Ελευθεροτεκτονισμός

Από Metapedia
(Ανακατεύθυνση από Τεκτονισμός)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Ελευθεροτεκτονισμός, γνωστός και ως Μασονία, [λέξη που προέρχεται εκ του Γαλλικού «Maçonnerie» και του Αγγλικού «Masonry»] ή Τεκτονισμός, είναι το σώμα των διδασκαλιών και πρακτικών της μυστικής αδελφότητας των Αρχαίων και Αποδεδεγμένων Τεκτόνων, ένα «ιδιότυπο σύστημα ηθικής κεκαλυμμένο δια αλληγοριών και εικονιζόμενο δια συμβόλων», είναι παγκόσμιο σύστημα αδελφοτήτων, που ξεκίνησε κατά τα τέλη του 16ου ή στις αρχές του 17ου αιώνα.

Γενικά

Σύμφωνα με τους ίδιους τους Ελευθεροτέκτονες οι ρίζες της αδελφότητας ανάγονται στην εποχή της ανεγέρσεως του Ναού του Σολομώντος στα Ιεροσόλυμα. Πρόκειται για παγκόσμια αδελφότητα, μέλη της οποίας μπορούν να γίνουν ενήλικοι άνδρες. Σύμφωνα με τους οπαδούς της αδελφότητος απαραίτητες προϋποθέσεις για την είσοδο κάποιου ως μέλους είναι η ορθή κρίση, η εντιμότητα και η ελευθερία, αρκεί να πιστεύουν σε ένα Υπέρτατο Ον και την αθανασία της ψυχής. Η αδελφότητα είναι οργανωμένη σε Μεγάλες Στοές -που σε κάποιες περιπτώσεις ονομάζονται και Μεγάλες Ανατολές- με διοικητική αυτοτέλεια και επιμερίζονται σε επαρχιακές στοές, η κάθε μία από τις οποίες με τη σειρά της χωρίζεται σε σεπτές στοές. Οι μεγάλες στοές αναγνωρίζουν η μία την άλλη ως Κανονικές ή μη και αντίστοιχα τα μέλη τους αναγνωρίζονται μεταξύ τους ως αποδεδεγμένα ή όχι. Τα παράλληλα Τεκτονικά Σώματα είναι ανεξάρτητα από τη μεγάλη στοά, αλλά μέλη τους γίνονται μόνο διδάσκαλοι ελευθεροτέκτονες.

Βαθμοί

Οι κύριοι βαθμοί του Ελευθεροτεκτονισμού είναι τρεις:

  • Μαθητής
  • Εταίρος
  • Διδάσκαλος

Οι τρεις αυτοί βαθμοί αναφέρονται ως Συμβολικοί βαθμοί, βαθμοί της Συμβολικής Στοάς ή βαθμοί της Κυανής Στοάς. Για να ενταχθεί ένας Τέκτονας σε κάποιο παράλληλο Σώμα, πρέπει να φέρει τον βαθμό του Διδασκάλου.

Παράλληλα Σώματα

Τα παράλληλα Σώματα χωρίζονται σε 2 κατηγορίες: Τύπους και Τάγματα. Οι Τύποι περιλαμβάνουν μεγάλες σειρές βαθμών, σε κάθε έναν από τους οποίους ο μυούμενος φτάνει όλο και πιο κοντά στην εσωτερική τελειοποίηση. Τα Τάγματα συνήθως έχουν έναν βαθμό και έχουν σαν στόχο είτε την περαιτέρω επεξήγηση κάποιου συμβόλου, είτε την διασκέδαση. Υπάρχουν επίσης Τάγματα για συζύγους και τέκνα Τεκτόνων.

Τύποι

Οι κυριότεροι Τύποι του Δυτικού Τεκτονισμού είναι δύο:

  • ο Αρχαίος & Αποδεδεγμένος Σκωτικός Τύπος [1] και
  • ο Τύπος της Υόρκης.

O Σκωτικός [ΑΑΣΤ] έχει 33 βαθμούς. Γίνεται συχνά παρανόηση και πολλοί θεωρούν ότι ο Τεκτονισμός γενικά έχει 33 βαθμούς. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Σκωτικός Τύπος είναι ο περισσότερο διαδεδωμένος στις ΗΠΑ (αν και έχει ισχυρή παρουσία στην Ευρώπη). Οι βαθμοί είναι:

  • (4) Μυστικός Διδάσκαλος
  • (5) Τέλειος Διδάσκαλος
  • (6) Ιδιαίτερος Γραμματεύς
  • (7) Πρεβώτος και Κριτής
  • (8) Επόπτης των Οικοδομών
  • (9) Εκλεκτός των Εννέα
  • (10) Ένδοξος Εκλεκτός των Δεκαπέντε
  • (11) Έξοχος Εκλεκτός των 12 Φυλών
  • (12) Μέγας Διδάσκαλος Αρχιτέκτων
  • (13) Ιππότης της Βασιλικής Αψίδος
  • (14) Μέγας, Εκλεκτός, Τέλειος και Υπέρτατος Τέκτων
  • (15) Ιππότης της Ανατολής ή του Ξίφους
  • (16) Πρίγκηψ της Ιερουσαλήμ
  • (17) Ιππότης της Ανατολής και της Δύσεως
  • (18) Ιππότης του Ρόδου και του Σταυρού
  • (19) Μέγας Ποντίφηξ
  • (20) Σεβάσμιος Διδάσκαλος Ad Vitam
  • (21) Πρώσσος Ιππότης Νοαχίτης
  • (22) Ιππότης του Βασιλικού Πέλεκυ ή Πρίγκηψ του Λιβάνου
  • (23) Αρχηγός της Σκηνής του Μαρτυρίου
  • (24) Πρίγκηψ της Σκηνής του Μαρτυρίου
  • (25) Ιππότης του Χάλκινου Φιδιού
  • (26) Πρίγκηψ του Ελαίους, Τριαδικός Σκώτος
  • (27) Ιππότης του Ηλίου
  • (28) Ιππότης της Ιερουσαλήμ
  • (29) Σκώτος Ιππότης του Αγίου Ανδρέου
  • (30) Ιππότης Καδώς
  • (31) Επιθεωρητής Εξεταστής Διοικητής
  • (32) Υπέρτατος Πρίγκηψ του Βασιλικού Μυστικού
  • (33) Άρχων Μέγας Γενικός Επιθεωρητής.

Ο Τύπος της Υόρκης έχει 10 βαθμούς χωρισμένους σε 3 επίπεδα. Είναι ο πιο διαδεδωμένος στην Ελλάδα, την Αγγλία και την υπόλοιπη Ευρώπη (αν και έχει ισχυρή παρουσία στις ΗΠΑ). Οι βαθμοί είναι:

  • Τεκτονισμός της Βασιλικής Αψίδος
    • (4) Διδάσκαλος του Σήματος
    • (5) Πρώην Διδάσκαλος
    • (6) Εξοχότατος Διδάσκαλος
    • (7) Τέκτων της Βασιλικής Αψίδος
  • Κρυπτικός Τεκτονισμός
    • (8) Βασιλικός Διδάσκαλος
    • (9) Εκλεκτός Διδάσκαλος
    • (10) Υπέρ-Έξοχος Διδάσκαλος
  • Ιππότες του Ναού
    • (11) Ιππότης του Ρόδινου Σταυρού
    • (12) Ιππότης της Μάλτας
    • (13) Ναΐτης Ιππότης.

Ο τεκτονισμός στην Ελλάδα

Ο Τεκτονισμός έφτασε στην χέρσο Ελλάδα από τα Ιόνια νησιά, τα Επτάνησα, την εποχή που αυτά ήταν υπό Γαλλική και Αγγλική κατοχή, και συγκεκριμένα στα νησιά: Κέρκυρα, όπου ιδρύθηκε η Στοά «Beneficenza» και Ζάκυνθο, όπου ιδρύθηκε η Στοά του Τύπου «Misraim» του 1790, τις οποίες οι πολέμιοι του Τεκτονισμού αποκαλούν έως σήμερα «κερκόπορτες» του μασονισμού. Σημαντική φέρεται πως υπήρξε η συμμετοχή Ελευθεροτεκτόνων στην ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας που προετοίμασε την Εθνική Ελληνική Επανάσταση του 1821 ενώ ελευτθεροτέκτονες αναφέρονται πως υπήρξαν πολλοί από τους διανοούμενους υποστηρικτές της αλλά και τους Εθνικούς αγωνιστές [2]. Στη διάρκεια της βασιλείας του Όθωνα δεν είναι γνωστό να λειτούργησε Τεκτονική οργάνωση στο νεοσύστατο κράτος, όμως στο τέλος της βασιλείας του, το 1855, φέρονται να λειτουργούν κάποιες στοές -ανεπίσημα- υπό τη σκέπη της Μεγάλης Ανατολής της Ιταλίας, στις οποίες συμμετείχαν ελευθεροτέκτονες μυημένοι στην Κέρκυρα, στην Γαλλία και στην Ιταλία. Το 1863, μετά τον ερχομό του βασιλιά Γεωργίου του Α' και την κατ' απαίτησή του Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα, φέρονται να λειτουργούν ήδη, το 1867, πλην όμως ανεπίσημα, επτά τεκτονικές στοές: στην Αθήνα, τον Πειραιά, τη Χαλκίδα, την Πάτρα, τη Σύρο, τη Λαμία και το Άργος, εκτός απ' αυτές της Επτανήσου. Στις 16 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους οι στοές της Ελλάδος επιδίωξαν την ανεξαρτησία τους από την Μεγάλη Ανατολή της Ιταλίας, την οποία απέκτησαν στις 10 Απριλίου εκείνου του έτους και η νέα «μεγάλη ανατολή της Ελλάδος» άρχισε να οργανώνεται, κατ’ αρχήν τον Ιούλιο του 1872, εκλέγοντας τον Δημήτριο Ροδοκανάκη ως μέγα διδάσκαλο και αμέσως μετά σχηματίζοντας το «ύπατο μέγα συμβούλιο» του 33ου βαθμού για την Ελλάδα, δίχως καμία επίσημη αναγνώριση από το Ελληνικό κράτος. Το 1926 η πρώτη μικτή στοά με το διακριτικό όνομα «Αθηνά», προσχώρησε στο Διεθνές Τεκτονικό Τάγμα «Le Droit Humain» το 1926.

Το 1928 η Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος κατάφερε να αναγνωριστεί ως ίδρυμα, ενώ το Ύπατο Μέγα Συμβούλιο σχημάτισε κοινωνία με βάση τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα. Το 1936, με την αναθεώρηση του τεκτονικού συντάγματος της, η Μεγάλη Ανατολή μετονομάστηκε σε Μεγάλη Στοά της Ελλάδος. Το 1976 ορισμένοι Έλληνες ελευθεροτέκτονες αποφάσισαν να εισαγάγουν τον τύπο της Υόρκης [York Rite], ενώ έως τότε υπήρχε μόνον ο Σκωτικός Τύπος [Scottish Rite]. Όταν η Μεγάλη Στοά της Ελλάδος ανακάλυψε πως το νέο σώμα δε θα δεχόταν τις δικές της παρεμβάσεις στη διοίκησή του, απείλησε με διαγραφή τα μέλη του. Αυτή η συμπεριφορά τελικά οδήγησε τον Μάιο του 1986 στην ίδρυση της Εθνικής Μεγάλης στοάς της Ελλάδος. Το 1989, ξεκίνησε τη λειτουργία του και στην Ελλάδα ο «Αρχαίος και Αρχέγονος Ανατολικός Τύπος Μισραΐμ και Μέμφις». Σε αυτόν τον Τύπο/Τάγμα, ενυπάρχουν στους υψηλούς βαθμούς του και τα Arcana Arcanorum. Λειτουργεί με Ανδρικές και Γυναικείες Στοές με διαφορετικά Τυπικά, μύθους και σύμβολα, σεβόμενο την γυναικεία διαφορετικότητα και ενδελέχεια. Ο «Αρχαίος και Αρχέγονος Ανατολικός Τύπος Μισραΐμ και Μέμφις» λειτουργεί αδιάκοπα μέχρι σήμερα με τους κανονισμούς και τα Τυπικά που προήλθαν από την απαρχή της διεθνούς ίδρυσής του.

Το 1996, η παρουσία του Le Droit Humain στην Ελλάδα πέρασε από μια περίοδο κρίσης και ένα σχίσμα που οδήγησε στη μαζική αποχώρηση μελών και στοών, που στην πορεία συγκρότησαν το Διεθνές Τεκτονικό Τάγμα ΔΕΛΦΟΙ και τη Μεγάλη Μικτή Στοά της Ελλάδος. Το Δ.Τ.Τ. ΔΕΛΦΟΙ αποτελεί σήμερα το μαζικότερο φορέα του ελληνικού μικτού τεκτονισμού στη χώρα και καταγόμενο μυητικά από το Ανθρώπινο Δίκαιο, διατηρεί τη μυητική διαδοχή αδιάσπαστη μέχρι και τις μέρες μας. Παράλληλα, παρά την κρίση του 1996, η Ελληνική Ομοσπονδία του Le Droit Humain ανασυγκροτήθηκε το 1999 και συνεχίζει να λειτουργεί. Μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί διεθνώς οι παρακάτω Τεκτονικοί Τύποι: Σκωτικός Τύπος, Αναμορφωμένος Σκωτικός Τύπος. (C.·.B.·.C.·.S.·.), Τύπος Αμίλλης ή EMULATION, Τέκτονες Ιππότες Εκλεκτοί Ιερείς του Σύμπαντος (Ordre des Chevaliers Maçons Elus Cohen deI’ Univers), Τύπος της Υόρκης, Τύπος MISRAIM (Seu Aegypti), Τύπος MEMPHIS, Τύπος MISRAIM MEMPHIS (Ερμητικός Αιγυπτιακός Τύπος), Γυναικείος Αιγυπτιακός Τύπος MISRAIM MEMPHIS, Αδωνιραμικός Τύπος, Γαλλικός Παραδοσιακός Τύπος, Τύπος του Πέτρου Μελησσινού, Σύγχρονος Γαλλικός Τύπος, Αρχαίος Τύπος (ΑncientRite), Τύπος της Ανατολής του Kilwinning, Συμβολικός Τύπος, Τύπος των Αυτοκρατόρων Ανατολής και Δύσεως, Σοφοί του Φωτός, Ιππότες της Παλαιστίνης, Αρχέγονος Τύπος της Namur, Τύπος της Αυστηράς Τηρήσεως, Τύπος του BORDEAUX, Τύπος του Σολομώντα Ο.Ι.Τ.Α.R. (Ordre Initiatique et Traditionnel de l’Art Royal), FILADELFI DI NARBONA, FILADELFI της Αιγύπτου, MONTAUBAN, Αρχιτέκτονες της Αφρικής, Τύπος του SWEDEMBORG, Εθνικός Ισπανικός Τύπος, Τύπος AZUL, Τεκτονικός Τύπος 7 βαθμών[25], ARCANA ARCANORUM.

Η θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας

Το 1969 ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος Α' (Κοτσώνης) προχώρησε στη σύσταση επιτροπής για δογματικά θέματα που ασχολήθηκε και με τον Τεκτονισμό και τη δράση του στην Ελλάδα. Η επιτροπή συνεδρίασε περισσότερες από δέκα φορές για το θέμα του Τεκτονισμού και δύο φορές για το Ρόταρυ που λανθασμένα θεωρείται προθάλαμός του. Ακολούθησε η υπ' αριθμό 2060 της 1ης Δεκεμβρίου 1969 απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών που χαρακτήρισε τον Τεκτονισμό «θρησκεία μυστική, μη γνωστή». Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, με ανακοίνωση της, που δημοσιεύθηκε στη «Φωνή του Κυρίου», στηλίτευσε τον Τεκτονισμό ως θρησκεία ασυμβίβαστη με την Χριστιανική Ορθόδοξη πίστη, ενώ στις 28 Νοεμβρίου 1972, με πρόταση 12 μητροπολιτών, συγκλήθηκε η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος και ανανέωσε την καταδικαστική απόφαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδας, που προϋπήρχε από τις 12 Οκτωβρίου 1933, την οποία αναγνώρισε ως «αυθεντικό κείμενο αυτής».

Με την απόφαση της η Ιεραρχία «Εμμένει απολύτως εις τα εν τη πράξει οριζόμενα περί Μασονίας και διακηρύσσει αύθις ότι η Μασονία είναι αποδεδειγμένως θρησκεία μυστηριακής προέκτασις των παλαιών ειδωλολατρικών θρησκειών, όλως ξένη και αντίθετος προς την εξ αποκαλύψεως σωτηριώδη αλήθειαν της Αγίας ημών Εκκλησίας....». Η απόφαση της Ιεραρχίας προκάλεσε τη σφοδρή αντίδραση του τότε Μητροπολίτου Ιωαννίνων Σεραφείμ, που ζήτησε από τους μετέχοντες Ιεράρχες να μην εγκρίνουν το κείμενο για το οποίο απαίτησε να αποσυρθεί. Η απόφαση του 1933 ελήφθη παραβλέποντας την συμβουλευτικη έκθεση επιτροπής οκτώ Καθηγητών της Θεολογικής Σχολής μεταξύ των οποίων οι Αμίλκας Αλιβιζάτος και Νικόλαος Λούβαρις, η οποία γνωμάτευε υπέρ του Τεκτονισμού. Μόνο ένας εκ των Καθηγητών, ο Παναγιώτης Μπρατσιώτης, διαφώνησε και συνέταξε ξεχωριστή έκθεση, όμως η Ιερά Σύνοδος υιοθέτησε την δική του άποψη και όχι αυτήν τον πλειοψηφούντων Καθηγητών. Η έκθεση των επτά Καθηγητών έχει ώς εξής:

«(1) Αι Αρχαί του Ελληνικού μασσωνισμού διατυπούνται εις το «Σύνταγμα» (ήδη Καταστατικό Χάρτη) και τον «Γενικόν Κανονισμόν της γαληνοτάτης Μεγάλης Ανατολής της Ελλάδος, (ήδη Μεγάλη Στοά της Ελλάδος» (συνεξεδόθησαν εν Αθήναις, εν β’ εκδόσει το 1930) και εις τα «τυπικά των τεκτονικών λειτουργιών και τελετών» (Αθήναι 1924) και, συμφώνως προς τα επίσημα ταύτα κείμενα, δύναται οπωσδήποτε να μορφωθή «επιστημονική» γνώμη περί του Μασσωνισμού παρ’ ημίν, εφόσον υπό το φερόμενον ως «μυστικόν» του Μασσωνισμού ουδέν υποκρύπτεται κατά τας διαβεβαιώσεις επιφανών και αξιοπίστων Μασσώνων. Ατοπον δε είναι να εξάγωνται θετικά συμπεράσματα περί του Μασσωνισμού εκ συγγραμμάτων ατόμων, φιλικώς ή εχθρικώς προς αυτόν διακειμένων, καθόσον η αυθεντική διδασκαλία μόνον εξ επισήμων κειμένων δύναται να εξαχθή και ουχί εκ μονομερών και υποκειμενικών αντιλήψεων ατόμων. Γνωρίζομε δε εκ της Ιστορίας πόσαι άδικοι κρίσεις και διωγμοί εγένοντο εν τω παρελθόντι κατά θρησκειών, οργανώσεων και ατόμων εξ αφορμής πεπλανημένων προκαταλήψεων και αστηρίκτων κρίσεων.

(2) Ο Μασσωνισμός δεν είναι θρησκευτική οργάνωσις ουδέ σωματείον επιδιώκον θρησκευτικούς σκοπούς. Τούτο καταφαίνεται εκ των εξής. (α) Κατά το άρθρον 1 του ισχύοντος συντάγματος του Μασσωνισμού «ο ελευθεροτεκτονισμός ίδρυμα φιλοσοφικόν, προοδευτικόν και φιλανθρωπικόν, σκοπόν έχει την έρευναν της αρετής και την αλληλεγγύην», β) διότι εν αυτώ απαγορεύεται «ρητώς πάσα θρησκευτική συζήτησις ή ομιλία επί καθαρώς δογματικών θεμάτων ή περί της προσωπικότητος των ιδρυτών των διαφόρων θρησκευμάτων (Γεν. κανονισμός άρθρον 168), γ) διότι αποκλείονται των τάξεων αυτού γυναίκες, παιδία, οι μη έχοντες ανεπίληπτον και αγαθήν υπόληψιν ή και επάρκειαν έννομον των πόρων του βίου, ως και οι αμόρφωτοι και οι καταδικασθέντες. (Σύνταγμα, άρθρα 11 και 14), δ) διότι ελλείπουσιν από του Μασσωνισμού ουσιώδη χαρακτηριστικά της εννοίας της θρησκείας και δεν κέκτηται ούτος ιδίαν δογματικήν διδασκαλίαν, ε) διότι, τέλος, από λογικής απόψεως θα ήτο παράλογον να εθεώρει τις ως θρησκευτικήν οργάνωσιν σωματείον, ού τα μέλη και αυτά των ανωτάτων βαθμών μένουσιν αναποσπάστως συνδεδεμένα προς την θρησκείαν, εις ήν ανήκουσιν.

(3) Ο Μασσωνισμός δεν έχει αντιθρησκευτικόν χαρακτήρα. Τουναντίον ρητώς τονίζει την πίστιν εις Θεόν και εις αθανασίαν της ψυχής και αιωνίαν ζωήν «το σώμα ημών μεταβάλλεται, αλλ’ η ψυχή διαφεύγει την εξουδένωσιν» [Τυπικά, σ. 72] «ο θάνατος είναι η μετάβασις εις την αιωνίαν ζωήν» [Τυπικά, σ. 69] και ουδείς δύναται να γίνη δεκτός εν τη στοά αν δεν δηλώση αποδοχήν των αρχών τούτων.

(4)Ο Μασσωνισμός δεν έχει αντιθρησκευτικόν χαρακτήρα. Το ότι εν αυτώ δεν γίνεται λόγος περί ειδικών χριστιανικών δογμάτων είναι αυτονόητον, εφόσον εν τοις κόλποις αυτού δεν περιλαμβάνονται μόνον χριστιανοί αλλά και αλλόθρησκοι. Και αι τελεταί δε του Μασσωνισμού, παρ’ όλον τον ως εκ των χρονικών συνθηκών, υφ’ άς προέκυψαν, μυστικίζοντα και συμβολικόν χαρακτήρα των, ουδόλως δύνανται να θεωρηθώσιν ως μυστήρια, εν τη εννοία του χριστιανικού μυστηρίου, εφόσον ού μόνον δεν είναι υποχρεωτικαί διά τα μέλη του αλλά και δεν διδάσκεται ότι μεταδίδεται δι’ αυτών θεία χάρις. Ο ελευθεροτεκτονισμός ου μόνον ουδόλως συντελεί , αμέσως ή εμμέσως, εις μείωσιν της πίστεως του χριστιανού, αλλά σέβεται απολύτως τον Χριστιανισμόν, τα δε μέλη του και αυτών των ανωτάτων βαθμών δύνανται να είναι πιστότατα μέλη της εκκλησίας, εις ήν ανήκουσιν. Δυνατόν βεβαίως να υπάρχωσι και Μασσώνοι αδιαφόρως ή και ασυμπαθώς ή ίσως και εχθρικώς διακείμενοι προς την εκκλησίαν, αλλά διά τούτο δεν ευθύνεται η Μασσωνία, ως δεν ευθύνεται η εκκλησία εάν μεταξύ των μελών της καταλέγωνται και μη ακολουθούντες και εφαρμόζοντες τας αρχάς αυτής αν και μη Μασσώνοι.

(5) Και αι ηθικαί αρχαί του Μασσωνισμού δεν δύνανται να θεωρηθώσιν αντιστρατευόμεναι προς τας του Χριστιανισμού. Ου μόνον αύται δεν είναι ανεξάρτητοι της ιδέας του Θεού, αλλά τουναντίον παρίστανται ως επιτάγματα του ανωτάτου όντος, ως φωνή Θεού (Πρβλ. Τυπικά, σ. 31 « ο Τέκτων οφείλει να διδάξη την θείαν ηθικήν, ήτις συνοψίζεται εις το «ό σύ μισείς ετέρω μη ποιήσεις» και σ. 35 «Ανοιγήτωσαν τα ώτα σου όπως ακούσωσι της φωνής του Θεού, εντέλλοντος αγαπάτε αλλήλους». κ.π.α.)). Θεμελιώδης ηθική αρχή του Μασσωνισμού, εξ ής απορρέουσι πάσαι αι λοιπαί, διακηρύσσεται η εξής: «Πράττε εις τους άλλους ό,τι θέλεις και οι άλλοι να πράττωσιν εις σε» (Τυπικά σ. 74). Η αρχή αύτη είναι ως γνωστόν η εξαγγελθείσα υπό του Κυρίου: «Πάντα ούν όσα αν θέλητε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, ούτω και υμείς ποιείτε αυτοίς, ούτος γαρ εστίν ο νόμος και οι προφήται» (Ματθ. 7, 12). Οτι δε ο θεσμός της αγάπης δεν περιορίζεται εν τω Μασσωνισμώ μεταξύ των της Στοάς αλλ’ επεκτείνεται επί πάντας, μαρτυρεί ου μόνον ή διαρρήδην δήλωσις, καθ΄ ήν «θεωρούμεν πάντας τους ανθρώπους αδιακρίτως τάξεως και φυλής ίσους προς ημάς αδελφούς ημών» (Τυπικ. Σελ. 32), αλλά και η φιλανθρωπία, ήν εξασκεί ο Μασσωνισμός ου μόνον προς τα μέλη του αλλά ανεξαρτήτως φυλής και θρησκείας. Ούτως ο Μασσωνισμός ου μόνον συντηρεί συσσίτια, νυκτερινάς σχολάς και ορφανοτροφεία, άνευ οιασδήποτε προπαγανδιστικής ενεργείας, αλλά και ενεργόν επεδείξατο ενδιαφέρον κατά τε το παρελθόν και κατά τας ημέρας ημών εις πάσας τα εθνικάς ανάγκας και εις πάσας τας συμφοράς, αίτινες έπληξαν την Πατρίδα και την Κοινωνίαν.

(6) Χαρακτηριστικόν στοιχείον της Μασσωνικής ηθικής είναι και ο πόλεμος κατά του υλισμού (πρβ. Τυπικ. σελ. 28, «αφαιρεθήτω ενώπιον του φωτοβόλου αστέρος του Τεκτονισμού ο υλικός πέπλος, διά του οποίου ο βέβηλος κόσμος σε περιβάλλει». Και σ. 31: «Οι Τέκτονες συνέρχονται ίνα επικρατήση επί της Γης η βασιλεία του αγαθού». Και σ. 34 - 35 : Ο υιοθετούμενος πρέπει «να καταγίνηται διαρκώς να κατανικά τα πάθη του», και να είναι «πάντα πρόθυμος να θυσιάζη το ατομικόν συμφέρον υπέρ του γενικού». Και σ. 36. «Ηδοναί σου έστωσαν αι της ψυχής και του πνεύματος». Και σ. 37 «Αγάπα την εργασίαν, ήτις είναι φύλαξ των ηθών» κ.π.α).

(7) Και η ελευθερία της ερεύνης, ήν ζητεί ο Μασσωνισμός, έχει και αυτή τα όριά της, εφόσον δεν ανέχεται αθεϊαν – ο εν τω Μασσωνισμώ μυούμενος οφείλει να δηλώση εγγράφως και επί τω λόγω της τιμής του ότι πιστεύει εις τον Θεόν – και επιβάλλει την τήρησιν του ηθικού νόμου.

(8) Εν Ελλάδι δε τουλάχιστον ο Μασσωνισμός ου μόνον δεν υπέθαλψεν αλλ’ ουδέ και ηνέχθη επαναστατικάς , ανατρεπτικάς, αντιθρησκευτικάς και αντικοινωνικάς ή κι απλώς υπεραριστεριζούσας τάσεις, αλλά απεδείχθη , ως όλον σωματείον συντηρητικών τάσεων και αρχών. Οτι ο Μασσωνισμός δεν έχει αντιθρησκευτικάς, αντιχριστιανικάς, και αντικαθεστωτικάς αρχάς δύναται να συναχθή ου μόνον εκ των επισήμων κειμένων αυτού αλλά και εκ του ότι, εν τοις κόλποις αυτού καταλέγονται άνδρες ευσεβέστατοι και συντηρητικωτάτων αρχών, ών πολλοί ου μόνον κατέσχον και κατέχουσιν ανώτατα αξιώματα αλλά και προσέφερον και προσφέρουσι πολυτιμοτάτας υπηρεσίας προς την εκκλησίαν, ήν τινες και πιστότατα υπηρετούσιν».

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρός Θεόκλητος σε εγκύκλιο που εξέδωσε στις 4 Απριλίου 1973 τόνιζε: «....Ἡ Ὀργάνωσις τοῦ Ρόταρυ ἔχει στενήν σχέσιν καί συγγένειαν πρός τόν Τεκτονισμόν (Μασωνίαν), χαρακτηρισθεῖσα ὑπό τῶν εἰδότων [=ἀπʼ αὐτούς πού γνωρίζουν] ὡς “ἐξάδελφος” καί “πρῶτος σταθμός” καί“προθάλαμος” τῆς Μασωνίας. ...{...}... Μέγα ποσοστόν τῶν Ροταριανῶν συμβαίνει νά εἶναι καί τέκτονες. Ὁ δέ πρῶτος “Κυβερνήτης” τοῦ ἐν Ἑλλάδι Ρόταρυ ὑπῆρξε “διακεκριμένον μέλος” τῆς Ἑλληνικῆς Μασωνίας. Ἀποτελεῖ ἕν εἶδος συγκρητισμοῦ –δηλαδή μῖγμα θρησκευτικῶν δοξασιῶν, τό ὁποῖον “εὑρίσκεται ἐν ἁρμονίᾳ μέ ὅλας τάς θρησκείας”, ὅπως ὁμολογοῦν οἱ ἴδιοι οἱ Ροταριανοί προσπαθοῦντες νά συμβιβάσουν τά ἀσυμβίβαστα–, πρᾶγμα τό ὁποῖον ἀκριβῶς ἀποτελεῖ ὑποτίμησιν τῆς θρησκείας τοῦ Χριστοῦ. Ἀντιθέτως, ὁ Χριστιανισμός μή εὑρισκόμενος ἐν ἁρμονίᾳ πρός τά λοιπά θρησκεύματα, ἵσταται ὑπεράνω αὐτῶν, ὡς ἡ μοναδική θρησκεία, ἡ κατέχουσα τήν ἐξ ἀποκαλύψεως ἀλήθειαν. ...{...}....Διά τούς ὡς ἄνω λόγους ἐφιστῶμεν τήν προσοχήν τῶν ἀγαπητῶν μας τέκνων τῆς Ἐκκλησίας καί συνιστῶμεν, ὅπως ἀπέχουν οἱασδήποτε ἀναμίξεως εἰς τήν Ροταριανήν κίνησιν (συζητήσεις, συνεστιάσεις κλπ.). “Οὐδείς δύναται δυσί κυρίοις δου λεύειν” [Ματθ. 6:24]. Ὅστις θέλει νά εἶναι πράγματι Χριστιανός δέν δύναται νά εἶναι συγχρόνως καί Ροταριανός....» [3]. Η άποψη αυτή, όμως, μπορεί να χαρακτηριστεί μονόπλευρη και αντι-επιστημονική, καθότι, σε αντίθεση με τον Τεκτονισμό, το Ρόταρυ δεν είναι παρά μία φιλανθρωπική οργάνωση/λέσχη πλουσίων, χωρίς την παραμικρή τελετουργική αξία. Η Τεκτονική ιδιότητα κάποιων Ροταριανών είναι συμπτωματική.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Διαβάστε τα λήμματα

Παραπομπές