Το Ολοκαύτωμα

Το Ολοκαύτωμα ή Σοά (Εβραϊκά: λέξη που σημαίνει «καταστροφή»), είναι, σύμφωνα με την πολιτικά ορθή ιστορία, η διαδικασία σκόπιμης γενοκτονίας από την εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, που διαπράχθηκε εις βάρος έξι περίπου εκατομμυρίων Εβραίων. Μερικές φορές περιλαμβάνονται και ορισμένες μη εβραϊκές ομάδες που ισχυρίζονται ότι εξολοθρεύθηκαν με παρόμοιες μεθόδους. Η πολιτικά ορθή εκδοχή του Ολοκαυτώματος, που μπορεί να βρεθεί σε πολλές εύκολα διαθέσιμες πηγές, έχει γίνει επίσημη «Αλήθεια», με όλο και περισσότερες δυτικές χώρες να επιβάλλουν με νόμο τη λογοκρισία του ελεύθερου λόγου και της έρευνας για το Ολοκαύτωμα και με ισχυρές ομάδες πίεσης να απαιτούν να εφαρμοστεί παγκόσμια λογοκρισία πάνω στην έρευνα του συγκεκριμένου ζητήματος. Το Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Η.Π.Α. ορίζει ως περίοδο του Ολοκαυτώματος από τον Ιανουάριο του 1933, όταν ο Αδόλφος Χίτλερ και το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα ανέλαβαν την εξουσία στη Γερμανία έως και τον Μάιο του 1945, όταν η Γερμανία ηττήθηκε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

«Στην αρχή ήταν το Ολοκαύτωμα. Επομένως, πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή. Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα νέο Ταλμούδ και να συντάξουμε νέα midrashim, όπως ακριβώς κάναμε μετά το Ḥurban, την καταστροφή του Δεύτερου Ναού. Το κάναμε τότε για να σηματοδοτήσουμε τη νέα αρχή: μέχρι τότε ζούσαμε με έναν τρόπο- από τότε και μετά τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι το ίδιο.» Ελί Βίζελ

Ιστοριογραφικά ρεύματα

Υπάρχουν δύο σχολές ή κατευθύνσεις ερμηνείας, η πολιτικά ορθή, οποία δεν αμφισβητεί τα γεγονότα που διέπουν το υποτιθέμενο Ολοκαύτωμα, και η αναθεωρητική, η οποία αμφισβητεί τις περισσότερες πτυχές του ζητήματος. Είναι επίσης δυνατόν να εντοπιστεί μία τρίτη τάση, -η ακτιβιστική - όπως εντοπίζει ο έγκριτος καθηγητής Νόρμαν Φινκελστάιν ο οποίος ασχολείται με τη διάδοση και την προπαγάνδα της έννοιας του Ολοκαυτώματος για πολιτικούς σκοπούς. Ο ίδιος σχολιάζει για το Ολοκαύτωμα:

«Το μεγαλύτερο μέρος της βιβλιογραφίας για την Τελική Λύση του Χίτλερ δεν έχει καμία αξία για έναν μελετητή. Σίγουρα, οι μελέτες για το Ολοκαύτωμα είναι γεμάτες από παραλογισμούς, αν όχι απλές απάτες... Βλέποντας τις ανοησίες που λέγονται καθημερινά για το Ολοκαύτωμα, είναι περίεργο που υπάρχουν τόσο λίγοι σκεπτικιστές.»

Η αναθεωρητική άποψη

Οι αναθεωρητές ιστορικοί έχουν δείξει ότι αυτό που αντιλαμβανόμαστε σήμερα ως Ολοκαύτωμα, δηλαδή η συστηματική δολοφονία περίπου έξι εκατομμυρίων Εβραίων και άλλων μειονοτήτων, ήταν στην πραγματικότητα προϊόν πολεμικής προπαγάνδας που προωθήθηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις και στη συνέχεια αξιοποιήθηκε εκ προμελέτης από τους Σιωνιστές, οι οποίοι προέβησαν σε σκανδαλώδεις ισχυρισμούς στα μέσα ενημέρωσης, όλα με σκοπό το πολιτικό κέρδος εις βάρος άλλων λαών, κυρίως της Παλαιστίνης και της Γερμανίας, και τη διεκδίκηση της δημιουργίας ενός κυρίαρχου εβραϊκού κράτους στην περιοχή της Παλαιστίνης .

Η εκλεπτυσμένη προπαγάνδα σε καιρό πολέμου για υποτιθέμενες φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν από τον εχθρό δεν είναι αμφιλεγόμενη. Έχει χρησιμοποιηθεί ως αποτελεσματικό ψυχολογικό όπλο και χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα. Ο εχθρός δαιμονοποιείται μέσω συστηματικών ιστοριών φρικαλεοτήτων και τα μέσα ενημέρωσης επαναλαμβάνουν συνεχώς πόσο σκληρός και δαιμονικός είναι, προκειμένου να υποκινήσουν τους στρατιώτες να πολεμήσουν για έναν ενάρετο και πατριωτικό σκοπό. Στην αρχαιότητα, ένα εξέχον παράδειγμα αυτού του είδους προπαγάνδας είναι αυτό που διεξήγαγαν οι Ρωμαίοι εναντίον των Καρχηδονίων μετά τους Καρχηδονιακούς πολέμους. Η «Αινειάδα», το επικό ποίημα του μεγάλου ποιητή Βιργίλιου, χρησίμευσε ως ένα βαθμό ως μέσο διάδοσης των διαφόρων φρικαλεοτήτων που φέρονται να διέπραξαν οι Καρχηδόνιοι. Αξίζει να αναφερθεί ότι μετά από αυτούς τους πολέμους, οι Ρωμαίοι οικειοποιήθηκαν διάφορες εφευρέσεις που είχαν αναπτύξει οι Καρχηδόνιοι, παρόλο που θεωρούνταν από τη Ρώμη ως ένας απολίτιστος λαός ανίκανος να δημιουργήσει τεχνολογία. Μια παρόμοια περίπτωση συνέβη με τη μεταπολεμική Γερμανία, μεγάλο μέρος της τεχνολογίας της οποίας χρησιμοποιήθηκε συστηματικά από την αμερικανική και την ισραηλινή πλευρά.

Στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, διάφοροι μακάβριοι ισχυρισμοί διαδόθηκαν από τη συμμαχική προπαγάνδα εναντίον των Γερμανών, όπως τα "ακρωτηριασμένα μωρά στο Βέλγιο" ή ο "σταυρωμένος Καναδός στρατιώτης" . Οι ισχυρισμοί ήταν όλοι ψευδείς και γρήγορα αποκαλύφθηκε η παραπληροφόρηση. Τον Μάρτιο του 1916, η Daily Telegraph ανέφερε ότι οι Αυστριακοί και οι Βούλγαροι δολοφόνησαν 700.000 Σέρβους με θανατηφόρα αέρια. Δεν είναι γνωστό αν οι αναγνώστες της βρετανικής εφημερίδας πίστεψαν ποτέ αυτή την πληροφορία, αλλά μετά τον πόλεμο, κανείς δεν την πίστευε πια . Τον Απρίλιο του 1917, ακόμα και οι έγκριτοι Times υποστήριξαν σε δημοσίευμά τους ότι οι Γερμανοί έβραζαν τα σώματα των νεκρών στρατιωτών τους για να φτιάξουν σαπούνι και άλλα προϊόντα, δηλαδή ότι είχαν "εργοστάσια σαπουνιού από ανθρώπινα πτώματα". Πολύ αργότερα, το 1925, ο υπουργός Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου Sir Austen Chamberlain παραδέχθηκε ότι η ιστορία με το "εργοστάσιο πτωμάτων" ήταν ψέμα .

Τα 6.000.000 νεκροί (?)

Το ίδιο και ακόμα πιο παλιός είναι ο μυθικός αριθμός των έξι εκατομμυρίων Εβραίων θυμάτων. Ακόμη και πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την επανάσταση των Μπολσεβίκων, υπάρχουν διάφορες αναφορές αυτού του αριθμού, πάντα από εβραϊκές πηγές ως προπαγάνδα θηριωδίας, πρώτα εναντίον των Ρώσων και αργότερα εναντίον των Γερμανών. Το 1906, για παράδειγμα, ένας Εβραίος δημοσιογράφος μίλησε σε ακροατήριο στη Γερμανία και ισχυρίστηκε ότι η ρωσική κυβέρνηση είχε "λύση του εβραϊκού ζητήματος" και ότι η λύση αυτή περιελάμβανε την "εξόντωση" "6.000.000 Εβραίων".

Άρθρο των New York Times, Ιανουάριος 1938. «Οι διώξεις των Εβραίων αυξάνονται- 6.000.000 βρίσκονται σε κίνδυνο»

Το 1910, η ετήσια έκθεση της Αμερικανικής Εβραϊκής Επιτροπής ανέφερε ότι από το 1890 η Ρωσία είχε μια πολιτική "εκδίωξης ή εξόντωσης" έξι εκατομμυρίων Εβραίων. Το 1911, ο συγγραφέας Μαξ Νορντάου, συνιδρυτής της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Οργάνωσης, μαζί με τον Τέοντορ Χερτσλ, δήλωσε στο δέκατο Σιωνιστικό Συνέδριο στη Βασιλεία της Ελβετίας ότι έξι εκατομμύρια Εβραίοι θα εξοντωθούν.

Ο συγκεκριμένος αριθμός έχει μεγάλη σημασία στον εβραϊκό μυστικισμό, (Καμπάλα) , και προέρχεται από μια αριθμητική ερμηνεία ενός εδαφίου της «Τορά» (Λευιτικό 25:10), που θεωρείται ως μια υποτιθέμενη "βιβλική προφητεία" σύμφωνα με την οποία έξι εκατομμύρια Εβραίοι πρέπει να Θυσιαστούν ώστε ο εβραϊκός λαός να επιστρέψει στο Ισραήλ. Οι Εβραίοι πίστευαν ότι πρέπει να εξιλεωθούν για τις αμαρτίες τους με ένα Ολοκαύτωμα (πύρινη θυσία) έξι εκατομμυρίων ψυχών προκειμένου να τερματιστεί η διασπορά και να επιστρέψουν τελικά στο Ισραήλ . Έτσι, προκειμένου να συμβολίσουν ότι το χρέος τους προς τον Θεό τους, τον Γιαχβέ, είχε εξοφληθεί, επιχειρήθηκε από τα τέλη του 19ου αιώνα να επιβληθούν οι πρώτοι ισχυρισμοί για Ολοκαυτώματα έξι εκατομμυρίων, προκειμένου να δημιουργηθεί η αναγκαία θεολογική βάση για την ίδρυση του Κράτους του Ισραήλ με την εκπλήρωση της υποτιθέμενης προφητείας. Η προφητεία τελικά εκπληρώθηκε τρία χρόνια μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο αριθμός είχε ήδη επιβληθεί ιστορικά από τις Δίκες της Νυρεμβέργης.

Αλλά και στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο ο αριθμός των Εβραίων θυμάτων είχε προκαθοριστεί:
Το 1944 ο ραβίνος Μίχαελ Ντοβ Βαισμάντελ (Michael Dov Weissmandel) έγραψε αρκετές επιστολές ζητώντας βοήθεια για τη διάσωση των Εβραίων στην Ευρώπη. Σημειώστε και πάλι ότι ο αριθμός των θυμάτων αναφερόταν ήδη εκείνη την εποχή, πολύ πριν από το τέλος της σύγκρουσης, και επομένως πριν από τις δίκες της Νυρεμβέργης, πριν από τη δημοσιοποίηση των δημογραφικών στατιστικών στοιχείων του εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος και πριν από τις πρώτες δημόσιες αναφορές στους θαλάμους αερίων :

«(...) Πώς σιωπάτε μπροστά σε αυτό το μεγάλο έγκλημα; ενώ χιλιάδες, που τώρα αριθμούν έξι εκατομμύρια, έχουν δολοφονηθεί; (...)», αναφέρει στην επιστολή της 15ης Μαΐου 1944 και 
«(...) Μέχρι σήμερα, έξι φορές ένα εκατομμύριο Εβραίοι στην Ευρώπη και τη Ρωσία έχουν εξοντωθεί.(...)» γράφει στην επιστολή, προς το Βατικανό, της 31ης Μαΐου 1944.

Μετρήσεις απωλειών

Το αυθεντικό έγγραφο του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού

Ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός, ο οποίος είχε πρόσβαση και παρακολουθούσε τα στρατόπεδα κατά τη διάρκεια του πολέμου, ανέφερε ότι περίπου 271.304 άνθρωποι είχαν πεθάνει και από αυτούς, μόλις οι μισοί ήταν Εβραίοι (περίπου 150.000).

Στρατόπεδο	Ημερ/νία στοιχείων	Ανθρώπινες απώλειες
Άουσβιτς	31.12.1972	52.389
Μπέργκεν-Μπέλσεν	30.09.1973	6.507
Μπούχενβαλντ	30.09.1973	20.501
Νταχάου	30.09.1973	17.842
Φλόσσενμπουργκ	30.09.1973	18.259
Γκρος-Ρόζεν	30.09.1973	7.925
Νόιενγκαμμε	30.09.1973	5.570
Μαουτχάουζεν	30.09.1973	77.727
Μαϊντάνεκ	30.09.1973	6.920
Μιτελμπάου	30.09.1973	7.187
Νατζβάιλερ	30.09.1973	3.944
Ζάξενχαουσεν	30.09.1973	4.785
Abteilung I (στρατόπεδο της Γκεστάπο)	31.12.1978	41.748
Σύνολο:	31.12.1978	271.304

Η πιο συνηθισμένη τεχνική που χρησιμοποιούν οι ιστορικοί του Ολοκαυτώματος για να υπολογίσουν αριθμούς μεταξύ πέντε και έξι εκατομμυρίων Εβραίων θυμάτων είναι να συγκρίνουν τους εκτιμώμενους αριθμούς του εβραϊκού πληθυσμού πριν και μετά τον πόλεμο για διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και περιοχές και στη συνέχεια να υποθέσουν ότι οι διαφορές μεταξύ των αριθμών αντιστοιχούν σε εκείνους που σκοτώθηκαν. Αυτή ήταν η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε, για παράδειγμα, από τον Εβραίο Jacob Lestchinsky για να προκύψει ένας αριθμός 5.957.000 Εβραίων νεκρών στο Ολοκαύτωμα στη σημαντική έκθεσή του στο Παγκόσμιο Εβραϊκό Κογκρέσο το 1946. Είναι επίσης η τεχνική που χρησιμοποιήθηκε από τη Lucy Dawidowicz, μια άλλη κορυφαία Εβραία "ιστορικό" του Ολοκαυτώματος, η οποία υπολόγισε ένα σύνολο 5,9 εκατομμυρίων Εβραίων θυμάτων .

Ωστόσο, η μέθοδος αυτή δεν λαμβάνει υπόψη της ένα σημαντικό αριθμό Εβραίων που μετανάστευσαν ή κατέφυγαν σε συμμαχικές ή ουδέτερες χώρες κατά τα χρόνια του πολέμου. Αγνοεί επίσης το γεγονός ότι πολλοί Εβραίοι, ιδίως στην Ανατολική Ευρώπη, δεν επέστρεψαν στις χώρες καταγωγής τους στο τέλος του πολέμου, αλλά μετανάστευσαν στην Παλαιστίνη, στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες χώρες πέραν της Ευρώπης. Επιπλέον, κάνει την προκατειλημμένη υπόθεση ότι όλοι οι θάνατοι Εβραίων κατά τη διάρκεια του πολέμου οφείλονταν στη γερμανική πολιτική ή στην πολιτική του Άξονα. Ως εκ τούτου, όλοι οι Εβραίοι σε περιοχές που ελέγχονταν από τη Γερμανία ή τον Άξονα και πέθαναν κατά τη διάρκεια των ετών του πολέμου καταμετρώνται συστηματικά και παραπλανητικά ως "θύματα του Ολοκαυτώματος", ανεξάρτητα από την αιτία θανάτου. Αυτό περιλαμβάνει Εβραίους που πέθαναν από φυσικά αίτια, που χάθηκαν στους συμμαχικούς βομβαρδισμούς πόλεων και στρατοπέδων συγκέντρωσης, που πέθαναν ως στρατιώτες των Συμμάχων, ιδιαίτερα στον σοβιετικό στρατό, ή που, όπως εκατοντάδες χιλιάδες Γερμανοί πολίτες, υπέκυψαν στην εξάντληση, τις ασθένειες, τις αρρώστιες και την έκθεση στους ιδιαίτερα καταστροφικούς τελευταίους μήνες του πολέμου. Ο Ράουλ Χίλμπεργκ, ίσως ο σημαντικότερος ιστορικός της κυρίαρχης άποψης, αναγνωρίζει ότι πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ των "εβραϊκών απωλειών" και των "θυμάτων του Ολοκαυτώματος". Επισημαίνει, για παράδειγμα, ότι ο μέσος όρος ηλικίας των Εβραίων στη Γερμανία κατά το ξέσπασμα του πολέμου ήταν ούτως ή άλλως ασυνήθιστα υψηλός .

Είναι απίθανο να υπήρχαν έξι εκατομμύρια Εβραίοι υπό γερμανικό έλεγχο κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ο αντιπρόσωπος του Παγκόσμιου Εβραϊκού Κογκρέσου στην Ελβετία κατά τη διάρκεια του πολέμου, Gerhard Riegner, ανέφερε εμπιστευτικά στο Λονδίνο και την Ουάσιγκτον τον Αύγουστο του 1942 ότι ο συνολικός αριθμός των Εβραίων στις κατεχόμενες ή ελεγχόμενες από τους Γερμανούς χώρες ήταν τριάμισι έως τέσσερα εκατομμύρια . Ο αριθμός αυτός αναφερόταν πιθανώς στους Εβραίους στο ευρύτερο Γερμανικό Ράιχ (συμπεριλαμβανομένης της Πολωνίας), καθώς και στη Γαλλία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, τη Σλοβακία και τα κατεχόμενα σοβιετικά εδάφη. Αν προστεθούν και τα εκτιμώμενα 1,2 εκατομμύρια Εβραίοι που ζούσαν στην Ουγγαρία και τη Ρουμανία, ο συνολικός αριθμός των Εβραίων που βρέθηκαν υπό την άμεση ή έμμεση επιρροή του γερμανικού ελέγχου κατά τα χρόνια του πολέμου δε θα μπορούσε να υπερβαίνει τα 5,2 εκατομμύρια.

Μετρήσεις επιζώντων

Οι εκτιμήσεις των "επιζώντων του Ολοκαυτώματος" που παρέχονται τα τελευταία χρόνια από έγκυρες εβραϊκές πηγές δεν μπορούν να συμβιβαστούν με τη γενικά αποδεκτή ιστορία του "Ολοκαυτώματος" ή με τον αριθμό των έξι εκατομμυρίων. Μια ακόμα ένδειξη ότι οι επίσημοι αριθμοί είναι λανθασμένοι είναι ο μεγάλος αριθμός των Εβραίων επιζώντων του Ολοκαυτώματος που έχουν λάβει πληρωμές αποζημίωσης (Wiedergutmachung) από την τότε δυτικογερμανική κυβέρνηση Τα άτομα που "διώχθηκαν για πολιτικούς, φυλετικούς, θρησκευτικούς ή ιδεολογικούς λόγους" από το γερμανικό καθεστώς κατά τη διάρκεια του πολέμου είχαν δικαίωμα να λάβουν χρήματα σύμφωνα με τους όρους του Ομοσπονδιακού Νόμου Αποζημίωσης (BEG) του 1953 και του 1956. Αυτό περιλαμβάνει τους Εβραίους που είχαν εγκλωβιστεί σε στρατόπεδα ή γκέτο, που αναγκάστηκαν να φορούν τα διακριτικά του αστεριού ή που ζούσαν κρυμμένοι.

Τον Ιανουάριο του 1984, υπήρχαν 4,39 εκατομμύρια επιτυχείς ατομικές αιτήσεις αποζημιώσεως (BEG). Η συντριπτική πλειονότητα αυτών ήταν από Εβραίους. Ο Ράουλ Χίλμπεργκ δήλωσε ότι "περίπου τα δύο τρίτα" των απαιτήσεων ήταν από Εβραίους . Περίπου το 40% αυτών που έλαβαν πληρωμές ζούσαν στο Ισραήλ, το 20% στη Δυτική Γερμανία και το 40% στις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες. .

Αποδείξεις του Ολοκαυτώματος

Έγγραφες

Τα κύρια αποδεικτικά στοιχεία που τεκμηρίωσαν επίσημα το Ολοκαύτωμα στις δίκες της Νυρεμβέργης ήταν «η έκθεση Γκερστάιν» και «η ομολογία του Ρούντολφ Χόες», δύο ομολογίες που αποσπάστηκαν με βασανιστήρια. Αυτές οι δυο μαρτυρίες αποτελούν τον σημαντικότερο πυλώνα του μύθου του Ολοκαυτώματος, καθώς προέρχονται απευθείας από το εθνικοσοσιαλιστικό στρατόπεδο

• Κύριο λήμμα: Έκθεση Γκερστάιν

Έκθεση Γκερστάιν: Ο Κουρτ Γκερστάιν ήταν ιατρός, αξιωματικός των Waffen-SS και υπηρετούσε στο Ινστιτούτο Υγιεινής τού Σώματος. Όταν συνελήφθη από τους Συμμάχους, προθυμοποιήθηκε να γράψει και να υπογράφει μια έκθεση στην οποία (μεταξύ άλλων) περιγράφει λεπτομερώς τη διαδικασία θανάτωσης με διοξείδιο του άνθρακα προερχόμενο από καυσαέρια στο Μπέλζεν. Παρά την επιβεβαιωμένη γνησιότητά της, οι ιστορικοί τόσο της κυρίαρχης ιστοριογραφίας όσο και οι αναθεωρητές έχουν σχολιάσει τους υπερβολικούς και συχνότατα ανυπόστατους ισχυρισμούς της .

• Κύριο λήμμα:Ρούντολφ Χόες

Η ομολογία του Ρούντολφ Χόες αποσπάστηκε μετά από τριήμερα βασανιστήρια από τη βρετανική στρατιωτική αστυνομία, όπως παραδέχθηκε αργότερα ένας από τους ανακριτές του. Χρησιμοποιήθηκαν πάνω του παραδοσιακές μέθοδοι για να τον κάνουν να πει αυτό που ήθελαν να ακούσουν οι απαγωγείς του, γεγονός που από μόνο του ακυρώνει πλήρως την αξιοπιστία της. Η μαρτυρία έγινε δεκτή χωρίς προηγούμενη επαλήθευση και χωρίς να επιτραπεί κατά αντιπαράσταση εξέταση από τους συνηγόρους της υπεράσπισης. Πολλά σημεία της ομολογίας έχουν ήδη καταρριφθεί ακόμα και από την πολιτικά ορθή ιστοριογραφία, όπως ο αριθμός των θυμάτων στο Άουσβιτες.

• Έκθεση Korrherr

Έκθεση Κόρχερ

Στις αρχές του 1943, ο αρχηγός των SS Χάινριχ Χίμλερ διέταξε τον "Επιθεωρητή Στατιστικής" Ρίχαρντ Κόρχερ να ετοιμάσει μια έκθεση για την «Τελική Λύση του Εβραϊκού Ζητήματος». Βασιζόμενος σε μεγάλο βαθμό σε πληροφορίες και στοιχεία που του παρείχε η Κεντρική Υπηρεσία Ασφαλείας του Ράιχ, ο Korherr συνέταξε μια στατιστική μελέτη δεκαέξι σελίδων, την οποία έστειλε στον Χίμλερ στις 23 Μαρτίου 1943. Λίγες εβδομάδες αργότερα συνέταξε μια συντομότερη συμπληρωματική έκδοση με τον ίδιο τίτλο . Οι δύο εκθέσεις αναφέρονται μερικές φορές μαζί ως η Έκθεση Korherr".

Τα στοιχεία της έκθεσης έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον για να υποστηρίξουν την κύρια επιχειρηματολογία περί Ολοκαυτώματος, με τον ισχυρισμό ότι περιέχουν στατιστικά στοιχεία για τα θύματα των υποτιθέμενων στρατοπέδων εξόντωσης. Παρόλο που, όπως έχει σημειώσει ο Raul Hilberg, πολλά από αυτά τα έγγραφα, συμπεριλαμβανομένης της προέλευσης και του σκοπού τους, "παραμένουν ασαφή", αποτελούν τα πιο έγκυρα στατιστικά στοιχεία κατά τη διάρκεια του πολέμου που υπάρχουν για την τύχη των Εβραίων της Ευρώπης . Στην πραγματικότητα αυτά τα γερμανικά έγγραφα δεν περιέχουν καμία αναφορά σε πρόγραμμα εξόντωσης ή μαζικής δολοφονίας Εβραίων, γεγονός που φαίνεται ελάχιστα πιθανό αν υπήρχε τέτοιο πρόγραμμα. Στο κείμενό της, η έκθεση μιλάει για κρατούμενους που απελάθηκαν στην Ανατολή, όπως επιβεβαίωσε ο συντάκτης της μετά τον πόλεμο δηλώνοντας ότι δεν γνώριζε ότι οι εκθέσεις του είχαν κάποια σκοτεινή ή δολοφονική σημασία, ενώ σε επιστολή του προς το γερμανικό περιοδικό Spiegel το 1977 ο Korherr δήλωσε ρητά ότι ο όρος "ειδική μεταχείριση" στο πρώτο προσχέδιο της έκθεσης δεν αναφερόταν σε δολοφονία.

Η επίσημη ιστοριογραφία για να μπορέσει να συμπεράνει ότι η έκθεση αναφέρεται στους εξολοθρευμένους, δέχεται ως αξίωμα (και χωρίς να υπάρχει κανένα σχετικό στοιχείο) ότι ο όρος «Τελική Λύση» συνίστατο στο σχέδιο εξόντωσης των Εβραίων, αντί για την εκδίωξή τους, όπως συζητήθηκε στη Διάσκεψη της Βάνζεε, και συνάδει με άλλα διαθέσιμα έγγραφα, όπως το πρόγραμμα του κόμματος και την επαναλαμβανόμενη πρόθεση του εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος ως προς αυτό από την αρχή της ανάρρησης του στην εξουσία.

Προφορικές (μαρτυρίες, καταθέσεις)

Ως αποδείξεις του Ολοκαυτώματος χρησιμοποιούνται κάποιες μαρτυρίες, τόσο των άλλων αιχμαλώτων εθνικοσοσιαλιστών αξιωματικών (όπως του Wilhelm Pfannenstiel που φέρεται να επιβεβαιώνει τον Gerstein), όσο και των υποτιθέμενων επιζώντων (κυρίως των Εβραίων Filip Müller και Rudolf Vrba -που φέρεται να επιβεβαιώνουν τον Höss-, του Elie Wiesel, του Rudolf Reder κ.λπ.). Αυτές οι μαρτυρίες αν δεν μπορούν να επαληθευτούν ή να αντιπαραβληθούν με κάποιου είδους έγγραφα στοιχεία ή ντοκουμέντα, είναι ελάχιστης αξίας όπως άλλωστε όλες οι προφορικές μαρτυρίες.

Κατά τη διάρκεια της ποινικής δίωξης των Εθνικοσοσιαλιστών, δεν εκπονήθηκε ποτέ καμία πραγματογνωμοσύνη σχετικά με τα όργανα με τα οποία πραγματοποιήθηκαν τα φερόμενα ως εγκλήματα. Σε καμία από τις δίκες κατά των αρχηγών του Τρίτου Ράιχ δεν διατάχθηκε μια τέτοια πραγματογνωμοσύνη, η οποία είναι απαραίτητη σε κάθε δίκη δολοφονίας. Ποτέ δεν προσκομίστηκε ή διενεργήθηκε καμία έκθεση αυτοψίας που να αποδεικνύει ότι τα πτώματα είχαν υποστεί δηλητηρίαση με θανατηφόρο αέριο. Κανένα από τα πολλά και αναρίθμητα θαύματα της γερμανικής τεχνολογίας δολοφονιών, που περιγράφηκαν λεπτομερώς στις δίκες της Νυρεμβέργης, δεν παρουσιάστηκε στο δικαστήριο ως corpus delicti. Ελλείψει τέτοιων ουσιαστικών αποδεικτικών στοιχείων και εγγράφων, το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης έπρεπε να βασιστεί μόνο σε μαρτυρίες. Έτσι, κατά τη διάρκεια της δίκης, υπήρξε πληθώρα γραπτών ενόρκων καταθέσεων των υποτιθέμενων αυτοπτών μαρτύρων. Το πρόβλημα με τέτοιες δηλώσεις ερήμην ήταν ότι δεν ήταν δυνατόν να ερωτηθούν οι μάρτυρες προκειμένου να επιβεβαιωθεί η αλήθεια των δηλώσεών τους . Τέλος, για να γίνουν αυτού του είδους οι δηλώσεις, θα χρειάζονταν μόνο μερικές γραφομηχανές και χαρτί σε μεγάλες ποσότητες. Στην πραγματικότητα, η διεξαγωγή των Δικών της Νυρεμβέργης και η αδιάκριτη χρήση των μαρτυριών δε διέφερε και πολύ από εκείνες της εποχής του κυνηγιού μαγισσών.

«(...) Αν η αλήθεια ενός γεγονότος  τεκμηριώνεται από τον αριθμό των μαρτύρων που το επιβεβαιώνουν, η ύπαρξη του διαβόλου στο Μεσαίωνα θα ήταν καλύτερα τεκμηριωμένη από την ύπαρξη οποιουδήποτε ιστορικού προσώπου. (...)» Charles Seignobos (1854-1942)

Ακόμα και οι μαρτυρίες των επιζώντων των στρατοπέδων συγκέντρωσης που υποτίθεται ότι επιβεβαίωναν την ύπαρξη των θαλάμων αερίων, αποδείχτηκε σε πολλές περιπτώσεις ότι δε μαρτύρησαν σύμφωνα με όσα είδαν, αλλά σύμφωνα με όσα άκουσαν. Χαρακτηριστικό και ενδεικτικό παράδειγμα είναι αυτό του Dr. Benedict Kautzsky, ο οποίος διαδέχθηκε τον πατέρα του στην ηγεσία του Αυστριακού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Αφού είχε δηλώσει ότι στο Άουσβιτς ο μέγιστος χρόνος επιβίωσης ήταν τρεις μήνες (αν και ο ίδιος ήταν έγκλειστος εκεί για τρία χρόνια), έγραψε ένα βιβλίο σχετικά με τους θαλάμους αερίων με τίτλο: "Teufel und Verdammt" («Ο διάβολος και οι καταραμένοι») που εκδόθηκε στην Ελβετία το 1946. «Δεν τους είδα με τα ίδια μου τα μάτια μου» παραδέχεται, «αλλά η ύπαρξή τους μου επιβεβαιώθηκε από διάφορους αξιόπιστους ανθρώπους».

Ένας άλλος τέτοιος μάρτυρας είναι ο Rudolf Vrba, ένας από τους πιο διάσημους επιζώντες του στρατοπέδου συγκεντρώσεως του Άουσβιτς. Το βιβλίο του «Δεν μπορώ να συγχωρήσω» έχει θεωρηθεί άμεση εμπειρία των θαλάμων αερίων. Ωστόσο, σε αντεξέταση τον Ιανουάριο του 1985, ενόρκως, στη δίκη του Ernst Zündel στον Καναδά, ο Vrba παραδέχτηκε ότι δεν ήταν μάρτυρας σε πολλές από τις σκηνές που περιέγραφε στο βιβλίο του και ότι τις γνώριζε μόνο εξ ακοής. Στην ίδια δίκη, ένας άλλος φερόμενος ως επιζών, ο Arnold Friedman, παραδέχθηκε ότι προσωπικά δεν είδε τίποτα, αλλά το γνώριζε μόνο από φήμες και «το είχε ακούσει από ανθρώπους που του φαίνονταν αξιόπιστοι».

Φωτογραφίες

Μεταξύ άλλων ψευδών αποδεικτικών στοιχείων, παρουσιάζονται συνήθως φωτογραφίες που τραβήχτηκαν με αιχμαλώτους που λιμοκτονούσαν λόγω της έλλειψης εφοδίων που προκάλεσαν οι συμμαχικοί βομβαρδισμοί και όχι οι Γερμανοί, φωτογραφίες εκατοντάδων πτωμάτων, τόσο Εβραίων όσο και Γερμανών, θυμάτων επιδημιών όπως ο τύφος, θυμάτων πείνας, για να μην αναφέρουμε τα θύματα φυσικού θανάτου. Αν και οι περισσότερες φωτογραφίες είναι αυθεντικές, ορισμένες αποδείχθηκαν προπαγανδιστικά μοντάζ και άλλες παρουσιάστηκαν εκτός πλαισίου. Εμπεριστατωμένη έρευνα και ανάλυση των φωτογραφιών έχει γίνει από τον Udo Walendy στο βιβλίο του "Forged War Crimes Malign the German Nation" .

Πολιτική σκοπιμότητα

«Το Ολοκαύτωμα» είναι μια ψευδοϊστορική έννοια που γεννήθηκε από την πολεμική προπαγάνδα των Συμμάχων την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και η οποία κατόπιν, επιβλήθηκε ακαδημαϊκά από τη συνεχή πολιτική πίεση ριζοσπαστικών εβραϊκών οργανώσεων όπως η "Anti-Defamation League", το "Simon Wiesenthal Center", η "American Jewish Committee" κ.α. Αξιοποιήθηκε για να προσπορίσει οικονομικό όφελος για τη χρηματοδότηση της δημιουργίας μιας εβραϊκής εστίας στην Παλαιστίνη και για να κερδίσει την πολιτική υποστήριξη των περισσότερων δυτικών κρατών.

Αυτή η πολιτική χρήση της ιστορίας περιγράφεται από τον Ροζέ Γκαρωντύ, στο βιβλίο του "The Founding Myths of the State of Israel" , καθώς και από τον Εβραίο καθηγητή Norman Finkelstein, του οποίου οι γονείς ήταν έγκλειστοι σε στρατόπεδα εργασίας. Ο καθηγητής είναι γνωστός για την κριτική που ασκεί στην ισραηλινή εξωτερική πολιτική και ότι "το Ολοκαύτωμα αξιοποιείται για φιλοϊσραηλινούς πολιτικούς σκοπούς και για τη χρηματοδότηση πολιτικών παραγόντων εις βάρος των πραγματικών επιζώντων". Για την έκφραση αυτής της άποψης, οι πιέσεις της εβραϊκής κοινότητας τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει τη θέση του ως καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο DePaul τον Δεκέμβριο του 2007 .

Ακόμη και ο ραβίνος Arnold Jacob Wolf, διευθυντής του Ακαδημαϊκού Ιδρύματος Hillel στο Πανεπιστήμιο Yale, δήλωσε δημόσια: «Έχω την εντύπωση ότι αντί να μιλάμε για το Ολοκαύτωμα, το πουλάμε».

Το Ολοκαύτωμα χρησίμευσε επίσης ως πολιτικό όπλο για να δημιουργήσει αίσθημα ενοχής στους Γερμανούς ειδικότερα και στους Ευρωπαίους γενικότερα, να αποθαρρύνει κάθε προσπάθεια αποκατάστασης του εθνικιστικού αισθήματος μεταξύ τους και να προωθήσει τη γερμανοφοβία και την ευρωφοβία στον υπόλοιπο κόσμο.

Ομοίως, το Ολοκαύτωμα προσδίδει στον Ιουδαϊσμό μια ιδιαίτερη προστασία απέναντι σε κάθε είδους κριτική ή καταγγελία του εβραϊκού ρατσισμού ή υπεροχής (οι οποίες πάντοτε στιγματίζονται ως αντισημιτισμός), δεδομένου ότι ως ιστορικά θύματα της υποτιθέμενης γενοκτονίας, καθίσταται δύσκολο για το κοινό να συλλάβει το γεγονός ότι οι Εβραίοι υιοθετούν πολλές παρόμοιες στάσεις και πεποιθήσεις κατά των μη εβραίων και ότι στην πραγματικότητα η ψευδοϊστορία του Ολοκαυτώματος μπορεί να αναχθεί σε μια απλή προβολή αυτών των υπεροπτικών και γενοκτονικών πεποιθήσεων του Ιουδαϊσμού. Με άλλα λόγια, ο Ιουδαϊσμός έπρεπε να επινοήσει το Ολοκαύτωμα για να αποφύγει να κατηγορηθεί για παρόμοιο έγκλημα στο μέλλον.

Οικονομική αφαίμαξη της Γερμανίας

Η Γερμανία έχει καταβάλλει συνολικά από το 1945 ως το 2018, 86.8 δις, δολάρια για αποζημιώσεις και συντάξεις θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Παράλληλα σε συμφωνία που υπογράφηκε το 1951 η Γερμανία κατέβαλλε το ποσό των 3 δις. Γερμανικών μάρκων σε αγαθά και υπηρεσίες προς το κράτος του Ισραήλ. Συνολικά, από το 1990, οι γερμανικές αρχές έχουν χορηγήσει αποζημιώσεις συνολικού ύψους περίπου 2,5 δισεκατομμυρίων ευρώ για περιουσίες που χάθηκαν ως αποτέλεσμα των ναζιστικών διώξεων, κυρίως σε πρώην ιδιοκτήτες και τους κληρονόμους τους. Επίσης, παρέχουν περισσότερο από το 50 τοις εκατό των δαπανών συντήρησης για τα εβραϊκά νεκροταφεία, συμπεριλαμβανομένων 1,1 εκατομμυρίων δολαρίων ετησίως για την προστασία των εβραϊκών νεκροταφείων στην Κεντρική Ευρώπη. Το 2017, η Γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση παρείχε συνολικά 20 εκατομμύρια δολάρια για τη συντήρηση μεγάλων μνημείων που σχετίζονται με το Ολοκαύτωμα. Επιπλέον, το Γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών μέχρι τα μέσα του 2019 είχε χορηγήσει 6,5 εκατομμύρια δολάρια για χώρους μνήμης του Ολοκαυτώματος στο εξωτερικό (συμπεριλαμβανομένου του Άουσβιτς-Μπίρκεναου στην Πολωνία και του Γιαντ Βασέμ στο Ισραήλ) .

Πτυχές του Ολοκαυτώματος

Το Ολοκαύτωμα ως θρησκεία

Διάφορες πτυχές που σχετίζονται με το Ολοκαύτωμα έχουν πάρει στο πέρασμα του χρόνου μια σχεδόν θρησκευτική μορφή. Πολύ συχνά ο Αδόλφος Χίτλερ συγκρίνεται με τον Διάβολο, ενώ οι ακόλουθοί του (νεοναζιστές, φασίστες, ρατσιστές, ευγονιστές κ.α.) χαρακτηρίζονται ως λάτρεις του διαβολικού αυτού ανθρώπου. Το «Ημερολόγιο της Άννα Φρανκ», το κείμενο της «Διάσκεψης της Βάνζεε», το «Μνημόνιο του Χόσμπαχ» θεωρούνται ως ιερά κείμενα, τα θύματα του Ολοκαυτώματος συνιστούν τους Μάρτυρες της θρησκείας αυτής ενώ οι επιζώντες είναι οι Άγιοι.

Ο επίσκοπος Richard N. Williamson εξηγεί το φαινόμενο:

«...(...) Τα Έξι Εκατομμύρια αποτελούν μια λαϊκή θρησκεία με το δικό της δόγμα, εντολές, διατάγματα, προφήτες, αρχιερείς και Αγίους: Αγία Άννα (Frank), Άγιος Simon (Wiesenthal), Άγιος Elie (Wiesel). Έχει τους ιερούς τόπους της, τις τελετουργίες της και τα προσκυνήματά της. Έχει τους ναούς της και τα λείψανά της (πλάκες σαπουνιού, σωρούς παπουτσιών κ.λπ.), τους μάρτυρες, τους ήρωες, τα θαύματα και τους θαυματουργούς επιζώντες (εκατομμύρια), τον χρυσό μύθο της και τους δίκαιους ανθρώπους της. Το Άουσβιτς είναι ο Γολγοθάς του, ο Χίτλερ είναι ο Σατανάς του. Αυτή υπαγορεύει το νόμο της στα έθνη. Η καρδιά της χτυπάει στην Ιερουσαλήμ, στο μνημείο Yad Veshem. Είναι μια νέα θρησκεία που γνώρισε αλματώδη ανάπτυξη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχει κατακτήσει τη Δύση και ετοιμάζεται να κατακτήσει τον κόσμο. Ενώ η πρόοδος της επιστημονικής σκέψης στην καταναλωτική μας κοινωνία έχει αποδυναμώσει τον εναγκαλισμό όλων των κλασικών θρησκειών κάνοντας τους ανθρώπους όλο και πιο δύσπιστους ως προς την αλήθεια των ιστοριών της θρησκείας και των υποσχέσεων που δίνει η θρησκεία, η νέα θρησκεία ευημερεί σε σημείο που όποιος συλλαμβάνεται να αρνείται το βασικό της δόγμα στιγματίζεται ως "αναθεωρητής", εκδιώκεται από την κοινότητα και αντιμετωπίζεται όπως αντιμετωπίζονταν μόνο οι αιρετικοί. Πρόκειται στην πραγματικότητα για μια θρησκεία και αποτελεί σήμερα ένα σημαντικό εργαλείο και, θα μπορούσε να πει κανείς, τη λαϊκή θρησκεία της άθεης Νέας Τάξης Πραγμάτων.(...)» .

Η θεωρούμενη Μοναδικότητα του Ολοκαυτώματος

Το Ολοκαύτωμα περιγράφεται συχνά ως ένα μοναδικό γεγονός, όπως υπονοείται και από τον όρο «Το Ολοκαύτωμα», ο οποίος αφορά και περιγράφει μόνο την υποτιθέμενη εξόντωση των Εβραίων της Ευρώπης . Ακόμη και αν δεχτούμε την πολιτικά ορθή περιγραφή ως σωστή, τότε αυτός ο ισχυρισμός μοναδικότητας εξακολουθεί να είναι αμφίβολος. Υπάρχουν πολλές δολοφονίες μεγάλης κλίμακας (πραγματικές ή ισχυριζόμενες) σε όλη την ανθρώπινη ιστορία (συμπεριλαμβανομένων των Εβραίων) .

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ίδιος ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, με τις μη εβραϊκές απώλειες να ξεπερνούν τις εβραϊκές κατά περίπου δέκα φορές, ακόμη και αν δεχτούμε τους πολιτικά ορθούς αριθμούς σχετικά με το Ολοκαύτωμα. Οι περισσότερες από αυτές τις μη εβραϊκές απώλειες ήταν άμαχοι. Γενικότερα, ακόμη και αν αγνοηθούν όλες οι στρατιωτικές απώλειες και όλες οι αιτίες θανάτου αμάχων σε στρατιωτικές συγκρούσεις, εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές δολοφονίες μεγάλης κλίμακας ή αφύσικοι θάνατοι αμάχων. Ορισμένες από τις πιο γνωστές γενοκτονίες κατά συγκεκριμένων λαών περιλαμβάνουν τη γενοκτονία των Αρμενίων και τη γενοκτονία της Ρουάντα. Το βιβλίο Genocide: A Comprehensive Introduction αποδέχεται την πολιτικά ορθή εκδοχή του Ολοκαυτώματος, αλλά αναφέρει σχετικά με την υποτιθέμενη μοναδικότητα του Ολοκαυτώματος ότι

«...(...)... Σε καμία σημαντική διάσταση -ταχύτητα, κλίμακα, έκταση, ένταση, αποτελεσματικότητα, σκληρότητα, ιδεολογία- δεν στέκεται μόνο του και δεν ξεχωρίζει. Αν είναι μοναδικό ως προς το μείγμα αυτών των συστατικών, το ίδιο ισχύει και για τις περισσότερες από τις άλλες μεγάλες περιπτώσεις μαζικών δολοφονιών με τον δικό τους τρόπο. Πιστεύω επίσης ότι οι υποστηρικτές της μοναδικότητας, όπως και οι υπόλοιποι από εμάς, κλονίστηκαν σοβαρά από το ολοκαύτωμα στη Ρουάντα το 1994. Η δολοφονία εκεί προχώρησε πολύ πιο γρήγορα από τη σφαγή των Εβραίων- κατέστρεψε μεγαλύτερο ποσοστό της καθορισμένης ομάδας θυμάτων (περίπου το 80% των Τούτσι της Ρουάντα έναντι των δύο τρίτων των Ευρωπαίων Εβραίων)- πραγματοποιήθηκε από "μια ανατριχιαστικά αποτελεσματική οργανωτική δομή που θα υλοποιούσε το πολιτικό σχέδιο της γενοκτονίας πιο αποτελεσματικά από ό,τι είχαν επιτύχει τα βιομηχανοποιημένα στρατόπεδα θανάτου στη ναζιστική Γερμανία"- και - σε αντίθεση με την εβραϊκή καταστροφή - χαρακτήριζε την ενεργό συμμετοχή ενός σημαντικού μέρους του γενικού πληθυσμού.(...)» .

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org