Τζέιμς Πάρις

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Τζέιμς Πάρις [αγγλικά: James Paris] ή Τζαίημς Πάρις όπως έγραφε ο ίδιος το όνομα του, Έλληνας εθνικιστής, παραγωγός πατριωτικών και εθνικιστικών κινηματογραφικών ταινιών, τηλεοπτικών παραγωγών καθώς και ηθοποιός, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Δημήτρης Παρασχάκης, γεννήθηκε το 1921 στο χωριό Βατούσα ή Βατούσσα της Λέσβου και πέθανε στις 26 Μαΐου 1982, από ανακοπή καρδιάς, στην Αθήνα.

Ήταν παντρεμένος με την Μαίρη Παρασχάκη και από το γάμο του έγινε πατέρας δύο παιδιών, ενός γιου, του Γιώργου, και μιας κόρης, της Μαίρης.

Τζέιμς Πάρις
Συνοπτικές πληροφορίες
Γέννηση: 1921
Τόπος: Βατούσα, Λέσβος (Ελλάδα)
Θάνατος: 26 Μαΐου 1982
Τόπος: Αθήνα, Αττική (Ελλάδα)
Σύζυγος: Μαίρη Παρασχάκη
Τέκνα: Γεώργιος & Μαίρη
Υπηκοότητα: Ελληνική,
Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής
Ασχολία: Κινηματογραφικός
& τηλεοπτικός παραγωγός

Βιογραφία

Πατέρας του Δημήτρη ήταν ο Γεώργιος Παρασχάκης. Ο Δημήτρης σπούδασε στην Γεωπονική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καθώς και μετεκπαιδεύτηκε στην κτηνιατρική στο Γεωργικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου της Βηρυτού. Το 1945 διορίστηκε υπάλληλος στο Υπουργείο Γεωργίας όμως τον επόμενο χρόνο μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Εκεί φοίτησε, το 1948, στη σχολή κινηματογράφου της εταιρείας 20th Century Fox, μετέτρεψε το όνομα του σε James Paris και πολιτογραφήθηκε Αμερικανός υπήκοος. Εργάστηκε κοντά στο Σπύρο Σκούρα, διευθυντή της «20th Century Fox» και συνεργάστηκε ως διευθυντής παραγωγής σε ταινίες της εταιρείας, όμως στο τέλος της δεκαετίας του 1950 επέστρεψε στην Ελλάδα κι ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο.

Εργογραφία

Ο Τζέιμς σε διάστημα μιας δεκαετίας, από την επιστροφή του στην Ελλάδα, υπήρξε παραγωγός σε 54 ελληνικές ταινίες, πολλές από τις οποίες τιμήθηκαν, είτε από το κοινό, που τις επιβράβευσε με πρωτιές εισιτηρίων στις αίθουσες προβολής τους, είτε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, θεσμό στον οποίο οι παραγωγές του τιμήθηκαν με πέντε Βραβεία Καλύτερης Ταινίας. Θεωρείται ως ο κατ' εξοχήν εκπρόσωπος του όρου «υπερπαραγωγή» στον Ελληνικό κινηματογράφο, στον οποίο χάρισε μια σειρά από υπέροχες πατριωτικές και εθνικιστικές ταινίες.

Υπήρξε άριστος επαγγελματίας, μοναδικός στο είδος του κι ένας από τους σπουδαιότερους που έχει αναδείξει η Ελλάδα. Ανέδειξε ως πρωταγωνιστές καλλιτέχνες όπως η Κάτια Δανδουλάκη, ο Λάκης Κομνηνός, η Βέρα Κρούσκα, ο Κώστας Πρέκας και πολλοί άλλου, οι οποίοι πρωταγωνίστησαν τα επόμενα χρόνια στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Εταιρία παραγωγής των ταινιών του ήταν η «Αρτ Φιλμς», της οποίας ήταν ο ιδιοκτήτης ενώ μετά το θάνατο του τα πνευματικά δικαιώματα των ταινιών του πέρασαν στην ιδιοκτησία της εταιρείας «Καραγιάννης-Καρατζόπουλος». Όπως έχουν αποκαλύψει πολλοί άνθρωποι του πνευματικού κόσμου, τίποτε δεν προχωρούσε εάν δυσαρεστούσε την κομμουνιστική αριστερά, οι άνθρωποι της οποίας έριχναν το βάρος τους στους ηττημένους του συμμοριτοπολέμου και εχθρεύονταν την πατριωτική άποψη, αυτή που πρόβαλλε ο εθνικιστής παραγωγός.

Κινηματογραφικές παραγωγές

Πρώτη ταινία του Πάρις στον Ελληνικό κινηματογράφο ήταν η

  • «Εταιρία θαυμάτων» το 1963, με πρωταγωνιστή το Στέφανο Στρατηγό.

Ακολούθησαν οι παραγωγές

  • «Αντιγόνη» το 1961,
  • «Αδελφός Άννα» το 1963,
  • «Διωγμός» το 1964,
  • «Η μοίρα του αθώου» το 1965,
  • «Όχι κύριε Τζόνσον» το 1965,
  • «Ξεχασμένοι ήρωες» το 1966, έργο που τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο.

Η ταινία είχε ως θέμα της την Ελληνική Εθνική Αντίσταση και ο παραγωγός είχε ζητήσει από το στρατό να συμμετάσχει στις εκδηλώσεις για την προβολή της. Ο Πάρις επιστράτευσε τη φιλαρμονική του δήμου, ενώ σύμφωνα με τα δημοσιεύματα στην πλατεία του Λευκού Πύργου εμφανίσθηκε ένα τανκ. Πάνω του είχε τοποθετηθεί μια πινακίδα που έγραφε «Ξεχασμένοι Ήρωες». Πίσω του ακολουθούσε «μια πολυτελής κούρσα», στην οποία επέβαιναν οι πρωταγωνιστές της ταινίας. Όσοι θεατές προσέρχονταν στην αίθουσα για να παρακολουθήσουν την ταινία, έβρισκαν στο κάθισμα τους, ένα πακέτο τσιγάρα. Συνολικά στους θεατές της πρώτης προβολής μοιράστηκαν 1.500 πακέτα τσιγάρα.

  • «Ο 13ος» το 1967.

Μία ημέρα πριν την προβολή της ταινίας ο σκηνοθέτης παρέθεσε σε δημοσιογράφους, καλλιτέχνες και εκπροσώπους της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης ένα «χωριάτικο γεύμα». Το μενού περιλάμβανε φασολάδα, τουρσί, ελιές, κρεμμύδια, κι έμεινε γνωστό ως «Φασολάδα πάρτι».

  • «Έρωτες στη Λέσβο» το 1967,
  • «Σύνορα της προδοσίας» το 1968.

Σκηνοθεσία Ντίμη Δαδήρα, σενάριο Σταμάτη Φιλιππούλη και πρωταγωνιστές τους Κώστα Πρέκα, Ανδρέα Μπάρκουλη, Βέρα Κρούσκα, Καίτη Παπανίκα, Στέφανο Στρατηγό, Ίλυα Λιβυκού, Δημήτρη Μπισλάνη και Γιώργο Βελέντζα.

  • «Όχι» το 1969,με τον Κώστα Πρέκα [Δημήτρης Νικολάου], τη Βέρα Κρούσκα, το Στέφανο Στρατηγό και τον Χρίστο Πολίτη [Χέρμαν φον Σβάιτσερ],
  • «Ο Άγιος Νεκτάριος, ο προστάτης των φτωχών» το 1969,
  • «Στη μάχη της Κρήτης» το 1970,
  • «Υπολοχαγός Νατάσσα» το 1970,
  • «Δώστε τα χέρια» το 1971,
  • «28η Οκτωβρίου ώρα 5:30» το 1971,
  • «Οι τελευταίοι του Ρούπελ» το 1971,
  • «Παπαφλέσσας» το 1971, που προβλήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 1971 στο 12ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης,
  • «Ολοκαύτωμα» το 1971,
  • «Δώστε τα χέρια το 1971», σκηνοθεσία Ερρίκος Ανδρέου,
  • «Ο Ιπποκράτης και η Δημοκρατία» το 1972,
  • «Οι Σουλιώτες», το 1972, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Παπακωνσταντή,
  • «Μπουμ Ταραταζουμ» το 1972,
  • «Οι σατανάδες της νύχτας» το 1972, σε σκηνοθεσία Μάριου Ρετσίλα.

Θέμα της ήταν ο εμπρησμός από πρόθεση του σπιτιού της πεθεράς του Αντώνη Λυμπέρη μέσα στην οποία καήκαν ζωντανοί, η σύζυγός του Βασιλική Λυμπέρη, 24 ετών, η πεθερά του Αντιγόνη Μάρκου, 55 ετών, η κόρη του Παναγιώτα Λυμπέρη, 2 ετών και ο γιος του Γιώργος Λυμπέρης, ενός έτους. Ο τότε 27χρονος Λυμπέρης καταδικάστηκε σε θανατική ποινή, καθώς κρίθηκε από το Κακουργιοδικείο της Αθήνας ένοχος και εκτελέστηκε τα ξημερώματα της 25ης Αυγούστου 1972 στην περιοχή Δύο Αοράκια του Ηρακλείου (πεδίο βολής της ΣΕΑΠ) από 12μελές εκτελεστικό στρατιωτικό απόσπασμα.

  • «Στα δίχτυα της αράχνης» το 1973,
  • «Κρουαζιέρα του τρόμου» το 1977,
  • «Αγώνας χωρίς τέλος» το 1978,
  • «Η Ώρα Του Λύκου» το 1979.

Τηλεοπτικές παραγωγές

  • «Η πρώτη γραμμή» το 1972. Η προβολή της άρχισε στις 16 Ιανουαρίου 1971 με πρωταγωνίστρια την Κάτια Δανδουλάκη.
  • «Στα δίχτυα της αράχνης» το 1972.

Η σειρά είχε ξεκινήσει από ραδιοφωνικό σήριαλ που μεταδιδόταν από τις αρχές του 1972 από τον ραδιοφωνικό σταθμό της Υ.ΕΝ.Ε.Δ. κάθε Σάββατο και Τρίτη βράδυ. Στην τηλεόραση προβλήθηκε σε τριάντα έξι επεισόδια διάρκειας τριάντα λεπτών από την Κυριακή 11 Ιουνίου 1972 έως την Κυριακή 18 Μαρτίου 1973. Τον ίδιο χρόνο προβλήθηκε στη μεγάλη οθόνη με τον ίδιο τίτλο.

  • «Τα δίχτυα του τρόμου»,
  • «Η Ώρα Του Λύκου» το 1979,
  • «Η Μάχη των Πελαργών» το 1981.

Προβλήθηκε σε δεκατρία επεισόδια διάρκειας σαράντα πέντε λεπτών στην Υπηρεσία Ενημερώσεως Ενόπλων Δυνάμεων [Υ.ΕΝ.Ε.Δ.] από τις 29 Απριλίου 1981.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Διαβάστε τα λήμματα