Λουκάς Σακελλαρόπουλος
Ο Λουκάς Σακελλαρόπουλος, Έλληνας βενιζελικός ανώτατος Αξιωματικός, με το βαθμό του Αντιστρατήγου (ΠΒ) ε.α., στον Ελληνικό στρατό, μέλος της επαναστατικής επιτροπής του κινήματος που ανέλαβε κινηματικά την εξουσία που οδήγησε στην δίκη και την εκτέλεση των Έξι και πολιτικός που διατέλεσε βουλευτής, γερουσιαστής και υπουργός, γεννήθηκε το 1882 στο χωριό Βαλιμή [1] της επαρχίας Καλαβρύτων Αχαΐας και πέθανε [2] την Δευτέρα 28 Απριλίου 1958 στην Αθήνα, μετά από μακρά και βαριά ασθένεια. Η νεκρώσιμη ακολουθία του τελέστηκε στις 11 το πρωί της Τρίτης 29 Απριλίου 1958 από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών όπου και ενταφιάστηκε.
Ήταν έγγαμος με την Ριρώτ Σακελλαροπούλου και δεν απέκτησε απογόνους.
Βιογραφία
Ο Λουκάς, που είχε αδέλφια τους Παναγιώτη και Νικόλαο Σακελλαρόπουλο, την Ελένη σύζυγο Νικολούλια, την Αθανασία σύζυγο Ηλιοπούλου, την Αναστασία σύζυγο Χαραλαμπόπουλου και την Βασιλική σύζυγο Παπαμαντζελόπουλου, παρακολούθησε τα μαθήματα του Δημοτικού σχολείου στην γενέτειρα του και τα μαθήματα του Γυμνασίου στα Καλάβρυτα. Μετά την αποφοίτηση του επέλεξε τον Στρατιωτικό κλάδο και φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού του Πυροβολικού. Συμμετείχε και πολέμησε στους μεγάλους πολέμους της Ελλάδος των αρχών του 20ου αιώνα, όπως στον Μακεδονικό Αγώνα [3], με το ψευδώνυμο Αλεξάνδρου ήταν μέλος στην οργάνωση Θεσσαλονίκης, στους Βαλκανικούς Πολέμους και στο Μικρασιατικό Μέτωπο, όπου το 1918 με το βαθμό του Ταγματάρχη ήταν Διευθυντής του ΙΙΙ Επιτελικού Γραφείου του Α' Σώματος Στρατού και στη συνέχεια με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη ήταν Διοικητής Πυροβολικού της Μεραρχίας Αρχιπελάγους.
Ο Σακελλαρόπουλος όπως και οι Στυλιανός Γονατάς ως αρχηγός, Νικόλαος Πλαστήρας, Αλέξανδρος Χατζηκυριάκος, Αχιλλέας Πρωτοσύγγελος και ο πλοίαρχος Δημήτριος Φωκάς αποτελούσαν τα μέλη της «Επαναστατικής Επιτροπής» του στρατιωτικού κινήματος του 1922, το οποίο ακολούθησε την Μικρασιατική καταστροφή. Σύμφωνα με τον Φράνσις Οσ. Λίντλεϊ, πρέσβη της Αγγλίας στην Ελλάδα, που ζήτησε και είδε τους Γονατά και Πλαστήρα, εκείνοι τον καθησύχασαν ότι η «Επαναστατική Επιτροπή» και «...η Επανάσταση δεν εμφορείται από εκδικητές προθέσεις...» και δεσμεύθηκαν ότι όσοι συνελήφθησαν ως υπεύθυνοι για την Μικρασιατική Καταστροφή, δηλαδή οι Ξενοφών Στρατηγός, Δημήτριος Γούναρης, Γεώργιος Χατζηανέστης, Μιχαήλ Γούδας, Νικόλαος Στράτος, Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, Νικόλαος Θεοτόκης και Γεώργιος Μπαλτατζής, θα δικαστούν από τακτικό δικαστήριο και όχι από έκτακτο ή στρατοδικείο. Παρά τις διαβεβαιώσεις τους στις 14 Οκτωβρίου 1922 δημοσιεύθηκε το διάταγμα «Περί συστάσεως και λειτουργίας Εκτάκτου Στρατοδικείου προς εκδίκασιν των κατά των υπαιτίων της εθνικής καταστροφής κατηγοριών», που υπογράφεται από τους Στυλιανό Γονατά, Νικόλαο Πλαστήρα, Λουκά Σακελλαρόπουλο, Αλέξανδρο Γέροντα και Αλέξανδρο Χατζηκυριάκου. Το διάταγμα περιλάμβανε σε δύο κεφάλαια όλες οι διαδικασίες και τις ποινές που θα επιβληθούν, ενώ στο ακροτελεύτιο άρθρο του ορίζεται ότι «...κατά των υπό του Εκτάκτου Στρατοδικείου εκδιδομένων αποφάσεων ουδέν χωρεί τακτικόν ή έκτακτον ένδικον μέσον, η εκτέλεσις δε αυτών γίνεται συμφώνως τοις κειμένοις νόμοις, διαταγή της Επαναστατικής Επιτροπής...».
Πολιτική δράση
Ο Σακελλαρόπουλος υπηρέτησε την κυβέρνηση Στυλιανού Γονατά ως υπουργός Συγκοινωνίας και προσωρινά Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων & Τηλεφώνων από το 1922 ως την 1η Δεκεμβρίου του 1923 όταν παραιτήθηκε [4], ενώ το 1923 εξελέγη βουλευτής Αιγιαλείας και το διάστημα 1929-1935 γερουσιαστής Αχαιοήλιδος. Από τον Ιανουάριο ως τον Απρίλιο του 1945 ήταν υπουργός Δημοσίων Έργων και προσωρινά Μεταφορών και Ταχυδρομείων Τηλεγράφων και Τηλεφώνων στην de facto κυβέρνηση του Νικολάου Πλαστήρα [5].
Στις 7 Νοεμβρίου 1948 ο Σακελλαρόπουλος συνυπέγραψε [6] τηλεγράφημα προς τον Herbert Evatt, τότε πρόεδρο της Γενικής Συνελεύσεως του Ο.Η.Ε. και υπουργό Εξωτερικών της Αυστραλίας, με το οποίο χαιρέτιζε την μεσολαβητική πρωτοβουλία του Evatt για τον πολιτικό τερματισμό του συμμοριτοπολέμου, πράξη που προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις από όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα της Βουλής. Ο Σακελλαρόπουλος υπηρέτησε ως εξωκοινοβουλευτικός Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου ασκών καθήκοντα Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ και στις 6 Μαΐου 1950 του μεταβιβάστηκαν όλες οι αρμοδιότητες περί Γενικής Γραμματείας Τουρισμού του προέδρου της κυβερνήσεως Νικολάου Πλαστήρα [7].
Παραπομπές
- ↑ Βαλιμή (Αχαΐας και Ήλιδος)-Διοικητικές μεταβολές οικισμών.
- ↑ Απέθανεν ο τ. υπουργός Λουκάς Σακελλαρόπουλος Εφημερίδα «Μακεδονία», 29 Απριλίου 1958, σελίδα 9η.]
- ↑ Αγωνισθέντες κατά τον Μακεδονικό Αγώνα 1903-1909.
- ↑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΓΟΝΑΤΑ (Επαναστατική) Από 14 Νοεμβρίου 1922 έως 11 Ιανουαρίου 1924. Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης.
- ↑ Κυβέρνησις ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΛΑΣΤΗΡΑ (De Facto) Από 3 Ιανουαρίου 1945 έως 8 Απριλίου 1945. Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης.
- ↑ [Το τηλεγράφημα υπέγραφαν οι πρώην υπουργοί Περ. Αργυρόπουλος, Νικ. Ασκούτσης, Γεώργ. Καρτάλης, Νικ. Κολυβάς, οι στρατηγοί Κωνσταντίνος Μανέτας, Λ. Στρατηγόπουλος, ο καθηγητής πανεπιστημίου Βρασ. Μπένσης, και ο βουλευτής Γεωργ. Βοραζάνης.]
- ↑ Κυβέρνησις ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΛΑΣΤΗΡΑ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης.
