Φασισμός

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Φασισμός είναι εθνικιστικό ιδεολογικό και πολιτικό κίνημα που αναπτύχθηκε στην Ευρώπη, κυρίως στην Ιταλία της δεκαετίας του 1920 και του μεσοπολέμου. Ο όρος προέρχεται από την λατινική λέξη fasces (πληθυντικός του ουσιαστικού fascis) [1], που είναι πολλές ράβδοι δεμένες μαζί και συμβόλιζαν την ισχύ δια της ενότητας, γιατί πολλές ράβδοι μαζί δεν σπάνε. Το ρωμαϊκό έμβλημα υιοθέτησε ο Μπενίτο Μουσολίνι, το 1919, ως σύμβολο του κινήματος του και από το Μάρτιο του ίδιου χρόνου εμφανίστηκαν οι πρώτοι σύνδεσμοι μαχητών, οι «fasci di combattimento».

Αφίσα του Ιταλικού Φασιστικού κινήματος

Ιστορία

«..Ως ηγέτες ενός εθνικιστικού πολέμου εναντίον του μπολσεβικισμού οι Fasci αυξήθηκαν από 20.000 -που πλήρωναν τακτικά τη συνδρομή τους- στα τέλη του 1920 σε σχεδόν 100.000 μέλη στα τέλη του Απριλίου του 1921 και τον αμέσως επόμενο μήνα σχεδόν διπλασιάστηκαν, φτάνοντας τα 187.588 μέλη..», γράφει ο Στάνλεϊ Πέιν. Οι fasci ήταν ομάδες ημιστρατιωτικού χαρακτήρα που οπλίζονταν από το στρατό και την αστυνομία, εκπαιδεύονταν από αξιωματικούς του στρατού και χρησιμοποιούνταν ως δύναμη κρούσεως.

Στην Ιταλία το κίνημα του Φασισμού ανήλθε στην εξουσία υπό την ηγεσία του Μπενίτο Μουσολίνι. Αργότερα ενέπνευσε και γονιμοποίησε ιδεολογικά πολλά άλλα κινήματα σε όλο τον κόσμο. Αρχικά γεννήθηκε ως αντίδραση κατά της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας, του Σοσιαλισμού και του Κομμουνισμού. Ιδεολογικά όμως διαμορφώθηκε σε μία ριζοσπαστική επανάσταση νέων πολιτειακών τύπων και ιδεωδών. Η πρώτη θεμελιώδης αρχή του, αντιδημοκρατική και αντιφιλελεύθερη, είναι η υπεροχή του Κράτους έναντι του Ατόμου και των κοινωνικών ομάδων. Το κράτος παύει να είναι όργανο στην υπηρεσία του ατόμου, αλλά στοιχείο και μέσον πραγμάτωσης του σκοπού του συνόλου της κοινωνίας. Στη θέση της "ατομικής ελευθερίας" της φιλελεύθερης δημοκρατίας, τοποθετεί την κοινωνική και ατομική πειθαρχία προς το συμφέρον του συνόλου.

Ο Φασισμός συνιστά κράτος ολοκληρωτικό. Δεν δέχεται τη δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας, αλλά οργανώνει μεθοδικά τη συμμετοχή των λαϊκών μαζών στη ζωή του φασιστικού κράτους με συνείδηση και αποστολή τους σκοπούς του έθνους, καθώς όπως έγραψε ο Μπενίτο Μουσολίνι «...Το κράτος δεν είναι μόνον παρόν, αλλά και παρελθόν και ιδίως μέλλον. Υπερβαίνει τα στενά όρια του βίου των ατόμων και παρουσιάζει την ιδιαίτερη συνείδηση του έθνους.» [2]. Σύμφωνα με τη Φασιστική ιδεολογία, η εθνική κοινωνία αποτελεί κάτι το ανοργάνωτο και μη δυνάμενο να εκφραστεί. Λαμβάνει έκφραση και μπορεί να πραγματοποιήσει σκοπούς, μόνο δια του κράτους, και δεν μπορεί να υφίσταται χωρίς αυτό. Από τις απαρχές του κινήματος υποστηρίχθηκε η ιδέα της συντεχνιακής οργάνωσης του έθνους και αποτέλεσε βασική αρχή του Φασισμού. Τον Οκτώβριο του 1919 οι ιδέες αυτές συζητήθηκαν για πρώτη φορά στο πρώτο Φασιστικό συνέδριο της Φλωρεντίας, από όπου και συνδέθηκε το επαναστατικό κίνημα με τον εθνικό συνδικαλισμό.

Διαβάστε τα λήμματα

Παραπομπές

  1. «....δέσμαι ράβδων, ας οι ραβδούχοι φέροντες προηγούντο των υπάτων, στρατηγών καί άλλων μειζόνων αρχών», δηλαδή δέσμες από ράβδους, τις οποίες κρατώντας οι ραβδούχοι, οι fictores', που προπορεύονταν των υπάτων, στρατηγών και των άλλων Ρωμαίων αξιωματούχων και αποτελούσαν το σύμβολο της εξουσίας των αρχόντων στην αρχαία Ρώμη.
  2. [ Μπενίτο Μουσολίνι, «Der Fascismus» σελίδα 23, 1933]