Ραμίρο Λεντέσμα Ράμος

Ο Ραμίρο Λεντέσμα Ράμος [Ramiro Ledesma Ramos], Ισπανός εθνικοσοσιαλιστής, πτυχιούχος της φιλοσοφίας, των φυσικών επιστημών και των μαθηματικών, επαναστάτης συνδικαλιστής και πολιτικός, δημοσιογράφος και δοκιμιογράφος, ένας από τους θεωρητικούς οι οποίοι έχουν ασκήσει σημαντική επιρροή στις ιδέες του παγκόσμιου εθνικιστικού Κινήματος, γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1905 στο Alfaraz de Sayago στη Θαμόρα [Zamora] και δολοφονήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 1936 από τους φρουρούς της φυλακής Αραβάκα [Aravaca], στη Μαδρίτη.

Ήταν άγαμος και δεν απέκτησε απογόνους.

Ramiro Ledesma Ramos

Βιογραφία

Οι γονείς του ήταν δάσκαλοι στη γενέτειρα του και ο πατέρας του, ο οποίος διέθετε με σημαντική πνευματική καλλιέργεια και ήταν λάτρης των παραδοσιακών αξιών και αντιλήψεων, τον ανέθρεψε με ιδέες όπως, η διαφύλαξη της τιμής, το πνεύμα της θυσίας για οτιδήποτε το ανώτερο και ευγενικό και ο τιμημένος θάνατος. Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών εγκαταστάθηκε στη Μαδρίτη όπου από το 1926, σπούδασε Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Φυσική και Τέχνες στο εκεί Πανεπιστήμιο. Υπήρξε μαθητής του Ortega y Gasset και σπούδασε με επιμέλεια το έργο του Γερμανού φιλόσοφου Μάρτιν Χάιντεγκερ [Martin Heidegger] και από νωρίς αρθρογραφούσε στα λογοτεχνικά περιοδικά «La Gaceta Literaria» και «Revista de Occidente», το οποίο είχε ιδρύσει ο φιλελεύθερος συντηρητικός Ortega y Gasset, καθηγητής του και φιλόσοφος.

Πολιτική δράση

Στις 14 Μαρτίου 1931 άρχισε την πολιτική του δραστηριότητα, με την έκδοση του πολιτικού περιοδικού «Κατάκτηση του κράτους» [«La Conquista del Estado»] , στο οποίο δημοσίευε κείμενα του, εμπνευσμένα από τους Sorel, Martin Heidegger, Nietzsche, Spengler, Fichte και Ganivet. Η έκδοση του περιοδικού ήταν αδιάλειπτη έως τις 11 Ιουλίου του ίδιου χρόνου και την κυκλοφορία του 18ου τεύχους, όμως το 19ο κυκλοφόρησε στις 25 Ιουλίου, με καθυστέρηση δύο εβδομάδων και στη συνέχεια υπήρξε διακοπή της κυκλοφορίας του μέχρι τον Οκτώβριο του 1931. Τον Απρίλιο του 1932 στο χώρο Ateneo, προλόγισε μια διάλεξη που πήρε το όνομα «Ο Φασισμός ενάντια στον Μαρξισμό». Η ομιλία του προκάλεσε εξαιρετική εντύπωση και ο τύπος της εποχής της έδωσε τεράστια δημοσιότητα. Ο Ράμος συνελήφθη και κρατήθηκε για δέκα ημέρες στη φυλακή στο Modelo, ενώ φυλακίστηκε επίσης, στις 10 Αυγούστου του 1932 για μικρό χρονικό διάστημα, καθώς και στα τέλη του Ιανουαρίου 1933, όταν εξέτισε ποινή φυλακίσεως δύο μηνών. Όταν αποφυλακίστηκε συμμετείχε στη Συντακτική Επιτροπή της εκδόσεως του εβδομαδιαίου εντύπου «The Fascio» του Μανουέλ Μπαρέτο [Manuel Delgado Barreto], πολιτικού και δημοσιογράφου, από κοινού με τους Giménez Caballero, Πρίμο ντε Ριβέρα, Sánchez Mazas και Juan Aparicio. Ο σχεδιασμός τους πρόβλεπε την εκτύπωση 130.000 τευχών και ως ημερομηνία κυκλοφορίας του περιοδικού είχε οριστεί η 16 Μαρτίου 1933, όμως οι αριστερές οργανώσεις διαμήνυσαν στην κυβέρνηση, ότι αν δεν προσωρούσε στην κατάσχεση του περιοδικού θα προχωρούσαν οι ίδιες στην καταστροφή του και η κυβέρνηση υπέκυψε στον εκβιασμό, προχωρώντας στην κατάσχεση των αντιτύπων του περιοδικού.

Ίδρυση των «J.O.N.S.»

Στη συνέχεια αφοσιώθηκε στο συνδικαλιστικό κίνημα «Ενώσεις Εθνικοσοσιαλιστών» [«J.O.N.S.», «Juntas de Ofensiva Nacional Sindicalista»], που ίδρυσε με τον Ισπανό εθνικιστή Ονέσιμο Ρεντόντο Ορτέγκα [Onésimo Redondo Ortega], υποστηρικτή του Κοινωνικού Καθολικισμού. Ήταν πρωτοπόρος της ιδέας του Εθνικού Συνδικαλισμού, ενώ υποστήριζε την ενότητα του Ισπανικού λαού, τον σεβασμό στην θρησκευτική παράδοση και την επιτακτική ανάγκη της κοινωνικής- οικονομικής επαναστάσεως. Τον Απρίλιο του 1933, ταξίδεψε στην Πορτογαλία, όπου ζούσε εξόριστος ο Onésimo Redondo, με τον οποίο αποφάσισαν να ιδρύσουν το περιοδικό «JONS» ως θεωρητικό όργανο των «J.O.N.S.» [«Juntas de Ofensiva Nacional Sindicalista»], το οποίο κυκλοφόρησε το Μάιο του ιδίου έτους. Τον Αύγουστο του 1933, φυλακίστηκε στο Ocaña με την κατηγορία ότι συνωμοτούσε εναντίον της Δημοκρατίας, ενώ μετά την αποφυλάκιση του ταξίδεψε στο Σαν Σεμπαστιάν, όπου μέσω του José María de Areilza, γνώρισε τους ηγέτες της Ισπανικής Φάλαγγας, Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα, ο Ruiz de Alda και García Valdecasas. Στις 29 Οκτωβρίου 1933 παρακολούθησε την ιδρυτική διάσκεψη της «Ισπανικής Φάλαγγας» [«Falange Espanola»], στο θέατρο «Κομμέντια» στη Μαδρίτη, η οποία έγινε παρουσία 2000 Ισπανών εθνικιστών. Στις 11 και 12 Φεβρουαρίου 1934, το Εθνικό Συμβούλιο των «J.O.N.S.» συνεδρίασε και συζήτησε τη δυνατότητα ενοποίησης με την «Falange Espanola», ενοποίηση που έγινε αποδεκτή, όμως προκάλεσε τη διαφωνία του Montero Diaz, σημαντικού στελέχους των «J.O.N.S.», ο οποίος αποσύρθηκε.

Συμμετοχή στην «Ισπανική Φάλαγγα»

Στις 13 Φεβρουαρίου ο Ledesma Ramos και ο José Antonio Primo de Rivera υπέγραψαν ένα πολιτικό κείμενο, το ενωτικό σύμφωνο, γεγονός που αναγγέλθηκε επίσημα στις 4 Μαρτίου 1939 στη διάρκεια πολιτικής εκδήλωσης στο κατάμεστο θέατρο Calderon του Valladolid. Οι «Ενώσεις Εθνικοσυνδικαλιστών» συνενώθηκαν με την ριζοσπαστική πολιτική κίνηση «Ισπανική Φάλαγγα» του Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα [José Antonio Primo de Rivera y Sáenz de Heredia], και δημιούργησαν τη «Falange Española de las Juntas de Ofensiva Nacional-Sindicalista», υπό την καθοδήγηση του Συμβουλίου Εθνικής Διοικήσεως, που το αποτέλεσαν ο ίδιος και οι Jose Antonio Primo de Rivera, Ruiz de Alda, Onésimo Redondo, Raimundo Fernández Cuesta και Rafael Sánchez Mazas. Επικεφαλής του νέου κόμματος τέθηκε η τριανδρία των Χοσέ Αντόνιο, Λεντέσμα και Ρουϊζ Άλντα [Ruiz de Alda]. Το Σεπτέμβριο του 1934, η τριανδρία εξουσιοδότησε τον Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα, ο οποίος συγκάλεσε το πρώτο Εθνικό Συμβούλιο του κόμματος «FE de las JONS»', το οποίο μετά από πρόταση του Sánchez Mazas, ονόμασε τον José Antonio Εθνικό Αρχηγό και τον Ραμίρο Λεντέσμα Ράμος, Πρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδας του. Ο Ράμος, λίγο μετά την εξέγερση του Οκτωβρίου στην Αστούρια και την Καταλονία, συμφώνησε με την πρόταση των νέων αξιωματικών του στρατού, οι οποίοι υπέδειξαν να περάσει το κόμμα στη φάση της ενόπλου δράσεως και το πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου έγραψε, εξ ονόματος του διοικητικού συμβουλίου, ένα σχέδιο καταστατικού που περιείχε είκοσι επτά σημεία δράσεως της Φάλαγγας, έτοιμα για τελική έγκριση από τον Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα.

Στα τέλη Δεκεμβρίου του 1934, το Κόμμα περιήλθε σε κρίση, οι εργαζόμενοι των «J.O.N.S.» είχαν ήδη ενταχθεί στις τάξεις της Φάλαγγας, όμως δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί η συγχώνευση των δύο δυνάμεων. Παράλληλα ο Manuel Hedilla είχε δημιουργήσει την πρώτη -περιορισμένη σε δυνάμεις- συνδικαλιστική οργάνωση της Φάλαγγας. Η σύγκρουση των Λεντέσμα και Χοσέ Αντόνιο ήρθε αναπόφευκτα, καθώς οι άνδρες της Φάλαγγας ήταν πιο έτοιμοι πνευματικά, όμως ο Λεντέσμα τους αντιμετώπιζε με καχυποψία σε ότι αφορά την επαναστατική ικανότητα τους, δεδομένου ότι, στην πλειοψηφία τους, κατάγονταν από αστικά και οικονομικά ευκατάστατα στρώματα. Από την πλευρά τους οι οπαδοί της Φάλαγγας, θεωρούσαν ύποπτη κι εξαιρετικά επικίνδυνη την παρουσία στις τάξεις των «J.Ο.Ν.S., προλετάριων κι ανθρώπων της εργατικής τάξεως καθώς και πρώην αγωνιστών της αριστεράς που επιδίωκαν να συντηρήσουν τρόπους και τακτικές των Τροτσκιστών.

Στις 14 Ιανουαρίου 1935, στη ρεπουμπλικανική εφημερίδα «Heraldo de Madrid», δημοσιεύθηκε δήλωση των Ramiro Ledesma Ramos, Redondo και Sotomayor ότι υπάρχει «....ανάγκη αναδιοργάνωσης του JONS έξω από τη τροχιά της Ισπανικής Φάλαγγας και τον έλεγχο του αρχηγού της, José Antonio Primo de Rivera...» και την Κυριακή 16 Ιανουαρίου ο Jose Antonio συγκάλεσε το Συμβούλιο με βασικό θέμα την αποπομπή από το Κόμμα των δύο από τους τρεις που είχαν υπογράψει τη δήλωση, με εξαίρεση τον Redondo Onesimo. Η επίσημη διάσπαση υπήρξε αποτέλεσμα των ιδεολογικών διαφορών, καθώς ο Ράμος θεωρούσε, ότι η ένωση F.E. και J.O.N.S. [«Falange Española de las Juntas de Ofensiva Nacional-Sindicalista»], ως κόμμα, εξέφραζε τη μπουρζουαζία και οι θέσεις του απείχαν από την εργατική επανάσταση, όπως ο ίδιος την ονειρεύονταν.

Μετά την αποχώρηση από τη Φάλαγγα

Έμβλημα των «J.O.N.S.»

Μετά την διάσπαση της ενώσεως, αφοσιώθηκε στις «Ενώσεις Εθνικοσυνδικαλιστών», όμως, αντίθετα με τη Φάλαγγα, δεν κατάφερε να προσελκύσει εκ νέου σημαντικό αριθμό μελών. Συνέχισε να γράφει πολιτικά βιβλία και άρθρα στις εφημερίδες, ενώ σχημάτισε μια μικρή ομάδα με την οποία εξέδωσε την εβδομαδιαία εφημερίδα «Ελεύθερη Χώρα» [«La Patria Libre»], που κράτησε θετική στάση απέναντι στις αριστερές συνδικαλιστικές οργανώσεις. Στις εκλογές, τον Φεβρουάριο του 1936, η Ισπανική Δεξιά ηττήθηκε από το «Λαϊκό Μέτωπο», το οποίο απέσπασε 4.650.116 ψήφους και ποσοστό 34,3% έναντι 33,2% της Δεξιάς. Το «Λαϊκό Μέτωπο» της Ισπανίας , αποτέλεσαν ένας συνασπισμός από το Κομμουνιστικό Κόμμα [P.C.E.], το Σοσιαλιστικό Κόμμα [P.S.O.E.], το ανεξάρτητο και νεοσύστατο Εργατικό Κόμμα Μαρξιστικής Ενοποίησης [P.O.U.M.], τη Δημοκρατική Αριστερά [I.R.], του Azaña και τη Δημοκρατική Ένωση [U.R.], του Barrio, ενώ είχε την υποστήριξη των αυτονομιστών της Γαλικίας [P.G.] και της Καταλωνίας [Esquerra], της σοσιαλιστικής Ένωσης Εργατών [U.G.T.], καθώς και της αναρχοσυνδικαλιστικής συνομοσπονδίας του C.N.T., τα οποία επικράτησαν μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας που εκδηλώθηκε με εμπρησμούς εκκλησιών, πολιτικές δολοφονίες και λεηλασίες , ενώ από την επομένη οι κομμουνιστές σκότωσαν «αντιδραστικούς», έκλεισαν αντίπαλες εφημερίδες και βεβήλωσαν εκκλησίες. Παράλληλα, ο Φρανθίσκο Φράνκο μετατέθηκε εκτός Ισπανίας, η «Ισπανική Φάλαγγα» τέθηκε εκτός νόμου, απόφαση που ανακλήθηκε από τα Ισπανικά δικαστήρια, ενώ στην Καταλωνία παραχωρήθηκε πολιτική και διοικητική αυτονομία.

Τον Μάιο του 1936, επισκέφθηκε τον José Antonio στη φυλακή Modelo της Μαδρίτης, ο οποίος θέλησε να του παραδώσει την ηγεσία της Φάλαγγας, όμως ο Ramiro Ledesma Ramos αρνήθηκε, ενώ τον Ιούλιο κυκλοφόρησε το πρώτο και μοναδικό τεύχος του περιοδικού «Η Επανάσταση μας» [«Nuestra Revolución»].

Το τέλος του

Τον Ιούλιο του 1936, όταν άρχισε ο εμφύλιος πόλεμος στην Ισπανία, ο Ράμος συνελήφθη και κρατήθηκε στη φυλακή Ventas, μαζί με τον πολιτικό και συγγραφέα Ramiro de Maeztu, και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην φυλακή της Αραβάκα [Aravaca] στη Μαδρίτη, όπου κρατήθηκε στην απομόνωση, δίχως δυνατότητα επικοινωνίας, με εντολή να μην έχει πρόσβαση σε βιβλία, χαρτί και στυλό. Στις 29 Οκτωβρίου οι πολιτοφύλακες του Λαϊκού Μετώπου της Ισπανίας του ανακοίνωσαν ότι πρόκειται να τον μεταφέρουν στις φυλακές Chinchilla, μαζί με τριάντα έναν συγκρατούμενους του. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο να μεταφερθεί για εκτέλεση στο νεκροταφείο του Aravaca, μαζί του και ο Ramiro de Maeztu. Ο Ράμος υποψιάστηκε ότι η μετακίνηση του ήταν απλά ένα πρόσχημα και ότι στην ουσία τον μετέφεραν για εκτέλεση. Όταν τον ανέβασαν στο φορτηγό που επρόκειτο να τον μεταφέρει, προσπάθησε να αποσπάσει το τουφέκι ενός από τους πολιτοφύλακες κραυγάζοντας, «…Θα με σκοτώσετε όπου θέλω εγώ, όχι όπου επιθυμείτε εσείς» . Αυτές ήταν οι τελευταίες του λέξεις, καθώς άλλος πολιτοφύλακας τον πυροβόλησε πισώπλατα, η σφαίρα τον βρήκε στο κεφάλι και τον σκότωσε.

Μετά τη δολοφονία του, του απονεμήθηκε ο ασημένιος φοίνικας του Κινήματος. Σύμφωνα με μαρτυρία που δημοσιεύθηκε από τον Erik Norling στον πρόλογο του, στην έκδοση του βιβλίου «Η σφραγίδα του Θανάτου», ο καθηγητής του Ortega y Gasset, όταν πληροφορήθηκε την εκτέλεση του αγαπημένου του Ραμίρο Λεντέσμα Ράμος, αναφώνησε, «Δεν σκότωσαν τον άνθρωπο, σκότωσαν την ιδέα».

Ιδέες

Υπήρξε συνειδητός πολέμιος του Μαρξισμού καθώς και του αστικού κοινοβουλευτισμού και προώθησε την ιδέα της συνεργασίας και της αλληλοσυμπαράστασης των τάξεων ως το μόνο δρόμο για την επίτευξη της Εθνικής ευημερίας και προόδου. Η βάση των ιδεών του τον κράτησαν μακριά από τις συντηρητικές πολιτικές και ιδεολογίες της εποχής. Βάσισε τις απόψεις του στην εργατική επαναστατική δικαιοσύνη και στις εθνικές αξίες ως άμυνα και απέκτησε συμπάθειες ανάμεσα στους αναρχοσυνδικαλιστές πολιτοφύλακες, ενώ τα μέλη του αναρχικού συνδικαλιστικού κινήματος Εθνική Συνομοσπονδία Εργατών [C.N.T.], κάλεσαν επανειλημμένα το κίνημα J.O.N.S., σε συμμαχία στον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη.

Εργογραφία

Ασχολήθηκε με τη συγγραφή και τη δημοσιογραφία, δημοσιεύοντας κείμενα σε διάφορες εφημερίδες, ενώ το 1931 δημοσίευσε το πρώτο και μοναδικό μυθιστόρημα του με τίτλο,

• «El Sello de la Muerte» [«Η σφραγίδα του Θανάτου»], το οποίο έγραψε το 1925 και εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο «Reus» της Μαδρίτης, χάρη στην οικονομική συμπαράσταση ενός θείου του.
  

Δημοσίευσε επίσης τα,

• «El vacio» [«Το κενό»],
• «El joven suicida» [«Ο νεαρός αυτόχειρας»],
• «El fracaso de Eva» [«Η αποτυχία της Εύας»],
• «El Quijote y nuestro tiempo» [«Ο Κιχώτης και ο καιρός μας»], το 1925,
• «Discurso ένα las juventudes de España [«Ομιλία για την Νεολαία της Ισπανίας»],
• «Fascismo en España [«Φασισμός στην Ισπανία»], υπέγραψε το βιβλίο με το ψευδώνυμο Robert Lanza.
  

Το βιβλίο του τελειώνει με τα λόγια, «...A Ramiro Ledesma y a sus camaradas les viene mejor la camisa roja de Garibaldi que la camisa negra de Mussolini...», δηλαδή «... Στο Ramiro Ledesma και τους συντρόφους του ταιριάζει καλύτερα το κόκκινο πουκάμισο του Garibaldi από το κόκκινο μαύρο πουκάμισο Μουσολίνι...».

• «Escritos filosóficos, [«Φιλοσοφικά κείμενα»].

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Ramiro Ledesma Ramos 1905-1936 filosofia.org
• Τα Άπαντα του Ramiro Ledesma Ramos
• RAMIRO LEDESMA RAMOS I storiacontroversa.blogspot.gr
• RAMIRO LEDESMA RAMOS IΙ storiacontroversa.blogspot.gr
• Μνήμη Ramiro Ledesma Ramos mavroskrinos.blogspot.gr
• Μπλε πουκάμισο (Alea Jacta Est-Camisa Azul) Video αφιερωμένο στο Ramiro Ledesma Ramos

Διαβάστε τα λήμματα

• Φρανθίσκο Φράνκο
• Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org