Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς ΙΙ (Μπιρκενάου)

Σχεδιάγραμμα του Μπιρκενάου:τα σημειωμένα με κόκκινο χρώμα κτίρια υποδηλώνουν τους χώρους που έχουν καταγραφεί ως θάλαμοι αερίων. Η γνώριμη σιδηροδρομική είσοδος στο κάτω αριστερό μέρος του χάρτη οδηγούσε στον σιδηροδρομικό σταθμό και στην πλατφόρμα όπου έφταναν οι κρατούμενοι. Στο Β II στον χάρτη ήταν το γήπεδο ποδοσφαίρου του στρατοπέδου

Το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς ΙΙ - Μπιρκενάου (γερμ. : Konzentrationslager Auschwitz-Birkenau) (επίσης γνωστό ως Μπιρκενάου ή Άουσβιτς ΙΙ), ήταν το μεγαλύτερο από τα τρία σημαντικότερα στρατόπεδα που αποτελούν το συγκρότημα στρατοπέδων συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Το Μπιρκενάου θεωρείται το κέντρο αυτού που έγινε γνωστό ως Ολοκαύτωμα μετά τη δεκαετία του 1970. Σύμφωνα με την κρατούσα ιστοριογραφική και πολιτική άποψη, στο στρατόπεδο δολοφονήθηκαν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, κυρίως Εβραίοι, με τη χρήση θαλάμων αερίων. Καθώς το Μπιρκενάου είναι το μεγαλύτερο από τα συγκροτήματα του Άουσβιτς και στέγασε τους περισσότερους κρατούμενους, από εδώ προέρχονται οι περισσότερες μαρτυρίες επιζώντων.

Το Μπιρκενάου κατασκευάστηκε εκ του μηδενός, μετά τη γερμανική εισβολή στην Πολωνία, σε αντίθεση με το Άουσβιτς Ι, το οποίο αποτελούνταν σε μεγάλο βαθμό από υπάρχοντα κτίρια του πολωνικού στρατού.

Το Άουσβιτς Ι και το Μπίρκεναου απελευθερώθηκαν από τους στρατιώτες της Ρωσικής 322ης Μεραρχίας- νωρίς το απόγευμα της 27ης Ιανουαρίου 1945.

Τοποθεσία

Η κατασκευή του Άουσβιτς ΙΙ-Μπιρκενάου, που στα σχέδια ονομαζόταν στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου (Kriegsgefangenenlager), άρχισε τον Οκτώβριο του 1941 στην Μπρζεζίνκα, περίπου τρία χιλιόμετρα από το Άουσβιτς Ι. Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε ότι το Άουσβιτς ΙΙ θα αποτελούνταν από τέσσερις τομείς, καθένας από τους οποίους θα αποτελούνταν από έξι υπο-στρατόπεδα με τις δικές τους πύλες και περιφράξεις. Τελικά, ολοκληρώθηκαν μόνο οι δυο πρώτοι τομείς. Ο τρίτος τομέας ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1943 αλλά σταμάτησε με την δυσμενή τροπή του πολέμου τον Απρίλιο του 1944, ενώ το ο τέταρτος τομέας δεν κατασκευάστηκε ποτέ.

Το έδαφος στο οποίο βρίσκεται το στρατόπεδο είναι μια βαλτώδης περιοχή, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει υψηλό επίπεδο υγρασίας. Η στάθμη των υπόγειων υδάτων βρίσκεται ακριβώς κάτω από την επιφάνεια. Ακριβώς δυτικά του Μπιρκενάου βρίσκεται ο ποταμός Βιστούλα και λίγο ανατολικότερα, στην άλλη{{ πλευρά του σιδηροδρόμου και του Άουσβιτς Ι, βρίσκεται ο ποταμός Σόλα. Η φύση του εδάφους αποτελεί έτσι κατάλληλο περιβάλλον για την ανάπτυξη διαφόρων εντόμων, τα οποία συνέβαλαν στη δημιουργία υγειονομικών προβλημάτων για τη γερμανική διοίκηση του στρατοπέδου. Λόγω της υψηλής στάθμης των υπόγειων υδάτων, οι σκαμμένοι λάκκοι γέμιζαν με νερό, γεγονός που δυσκόλευε την προσπάθεια των κρατουμένων να σκάψουν έξω από το στρατόπεδο και να αποδράσουν, καθώς οι σήραγγες ήταν επίσης γεμάτες με νερό. Ο υψηλός υδροφόρος ορίζοντας καθιστούσε επίσης αδύνατη την καύση σωμάτων στο έδαφος, γεγονός όμως που πολλοί επιζώντες μάρτυρες υποστηρίζουν ότι γινόταν. Μια πρόσθετη επίπτωση της υψηλής στάθμης των υπόγειων υδάτων είναι ότι οποιαδήποτε ταφή ανθρώπων μετά από επιδημίες τύφου ήταν εντελώς ακατάλληλη, καθώς οι ασθένειες θα μπορούσαν να εξαπλωθούν ευρύτερα με το μολυσμένο νερό από τα σάπια σώματα, γεγονός που συνέβαλε στη μαζική αποτέφρωση των σωμάτων αντί της ταφής τους.

Ορισμένα κρεματόρια και θάλαμοι αερίων του στρατοπέδου συγκέντρωσης Μπιρκενάου κατεδαφίστηκαν ήδη από τον Νοέμβριο του 1944 όταν σύμφωνα με την επίσημη άποψη έλαβε χώρα η τελευταία μαζική δολοφονία στους θαλάμους αειρίων. Τα αποτεφρωτήρια αποσυναρμολογήθηκαν και, σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, επρόκειτο να ξαναχτιστούν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν, το οποίο θεωρούνταν ακόμα ασφαλές. Το τελευταίο κρεματόριο ανατινάχθηκε από τους εθνικοσοσιαλιστές λίγο πριν απελευθερωθεί το στρατόπεδο από τα προελαύνοντα σοβιετικά στρατεύματα τον Ιανουάριο του 1945.

Θάλαμοι αερίων

Συνολικά, υπάρχουν τέσσερα κανονικά κτίρια εντός του χώρου του στρατοπέδου και δύο λεγόμενοι "προσωρινοί θάλαμοι αερίων" ακριβώς έξω από αυτό. Έξω από το στρατόπεδο βρίσκονταν τα λεγόμενα Bunker I ("Κόκκινο Σπίτι"), Bunker II ("Λευκό Σπίτι») ενώ μέσα υπήρχαν τα κρεματόρια II και III (με υπόγειους θαλάμους αερίων) και τα κρεματόρια IV και V (θάλαμοι αερίων στο επίπεδο του εδάφους)

Μέσω των πρωτότυπων γερμανικών σχεδίων, μαρτυριών επιζώντων και επιτόπιων μελετών στο Μπίρκεναου, κατέστη δυνατή η εικονική ανακατασκευή του στρατοπέδου και ιδίως των επονομαζόμενων θαλάμων αερίων. 3D μοντέλα εκτίθενται σε μουσεία και περιγράφουν λεπτομερώς την όψη και την λειτουργία των κτιρίων όπου ιστορικοί και ερευνητές λένε ότι δολοφονήθηκαν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι, κυρίως Εβραίοι.

η αναθεωρητική άποψη

Οι αναθεωρητές που έχουν μελετήσει υλικό σχετικό με το Ολοκαύτωμα αμφισβητούν το κατά πόσον τα κτίρια που αναγνωρίστηκαν χρησίμευαν ως θάλαμοι αερίων για ανθρωποκτονίες. Σύμφωνα με τους καθιερωμένους ιστορικούς, αυτοί οι θάλαμοι αερίων θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν έως και 2000 ή περισσότερους ανθρώπους σε κάθε αεριοποίηση. Με βάση τα υπάρχοντα σχέδια και τις μαρτυρίες, αυτό θα σήμαινε ότι το δωμάτιο ήταν ασφυκτικά γεμάτο με ανθρώπους, πράγμα που θα σήμαινε πολύ μεγάλη προσπάθεια εργασίας και πιθανώς αρκετές ώρες εργασίας για να αδειάσει ο θάλαμος αερίων μετά την ολοκλήρωση της μαζικής δολοφονίας. Κατά κανόνα, οι μάρτυρες δεν περιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο ο θάλαμος αερίων εξαεριζόταν πριν από το άδειασμά του, κάτι που, σύμφωνα με τους αναθεωρητές, θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, δεδομένου ότι η περίσσεια αερίου μπορεί να παραμείνει και έτσι να θέσει σε κίνδυνο την ασφάλεια του προσωπικού. Για μέγιστη ασφάλεια, ένας θάλαμος αερίων θα έπρεπε να αερίζεται μέσω υψηλών καμινάδων, ώστε να μην τίθεται σε κίνδυνο η ασφάλεια των ανθρώπων που βρίσκονται έξω από το κτίριο.

Πολύ δε περισσότερο που τα κτίρια που ταυτοποιήθηκαν ως θάλαμοι αερίων δεν παρουσιάζουν ίχνη υδροκυανίου, της δραστικής και τοξικής ουσίας του Zyklon B. Όταν το υδροκυάνιο αντιδρά με το σίδηρο, ο οποίος απαντάται φυσικά στο σκυρόδεμα και τα τούβλα, σχηματίζεται η χημική ένωση σιδηροκυανίου, η οποία εμφανίζεται καθαρά ως γαλαζωπός αποχρωματισμός (πρωσικό μπλε). Το σιδηροκυανίδιο είναι μια σταθερή ένωση που μπορεί να μετρηθεί πολύ καιρό μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας. Τα αυξημένα επίπεδα σιδηροκυανιδίου μπορούν να μετρηθούν και να συγκριθούν με δείγματα αναφοράς από άλλα κτίρια της περιοχής. Εάν ένα αναλυμένο δείγμα παρουσιάζει αυξημένα επίπεδα, αυτό αποτελεί ένδειξη ότι το κτίριο έχει εκτεθεί αρκετά συχνά σε υδροκυάνιο. Αυτό έχει διαπιστωθεί ότι ισχύει για τα κτίρια που χαρακτηρίστηκαν ως θάλαμοι απολύμανσης, αλλά όχι για εκείνα που χαρακτηρίστηκαν ως θάλαμοι αερίων.

Έχουν διεξαχθεί τεχνικές, χημικές και ιατροδικαστικές έρευνες στο κτίριο και τα συμπεράσματα είναι σαφή. Η πρώτη έρευνα διεξήχθη το 1988 από τον Fred Leuchter σε σχέση με τη δεύτερη δίκη του αναθεωρητή Ernst Zündel, ο οποίος δικάστηκε στο Τορόντο για την πώληση βιβλίων που αμφισβητούσαν την αποδεκτή άποψη ότι έξι εκατομμύρια Εβραίοι δολοφονήθηκαν στο Ολοκαύτωμα. Το συμπέρασμα του Leuchter επιβεβαιώθηκε από τον Germar Rudolf τη δεκαετία του 1990.

Επιπλέον, οι αναθεωρητές επισημαίνουν ότι θα ήταν χονδροειδές σχεδιαστικό λάθος των Γερμανών μηχανικών να τοποθετήσουν έναν θάλαμο αερίων κάτω από το επίπεδο του εδάφους και η μόνη δυνατότητα μεταφοράς των σορών επάνω ήταν μέσω ενός ανελκυστήρα με επιφάνεια πυθμένα πτόσο ώστε να καθυστερούσε σημαντικά τη διαδικασία. ερίπου 2,1 x 1,35 μέτρα. Στην καλύτερη περίπτωση, ο ανελκυστήρας θα μπορούσε να φιλοξενήσει μόνο μερικά σώματα, γεγονός που θα δυσκόλευε τον χειρισμό και θα επέκτεινε την εργασία από άποψη χρόνου

Η γερμανική ονομασία αυτών των θαλάμων ήταν Leichenkeller (νεκροθάλαμοι - νεκροτομεία) όπως το επιβεβαιώνει και ο Ραούλ Χίλμπεργκ που στο βιβλίο του "The Destruction of the European Jews",(1961) έγραψε στη σελίδα 566: «ένας τεράστιος υπόγειος θάλαμος αερίων που ονομάζεται Leichenkeller». Οι αναθεωρητές ιστορικοί υποστηρίζουν ότι αυτή ήταν όντως η χρησιμότητα των δωματίων αυτών: το Μπιρκενάου είχε υψηλό ποσοστό θανάτων και λόγω της κακομεταχείρισης των κρατουμένων αλλά κυρίως λόγων των επιδημιών τύφου, που ξέσπαγαν συχνά και θέριζαν χιλιάδες ανθρώπους. Η αποθήκευση των σωμάτων σε έναν υπόγειο κρύο χώρο μέχρι να αποτεφρωθεί είναι η λογική εξήγηση της χρήσης αυτών των δωματίων.

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org