Μάριο Τούτι
Ο Μάριο Τούτι είναι ένας, κάποτε καταζητούμενος, μαχητής του Φασισμού, ο οποίος έγινε σύμβολο του νεοφασιστικού κινήματος στην Ιταλία τη δεκαετία του '70.
Περιεχόμενα
Η συνάντηση στο δάσος
Στις 23 Ιανουαρίου, περίπου τριάντα μέλη του Fronte Nazionale Revoluzionario (FNR), μια παράνομη οργάνωση που έχει συσταθεί από τους αγωνιστές της Τοσκάνης της Ordine Nuovo μόλις τέθηκε εκτός νόμου η οργάνωση, συναντήθηκαν σε ένα δάσος κοντά στο Αρέτσο. Ανάμεσά τους ήταν ο Augusto Cauchi, ηγέτης της Ordine Nuovο. Σε αυτή τη συνάντηση βρέθηκε και ο νεοφασίστας Μάριο Τούτι. Ένα πράγμα ήταν ξεκάθαρο για τα μέλη του FNR, ότι ο καιρός για διανομή φυλλαδίων και για συνθήματα στους δρόμους έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Ειδικά μετά την εξάρθρωση της Ordine Nuovo και τη φυλάκιση δεκάδων φασιστών μελών της, η οποία οργάνωση ήταν υπαίτια για την έκρηξη δεκάδων βομβών, ο δρόμος που διαφαινόταν ήταν ένας, ο ένοπλος αγώνας. Για αρκετούς μήνες η ομάδα «Ordinovist» του Αρέτσο είχε δείξει την μεγαλύτερη μαχητικότητα απ όλους στην Ιταλία .Ακτιβισμός, πάνω από 50 επιθέσεις σε λιγότερο από ένα χρόνο, αμέτρητες συγκρούσεις με δημοκρατικούς, αριστερούς και αστυνομία, ετοιμοπόλεμοι, εμπειρία και τυφλός φανατισμός ήταν μερικά από τα στοιχεία τους.
Ο στόχος
Ο Μάριο Τούτι είχε ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Ενώ στο ενεργητικό του είχε πάνω από μια ντουζίνα επιθέσεις, ήταν εντελώς άγνωστος, χωρίς δικαστικές υποθέσεις ενώ ο περίγυρος του τον θεωρούσε απολίτικο. Κατά τη συνάντηση στο δάσος του Αρέτσο πάρθηκαν δύο σημαντικές αποφάσεις. Η πρώτη ήταν η ανατίναξη του Εμπορικού Επιμελητηρίου του Αρέτσο και η δεύτερη η αεροπειρατεία σε ένα εμπορικό αεροσκάφος με σκοπό να ζητήσουν την άμεση αποφυλάκιση των Giorgio Fredda και Giovanni Ventura, των συναγωνιστών τους που δικάζονταν εκείνη την περίοδο για την έκρηξη στη Banca de Agricultura στο Μιλάνο. Στους Luciano Franci και Piero Malentachi ανατέθηκε η μεταφορά των εκρηκτικών από τα υπόγεια στα βουνά της περιοχής που τα είχαν κρυμμένα. Ο Cauchi έπρεπε να μελετήσει το ζήτημα της πειρατείας και τις λεπτομέρειες της. Οι υπόλοιποι ακτιβιστές επέστρεφαν προσεχτικά στα σπίτια τους. Ήταν η περίοδος όπου στόχοι της Τοσκάνης είχαν δεχθεί αρκετές ακραίες βομβιστικές επιθέσεις, οι αστυνομικοί γνώριζαν πως τις είχαν κάνει μέλη του παλαιού Ordine Nuovo αλλά δεν είχαν τα στοιχεία για να στοιχειοθετήσουν κατηγορητήριο εις βάρος τους. Έτσι ήταν πολύ προσεκτικοί.
Η επιδρομή
Δυστυχώς για τους Luciano Franci και Piero Malentachi, η αστυνομία είχε εντοπίσει το κρησφύγετο των εκρηκτικών με αποτέλεσμα να τους συλλάβει και τους δύο επ αυτοφώρω τη στιγμή που μετέφεραν μεγάλες ποσότητες εκρηκτικών. Μια τεράστια επιχείρηση από την αστυνομία ξεκίνησε με αποτέλεσμα να συλληφθούν ένα ένα όλα τα μέλη του FNR εκτός από τους Augusto Cauchi, Marco Affatigato και μια τρίτη ακτιβίστρια παρά τους 30 ένοπλους αστυνομικούς που περικύκλωσαν το κάθε σπίτι των συναγωνιστών.
Η διαρροή
Στις 25 Ιανουαρίου του 1974 ο Μάριο Τούτι βρισκόταν στο σπίτι του μαζί με τη γυναίκα του και το ενός έτους παιδί του. Ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι του και εμφανίστηκαν στην πόρτα δύο αστυνομικοί, οι οποίοι τον παρακαλούσαν να τους ακολουθήσει στο τμήμα για μια υπόθεση στην οποία σίγουρα είχε γίνει λάθος και έπρεπε ο Τούτι να συμπληρώσει κάποια έγγραφα. Ο Μάριο πάντα με το χαμόγελο έγνεψε καταφατικά και τους ζήτησε άδεια να φέρει την οδοντόβουρτσα του από το μπάνιο. Οι αστυνομικοί δέχτηκαν χωρίς να υποψιαστούν τίποτα. Ο Μάριο όμως γύρισε στην πόρτα μαζί με ένα "Sten" το οποίο άδειασε στους αστυνομικούς σκοτώνοντας τον έναν ακαριαία και τραυματίζοντας βαριά τον άλλον και εν συνεχεία σκοτώνοντας έναν τρίτο που βρισκόταν στο περιπολικό. Αργότερα μπήκε στο αυτοκίνητό του και εξαφανίστηκε χωρίς να δώσει σημείο ζωής για μήνες, ούτε καν στην οικογένειά του.
Η διαδρομή
Στις 22 Ιουλίου 1975, ο Mario Tutti εισήλθε στην Ιταλία παράνομα για τελευταία φορά. Είχε επιστρέψει νωρίτερα από την Αργεντινή και εγκαταστάθηκε στο Draguignan, κοντά στη Νίκαια. Από τις 25 Ιανουαρίου όταν άρχισαν οι διαρροές στην αστυνομία ήρθε στη Νάπολη όπου πήρε το πρώτο αυτοκίνητο του και πλαστά έγγραφα, μέχρι να μεταβεί στην Κορσική και στη συνέχεια προς τα νότια της Γαλλίας. Εν τέλει επιστρέφει αρκετές φορές για την Ιταλία . Το θάρρος του δεν γνώριζε όρια. Χλεύασε την αστυνομία, και την αντιτρομοκρατική.
Η δήλωση
Σχεδόν αμέσως μετά τη διάπραξη του διπλού φόνου και τη διαφυγή των Tutti, εφημερίδες, ραδιοφωνικοί σταθμοί και αστυνομικά τμήματα κατακλύζονται από έναν απίστευτο αριθμό τηλεφωνημάτων όπου θα αναφέρουν την παρουσία του Tutti σε διάφορα σημεία. Προφανώς ήταν μια κίνηση αντιπερισπασμού και αποτελεσματικού μηχανισμού ανεξέλεγκτου προς τις αρχές για την προστασία του Μάριο Τούτι. Στις 30 Ιανουαρίου, η εφημερίδα La Nazione της Τοσκάνης έλαβε δήλωση του FRN στην οποία δήλωσε ότι «ο αντάρτης Tutti Mario είναι θύμα πολιτικής μηχανορραφίας, με εντολή του ψευδο-δημοκρατικού κράτους για την εκτροπή του όχλου και της κοινής γνώμης από τα σοβαρά προβλήματα που ταλαιπωρούν τη χώρα .(...) Η επανάσταση έχει διακηρύξει το τέλος του συστήματος και η επόμενη βόμβα θα εκραγεί στο κοινοβούλιο στα τέλη του 1975. "
Θανάσιμα τραυματισμένος
Η πρώτη επαφή με τους αστυνομικούς θα γίνει στις 22 Ιουλίου, καθώς θα γίνει αντιληπτός από μια περίπολο αστυνομικών όμως κατάφερε να ξεφύγει. Ωστόσο στις στις 27 Ιουλίου του 1975, γίνεται εκ νέου αντιληπτός από την αντιτρομοκρατική και μεταξύ καταιγισμού πυρών σφαίρες καρφώνονται στο σώμα του Μάριο Τούτι. Σε κρίσιμη κατάσταση μεταφέρεται στο νοσοκομείο της Draguignan και αφού ξεπέρασε τον κίνδυνο επιδόθηκε σε χιουμοριστικές δηλώσεις. Ενδεικτικά λίγο μετά την δίκη του και αφού καταδικάστηκε σε κάθειρξη 29 ετών σε ερώτηση δημοσιογράφου πως νιώθει που θα μπει ισόβια φυλακή, απάντησε "Ποιος σας είπε πως θα μείνω στη φυλακή; Σιχαίνομαι την καθιστική ζωή". Η υπόθεση του Μάριο Τούτι ήταν κορυφαίας σημασίας για τον ευρωπαϊκό εθνικισμό, διότι ήταν ο πρώτος πολεμιστής της Ιδέας του εθνικισμού, με ιδεολογικό φανατισμό και σπάνια μαχητικότητα.
