Στυλιανός Χούτας

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Στυλιανός Χούτας Έλληνας γιατρός, εθνικός αγωνιστής, πολιτικός που διατέλεσε βουλευτής και υπουργός, γεννήθηκε το 1908 στο χωριό Κεχρινιά Βάλτου στο νομό Αιτωλοακαρνανίας και πέθανε στις 21 Σεπτεμβρίου 1992 στην Αθήνα. Η νεκρώσιμη ακολουθία και η ταφή του έγιναν στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Παντρεύτηκε τη Μαρία Καρκανιά και γιoς τους είναι ο δικηγόρος και πολιτικός Θωμάς Στυλ. Χούτας.

Στέλιος Χούτας

Βιογραφία

Γονείς του ήταν ο Θωμάς Χούτας και η Αικατερίνη Νιάφα.

Σπουδές

Ο Στυλιανός παρακολούθησε τα μαθήματα του Δημοτικού σχολείου στη γενέτειρα του και τα μαθήματα της Μέσης εκπαιδεύσεως στο εξατάξιο γυμνάσιο Άρτας. Σπούδασε στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από την οποία αποφοίτησε το 1931 για να αποκτήσει στη συνέχεια την ειδικότητα του παθολόγου. Στον πόλεμο του 1940, αν και χρονίως ασθενής από νεφρολιθίαση και αποφλοίωση νεφρού, ο Στέλιος Χούτας κατατάχθηκε στο στρατό ξηράς με το βαθμό του έφεδρου ανθυπίατρου. Από τα μέσα του 1941, σε συνεργασία με τον στρατηγό Ναπολέοντα Ζέρβα, ανέλαβε αρχηγός ανταρτικών ομάδων τις οποίες συντηρούσε με δικούς του πόρους, και εγκαταστάθηκε στα ορεινά του Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας. Στη διάρκεια του 1942 οργάνωσε την περιοχή του ελέγχου του σε έδαφος «Ελεύθερης Ορεινής Ελλάδος» και την άνοιξη του 1943 επέκτεινε τη δράση του και στην Ήπειρο. Στις 22 Δεκεμβρίου 1942 εγκύκλιο κατήγγειλε την κατοχική κυβέρνηση της Ελλάδας ως «αντεθνική».

Μάχη του Μακρυνόρους

Στις 30 Ιουνίου 1943 το Συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής του ζήτησε να εμποδίσει από τις 4 Ιουλίου την μετακίνηση των δυνάμεων κατοχής στην Ελλάδα μέσω της διαδρομής Αγρινίου-Άρτας, με σκοπό την μετάβασή τους στην Ιταλία. Με μια σειρά μαχών, από τις 4 μέχρι τις 22 Ιουλίου 1943, με σημαντικότερη τη «Μάχη του Μακρυνόρους», όπου για οκτώ μερόνυχτα καθήλωσε και τελικά διέλυσε τη μεραρχία «Brenero» (που την 24η Ιουνίου το 1941 είχε εισέλθει στην Αθήνα) και τις ενισχύσεις των Γερμανών, εμπόδισε τη διέλευσή τους και την ενίσχυση των δυνάμεων του Άξονα στην Κάτω Ιταλία. Παρ’ ότι τον Οκτώβριο του 1943, δέχθηκε επίθεση των Γερμανών και των συμμοριών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, διατήρησε τις δυνάμεις του οι οποίες μετά την απελευθέρωση εντάχθηκαν στις τάξεις του Ελληνικού στρατού.

Πολιτική δράση

Εκλέχθηκε βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας σε δέκα στη σειρά, εκλογικές αναμετρήσεις

  • το 1946 (και Ευρυτανίας) και το 1950 με το Εθνικό Κόμμα Ελλάδος του Ναπολέοντα Ζέρβα,
  • το 1951, το 1956 και το 1958 με το κόμμα των Φιλελευθέρων,
  • το 1961, το 1963, και το 1964 με την Ένωση Κέντρου και
  • το 1974 και το 1977 με την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις.

Υπηρέτησε πέντε διαφορετικές Κυβερνήσεις ως,

  • Υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας (3 φορές),
  • Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου (2 φορές),
  • Υπουργός Πρόνοιας,
  • Υπουργός Δημοσίων Έργων,
  • Υφυπουργός Οικισμού και Ανοικοδομήσεως (3 φορές).

Αναλυτικά:

  • το 1950 ως Υφυπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας και Ανοικοδομήσεως,
  • το 1950-51 ως Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου, με καθήκοντα Υφυπουργού Κοινωνικής Πρόνοιας, Οικισμού και Ανοικοδομήσεως.

Ως Υφυπουργός Ανοικοδομήσεως το 1950-51 βοήθησε να λυθεί το στεγαστικό πρόβλημα 750.000 ανταρτόπληκτων, ως Υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας και Υγιεινής είχε προτεραιότητα τη Λαϊκή στέγη και την Εθνικοποίηση της Υγείας.

  • Το 1963 ως Υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας και Υγιεινής και
  • το 1964-65 ως Υπουργός Δημοσίων Έργων (1964-1965),

Ως Υπουργός Δημοσίων Έργων ήταν ο εμπνευστής του προγράμματος Εθνικής και Επαρχιακής Οδοποιίας και με απόφαση του συγκροτήθηκε επιτροπή (αριθ. αποφ. 1136/26-2-1965) από μηχανικούς του Υπουργείου, για τη μελέτη των όρων διεθνούς διαγωνισμού για τη ζεύξη Ρίου-Αντιρρίου ενώ πέτυχε την κατασκευή της γέφυρας του Αχελώου πριν το χωριό Στράτος Αιτωλοακαρνανίας.

Διακρίσεις

Τιμήθηκε με:

  • Χρυσό Αριστείο Ανδρείας,
  • Πολεμικούς Σταυρούς Γ' και Β' τάξεως,
  • Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων,
  • Αναμνηστικό Μετάλλιο Εθνικής Αντίστασης 1941-45.
  • Πολεμική Σημαία του Αρχηγείου του και
  • Πολεμικό Σταυρό Α' τάξεως.
  • «Εξοχώτατο Παράσημο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας», από το βασιλιά της Αγγλίας Γεώργιο Στ΄,
  • Μεγαλόσταυρο των Ορθοδόξων Σταυροφόρων του Παναγίου Τάφου,
  • Ανώτερο Ταξιάρχη του Γεωργίου του Α',

και με τα χρυσά μετάλλια των πόλεων

Επίσης του απονεμήθηκε

  • ο βαθμός του Υπιάτρου με επ' ανδραγαθία προαγωγές.

Συγγραφικό έργο

Έγραψε και εξέδωσε τα βιβλία:

  • «Η Εθνική Αντίστασις των Ελλήνων 1941-45», [Αθήνα 1961],
  • «Από το έπος της Εθνικής Αντιστάσεως-Μάχη του Μακρυνόρους» [14-22 Ιουλίου 1943, Αθήνα 1984],
  • «Ναπολέων Ζέρβας», [Αθήνα 1984].

Ανακτήθηκε από «http://el.metapedia.org/m/index.php?title=Στυλιανός_Χούτας&oldid=128205»