοδίκι]. Το Σύνταγμα της Κρητικής Πολιτείας εγκρίθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις και προσυπογράφηκε από τον ύπατο αρμοστή. Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 16 Απριλίου 1899 και στις 27 Απριλίου, ο ύπατος αρμοστής όρισε το Συμβούλιο του Ηγεμόνα, με πέντε Ανώτερες Διευθύνσεις, αντίστοιχες με τα σημερινά υπουργεία, θέσεις που ανέλαβαν ο Ελευθέριος Βενιζέλος της Δικαιοσύνης, Μανούσος Κούνδουρος των Εσωτερικών, Νικόλαος Γιαμαλάκης της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως και των Θρησκευμάτων, Κωνσταντίνος Φούμης των Οικονομικών, από το 1899 έως το 1901, στην κυβέρνηση που σχημάτισε ο πρίγκιπας Γεώργιος.
Η απομάκρυνση του Ελευθερίου Βενιζέλου από την κυβέρνηση στις 18 Μαρτίου 1901, οδήγησε τις προσπάθειες συνδιαλλαγής σε αδιέξοδο και σχηματίστηκε η «Ηνωμένη Αντιπολίτευσις». Ο Φούμης ήταν υποψήφιος στις εκλογές της 16ης Μαρτίου 1903, όταν ο Βενιζέλος υπέστη συντριπτική ήττα [2] και συγκέντρωσε 821 ψήφους. Στο τέλος του 1904, προκηρύχθηκαν εκλογές για την ανάδειξη 64 βουλευτών, ενώ 10 ακόμη θα διορίζονταν τον Πρίγκιπα, όμως η αντιπολίτευση αποφάσισε να μη συμμετέχει και κατήγγειλε ως ανελεύθερα τα μέτρα του Πρίγκιπα. Στις 26 Φεβρουαρίου 1905 μαζί με δεκαπέντε άλλους επιφανείς πολιτευτές συνέταξαν και υπέγραψαν προκήρυξη, το πρώτο επίσημο επαναστατικό κείμενο και προμήνυμα της επαναστάσεως, με την οποία ζητούσαν μεταβολή του κρητικού συντάγματος της Κρητικής Πολιτείας. Την Πέμπτη 10 Μαρτίου 1905 συμμετείχε στην τριανδρία της επαναστάσεως στο χωριό Θέρισο Χανίων στους πρόποδες των Λευκών Ορέων, όπου 1.500 περίπου άνδρες, κήρυξαν την «...Ένωσιν μετά του Βασιλείου της Ελλάδος εις μίαν αδιαίρετον, ελευθέραν συνταγματικήν πολιτείαν..». Ο Κωνσταντίνος Μάνος ανέλαβε τις στρατιωτικές υποθέσεις, ο Ελευθέριος Βενιζέλος τις διπλωματικές επαφές με τους εκπροσώπους των Προστάτιδων Δυνάμεων, ενώ ο Φούμης διατέλεσε από το 1909 έως το 1910, Υπουργός Οικονομικών της Κρητικής Πολιτείας. Η κυβέρνηση εξέδωσε γραμμάτια για εσωτερικό πατριωτικό δάνειο ύψους 100.000 δραχμών, οργάνωσε υπηρεσίες Οικονομικών, συγκοινωνιών και διοικήσεως, τύπωσε γραμματόσημα και εξέδιδε την εφημερίδα, «Το Θέρισο».
Μετά την ενσωμάτωση της Κρήτης, ο Φούμης συνέχισε την ενασχόληση του με την πολιτική κι εκλέχθηκε πληρεξούσιος βουλευτής Σελίνου και κατόπιν Χανίων, αλλά και βουλευτής του Νομού Χανίων στην Ελληνική Βουλή και από το 1929 έως το 1932, Γερουσιαστής.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Η σφαγή των αμάχων στο Κακοδίκι το 1821
- 100 χρόνια από την ένωση της Κρήτης
- Κρητική Πολιτεία 1899-1909
Παραπομπές
- ↑ [Παναγιώτης Κριάρης, «Ιστορία της Κρήτης», έκδοση του 1902, σελίδες 55-56. Ο Παναγιώτης Κριάρης ήταν γιος του οπλαρχηγού Κωνσταντίνου Κριάρη. Η κατηγορία οδήγησε τον Κωνσταντίνο Φούμη, εγγονό του Μαυροκούκουλου, σε μονομαχία τιμής με τον Αριστείδη Κριάρη, αδελφό του συγγραφέα, που χάριν της αστοχίας των δεν κατέληξε σε πολλαπλούς θανάτους. Ο Φούμης εξέδωσε στις 28 Αυγούστου 1902 στα Χανιά, το βιβλίο «Αναίρεσις συκοφαντίας κατά της οικογένειας Φούμη», σημειώνοντας ότι «...παραθέτων τα κείμενα των ενεργηθεισών ανακρίσεων και λοιπών σχετικών εγγράφων, αφίνων εις την κρίσην παντός δικαίου και αμερόληπτου αναγνώστου να κρίνει περί της αληθείας ή μη του εν λόγω δημοσιεύματος....», Οι δύο μονομάχοι, μετά από παρέμβαση του εισαγγελέα, καταδικάστηκαν στην ελαχίστη των ποινών, 16 και 14 ημέρες φυλάκισης αντίστοιχα, την οποία και εξέτισαν, σύμφωνα με την εφημερίδα «Νέα Έρευνα» της 13ης Νοεμβρίου 1902.]
- ↑ [Στις εκλογές αυτές έλαβαν, Κ. Φούμης 821, Ε. Βενιζέλος 690, Α. Κριάρης 589] Εφημερίδα «Πατρίς», φύλλο 20ης Μαρτίου 1903
