Ρενέ Γκενόν

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Ρενέ Γκενόν, [René-Jean-Marie-Joseph Guénon] ή Σεΐχης Αμπντούλ-Ουάχιντ Γιάχγια που ήταν το όνομα που επέλεξε αφότου ασπάστηκε το Ισλάμ, Γάλλος ανατολιστής λόγιος, φιλόσοφος και μελετητής του Ερμητισμού, του Γνωστικισμού και των παραδοσιακών και ανατολικών θρησκειών, ο οποίος επηρέασε βαθιά τους τομείς της «Μεταφυσικής», της αποκαλούμενης «ιερής επιστήμης», του συμβολισμού και της μύησης ενώ η σκέψη του επηρέασε πολύ το Ισλάμ και κατέληξε ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους λόγιους του Σουφισμού, γεννήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1886, στην πόλη Μπλουά της κεντροδυτικής Γαλλίας και πέθανε το 1951, στο Κάιρο της Αιγύπτου.

Ο Ρενέ Γκενόν με τις δύο μεγαλύτερες κόρες του στο Κάιρο.

Βιογραφία

Η οικογένεια του ήταν συντηρητική Καθολική. Όταν ήταν 16 ετών, φοίτησε στο Rollin College του Παρισιού όπου πήρε πτυχία στη φιλοσοφία και στα μαθηματικά. Σε ηλικία 18 ετών, το 1904 πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει στην Σχολή Μαθηματικών. Δύο χρόνια αργότερα τα εγκατέλειψε απογοητευμένος από την έλλειψη πνευματικότητας στα ιδρύματα συμβατικών σπουδών και στράφηκε ολοκληρωτικά σε πνευματικές αναζητήσεις. Av και προερχόμενος από ρωμαιοκαθολική οικογένεια, ο Γκενόν ασχολήθηκε, μυήθηκε και βίωσε µε όλα τα δόγματα και τις θρησκείες εκτός από τον Καθολικισµό. Από τα φοιτητικά του χρόνια ενεπλάκη µε Μαρτινιστές και Γνωστικιστές.

Από τότε ξεκινά ένα μεγάλο ταξίδι στον χώρο του εσωτερισμού για τον Γκενόν. Το 1906 φοίτησε στην ελεύθερη σχολή μεταφυσικών σπουδών υπό έναν Ασιάτη διδάσκαλο, επίσης εντάχθηκε και την «Ανώτερη Ελεύθερη Σχολή Ερμητικών Επιστημών». Το 1908 εντάχθηκε στη Μεγάλη Τεκτονική Στοά της Γαλλίας. Επίσης εντάχθηκε και στην εκκλησία των Γνωστικών, όπου το 1909, ορίστηκε επίσκοπος της Γνωστικής Αλεξανδρινής Εκκλησίας. Αυτά τα χρόνια επιμελήθηκε και εξέδωσε αρκετά δοκίμια και επισκοπήσεις πάνω στην πνευματικότητα και τον εσωτερισμό. Τελικά όμως άσκησε αυστηρή κριτική πάνω στην Εκκλησία των Γνωστικών και γενικότερα στις σύγχρονες πνευματικές σέκτες. Ειδικά στον πνευματισμό, στον Θεοσοφισμό και στις ψευδο-μυητικές ομάδες. Προσπάθησε να συγκεντρώσει τα πιο αξιόλογα στοιχεία και γνώσεις από αυτές οργανώσεις που πέρασε, σ’ ένα νέο Τάγμα το "Ordre du Temple renove" με σκοπό να εργαστεί για το κολοσσιαίο έργο της παλιγγενεσίας της Δυτικής πνευματικότητας. Δεν κατάφερε να έχει ανταπόκριση.

Το 1927, εξέδωσε τα βιβλία του "La crise du monde moderne" (Κρίση του Σύγχρονου Κόσμου) και "Le règne de la quantité et les signes des temps" (Η Βασιλεία της Ποσότητας και τα Σημεία των Καιρών), τα οποία έχαιραν μεγάλης αναγνώρισης. Σήμερα αποτελούν σημεία αναφοράς στο κίνημα για την ιδεολογική ταυτότητα της Ευρώπης ενάντια στο σύγχρονο μοντέλο ανάπτυξής της. Ο Γκενόν ήταν βαθιά προβληματισμένος με τη Δυτική κουλτούρα. Το 1930 μετέβη στην Αίγυπτο όπου και γνώρισε τον Σουφισμό. Το 1934 παντρεύτηκε την κόρη του Σεΐχη Μωχάμμεντ Ιμπραήμ, με την οποία απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Ήθελε να εξαπλώσει τη φιλοσοφία των Σούφι σε ολόκληρη την Αίγυπτο και εργάστηκε εντατικά γι' αυτό.

Όπως αναφέρει ο εθνικιστής διανοούμενος και πανεπιστημιακός καθηγητής, Μιρτσέα Ελιάντε:

«...Η πλέον εμβριθής και καταστρεπτική κριτική όλων των αποκαλούμενων απόκρυφων ομάδων, δεν παρουσιάστηκε από κάποιον ορθολογιστή εξωτερικό παρατηρητή, αλλά από έναν συγγραφέα από τον εσωτερικό κύκλο, κανονικά μυημένο μέσα σ’ ορισμένα από τα μυστικά τάγματα και καλά εξοικειωμένο με τις απόκρυφες δοξασίες τους. Παραπέρα, αυτή η κριτική κατευθυνόταν, όχι από μια σκεπτικιστική ή θετικιστική προοπτική, αλλά από εκείνο που αυτός αποκαλούσε «παραδοσιακός εσωτερισμός». Αυτός ο μορφωμένος και αδιάλλακτος κριτικός, ήταν ο Ρενέ Γκενόν...».

Εκδόσεις Βιβλίων του στα ελληνικά

Στους αποκρυφιστικούς και μασονικούς κύκλους, ο Γκενόν συγκαταλέγεται σε µία πλειάδα «Μεταφυσικών» πρώτου μεγέθους, όπως είναι ο Αριστοτέλης, ο Θωμάς Ακπινάτης, ο Άρθουρ Σοπενάουερ, ο Ρενέ Ντεκάρτ, ο Τζωρτζ Μπέρκλεϋ και άλλοι. Στα Ελληνικά έχουν μεταφραστεί τα έργα του:

  • Γενική Εισαγωγή εις τας επί της Γνώσεως Ινδουϊστικάς Διδασκαλίας (1921)
  • Ο άνθρωπος και τα πεπρωμένα του κατά την Βεδάντα
  • Η Ανατολική Μεταφυσική (Η μοναδική δημόσια ομιλία στην Σορβώνη το 1925)
  • Ο Συμβολισμός του Σταυρού (1931)
  • Μελέται Χριστιανικού Εσωτερισμού
  • Ο Εσωτερισμός του Δάντου (1925)
  • Οικοδομικός και Τεκτονικός Συμβολισμός
  • Ο Ισλαμικός Εσωτερισμός & Το Ξίφος του Ισλάμ
  • Ο Βασιλεύς του Κόσμου (1927)
  • Επισκοπήσεις επί της Μυήσεως
  • Η κρίση του σύγχρονου κόσμου (1927)
  • Η Βασιλεία της Ποσότητας και τα Σημεία των Καιρών (1945, εκδ. Πεμπτουσία 1995)

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι